นังเลงกลับมาเรียน

ดีครับ ผมจะเริ่มสร้างใหม่ตั้งแต่ ตอนที่ 2 นะครับ เพราะผมทำเนื้อเรื่องต่อไม่ได้

คนที่เคยอ่านแล้วขอให้กลับมาอ่านใหม่ด้วยนะครับเพื่อที่จะได้ไม่งงเนื้อเรื่อง

ณ บ้านของเคียว

โยชิ:เคียว คืนนี้ ไปเที่ยวกันไหม

เคียว:ก็เอาสิ

ไอซ์:ไม่ได้ วันนี้พี่ห้ามไปไหนทั้งนั้น

เคียว:ทำไมละ

ไอซ์:เมื่อวานก็ไปมีเรื่องกับใครมา จนมานอนอยู่หน้าบ้าน ยังไม่เข็ดอีกหรอ แผลก็ยังไม่หายดีเลย

เคียว:เมื่อวานพี่ก็ไม่ได้อยากมีเรื่องนะแค่มันมาหาเรื่องพี่เอง

ไอซ์:จะยังไงก็เถอะวันนี้พี่ห้ามไปไหนทั้งนั้น!

เคียว:คร้าบๆ เข้าใจแล้ว

    เคียวไม่ฟังที่น้องสาวพูด เคียวก็ยังแอบออกไปเที่ยวตอนกลางคืนอยู่ดี

โยชิ:คืนนี้สนุกดี ไว้ไปเที่ยวเล่นต่อล่ะกันตอนนี้ก็กลับบ้านใครบ้านมัน

เคียว:เค

โยชิ:ให้ฉันไปส่งไหม ช่วงนี้นักเลงเยอะด้วย

เคียว:ไม่เป็นไรฉันจะสูดอากาศระหว่างทางด้วย ลองให้มันมาสิ จะซัดให้หมอบเลย

โยชิ:ฮ่าฮ่าฮ่า เครๆฉันเข้าใจล่ะกลับเร็วๆล่ะ ก่อนน้องสาวจะรู้ตัว

เคียว:อ้ะ! จริงด้วยฉันต้องรีบแล้วไปก่อนล่ะ แล้วเจอกัน

โยชิ:ทั้งที่ฉันไปส่งให้เร็วกว่านี้แท้ๆ เอาเถอะ

      เคียวพยายามวิ่งกลับบ้านให้เร็วที่สุด  เคียวก็ต้องหยุดชงักเมื่อเห็นพวกนักเลงยกพวกมาล้อมเคียวไว้

เคียว: มีปัญหาอะไร ฉันยิ่งรีบๆอยู่

หัวหน้านักเลง: ได้ข่าวว่าแกชอบตีต่อยฉันก็เลยรวมพวกมาทดสอบแก

เคียว: เหอะ ฉันละเบื่อพวกแกจริงๆ

เคียวคิด: พวกนักเลงครั้งนี้มีมากกว่าที่เคยสู้ 15 คนขึ้นไปได้ละนะ ฉันต้องรอจังหวะ ถ้าเข้าไปสู้มั่วซั่วมีตายแน่ๆ

หัวหน้านักเลง: กระทืบมันเลย

นักเลง: ย๊ากกกกกกกก!

 พวกนักเลงเริ่มวิ่งเข้าหาเคียว แล้วใช้กำปั้นขวาพุ่งไปที่หน้าเคียว  ตุ๊บ!

นักเลง: อั๊กกก!

 เคียวได้หลบและทีบที่ท้องของนักเลง และต่อยเข้าที่หน้าของนักเลงอีกคน ทำให้นักเลงเริ่มกลัวๆ แต่ก็ยังบุกเข้ามา

เคียว: พวกแกมีเยอะกันจริงๆนะ อะ!

 เคียวถูกนังเลงตัวโตพุ่งใส่ที่ท้อง. . . . . . . แต่กลับไม่สามารถล้มเคียวหรือดันเคียวได้เลย

เคียว: นี่แกมีดีแต่ขนาดรึไงวะ

 เคียวได้ใช้สอกทุบเข้าไปที่ท้ายทอย จนทำให้นักเลงร่างใหญ่ล้มลงไป

นักเลงหลายคน: ปีศาจ!

 พวกนักเลงเริ่มไม่กล้าเข้าหา เคียว

เคียว: อะไรกันกลัวแล้วหรอ ฉันยังสนุกได้อีกนะ

นักเลง: รุมมันเลยจำนวนเราเยอะกว่า

 พวกนังเลงเข้ามาทุกทิศทาง

 เคียวได้ต่อยนังเลงคนหน้าและด้านซ้าย แต่ก็ถูกนังเลงรุมจนเกินกำลังของเขา

นักเลง: มันล้มแล้ว ฮ่าๆๆ นึกว่าจะแน่

หัวหน้านักเลง: ฉันอุส่าห์คาดหวังกับแกไว้สูง

 เคียวได้ยินเสียงทุกอย่างไม่ค่อยชัด แปะ.. แปะ.. แปะ.. แปะ.. แปะ.. ซ่าาา.... แต่เคียวกับรู้สึกได้ว่าฝนกำลังตก

คนปริศนา: น...า...เ...ก....น้ะ

เคียวคิด: ฉันได้ยินไม่ค่อยชัดเลยมองไม่เห็นคนพูดด้วย

พวกนักเลง: อ๊ากกกก โอ๊ยยย

 เสียงนักเลงที่กำลังร้องครวญคราง เป็นจำนวนมากทำให้เคียวเริ่มมีสติ และเขาก็เริ่มลุกขึ้น

ผู้ชายชุดสูท: ว้าว ยังลุกขึ้นมาได้อีกแหะ

ผู้หญิง: นายจะไหวจริงๆหรอพักก่อนเถอะ

เคียวคิด: เจ้าพวกนี้เป็นใครกัน แล้วทำไมพวกนักเลงถึงได้ล้มลงไปนอนกันหมดเลย

ผู้ชายชุดสูท: แปลกใจหรอครับ

เคียว: อ่า.. แกเป็นคนทำหรอ

ผู้ชายชุดสูท: ใช่ครับ

 ระหว่างที่ผู้ชายชุดสูทกำลังคุยกับเคียวอยู่เขาก็โดนหัวหน้านักเลงพุ่งเข้ามาจากด้านหลัง

หัวหน้านักเลง: แกเสร็จฉันแน่!

 แต่เขากับหลบได้อย่างรวดเร็ว

ผู้ชายชุดสูท: เวลาเข้าข้างหลังคนอื่นอย่าส่งเสียงดังสิครับ

 ผู้ชายชุดสูทเขาได้เตะเข้าไปที่ท้ายทอยของหัวหน้านักเลง ทีเดียวสลบ แล้วก็หันมาที่เคียว

เคียว: จะมาซัดฉันต่อหรอ

ผู้ชายชุดสูท: ไม่จำเป็นหรอกครับดูจากสภาพแล้ว อีกไม่นานคุณก็จะหมดแรงไปเอง

 หลังจากที่ผู้ชายชุดสูทพูดได้ไม่นานเคียวก็สลบลงไปเพราะเขาเสียแรงไปเยอะ

เนื้อหาอาจจะยาวไปหน่อยนะครับ

เมื่อก่อนเล่นต่อยตีกันและตัดจบผมเลยคิดว่ามันสั้นไปเลยกลับมาเพิ่มให้

หลังจากที่ไม่ได้แต่งนาน อ่านกันให้สนุกนะครับ