first love รักแรกของสองเรา

             วันวาเลนไทน์ วสุธาถูกรุมล้อมด้วยสาวๆ พลอยทำให้เพื่อนในกลุ่มฮอตไปตามๆกัน จึงพากันได้ดอกไม้จากสาวๆจนหอบกันแทบไม่ไหว อัปสรสวรรค์ก็ได้แต่นั่งมองพวกผู้ชายในห้องรับดอกไม้ ช็อคโกแลตจากสาวๆ ก็เธอไม่ได้สักอย่างเลยนะสิ
              “พี่ดิน” พีรยาเรียกวสุธา อัปสรสวรรค์ก็มองคนทั้งคู่
              “น้องแพม”
              “แพมเอาดอกไม้มาให้คะ” พีรยายื่นกุหลาบสีแดงให้ 
              “ขอบคุณครับ” วสุธารับกุหลาบมาถือไว้แล้วหันไปมองทางอัปสรสวรรค์ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกุหลาบส่งให้พีรยา “นี่สำหรับน้องแพมคนสวย”
              “ขอบคุณคะพี่ดิน”
              “ไว้วันหลังไปกินข้าวกันอีกนะ” วสุธาบอก พีรยาพยักหน้าตกลงก่อนจะขอตัวกลับไปหาเพื่อนๆ วสุธาเดินมาหาอัปสรสวรรค์ที่นั่งหน้าบึ้ง “วันนี้ช่วยถือของกลับบ้านด้วยนะ เยอะเกินถือไม่ไหว ทำไงได้เนาะคนมันหล่อ”
              “อืม” อัปสรสวรรค์ตอบ ก่อนจะเบนหน้าหนี
              เลิกเรียน อัปสรสวรรค์หอบหิ้วของวสุธา เดินไปจนถึงบ้าน วสุธาเปิดประตูให้เธอเดินนำเข้าไปก่อน อัปสรสวรรค์วางของทั้งหมดไว้ที่โซฟา แล้วมองหายายของเธอ วสุธายื่นแก้วน้ำแต่เธอไม่รับ เขาเลยต้องวางแก้วน้ำไว้ที่โต๊ะ เธอยิ้มก่อนจะนั่งลงไขว้ห้าง หยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม
              “ขอบใจนะ” อัปสรสวรรค์วางแก้วลง
              “ไม่เป็นไรครับคุณผู้หญิง” วสุธาพูดก่อนจะนั่งลงเบียดเธอ
              “ที่ตั้งเยอะจะมาเบียดทำไม เขยิบไปอีกสิ”
              “จะว่าไปแล้ว วันนี้เธอไม่ได้ดอกไม้สักดอกเลยหรอ”
              “อืม” อัปสรสวรรค์ตอบ วสุธาก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีก “ไม่ต้องใกล้ขนาดนี้ก็ได้โว้ย”
              “แย่จังเลยเนาะ คุยกับพี่คิมตั้งนาน ดอกไม้สักดอกยังไม่ได้ หรือว่าพี่คิมจะคิดกับเธอแค่ของเล่นชิ้นหนึ่ง มันก็น่าจะจริงนะ ทำตัวอ่อย ดีด๊าขนาดนั้น ผู้ชายคงจะไม่ชอบจริงหรอก”
              “ไอ้บ้า” อัปสรสวรรค์รวบรวมพลังผลักวสุธาออกไป ก่อนจะลุกขึ้นยืน วสุธาดึงแขนอัปสรสวรรค์ลงมานั่งที่ตัก แล้วกอดเธอไว้
              “แต่ถ้าเธออ่อยฉันบ้าง ฉันก็ไม่ว่าอะไรนะ”
              “ฝันไปเหอะ ปล่อย” อัปสรสวรรค์ดิ้นไปดิ้นมา
              “อยู่นิ่งๆสิ” วสุธาบอก
              “ก็ปล่อยสิ” เธอหันกลับไปมองเขา ใกล้กันอีกแล้วสิ ใจของเธอเริ่มเต้นแรง ยิ่งต้องมองสบตากัน มือของเธอก็กำแน่นขึ้นเรื่อย จนวสุธาไม่สามารถทนความเจ็บได้
              “โอ้ย เจ็บ” เขาร้องออกมาเพราะเจ็บ ทำให้เธอตกใจคลายมือออก เขาจึงรีบเอาแขนขึ้นมาดู อัปสรสวรรค์ลุกยืนมองวสุธา ก่อนจะนั่งลงช่วยดูแขนที่เป็นรอยแดงเพราะเธอ
              “ฉันไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษนะ ฉันเผลอไปนิดเดียวเอง”
              “เธอนี่เขินแรงมากเลยนะ เล่นซะเจ็บตัวเลย” วสุธาบอก ก่อนจะโดนอัปสรสวรรค์ตีอีกครั้ง
              “เขินบ้าบออะไรของนาย”
              “ไม่เขินเลยนะ หน้านี่แดงเชียว” เขาชี้ที่แก้มของเธอ เธอจึงรีบเอามือมาปิดแก้มไว้ “อยากได้กุหลาบไหม” วสุธาเปลี่ยนเรื่อง
              “ไม่อ่ะ”
              “จริงหรอ” เขาถามแบบไม่เชื่อ
              “จริงๆ” อัปสรสวรรค์ยืนยัน วสุธายิ้มก่อนจะจับมือเธอลุกขึ้น แล้วพาเธอเดินไปที่ห้องนอน เธอมองไปที่เตียงนอนก่อนจะมองหน้าเขา “นี่นายคิดจะทำอะไรนี่”
              “เดี๋ยวนี่เธอดูละครมากไปไหม ที่พระเอกจับนางเอกเหวี่ยงลงที่นอนแล้วข่มขืน” วสุธาหัวเราะ “ยัยเบื้อกเอ้ย”
              “อ้าวก็มันน่าคิดไหมว่ะ”
              “ฉันจะมาหยิบของ รอตรงนี้แปบ” วสุธาบอก ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะหนังสือ เขาถือกล่องเล็กเข้ามาหาเธอ แล้วยื่นให้เธอ “แฮปปี้วาเลนไทน์เดย์”
              “อะไรเนี่ย” อัปสรสวรรค์ยิ้ม ก่อนจะรับมาเปิดดู สร้อยเงินรูปดาว ยิ่งทำให้เธอตาเปล่งประกายเพราะเธอเป็นคนชอบรูปดาว
              “ยิ้ม ยิ้ม ชอบล่ะสิ” วสุธาเอียงคอมองหน้าอัปสรสวรรค์
              “ก็ชอบ ขอบคุณนะ”  อัปสรสวรรค์ตอบ “ทำไมนายต้องให้อะไรฉันตลอดเลย”
              “คิดว่าอย่างเธอคงไม่ได้ของขวัญวาเลนไทน์ คงได้ทำหน้าเศร้า”
              “ฉันไม่ได้เศร้าขนาดนั้นหรอกย่ะ” อัปสรสวรรค์ หันหลังเดินออกจากห้องนอนของเขา เธอเจอยายที่กำลังเดินเข้ามาในบ้านพอดี ก่อนที่วสุธาจะเดินออกจากห้องมาติดๆ ยายมองเป็นทั้งสองที่เดินออกมาจากห้องนอนด้วยสายตาสงสัย
              “ผมอธิบายได้นะครับยาย” วสุธาบอก