สานสัมพันธ์รัก

---คอนโด---
"แกเป็นอะไรไหม เจ็บตรงไหนรึเปล่า" ฉันเป็นห่วงเเก้วด้วยความเป็นห่วงฉันก้มลงเก็บเศษเเก้วที่กระจายอยู่บนพื้น
"ฉันไม่เป็นได้เป็นอะไร แกไม่ต้องเดี่ยวฉันเก็บเอง" แก้วตอบฉันด้วยเสียงสั่นๆ
"เเน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นอะไร เเล้วทำไมเสียงเเกได้สั่นเเบบนี้" ฉันถามออกไปด้วยความสงสัยเพราะมันเเปลกมากที่เเก้วมีพฤติกรรมแปลกๆขึ้นมาเเก้วไม่ทันได้ตอบเสียงของเรนก็ดังขึ้น
"เกลเดี่ยวเรนเก็บเศษเเก้วเอง ไม่ต้องเก็บเลยนะถ้าบาดมือขึ้นมาจะเป็นแผลเอา"เรนเข้ามาหาฉันเเล้วจับมือของฉันขึ้นมาดูเพราะกังวลว่าฉันจะโดนเศษเเก้วบาดเมื่อเห็นว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรเขาก็วุ่นกับการเก็บเศษเเก้วต่อส่วนฉันก็พาเเก้วขึ้นมานั่งที่โซฟาใกล้ๆ
"เกลนั้นเเฟนเกลจริงๆเหรอ" เเก้วถามฉันเเต่สายตานั้นมองไปที่เรนโดยไม่วางตา
"ใช่ก็ฉันบอกว่าจะพาเเฟนมาเปิดตัว เเล้วจะเป็นใครไปได้ไงละ" ฉันตอบเเก้วไปอย่างนั้นเเต่ไม่ได้ถามอะไรต่อทั้งๆที่ในใจฉันสงสัยมากกับคำถามที่เเก้วได้ถามฉันออกมา
"เกล เรนวางถุงเศษเเก้วไว้ตรงนี้นะ" เรนพูดกับฉันเเล้วเดินมานั่งตรงข้างๆฉันเเล้วหันหน้ามาพูดกับเเก้ว
"คุณแก้วครับ ผมได้รู้มาว่าคุณกับเกลพูดกันว่าจะทานข้าวเย็นด้วยกัน" แก้วมองหน้าเรนด้วยความสงสัย
"ค่ะ คุณคงรู้มาจากเกลเเล้วว่าเเต่มีอะไรรึป่าวคะ" แก้วถามเรนต่อ
"วันนี้ผมจะพาเกลไปพบครอบครัวของผมครับ เลยจะขอ..."เรนพูดไม่ทันจบก็มีเสียงของเเก้วพูดขึ้นมาซะก่อน
"ไม่ให้ไปค่ะ" เสียงของเเก้วนั้นดังมากจนฉันอึ้งเพราะเเก้วไม่เคยพูดเสียงดังกับคนที่พึ่งรู้จักเลย
"ทำไมละครับ ผมจะพาเกลไปรู้จักกับครอบครัวของผม คุณไม่น่าจะปฎิเสธคำขอของผมนะ คุณควรจะยินดีกับเพื่อนของคุณสิครับ" 
"ก็ฉันไม่ให้คุณพาเกลไป  เอ้ยไม่ใช่สิฉันไม่ให้เกลไปเพราะเกลต้องอยู่ทานข้าวกับฉัน" ทั้งสองคนเถียงกันไม่มีใครยอมใครฉันเข้าใจนะว่าทำไมเเก้วถึงมีท่าทางไม่พอใจเเต่เเปลกตรงที่เเก้วจะมีเหตุผลเสมอเเล้วครั้งนี้ดูเหมือนเเก้วจะใช้อารมณ์มากกว่า(ดูเหมือนนางเอกเราจะเข้าใจถูกเเต่ถูกเเค่ครึ่งเดียว)
" คุณแก้วมีเหตุผลหน่อยสิครับ คุณไม่น่าเอาอารมณ์มาตัดสินนะ วันนี้เป็นวันสำคัญของเกลซึ่งเป็นเพื่อนของคุณ คุณควรให้ความสำคัญกับเพื่อนของคุณบ้างสิ"
"ฉันขอตัวนะค่ะ" แก้วยืนขึ้นเเล้วเดินเข้าห้องตัวเองไป"
"เดี่ยวสิคุณ" เรนทักท้วงขึ้น
"พอเถอะค่ะเรน รอให้เเก้วใจเย็นลงก่อนเเล้วค่อยคุยน้ะ" หลังจากที่ฉันเงียบฟังคนทั้งสองอยู่นานฉันก็พูดขึ้นเพื่อให้เรนหยุดและควบคุมอารมณ์ให้เย็นขึ้น ดูเหมือนอารมณ์เรนจะเย็นลงเเล้วเขาเลยไปตรงประตูนอนของเเก้ว 
"คุณเเก้วครับ โอเคผมจะให้เกลทานข้าวเย็นกับคุณ ซึ่งคือหกโมงเย็นผมจะจัดโต๊ะให้คุณทานข้าวเมื่อทานข้าวเสร็จผมจะพาเกลออกไปนะครับ" ไม่มีเสียงตอบรับจากเเก้วเลยจนเรนพูดขึ้นมาอีกครั้ง
"คุณไม่ตอบผมจะคิดว่าคุณตกลงนะครับ"
"...."
-----------------------------
แก้ว
หลังจากปิดประตูฉันก็ทิ้งร่างตัวเองลงบนพื้นเพราะผู้ชายคนนั้นคือคนที่ฉันรอที่จะพบเขาอีกครั้งคนที่ฉันอยากกลับไปแก้ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในอดีตกลับไปบอกว่าฉันรักเขาเเต่วันนี้ฉันได้พบเขาอีกครั้งเเละเขากลับมาในฐานะเเฟนเพื่อน ฉันควรทำยังไงกับความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ดี
"คุณแก้วครับ โอเคผมจะให้เกลทานข้าวเย็นกับคุณ ซึ่งคือหกโมงเย็นผมจะจัดโต๊ะให้คุณทานข้าวเมื่อทานข้าวเสร็จผมจะพาเกลออกไปนะครับ"
"ฉันคงให้เกลไปแล้วละ ถ้าคนที่จะพาไปนั้นไม่ใช่คุณ....เรน" ฉันพูดออกไปเสียงเบาและเขาคงไม่ได้ยิน ใช่เขาพูดถูกว่าฉันควรยินดีกับเพื่อนที่มีคนจริงใจเเละอยากพาเพื่อนไปพบครอบครัวของเขา เเต่จะให้ฉันยินดีได้อย่างไรเมื่อผู้ชายคนนั้นคืิอผู้ชายที่ฉันเฝ้ารอที่จะพบเเละอยากให้ความสัมพันธ์ของเรานั้นกลับมาเป็นอย่างเดิม
"คุณไม่ตอบผมจะคิดว่าคุณตกลงนะครับ" ฉันปล่อยให้น้ำตาของฉันไหลอาบเเก้มเพื่อระบายความอัดอั้นในใจของฉัน
"ฉันควรจะปล่อยคุณไปจริงๆเหรอ" ฉันได้เเต่พูดคำนี้วนไปในใจเรื่อย จนเผลอหลับไปโดนไม่สนว่าบรรยากาศของคนด่านนอกจะเป็นอย่างไรบ้าง
---------------------------------

รูปของเเก้วค่ะ
----เเละเเล้วปริศนาของเเก้วเผยออกมาเเล้วค่ะปมของผู้หญิงคนนี้จะเผยออกมาเรื่อยๆ เธอจะทำให้ความสัมพันธ์ของสเกลกับเรนไปในทิศทางไหนติดตามกันต่อไปนะค่ะ  อย่าลืมเม้นหรือกดถูกใจให้ไรท์กันนะ เพราะเเค่1ไลท์ของรีด ก็เป็นกำลังใจให้ไรท์แล้วค่ะ---
รักรีดทุกคนค่ะ จุ้บ