นังเลงกลับมาเรียน

ณ เวลา ตอนเช้า 

เคียว: อ๊ะ อ๊าาฉันอยู่ที่ไหน ทำไมเพดานไม่คุ้นเลย

 เคียวค่อยๆลืมตาและพยายามมองไปรอบๆ

เอี๊ยดดดด เสียงประตูค่อยๆเปิดขึ้น

ผู้ชายชุดสูท: ตื่นแล้วหรอครับ คุณหนูกำลังรออยู่ข้างล่างครับ

เคียว: นายเป็นใคร

ผู้ชายชุดสูท: ขอโทษที่เสียมารยาทครับ แต่ผมไม่อาจบอกชื่อได้ถ้าคุณหนูยังไม่อนุญาตซะก่อน

เคียว: เหอะ จงรักภักดีเหลือเกินนะ งั้นฉันจะทำให้พูดเอง

 เคียวลุกจากเตียงแล้วพุ่งเข้าไปจะต่อยที่หน้าอกของผู้ชายชุดสูท

ผู้ชายชุดสูท: ไม่ควรที่จะตีกันในบ้านของคุณหนูนะครับ

 ผู้ชายชุดสูทสามารถหลบการต่อยของเคียวได้ และจับแขนเคียวไปข้างหลังและกดลง

เคียว: อ๊ากกก ไม่เคยเจอคนแรงเยอะกว่านานมากแล้วนะ

ผู้ชายชุดสูท: ขอบคุณครับ แต่จะลงไปได้รึยังครับ

เคียว: ก็ได้ๆ ดูๆแล้วแรงของนายน่าจะเยอะกว่าฉันและยังความเร็วอีก

 เคียวลุกขึ้นและเดินลงไปก็พบกับผู้หญิงในชุดที่ดูดีมีเพรชพลอยประดับตามเสื้อผ้า

ผู้หญิง: ฟื้นแล้วหรอนั่งก่อนสิ

 เคียวยืนมองแป๊บนึงก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้

เคียว: เธอต้องการอะไรถึงได้ช่วยฉันไว้

ผู้หญิง: ฉันก็แค่สนใจในตัวนาย อาสึมะ คามิยาชิ

เคียว: หรอ ดูจากที่รู้ชื่อของฉันแปลว่าเธอต้องไปสืบมาเยอะแล้วสินะ

ผู้หญิง: ก็นิดหน่อยเอง 

เคียว: แล้วนี่ไม่คิดจะแนะนำตัวกันหน่อยหรอ

ผู้หญิง: อ้อ ขอโทษทีฉันไม่คิดว่าคนอย่างนายอยากรู้ชื่อฉันด้วย

 เคียวเริ่มทำหน้าไม่พอใจเมื่อโดนกวนใส่

ผู้หญิง: ชื่อของฉัน อิสาโกะ โอโตยาชิ เรียกว่า ฟิมล์เฉยๆก็ได้

เคียว: แล้วอีกคนละ

ฟิมล์: เขาชื่อ กิตติศักติ์ โชคมาก เรียกว่า มุกก็พอ และเขาก็เป็นทั้งพ่อบ้าน และบอดี้การ์ดให้กับฉัน

เคียว: ก็ว่าทำไมถึงใส่ชุดดูเหมือนพ่อบ้านแต่ฝีมือการต่อสู้เก่งมาก

ฟิมล์: ก็เป็นพ่อบ้านที่ฉันเลือกมาเองกับมือ

 ฟิมล์พูดจบแล้วก็ดื่มชา

เคียว: แล้วเธอช่วยฉันแปลว่ามีเรื่องให้ทำใช่ม่ะ

ฟิมล์: หัวไวดีนิ ใช่แต่เป็นเรื่องง่ายๆ

เคียว: จะใช้ฉันไปตีใครละ

ฟิมล์: ป่าวๆ ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก จริงๆก็ใช่นิดนึงแหละฉันอยากให้นายเข้าโรงเรียนที่ฉันอยู่

เคียว: อ่อ....เดี๋ยวนะจะให้ฉันเข้าเรียนนี้เรื่องจริงหรอ

 ตุ๊บบ เสียงทุบโต๊ะ

ฟิมล์: จริงแท้แน่นอน

 ฟิมล์พูดไปและยิ้มไปด้วย

เคียว: ฉันเรียนจบไปแล้วนะยังจะให้ฉันไปเรียนอีกหรอ

ฟิมล์: ก็นายจบแค่ ม.3 เองนิ เดี๋ยวยื่นเรื่องให้

เคียว: บ้าน่า ฉันไม่ได้ชอบการเรียนขนาดนั้น

ฟิมล์: เอาเป็นว่าฉันช่วยชีวิตนายไว้นายเองก็ต้องช่วยฉัน ส่วนน้องสาวของนาย พอเรียนจบก็จะให้มาต่อที่เดียวกับนาย ส่วนเรื่องที่พักไม่ต้องห่วงทางเราได้เตรียมไว้แล้ว

เคียว: ถ้าทำขนาดนั้นแล้ว ตกลงก็ได้ แต่เดี๋ยวฉันต้องไปคุยกับน้องสาวฉันก่อน

ฟิมล์: โอเค

 เคียวเดินออกไปจากบ้านและตรงไปที่บ้านของตัวเอง

ไอซ์: หึ

เคียว: พี่ขอโทษ เดี๋ยวพี่เลี้ยงชาบูให้

ไอซ์: เอาของกินมาล่อน้องก็ไม่หายงอนหรอกนะ พี่เล่นหายไปทั้งคืนและกลับมาตอนเช้า แถมยังมีผ้าพันเต็มตัวอีก

เคียว: เอ่อ..

ไอซ์: มีไรจะแก้ตัวเพิ่มไหมนอกจากไปต่อยตีมา

เคียว: แต่พี่ไม่ได้เป็นคนไปหาเรื่องสักหน่อยพวกมันมาหาพี่เองนะ

ไอซ์: แล้วใครให้ออกไปตอนกลางคืนเล่า!!

เคียว: พี่ขอโทษ

ไอซ์: แล้วพี่ไปอยู่ในมา

เคียว: ก็มีคนช่วยพี่เอาไว้น่ะ พี่เลยไปนอนอยู่บ้านเขา

ไอซ์: เขาคือใครหรอ

เคียว: อาาา...เขาคือคนที่ผ่านทางมา

ไอซ์: เขานิสัยดีแน่หรอคนบ้าไรผ่านทางมาช่วยถ้าไม่หวังผลจริง

เคียว: ไอซ์ ฟิมล์เขาเป็นคนดีจริงๆ

ไอซ์: ฟิมล์หรอ นี่พี่ไปนอนบ้านผู้หญิงหรอ!!

เคียว: ก็....ใช่แหละ แต่เขามีพ่อบ้าน

ไอซ์: แต่พี่ก็นอนบ้านผู้หญิง

เคียว: พี่จะคุยเรื่องนี้แหละ

ไอซ์: เรื่องอะไรอีก

เคียว: ฟิมล์ให้พี่ไปเรียนต่อ ส่วนที่พักเขาเตรียมไว้ให้แล้ว และพอไอซ์เรียนจบ ก็มาต่อที่เดียวกับพี่

ไอซ์: พี่ตอบรับไปละหรอ?

เคียว: อา....ใช่

ไอซ์: พี่ทำไรไม่เคยปรึกษาน้องก่อนเลยอะ

 ไอซ์เดินหนีเข้าไปในห้องตัวเองและปิดประตู

เคียว: พี่ขอโทษ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเค้กให้ด้วย

ไอซ์: น้องบอกแล้วว่าของกินล่อน้องไม่ได้หรอก

เคียว: งั้นอยากกินไรบอกพี่เดี๋ยวพี่เลี้ยงให้ทุกอย่างเลย

 ไอซ์ค่อยๆเปิดประตูมา

ไอซ์: ทุกอย่างแน่นะ

เคียว: เอิ่ม.....ใช่

ก็จบไปแล้วนะครับ เนื้อเรื่องน่าเบื่อรึป่าว

ผมพยายามที่จะแต่งให้มันดูมีสีสันแล้วนะ