[Lips's Blood Series] Charm Blood

ใครที่ยังไม่ได้ไปอ่านบทนำแนะนำให้ไปอ่านบทนำกันก่อนน้า เพื่อที่จะได้เข้าใจเนื้อเรื่องมากขึ้น!!
--------------------------------------------------------------------------------
 
재원 Charm Blood 2
Kangsu Part
            “อืม นี่ฉันกลับมาอยู่ที่ห้องได้ยังไงเนี่ย“ ผมตื่นขึ้นมาก็ต้องงงว่าตัวเองมาอยู่ที่ห้องได้ยังไง ในเมื่อผมออกไปทำงานที่ผับ แล้วไหงถึงมาโผล่อยู่ที่ห้องได้หรือว่าผมไม่ได้ไปทำงาน?? หืม?? ทำไมถึงรู้สึกเจ็บปากแปลกๆ เอ…..ก็ไม่ได้มีแผลอะไรนี่หว่าปากก็ไม่แตก แต่ทำไมถึงรู้สึกเจ็บๆ ช่างมันเหอะกลับไปนอนดีกว่า นี่ก็ดึกล่ะพรุ่งนี้ก็มีสัมภาษณ์งานตอนบ่ายด้วยนี่นาด้วยนี่นา นอนๆๆ
            “หืม…..กระดาษอะไรเนี่ย“ ผมหยิบกระดาษที่อยู่ตรงโต๊ะหัวเตียงขึ้นมาในกระดาษนั้นเขียนไว้ว่า ‘Thx ,ขอโทษที่ทำให้เจ็บ’ นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำให้เจ็บงั้นเหรอหรือจะหมายถึงที่ผมรู้สึกเจ็บปาก?? ไม่น่าเกี่ยวนะ แล้วคนคนนี้เป็นใครกัน นึกสิคังซู เฮ้อยิ่งนึกยิ่งปวดหัวแหะ เอาไว้ค่อยนึกทีหลังละกัน แต่ยังไงก็ต้องรู้ให้ได้ว่าคนคนนี้เป็นใครกันแน่
 
END Kangsu Part
 
            “คิมแจวอน!!! ตื่นเดี๋ยวนี้!!!! “ เสียงแสบแก้วหูดังขึ้นในหูฉัน เสียงอะไรเนี่ยเหมือนเสียงปีศาจเลย
            “เสียงยัยป้าที่ไหนเนี่ย“ ฉันงึมงำออกไป
            “ยัยป้างั้นเหรอ นี่แหนะๆๆๆ“ ทันใดนั้นฉันก็ต้องรู้สึกตัวเมื่อเจ๊ยองอึนมาตีฉันด้วยแรงมหาศาล นี่คนใช่ไหมตอบ
            “โอ๊ยๆ เจ็บนะเจ๊ ตื่นแล้วๆ“ ฉันพูดพลางลูบแขนตัวเองเบาๆ
         
            “ตื่นก็ดีแล้ว ดูสิกี่โมงแล้ว 6โมง!!!!! “ เต๊ยองอึนตวาดชุดใหญ่
            “โธ่เจ๊แค่ 6 โมงเอง…..เฮ้ยมีถ่ายตอน 8 โมงนี่เจ๊“ ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจ ลืมไปเลยว่ามีถ่ายงาน มัวแต่นอนเพลิน
            “เออสิย่ะ ฉันถึงได้บุกมาถึงคอนโดแกไง ไปๆรีบไปอาบน้ำแต่งตัว“ เจ๊ยองอึนบอก
            “เคเจ๊ เดี๋ยวฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วฉันจะวิ่งไปที่ร้านทำผมเลยนะ“ ฉันบอกออกไปด้วยความรีบ
           
           “วิ่ง???อ่อ เออแกวิ่งไวปานลมนี่เนอะเออๆรีบๆไปเลย“ เจ๊แกทำท่าเหมือนจะลืมไปว่าฉันวิ่งเร็วแค่ไหน
            “เค เจอกันเจ๊“ ฉันบอกก่อนรีบวิ่งไปอาบน้ำ
 
 
@STUDIO
 
 
เฮ้อมาถึงสตูดิโอจนได้ มาก่อนตั้ง 15 นาทีแหนะ ฉันนี่วิ่งไวจริงๆ พูดถึงวิ่งก็นึกถึงเรื่องเมื่อคืนเลย ที่ฉันต้องแบกนายคังซูแล้ววิ่งไปส่งหมอนั่นที่ห้อง น่าอายเป็นบ้านี่ถ้าเกิดแฟนคลับฉันมาเห็นนะว่าฉันแบกผู้ชายตัวเท่าตึกวิ่งไปวิ่งมาล่ะก็มีหวังลมจับกันเป็นแถวๆแน่ ว่าแต่ตอนนี้หมอนั่นจะเห็นกระดาษนั่นรึยังนะ
            “อ้าว คุณแจวอนมาแล้วเหรอครับ สวยตามคำล่ำลือจริงๆนะครับเนี่ย“ เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ฉันต้องหันไปมองแล้วก็พบว่าเสียงนั้นเป็นของตากล้องที่จะถ่ายงานให้ฉันวันนี้นั่นเอง
            “สวัสดีค่ะ ชมกันเกินไปแล้วค่ะ วันนี้ก็ฝากตัวด้วยนะคะ“ ฉันพูดไปตามมารยาทให้กับคุณตากล้อง
            “ครับ ยินดีครับ“ ตากล้องคนนั้นบอกพร้อมยิ้มมาให้
 
4 ชั่วโมงผ่านไป
       
             “ขอบคุณที่ทำงานอย่างหนักค่ะ“ ฉันพูดพร้อมกับบอกลาทีมงานทุกคน เฮ้อการถ่ายโฆษณานี่เหนื่อยเป็นบ้าเลย
            “เสร็จไปอีกงานแล้วสินะแจวอน“ เสียงเจ๊ยองอึนดังขึ้น
            “มีงานอะไรต่ออีกมั้ยเจ๊ ถ้าไม่มีฉันว่าจะไปเอาของที่บริษัทก่อนแล้วเดี๋ยวจะกลับบ้านเลย“ ฉันบอกไปพลางเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับ วันนี้นี่ถ่ายไปสัก5-6ชุดได้เลยมั้งเนี่ย
            “อันที่จริงก็ไม่มีแล้วอ่ะนะ แต่มีรับสมัครผู้จัดการของเธออีกคน ประธานก็เชิญเธอไปเป็นกรรมการด้วยนะ จะไปไหมล่ะ“ เจ๊ยองอึนบอก เดี๋ยวนะนี่ มีการสมัครผู้จัดการของฉันเหรอ แล้วเจ๊ยองอึนล่ะ
          
            “อ้าวทำไมต้องรับสมัครอ่ะ เจ๊จะลาออกเหรอ“ ฉันถามออกไป
            “จะบ้าเหรอ เงินดีจะตายลาออกทำไม ก็แกน่ะเป็นไอดอลดังที่สุดในตอนนี้เลยนะ งานก็เข้ามาถ่วมหัวฉันทุกวันลำพังถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อฉันตายแน่ๆ ก็เลยหาผู้จัดการเพิ่มน่ะ“ เจ๊ยองอึนอธิบาย
            “อ่อ จริงๆแล้วเจ๊แก่จนทำไม่ไหวแล้วล่ะสิ555“ ฉันแซวเจ๊แกไป
            “ยัยนี่ปากวอนหาเรื่องจังนะ สรุปจะไปไหม??“  เจ๊ยองอึนถามด้วยหน้าเซ็งๆ
            “ไปดิ ผู้จัดการส่วนตัวของตัวเองทั้งที“ ฉันบอกออกไปพลางเดินไปขึ้นรถของเจ๊ยองอึน เพราะว่าเมื่อเช้านี้ฉันวิ่งมาเลยไม่ได้เอารถมาด้วย
            “เค รีบไปกัน จะเริ่มคัดคนตอนบ่ายนี่แหลละ มีเวลาอีกชั่วไป ไปๆ“ เจ๊ยองอึนว่าแล้วก็รีบขึ้นรถแล้วเหยียบคันเร่งแบบสุดขีด
 
@ KZ Entertainment
 
            “เอาล่ะครับขณะนี้เราจะเริ่มการคัดเลือกผู้จัดการของคุณ คิมแจวอน ขอให้ผู้สมัครทุกท่านมาต่อแถวรับบัตรคิวและรอสัมภาษณ์ครับ“ เสียงของพิธีกรดังขึ้น ไม่อยากจะเชื่อเลยแค่คัดเลือกผู้จัดการของฉันอีกคนถึงกับต้องถ่ายรายการกันเลยทีเดียว อะไรจะขนาดนั้น
            “งั้นฉันขอตัวไปรอที่ห้องสัมภาษณ์นะคะ“ ฉันกระซิบบอกพิธีกรก่อนจะเดินออกมา
            “คุณแจวอน สวัสดีครับ“ ขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปห้องสัมภาษณ์จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ทำให้ฉันหันไปมอง
           
           “อ้าว แจสเปอร์ นายเองเหรอ เป็นไงบ้างงานวันนี้“ เมื่อหันกลับไปฉันก็พบกับกวางน้อยที่ตอนนี้กำลังแบกลังอยู่หลายกล่อง
            “เอ่อ ก็ดีครับค่อนข้างหนักเลย“ เขาตอบออกมาขณะที่พยายามจะไม่ให้กล่องร่วงลงไป
            “แล้วทำไมถึงได้แบกของเยอะขนาดนั้นละ ไม่มีคนมาช่วยเหรอ?? “ ฉันถามออกไปเพราะกล่องที่เขาแบกอยู่ดูแล้วจะหนักสุดๆเลย
          
            “ไม่เป็นไรครับผมไหว สบายมากครับ^^“ เขาตอบออกมาอย่ากล้าๆกลัวๆ
            “ไหวก็ไหว งั้นฉันไปทำงานก่อนนะ“ ฉันบอกลาเค้าเพราะมีงานสัมภาษณ์รออยู่      
            “เอ่อ….คือว่า…..“ เขาอ้ำอึ้งอยู่สักพัก
            “เอ้าจะพูดอะไรก็รีบพูดมาสิ“ ฉันบอกเขา
            “ไม่มีอะไรครับ“ เขาตอบกลับมาพร้อมทำหน้าหงอยๆ อะไรของเขานะ
            “งั้นฉันไปแล้วนะ“ ฉันบอกก่อนจะเดินออกมา โดยนึกไม่ถึงว่าเสียงที่ตามมาจะทำให้ฉันหัวเราะหนักมาก
           “ครับ!! “ นั่นแหละเสียงที่ตอบกลับมาทำให้ฉันนึกว่าตัวเองอยู่ในค่ายทหารหรือสนามรบอะไรแบบนั้นซะอีก เฮ้อนายนี่แปลกจริงๆ ไม่สิจะไปสนใจอะไรกับเด็กฝึกงานนั่นกัน ตอนนี้ไปที่ห้องสัมภาษณ์ดีกว่า เอ.....แต่ถ้าฉันมีผู้จัดการอีกคนก็หมายความว่าเขาจะต้องรู้ว่าฉันเป็นอะไรน่ะสิ จะเชื่อใจได้ไหมนะ...........
 
                                                                         โปรดติดตามตอนต่อไป
 --------------------------------------------------------------------------
SUNSPOT PART
อันยองทุกคน ตอนสองมาแล้วว ตามสัญญานะ เป็นยังไงกันบ้างตอนนี้การจัดหน้าโอเคไหมอ่ะอ่านง่ายรึเปล่าทั้งคนที่อ่านในมือถือแล้วก็ในคอมเลย ถ้ามีตรงไหนผิดพลาดก็ขอโทษด้วยน้า เจอกันใหม่ตอนหน้าจ้า