Romanlove หยุดดื้อนะ ระวังจะเจอดี

     สมายด์.. เป็นเพื่อนผู้หญิงคนนึงที่ผมสนิท เค้าเป็นคนน่ารักครับ พูดจาน่ารักน่าคบหาด้วย เป็นคนมีเสน่ห์หลายคนมากที่มาขอคบเธอ พอจะนึกออกแล้วใช่มั้ยล่ะครับว่าเค้าทั้งสวยและน่ารัก หลายคนเลยจับผมจิ้นกับสมายด์ แต่คงเป็นได้แค่คู่จิ้นแหละครับ เพราะผมกับเธอไม่ได้รู้สึกกันเกินเพื่อนแน่ๆ แต่ผมมองว่าเป็นเพื่อนที่เหมือนน้องสาวอีกคนของผมด้วยซ้ำ ฮ่าๆ.. เหอะแตกต่างจากยัยนั่นสิ้นดี กุน คนที่ผมทั้งเกลียด ทั้งชัง แต่การที่ผมเกลียดก็ไม่ใช่ว่าผมจะต่างคนต่างอยู่กับเธอหรอกนะ ผมจะแก้แค้นแทนแม่ผมจนกว่ายัยนั่นจะตายลงอย่างช้าๆ ผมจะทำให้เค้าเจ็บปวดที่สุดและมากกว่าผมเป็นร้อยเท่า ผมไม่ยอมให้คนที่ฆ่าแม่ผมเดินหน้าลอยไปลอยมาอย่างมีความสุขแน่ เค้ายังดี ที่ตำรวจไม่ลากเข้าคุกเพราะยังเด็ก โดยให้กล่าวว่าไม่ได้ตั้งใจ แต่แค่เงินที่เค้าจ่ายเป็นค่าชดใช้ ไม่ว่าจะกี่ล้านหรือร้อยล้าน มันก็ไม่ทำให้ผมเกลียดเขาน้อยลงหรอก! เธอได้เจอหนักกว่านี้แน่ มันแค่เริ่มต้น กุน
" ปลื้ม ปลื้มมีอะไรไม่สบายใจรึเปล่า เห็นนั่งเหม่อนานแล้วนะ " เสียงน่ารักๆของผู้หญิงที่นั่งข้างๆผม แน่นอนว่าคือมายด์
" อ่อ เปล่าๆ ลมเย็นดีเลยเพลินๆหน่อย " ผมตอบไปเพื่อความสบายใจ
"เห้ยยยย ไอ้ปลื้ม สมายด์!" เสียงหล่อๆของไอ้ตั๋น หรือคุณกัปตันชลธรของสาวๆในมหาลัย เพื่อนผมเองแหละ ไม่อยากจะโม้เท่าไหร่ แต่บอกเลยว่า แก๊งค์ผมหน้าตาดีทุกคน ไม่ว่าจะไอ้ตั๋น หมุ่มกวนโอ้ย ถ้ามันไม่หล่อบอกเลยนะ มันโดนหลายตีนแน่ ส่วนอีกคนไอ้พี หนุ่มมาดนิ่ง สมองของแก๊ง หน้าตามันอาจจะโหดๆหน่อย แต่บอกเลย สาวๆกรี๊ดไม่แพ้กัน
ตุ้บบ อือหื้อออ เสียงมือหนักๆของไอ้พีกระทบบนหัวของไอ้ตั๋นอย่าแรง เจ็บน่าดู "มึงเป็นไรมากป้ะ ตะคอกหาพ่อ_"
" โห๋ รุนแรงจังวะ" ไอ้ตั๋นทำหน้าตาหมุดมุ๋ยแล้วเดินตรงมาที่ผม
"ไงมึง เจ็บมั้ยครับคนกั๊ปตั๋น"
"กัปตันมั้ยหล่ะสัส"
"พวกนายนี่เล่นอะไรรุนแรงจังนะ ฮ่าๆ" มายด์เอาแต่อึ้งกับการกระทำของพวกมันแล้วมานั่งขำ
"เรื่องของพวกฉัน เธอเกี่ยวไร" อึ้ยย ไอ้พี ลืมบอกไปว่าไอ้พีเนี่ย มันไม่ชอบหน้ามายด์สักเท่าไหร่ ผมเองก็ไม่เข้าใจซักเท่าไหร่หรอกนะ ว่าไม ทั้งที่ออกจะน่ารักจะตาย
"มึงก็ไปแขวะเข้าไอ้พี" ไอ้ตั๋นมันพูดตัดหน้าผมไปซะละ ส่วนไอ้ตั๋นเนี่ย มันชอบมายด์อย่ากับอะไร ผมล่ะหนักใจกับพวกมันสองคนจริงๆ คนชอบ คนไม่ชอบ คนเป็นกลาง แต่เป็นเพื่อนกัน ดูทนกันได้ใช่มั้ยล่ะ
"งั้นฉันไปก่อนนะ" มายด์เดินออกจากพวกผม ไม่รู้ว่างอลหรือมาธุระอะไร
 
"ไอ้ปลื้ม กูมีเรื่องจะถามมึง"พีมันจ้องขมับมาที่ผม ผมชักจะอยากรู้แล้วสิว่าจะถามเรื่องอะไร
"อะไรวะ" ผมตอบด้วยความสงสัยและอยากรู้
แล้วไอ้ตั๋นมันก็พวกแทรกขึ้นมาว่า " ผู้หญิงคนเมื่อเช้า " ต่อพวกไอ้พีพูดเพิ่มมาอีก " ผู้หญิงเมื่อใกล้เที่ยง" ...อะไรกันจะมาถามถึงยัยนั่นทำไม "ใครกันวะ/ใครกันวะ" พวกมันสองคนเลงคำถามมาที่ผม ในเมื่อสองคนนี่เป็นเพื่อนผมมานานแล้ว เรารู้จักกันมาตั้งแต่ประถม ผมจึงเชื่อใจและตัดสินใจเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟัง
 
"เห้ยย จริงป้ะจ้ะ" ไอ้ตั๋นมันคงตกใจ ไม่สิ มันเล่นใหญ่มากกว่ากับเรื่องที่ผมเล่าให้มันฟัง
"กูว่ามันอาจจะไม่เป้นแบบนั้นก็ได้นะเว้ย พี่กุนคนนั้นเค้าคงไม่ได้ตั้งใจ" ไอ้พีมันพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ ให้มันลองเป็นผมบ้างสิ ว่าการสูญเสียคนรักเป็นยังไง
"ไม่ว่ายัยนั่นจะตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจ ยังไงซะ กูก็ไม่ยอมให้อภัยยัยนั่นเด็ดขาด!!"
"กูว่ามึงใจเย็นก่อนเถอะ ถ้ามีไรให้พวกกูช่วยบอกได้นะเว้ย"
"เออ ขอบใจพวกมึงมากนะเว้ย"
"เออๆ เย็นนี้ไปเล่นเกมส์บ้านกูกันป้ะ" ไอ้ตั๋นเอ่ยปากชวน
"ไม่ว่า อ่านหนังสือ ไม่ว่าง" แหมะ ไอ้พีพูดขึ้น ผมล่ะยอมมันจริงๆเรื่องการเรียน
" คร้าบบ พ่อเด็กเรียน"