first love รักแรกของสองเรา

              ช่วงเย็น นักเรียนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน วสุธาจึงรีบตามอัปสรสวรรค์ก่อนที่เธอจะหายตัวไป เธอยิ่งเป็นผู้หญิงที่มักจะทำอะไรรวดเร็วอยู่เสมอ

              “ฟ้า” วสุธาเดินมาอยู่ข้างๆเธอ เธอหยุดมองเพียงแว๊บเดียวแล้วเดินต่อ เขาจึงเดินตามเธอ

              “ฉันเหนื่อยที่จะต้องเถียงกับนายแล้วนะ ไม่ต้องตามมา” อัปสรสวรรค์บอก

              “ไม่ได้มาหาเรื่องสักหน่อย”

              “แล้วตามมาทำไม ไม่มีนัดกับสาวๆหรอ” เธอถาม เพราะมักเห็นว่าเขาชอบไปนั่นไปนี่กับผู้หญิงคนนั้นทีคนนี้ที

              “สาวๆไม่นัด นัดกับรุ่นป้าๆไว้วันนี้”  วสุธาตอบ

              “รุ่นป้าก็ไม่เว้นหรอ นายนี่มันโคตรจ้าชู้ หื่น บ้ากามจริงๆ”

              “นี่แม่คุณ แค่พูดเล่นๆก็คิดจริงจังไปหมด ฉันนัดลุงกับป้าไว้”

              “ก็หน้านายมันฟ้องว่านายเป็นพวกนั้นไง”

              “ไม่คิดจะมองฉันในแง่ดีบ้างหรอ” วสุธาถาม

              “แล้วนายมีไรให้ฉันคิดในแง่ดีบ้าง” อัปสรสวรรค์ถามกลับ วสุธาจึงยื่นถุงกระเป๋าที่ซื้อมาฝากให้เธอ เธอมองอย่างสงสัยไม่ยอมรับมันไป เขาจึงจับยัดใส่มือเธอ

              “อะไร”

              “ของฝากช่วงปิดเทอม ฉันไปเที่ยวมาเลยซื้อมาฝาก” วสุธาตอบ

              “ของทำเสน่ห์ป่ะเนี่ย”

              “อย่างฉันไม่ต้องทำหรอก หล่อขนาดนี้” วสุธาอวยตัวเอง อัปสรสวรรค์ทนไม่ไหวจึงท่าทางจะอาเจียนใส่

              “แต่ก็อุตส่าห์ซื้อมาให้ขอบคุณนะ”  อัปสรสวรรค์แอ้มถุงดูเล็กน้อยก่อนจะปิดแล้วเดินต่อ วสุธาก็ยังเดินตามต่อ “แล้วนี่นายจะเดินตามฉันอีกทำไมเนี่ย”

              “ฉันจะไปบ้านญาติ นี่อย่าแอบคิดนะว่าฉันชอบเธอ” วสุธาถาม อัปสรสวรรค์ยกกำปั้นใส่ “หรือว่าคิด ฉันก็ซื้อของให้เพื่อนคนอื่นๆด้วย  เพราะงั้นอย่าหลงตัวเอง แต่จะหลงฉันก็ไม่ว่าอะไรนะ”

              “น่าหลงตายล่ะ”

              “แล้วอย่ามาหลงนะ เดี๋ยวหางออกไม่เจอ” วสุธาส่งจูบให้เธอ ก่อนจะเดินนำไป

              “อีตาบ้า”