[Lips's Blood Series] Charm Blood

ใครที่ยังไม่ได้ไปอ่านบทนำแนะนำให้ไปอ่านบทนำกันก่อนน้า เพื่อที่จะได้เข้าใจเนื้อเรื่องมากขึ้น!!

--------------------------------------------------------------------------------

재원 Charm Blood 2

Kangsu Part

            “อืม นี่ฉันกลับมาอยู่ที่ห้องได้ยังไงเนี่ย“ ผมตื่นขึ้นมาก็ต้องงงว่าตัวเองมาอยู่ที่ห้องได้ยังไง ในเมื่อผมออกไปทำงานที่ผับ แล้วไหงถึงมาโผล่อยู่ที่ห้องได้หรือว่าผมไม่ได้ไปทำงาน?? หืม?? ทำไมถึงรู้สึกเจ็บปากแปลกๆ เอ…..ก็ไม่ได้มีแผลอะไรนี่หว่าปากก็ไม่แตก แต่ทำไมถึงรู้สึกเจ็บๆ ช่างมันเหอะกลับไปนอนดีกว่า นี่ก็ดึกล่ะพรุ่งนี้ก็มีสัมภาษณ์งานตอนบ่ายด้วยนี่นาด้วยนี่นา นอนๆๆ

            “หืม…..กระดาษอะไรเนี่ย“ ผมหยิบกระดาษที่อยู่ตรงโต๊ะหัวเตียงขึ้นมาในกระดาษนั้นเขียนไว้ว่า ‘Thx ,ขอโทษที่ทำให้เจ็บ’ นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำให้เจ็บงั้นเหรอหรือจะหมายถึงที่ผมรู้สึกเจ็บปาก?? ไม่น่าเกี่ยวนะ แล้วคนคนนี้เป็นใครกัน นึกสิคังซู เฮ้อยิ่งนึกยิ่งปวดหัวแหะ เอาไว้ค่อยนึกทีหลังละกัน แต่ยังไงก็ต้องรู้ให้ได้ว่าคนคนนี้เป็นใครกันแน่

END Kangsu Part

            “คิมแจวอน!!! ตื่นเดี๋ยวนี้!!!! “ เสียงแสบแก้วหูดังขึ้นในหูฉัน เสียงอะไรเนี่ยเหมือนเสียงปีศาจเลย

            “เสียงยัยป้าที่ไหนเนี่ย“ ฉันงึมงำออกไป

            “ยัยป้างั้นเหรอ นี่แหนะๆๆๆ“ ทันใดนั้นฉันก็ต้องรู้สึกตัวเมื่อเจ๊ยองอึนมาตีฉันด้วยแรงมหาศาล นี่คนใช่ไหมตอบ

            “โอ๊ยๆ เจ็บนะเจ๊ ตื่นแล้วๆ“ ฉันพูดพลางลูบแขนตัวเองเบาๆ

            “ตื่นก็ดีแล้ว ดูสิกี่โมงแล้ว 6โมง!!!!! “ เต๊ยองอึนตวาดชุดใหญ่

            “โธ่เจ๊แค่ 6 โมงเอง…..เฮ้ยมีถ่ายตอน 8 โมงนี่เจ๊“ ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจ ลืมไปเลยว่ามีถ่ายงาน มัวแต่นอนเพลิน

            “เออสิย่ะ ฉันถึงได้บุกมาถึงคอนโดแกไง ไปๆรีบไปอาบน้ำแต่งตัว“ เจ๊ยองอึนบอก

            “เคเจ๊ เดี๋ยวฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วฉันจะวิ่งไปที่ร้านทำผมเลยนะ“ ฉันบอกออกไปด้วยความรีบ

           “วิ่ง???อ่อ เออแกวิ่งไวปานลมนี่เนอะเออๆรีบๆไปเลย“ เจ๊แกทำท่าเหมือนจะลืมไปว่าฉันวิ่งเร็วแค่ไหน

            “เค เจอกันเจ๊“ ฉันบอกก่อนรีบวิ่งไปอาบน้ำ

@STUDIO

เฮ้อมาถึงสตูดิโอจนได้ มาก่อนตั้ง 15 นาทีแหนะ ฉันนี่วิ่งไวจริงๆ พูดถึงวิ่งก็นึกถึงเรื่องเมื่อคืนเลย ที่ฉันต้องแบกนายคังซูแล้ววิ่งไปส่งหมอนั่นที่ห้อง น่าอายเป็นบ้านี่ถ้าเกิดแฟนคลับฉันมาเห็นนะว่าฉันแบกผู้ชายตัวเท่าตึกวิ่งไปวิ่งมาล่ะก็มีหวังลมจับกันเป็นแถวๆแน่ ว่าแต่ตอนนี้หมอนั่นจะเห็นกระดาษนั่นรึยังนะ

            “อ้าว คุณแจวอนมาแล้วเหรอครับ สวยตามคำล่ำลือจริงๆนะครับเนี่ย“ เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ฉันต้องหันไปมองแล้วก็พบว่าเสียงนั้นเป็นของตากล้องที่จะถ่ายงานให้ฉันวันนี้นั่นเอง

            “สวัสดีค่ะ ชมกันเกินไปแล้วค่ะ วันนี้ก็ฝากตัวด้วยนะคะ“ ฉันพูดไปตามมารยาทให้กับคุณตากล้อง

            “ครับ ยินดีครับ“ ตากล้องคนนั้นบอกพร้อมยิ้มมาให้

4 ชั่วโมงผ่านไป

             “ขอบคุณที่ทำงานอย่างหนักค่ะ“ ฉันพูดพร้อมกับบอกลาทีมงานทุกคน เฮ้อการถ่ายโฆษณานี่เหนื่อยเป็นบ้าเลย

            “เสร็จไปอีกงานแล้วสินะแจวอน“ เสียงเจ๊ยองอึนดังขึ้น

            “มีงานอะไรต่ออีกมั้ยเจ๊ ถ้าไม่มีฉันว่าจะไปเอาของที่บริษัทก่อนแล้วเดี๋ยวจะกลับบ้านเลย“ ฉันบอกไปพลางเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับ วันนี้นี่ถ่ายไปสัก5-6ชุดได้เลยมั้งเนี่ย

            “อันที่จริงก็ไม่มีแล้วอ่ะนะ แต่มีรับสมัครผู้จัดการของเธออีกคน ประธานก็เชิญเธอไปเป็นกรรมการด้วยนะ จะไปไหมล่ะ“ เจ๊ยองอึนบอก เดี๋ยวนะนี่ มีการสมัครผู้จัดการของฉันเหรอ แล้วเจ๊ยองอึนล่ะ

            “อ้าวทำไมต้องรับสมัครอ่ะ เจ๊จะลาออกเหรอ“ ฉันถามออกไป

            “จะบ้าเหรอ เงินดีจะตายลาออกทำไม ก็แกน่ะเป็นไอดอลดังที่สุดในตอนนี้เลยนะ งานก็เข้ามาถ่วมหัวฉันทุกวันลำพังถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อฉันตายแน่ๆ ก็เลยหาผู้จัดการเพิ่มน่ะ“ เจ๊ยองอึนอธิบาย

            “อ่อ จริงๆแล้วเจ๊แก่จนทำไม่ไหวแล้วล่ะสิ555“ ฉันแซวเจ๊แกไป

            “ยัยนี่ปากวอนหาเรื่องจังนะ สรุปจะไปไหม??“  เจ๊ยองอึนถามด้วยหน้าเซ็งๆ

            “ไปดิ ผู้จัดการส่วนตัวของตัวเองทั้งที“ ฉันบอกออกไปพลางเดินไปขึ้นรถของเจ๊ยองอึน เพราะว่าเมื่อเช้านี้ฉันวิ่งมาเลยไม่ได้เอารถมาด้วย

            “เค รีบไปกัน จะเริ่มคัดคนตอนบ่ายนี่แหลละ มีเวลาอีกชั่วไป ไปๆ“ เจ๊ยองอึนว่าแล้วก็รีบขึ้นรถแล้วเหยียบคันเร่งแบบสุดขีด

@ KZ Entertainment

            “เอาล่ะครับขณะนี้เราจะเริ่มการคัดเลือกผู้จัดการของคุณ คิมแจวอน ขอให้ผู้สมัครทุกท่านมาต่อแถวรับบัตรคิวและรอสัมภาษณ์ครับ“ เสียงของพิธีกรดังขึ้น ไม่อยากจะเชื่อเลยแค่คัดเลือกผู้จัดการของฉันอีกคนถึงกับต้องถ่ายรายการกันเลยทีเดียว อะไรจะขนาดนั้น

            “งั้นฉันขอตัวไปรอที่ห้องสัมภาษณ์นะคะ“ ฉันกระซิบบอกพิธีกรก่อนจะเดินออกมา

            “คุณแจวอน สวัสดีครับ“ ขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปห้องสัมภาษณ์จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ทำให้ฉันหันไปมอง

           “อ้าว แจสเปอร์ นายเองเหรอ เป็นไงบ้างงานวันนี้“ เมื่อหันกลับไปฉันก็พบกับกวางน้อยที่ตอนนี้กำลังแบกลังอยู่หลายกล่อง

            “เอ่อ ก็ดีครับค่อนข้างหนักเลย“ เขาตอบออกมาขณะที่พยายามจะไม่ให้กล่องร่วงลงไป

            “แล้วทำไมถึงได้แบกของเยอะขนาดนั้นละ ไม่มีคนมาช่วยเหรอ?? “ ฉันถามออกไปเพราะกล่องที่เขาแบกอยู่ดูแล้วจะหนักสุดๆเลย

            “ไม่เป็นไรครับผมไหว สบายมากครับ^^“ เขาตอบออกมาอย่ากล้าๆกลัวๆ

            “ไหวก็ไหว งั้นฉันไปทำงานก่อนนะ“ ฉันบอกลาเค้าเพราะมีงานสัมภาษณ์รออยู่      

            “เอ่อ….คือว่า…..“ เขาอ้ำอึ้งอยู่สักพัก

            “เอ้าจะพูดอะไรก็รีบพูดมาสิ“ ฉันบอกเขา

            “ไม่มีอะไรครับ“ เขาตอบกลับมาพร้อมทำหน้าหงอยๆ อะไรของเขานะ

            “งั้นฉันไปแล้วนะ“ ฉันบอกก่อนจะเดินออกมา โดยนึกไม่ถึงว่าเสียงที่ตามมาจะทำให้ฉันหัวเราะหนักมาก

           “ครับ!! “ นั่นแหละเสียงที่ตอบกลับมาทำให้ฉันนึกว่าตัวเองอยู่ในค่ายทหารหรือสนามรบอะไรแบบนั้นซะอีก เฮ้อนายนี่แปลกจริงๆ ไม่สิจะไปสนใจอะไรกับเด็กฝึกงานนั่นกัน ตอนนี้ไปที่ห้องสัมภาษณ์ดีกว่า เอ.....แต่ถ้าฉันมีผู้จัดการอีกคนก็หมายความว่าเขาจะต้องรู้ว่าฉันเป็นอะไรน่ะสิ จะเชื่อใจได้ไหมนะ...........

                                                                         โปรดติดตามตอนต่อไป

 --------------------------------------------------------------------------

SUNSPOT PART

อันยองทุกคน ตอนสองมาแล้วว ตามสัญญานะ เป็นยังไงกันบ้างตอนนี้การจัดหน้าโอเคไหมอ่ะอ่านง่ายรึเปล่าทั้งคนที่อ่านในมือถือแล้วก็ในคอมเลย ถ้ามีตรงไหนผิดพลาดก็ขอโทษด้วยน้า เจอกันใหม่ตอนหน้าจ้า