Romanlove หยุดดื้อนะ ระวังจะเจอดี

    ฉันรู้ว่าทุกอย่างเป็นส่วนหนึ่งของแผนที่นายนั่นจะแก้แค้นฉัน แต่ฉันคงต้องยอมทุกอย่างจริงๆ แต่นายก็ไม่ควรมาถูกเนื้อต้องตัวฉันแบบนี้นะ!

"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!!" ตานั่นอุ้มฉันยังไม่พอ ยังต้องอุ้มฉันมาที่คนเยอะๆ นี่นายคิดว่าฉันไม่อายบ้างรึไงย้ะ!!

"ถ้าเธออยากจะทดแทนสิ่งที่เธอทำลงไป เธอต้องยอมฉันทุกอย่าง จำไว้!" ตุ้บบ!! โอ้ยย ก้นฉันกระแทกพื้นอย่างแรงหลังจากที่ตานั่นปล่อยอย่างไร้เยื่อใย!

"โอ้ย!! นายปล่อยฉันทำไมเนี่ย"

"อยากลงนักไม่ใช่หรอ ฉันก็ปล่อยแล้วไง" แหนะ! มายิ้มแบบนี้ใส่ฉันอีกล่ะ ฉันเกลียดจริงๆกับรอยยิ้มแบบนั้น สายตาคู่นั้นมันก็สยดสยองเหมือนกันแหละ!!

"แม่ของนายไม่สอนหรอ ว่าไม่ควรทำกับ.."

"หยุดเดี๋ยวนี้!!"อะจ้ะอึก!! ฉันพูดอะไรลงไป.. "ใช่ไง แม่ฉันควรจะสอนฉัน แต่เขาไม่อยู่สอนฉันแล้วไง!! ไม่ใช่เพราะเธอหรอกหรอ!!"

"ฉัน.. ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องพวกนี้มันเกิดขึ้นเลยนะ นายฟังฉันก่อนไม่ได้หรอ.."

"คงแบบเธอ จะไม่ได้รับคำว่าอภัยจากปากฉันแน่! จำไว้! คนเนรคุณ ฆาตกร!" อึก..คำพูดสองคำหลังนี้.. ทำไมมันรู้สึกจุกที่อกแบบนี้.. คุณน้าคะ.. ทำไมกุนรู้สึกแบบนี้.. กุนควรที่จะรับฟังคำพูดของนายนี่ทุกอย่างโดยที่ตอบโต้ไม่ได้เลยใช่มั้ย.. น้ำตาฉันเริ่มไหลออกมากับประโยคนี้.. ฉันทนไม่ไหวจริงๆ "ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปหรอกนะ ดีแค่ไหนที่ตอนนั้นเธอไม่ได้เข้าคุก มันบุญหัวแค่ไหนแล้ว!"

"นายหยุดพูดซักที! ถือว่าฉันขอเถอะนะ.. คนในมหาลัยจะรู้เรื่องนี้ไม่ได้"

"เหอะ กลัวหรอ นั่นสินะ ถ้าฉันบอก...มันต้องสนุกแน่ๆ"

"นายคงไม่ใจดำทำแบบนั้นหรอก" ฉันยื่นมือไปดึงมือของเขามาจับ ฉันมองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน ถ้าใครรู้ฉันคงอายจริงๆ ฉันไม่มีเพื่อนคบหรอก.. ถ้าตานั่นบอก จากไม่มีเพื่อนคบทุกคนก็จะรังเกียจฉัน.. เผลอๆโดนไล่ออกแน่.. เห้อ เอายังไงดีหละชีวิต "นายเข้าใจฉันเถอะนะ ฉันยอมนายทุกอย่างจริงๆ.. แต่ฉันขอเรื่องนี้เถอะนะ" ตานั่นก็เหมือนจะคล้อยตามฉัน ฉันหวังว่าการขอร้องครั้งนี้มันจะได้ผลบ้างนะ ฉันคงดับสลายเพียงแค่คำพูดของเขาแน่

     "แก ยัยหน้าแก่นั่นมันจับมือน้องปลื้มของฉันนนน"

     "เอาไงดีแก ดักตบเลยป้ะ!!"

ให้ตายสิ ซาแซงอะไรจะเยอะขนาดนี้ ต่อไปนี้ฉันอันตรายแน่ ตุ้บ! เขาสบัดมือฉันออกอย่างแรง คำขอร้องของฉัน...

"ฉันขอคิดดูก่อน" นายนั่นยิ้มแล้วโบกมือหาสาวๆ อะไรกัน นายนี่ไม่ใช่คนแบบนี้นี่ "ที่ฉันต้องคอยเอาใจสาวๆ เธอคงรู้อยู่แกใจนะ ว่าฉันทำเพื่ออะไร" หลังจากนั้นเขาก็ยกยิ้มแล้วเดินจากฉันอย่างไรเยื่อใย ให้ตายสิ!!

     "ปลื้มมม" เสียงหญิงสาวปริศนาดังมาจากของหลังของฉัน ใครกัน

"อ่าวว มายด์" หลังจากนั้นตานั่นก็เดินไปหาหญิงสาวคนนั้น เอ้ะ แฟนหรอ.. สวยดีนะ "มานี่ได้ไง"

"มายด์เดินมาสิ555 กินข้าวกันเถอะ"

"ตอนนี้อย่าเลย เดี๋ยวแฟนคลับมายด์มาต่อปลื้มตาแดงแน่" ฉันนี่แหละจะต่อยนายแน่

"นั่นใครหรอปลื้ม แนะนำให้รู้จักหน่อยสิ น่ารักจัง" สายตาสองคู่นั้นจับจ้องมาที่ฉัน ฉันหรอ? ไม่อ่ะฉันไม่อยากรู้จักใครทั้งนั้น

"อย่าไปสนเค้าเลย ปลื้มว่าไปซื้อไรกินแล้วรีบขึ้นเรียนดีกว่า" ดะ..เดียวนะ.. คือลากฉันมาจากโรงพยาบาลมา นี่ไม่คิดจะไปส่งกันหน่อยหรอ หน๋อยยย เจ็บใจนัก!!

"เออ!! กลับเองก็ได้วะ!!"ฉันตะโกนลอยๆพลอยให้ตานั่นได้ยิน แต่..ไม่เป็นผล ตานั่นก็เดินออกจากฉันกับแฟนสุดสวยของเขา อย่าให้ฉันได้แกล้งคืนบ้างนะ นายปุริม!!