[Lips's Blood Series] Charm Blood

คำแนะนำ:

ใครที่ยังไม่ได้อ่านบทนำแนะนำให้ไปอ่านบทนำก่อนน้าเพื่อที่จะได้เข้าใจเนื้อเรื่องมากขึ้น รักนักอ่านทุกคน จุ๊บ

--------------------------------------------------------------------------------

재원 Charm Blood 1

@ CalosP

           “ไงแม่ไอดอล กว่าจะมาได้นะ ช้อปเพลินรึไง?? “ เสียงของคาลอสดังขึ้นทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้าห้องวีไอพี

            “แหม่ มันก็เรื่องปกติของผู้หญิง อย่าบ่นเยอะ“ ฉันว่าไปพลางไปนั่งข้างๆเทเลอร์ ดูเหมือนจะมีแค่เลียมคนเดียวที่ยังไม่มา ก็นะพวกติดแฟนน่าเบื่อจริงๆ

            “ว่าแต่นึกยังไงจู่ๆถึงได้ชวนมาล่ะ“ คาลอสถามขึ้นทันที

           “ก็ไม่มีอะไรหรอกแค่รู้สึกเหมือนไม่ได้ล่าเองแล้วความหิวมันจะรุนแรงขึ้นอ่ะ บางทีก็กระหายขึ้นมาจนแทบจะฆ่าคนอยู่แล้ว“ ฉันบอกออกไป นี่ไม่ได้เวอร์นะ ฉันเป็นอย่างนั้นจริงๆ นี่ต้องคุมตัวเองแทบแย่แหนะกว่าจะหักห้ามใจด้วยเองได้

            “อืม….ดูเหมือนเธอจะเป็นหนักนะ“ เทเลอร์พูดขึ้น หมอนี่ นี่พูดน้อยจริงๆ ไม่เข้าใจเหยื่อของหมอนี่เลยว่าหลงมันตรงไหน เหอะก็แค่หล่อแค่นั้นแหละ

          “งั้นคืนนี้ต้องจัดเต็มกันหล่อยแล้วมั้ง ฉันเตรียม ‘อาหาร’ ไว้ให้พวกนายเรียบร้อยแล้ว รับรองถูกใจแน่นอน“ คาลอสพูดขึ้น

            “เอาให้ถูกใจจริงๆนะไม่งั้นนายเละแน่ คนยิ่งหิวๆอยู่“ ฉันบอกออกไป

            “เอ้า เด็กๆเข้ามา!! “ คาลอสพูด ทันใดนั้นประตูห้องวีไอพีก็เปิดออกพร้อมกับผู้หญิงสองคน และผู้ชายอีกหนึ่งคนมันเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วที่พวกเราจะเลือกเหยื่อที่มีเพศตรงข้ามกับตัวเอง และส่วนใหญ่เหยื่อของฉันก็มักจะเป็นคนที่หน้าตาดีหรือไม่ก็มีฐานะ และทุกครั้งที่เราล่าเราจะลบความทรงจำของเหยื่อว่าเราเป็นใคร เพื่อป้องกันตัวเอง

            “อันยองฮาเซโย ผมชื่อคังซูครับ คุณแจวอนรึเปล่าครับ?? “ ชายหนุ่มตรงหน้าฉันเอ่ยพูดพร้อมกับนั่งลงข้างฉัน เท่าที่ดูหมอนี่หน้าตาใช้ได้เลยนะเนี่ย ตัวสูงโปร่งอย่างกับนายแบบ จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาที่มีเสน่ห์ ดูแมนสุดๆไปเลย คาลอสนี่หาเหยื่อได้ไม่เลว

          “อืม ฉันแจวอน นายรู้แล้วใช่ไหมว่าตัวเองต้องมาทำอะไร“ ฉันถามออกไปตรงๆ ฉันไม่ใช่คนที่จะมาพูดอ้อมค้อมให้เสียเวลา ยังไงฉันก็ต้องลบความทรงจำของหมอนี่อยู่แล้ว และฉันก็คิดว่าคาลอสจะบอกเหยื่อพวกนี้แล้ว

            “ครับ? ผมรู้แค่ว่าให้มานั่งดื่มกับคุณ“ คังซูพูดพร้อมทำหน้าสงสัยใส่ฉัน เอาเถอะทำหน้าสงสัยไปเดี๋ยวก็จะกระจ่างในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แล้วล่ะ

            “ดี ถ้ารู้แล้วก็เทไวน์สิ“ ฉันบอกออกไป

            “ครับ“ คังซูตอบพร้อมกับรินไวน์และส่งมาให้ฉัน

            “ฉันไม่ได้จะกิน ฉันให้นายกิน“ ฉันพูดพร้อมกับดันแก้วไวน์ไปทางเค้าและบังคับให้ดื่ม สุดท้ายก็ดื่มพร้อมกับทำหน้างงมาให้ฉันอีกรอบ เพราะที่ผับขแงคาลอสน่ะมีกฎว่าห้ามพนักงานดื่มน่ะสิ แต่ที่ฉันบังคับให้เขาดื่มก็เพื่อเพิ่มรสชาติไงล่ะ หึ…..

           “คุณไม่กินเหรอ ค…อื้อ“ คังซูยังพูดไม่ทันจบฉันก็พุ่งเข้าไปประกบปากกับเขา อืมได้รสชาติของไวน์เต็มที่เลยแหะ เอาล่ะนะพ่อนักธนู (คังซูแปลว่านักธนู) ฉันจะดื่มเลือดนายให้เต็มที่เลย

            “อื้อ…..อืม“ คังซูร้องออกมาสงสัยจะเจ็บอยู่ไม่น้อยเลย ก็ช่วยไม่ได้ก็คนมันหิวนี่นา

           “คะ….คุณทำอไรน่ะ“ คังซูเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อฉันละริมฝีปากออก

           “ไม่รู้จักรึไงจูบน่ะ“ ฉันพูดออกไปหน้าตาเฉย แวมไพร์สมัยนี้น่ะไม่จำเป็นจะต้องดูดเลือดจากตรงคอหรอกนะ เชยจะตายไป อันที่จริงจุดที่พวกเราแวมไพร์จะดูเลือดส่วนใหญ่จะไม่เหมือนกัน เพราะได้ถูกกำหนดมาตั้งแต่ตอนที่เริ่มเป็นแวมไพร์แล้ว แต่พวกคาลอสและฉันเนี่ยมีจุดที่เหมือนกันคือริมฝีปากยังไงล่ะ

          “รู้ครับ แต่ที่ผมถามคือทำไมมันเจ็บขนาดนี้“ เขาพูดพร้อมลูบปากตัวเองเบาๆ

          “ทำไมถึงเจ็บน่ะเหรอ….“ ฉันว่าพลางโชว์เขี้ยวของฉันให้เขาดู และดูเหมือนเขาจะช๊อสุดๆไปเลยล่ะ แต่ก็ไม่ทันแล้วล่ะนะวันนี้ยังไงนายก็เป็น’อาหาร’ของฉัน

          “นี่…คุณเป็น “ คังซูทำหน้าตกใจสุดขีด ก่อนจะโดนฉันปิดปาก

ฉึก!!

          “อื้อ….อืมม…อือ“ เขาครางพร้อมกับดิ้นไปมา

          “อย่าดิ้นสิถ้าดิ้นก็จะยิ่งทำให้นายเจ็บนะ“ ฉันบอกเขาพลางลูบแก้มเขาเบาๆ อย่ากลัวว่าเหยื่อคนนี้จะเจ็บ ทั้งที่ก็ไม่ทันแล้ว

          “คะ…คุณอย่าฝังเขี้ยวนั่นลงมาที่ปากผมแรงสิครับ“ เขาพูดขึ้น พร้อมทำหน้าตาดูขอร้องสุดๆ นั่นทำให้ฉันตกใจอยู่ไม่น้อย หายากนะเนี่ยเหยื่อที่จะไม่เป็นบ้าไปเลยตอนที่รู้ว่าฉันเป็นแวมไพร์ หมอนี่น่าสนใจดีแฮะ

          “ขอโทษละกันถ้าทำให้นายเจ็บ แต่ฉันหิวมากๆเลยล่ะตอนนี้ นายจะช่วนฉันได้มั้ย“ ฉันพูดออกไปพลางฝังเขี้ยวลงที่ริมฝีปากเขาอีกครั้ง

2 ชั่วโมงผ่านไป

          “เฮ้ๆ แจวอนอย่าโหดร้ายขนาดนั้นสิ ใจเย็นๆไปอดอยากปากแห้งมาจากไหนเธอดื่มเลือดหมอนั่นไม่หยุดเลยนะ เดี๋ยวหมอนั่นก็ตายพอดี“ คาลอสเอ่ยขึ้นขณะที่เขาก็เพิ่งจะดื่มเลือดของเหยื่อตัวเองเสร็จ แหม่ทำมาบอกตัวเองก็ดื่มไม่ยั้งเหมือนกันนั่นแหละ

          “ฉันก็ว่างั้น“ เทเลอร์พูดสมทบอีกที

          “เออๆ พอก็ได้“ ฉันพูดพร้อมกับละริมฝีปากออกมา ตอนนี้คังซูดูเหนื่อยล้าสุดๆ แอบรู้สึกผิดแหะจริงๆก็ไม่ได้ตั้งใจจะดื่มเยอะขนาดนี้หรอกนะแต่ว่ามัน ’อร่อย ดี’นี่นา หรือเพราะว่าฉันหิวจัดนะ 

           “เฮ้ นายเป็นอะไรรึเปล่า ยังไหวอยู่ไหม“ ฉันหันมาพูดกับคนตรงหน้า ฉันไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าฉันขึ้นมานั่งบนตักเขาตั้งแต่เมื่อไหร่

          “ยะ…ยังไหวอยู่“ คังซุพูดพร้อมกับส่งยิ้มอ่อนๆมาให้ฉัน โธ่เอ้ยทำแบบนี้ฉันก็ยิ่งรู้สึกผิดน่ะสิ

          “ขอโทษด้วยนะที่ทำให้นายเจ็บตัวขนาดนี้“ ฉันว่าพลางเขยิบลงมาจากตักเขา ถึงเวลาที่จะต้องลบความทรงจำแล้วก็รอยแผลแล้วล่ะนะ

            “ไม่เป็นไร ผมไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย“ เขาพูดขึ้น พร้อมมองหน้าฉันและส่งสายตาแปลกๆมาให้

          “งั้น...ฉันขอครั้งสุดท้ายนะ“ ฉันบอกเขาไปเพราะครั้งสุดท้ายนี้จะเป็นการลบความทรงจำของเขาว่าฉันเป็นใคร จะให้มนุษย์ที่ไม่ได้ไว้ใจรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าพวกเรามีตัวตน

          “ครับ เท่าที่คุณต้องการ“ เมื่อเขาอนุญาตแล้วฉันก็ประกบริมฝีปากไปอีกครั้ง แน่นอนว่าครั้งนี้ฉันไม่ได้เอาเขี้ยวออกมา คราวนี้แหละที่เรียกว่าจูบจริงๆ 

          “อืม….อื้ม“ คราวนี่เป็นฉันที่ร้องออกมาเมื่ออยู่ๆหมอนี่ก็รุก จูบชั้นอย่างหนักหน่วงและร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ผลุบ!!

และแล้วคังซุก็หลับไป เฮ้อเขาเกือบทำฉันขาดอากาศหายใจแหน่ะ คนอะไรจูบเก่งเป็นบ้าเลย

            “เอ้า เสร็จเรียบร้อยแล้วสินะ ว่าแต่ไอ้เลียมมันไม่เห็นมาเลย เบี้ยวกันนี่หว่า“ คาลอสบ่นขึ้น

            “นั่นน่ะสิ ต้องอยู่กับมินตราแน่นอน ไอ้นี่มันเห็นแฟนดีกว่าเพื่อนจริงๆเลย“ ฉันบ่นบ้าง ตั้งแต่ที่เลียมมันมีแฟนนะ หายหัวไปอยู่แต่กับมินตราเนี่ยแหละ นานทีถึงได้เจอ เฮ้อ เพลีย

            “เอาไงกับคนพวกนี้“ เทเลอร์พูดขึ้นหลังจากเงียบไปนาน ดูเหมือนหมอนี่จะสนใจเหยื่อของตัวเองอยู่ไม่น้อยนะ ดูจากสายตาหมอนั่นสิเป็นคนที่สื่ออารมณ์ทางสายตาจริงๆ

            “ก็ไปส่งสิ เดี๋ยวฉันส่งที่อยู่ของแต่ละคนให้“ คาลอสพูดขึ้นอย่างไม่สนใจอะไร

           “อืม“ เทเลอร์ตอบ

           “จะดีเหรอวะ“ ฉันถามออกไปพร้อมกับมองผู้ชายที่กำลังหลับอยู่บนโซฟา

           “แล้วมันไม่ดีตรงไหนล่ะ แกเนี่ยคิดเยอะไปได้นี่ก็มืดแล้วไม่มีใครจำแกได้หรอก“ คาลอสพูดขึ้น ก็จริงของมัน

            “เออ เอางั้นก็ได้“ ฉันบอกออกไปนี่ก็ดึกแล้ว หวังว่าคงไม่มีใครจำฉันได้หรอกนะ

เห้อ เดี๋ยวพรุ่งนี้มีถ่ายโฆษณาแต่เช้าด้วยสิ ถ้าตื่นสายคงโดนเจ๊ยองอึนปาดคอเล่นแน่ๆรีบส่งรีบกลับบ้านดีกว่า

                                                                        โปรดติดตามตอนต่อไป

--------------------------------------------------------------------------------

SUNSPOT PART

อันยองทุกคน!!! ตอนแรกก็ได้ผ่านไปแล้วเป็นไงบ้าง ไรท์ก็ยังมือใหม่อยู่ด้วยถ้าพิมผิดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะ รักนักอ่านทุกคนเลย<3 อ่อไรท์มีแผนที่วางไว้คือจะอัพนิยายอาทิตย์ละตอน แต่ว่าวันไหนไรท์ยังไม่แน่ใจคงต้องรอดูไปก่อน แต่ที่แน่ๆมาทุกอาทิตย์แน่นอน เจอกันตอนหน้าจ้า บายย!!