first love รักแรกของสองเรา

              เลิกเรียนวันจันทร์ คิมหันต์ยืนรออัปสรสวรรค์ที่หน้าโรงเรียน อัปสรสวรรค์เดินมาพร้อมบัณฑิตาเห็นคิมหันต์รอ จึงบอกลาเพื่อนแล้วรีบวิ่งไปหาคิมหันต์ คิมหันต์ยื่นถุงให้ซึ่งอัปสรสวรรค์ก็รับมาถือไว้ ก่อนจะเดินไปที่ร้านไอศกรีมที่คุยกันไว้

              เมื่อทั้งคู่เลือกที่นั่งเรียบร้อย ก็สั่งกับพนักงาน ระหว่างที่รอวสุธาก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งก็เลือกนั่งโต๊ะตรงข้ามอีกฝั่งหนึ่ง ท่าทางนี่ดูสนิทสนมกันนัก

              “น้องแพม น้องแพมชอบช็อคโกแลตหรือสตรอเบอรี่มากกว่ากัน” วสุธาถามสาวสวยที่มาด้วยกัน

              “แพมชอบสตรอเบอรรี่คะ” พีรยาตอบ

              “เลือกอะไรที่เหมาะกับตัวเองจังนะครับ ทั้งหอมทั้งหวาน ช็อคโกแลคทั้งขมทั้งมืดมน”  วสุธาหันไปมองอัปสรสวรรค์ ก่อนจะหันกลับมามองสาวสวยตรงหน้า

              “พี่คิมคะ ลองชิมไอติมดูไหมคะ” อัปสรสวรรค์ตักไอศกรีมป้อนคิมหันต์ “อร่อยไหมคะ”

              “อร่อยครับ พอดีเลยพี่ไม่ชอบอะไรหวานๆมาก ช็อคโกแลตก็อร่อยกำลังดีเลยนะ” คิมหันต์บอก

              “ฟ้าก็ว่าอย่างนั้นแหละคะ อะไรที่มันหวานๆมันเลี่ยนอ่ะ”

              “น้องแพม” วสุธาเรียกคนตรงหน้า พีรยาเงยหน้าขึ้นมอง “กินเลอะเหมือนเด็กๆเลยนะ เดี๋ยวพี่เช็ดให้นะ” วสุธาหยิบทิชชู่เช็ดมุมปากให้

              “ขอบคุณคะพี่ดิน”

              “พี่คิมขา ฟ้าอยากลองชิมกาแฟคะ” อัปสรสวรรค์มองแก้วกาแฟคิมหันต์ ก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอน

              “พี่ขอหลอดใหม่ให้ไหม” คิมหันต์ถาม

              “ไม่เป็นไร หลอดเดียวกันได้ พี่คิมไม่เป็นไรใช่ไหมคะ”

              “ครับ ได้” คิมหันต์ยื่นแก้วกาแฟให้ อัปสรสวรรค์เหลือบมองวสุธาก่อนจะดูดกาแฟจากหลอดเดียวกันกับคิมหันต์ วสุธารู้สึกไม่พอใจ “เป็นไงครับ”

              “อร่อยคะ ฟ้าว่าเราชอบอะไรเหมือนๆกันเลยนะคะ” อัปสรสวรรค์ส่งแก้วคืน วสุธามองสายตาที่อัปสรสวรรค์มองคิมหันต์แล้วนึกโมโห จนเผลอทุบโต๊ะ

              “พี่ดินเป็นไรคะ” พีรยาถาม

              “ขอโทษนะ พอดีพี่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่านัดกับที่บ้านไว้ พี่ขอโทษด้วยนะครับ” วสุธาบอก

              “ไม่เป็นไรคะ เรากลับกันเลยก็ได้นะคะ” พีรยาวางช้อน ก่อนจะเรียนพนักงานคิดเงิน วสุธายื่นเงินให้พนักงานแล้วรีบลุกออกจากร้าน

“เดี๋ยวพี่ไปส่งน้องแพมที่รถนะ”  วสุธาหันกลับไปบอกแล้วเดินต่อ

              “พี่ดินคะ” พีรยาเรียก วสุธาหยุดเดินแล้วหันไปมอง “พี่ดินชอบพี่ฟ้าหรอคะ”

              “น้องแพม”

              “แพมรู้คะ แพมดูออก ที่พี่ตอบตกลงคำชวนของแพมก็เพราะพี่ฟ้ากับพี่คิม แต่แพมโอเคคะ แพมไม่เป็นไรแค่ได้อยู่ใกล้พี่ดินก็ดีใจแล้ว”

              “น้องแพม พี่ขอโทษนะ”

              “ไม่เป็นไรคะ แพมต่างหากที่ขอบคุณพี่ดิน ที่มาตามคำขอของแพม ถ้าครั้งหน้าจะให้แพมมาอีกแพมก็ยังโอเคนะคะ เพราะแพมชอบพี่ แล้วพี่ดินล่ะคะยังไม่ตอบเลยว่าพี่ดินชอบพี่ฟ้าใช่ไหมคะ”

              “เอ่อ...ครับ”

              “แล้วพี่ดินเคยบอกพี่ฟ้าไหมคะ” พีรยาถาม วสุธาส่ายหน้า “พี่ดินควรจะบอกพี่ฟ้านะคะ ไม่ว่ายังไงบอกก็ดีกว่าไม่บอก เหมือนแพมไงคะ ต่อให้ผิดหวังแต่อย่างน้อยแพมก็กล้าที่จะพูดมันออกไป และก็อย่างน้อยแพมก็ได้พี่ชายที่ดีคนหนึ่ง พี่ดินไม่ต้องไปส่งแพมนะคะ แพมกลับเองได้” พีรยาบอก ก่อนจะเดินไปเองคนเดียว