'Cause I love my bae คุณน่ะรู้มั้ย?

  
   09:00 AM 
    ในระหว่างที่ฉันกำลังนั่งดูดนมเย็นอย่างเพลินๆ ใน Daisy's Cafe นั้นเสียงข้อความไลน์จากโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาทันที ฉันหยิบมาเปิดดูก่อนจะพบว่าบุคคลแปลกหน้าแอดฉันเข้ามาเป็นเพื่อน แต่ดูจากรูปโปร์ไฟล์แล้วก็ไม่แปลกใจเลยเพราะไลน์นี้เป็นไลน์ของ 'เขา' อีกแล้ว 
 อะไรเนี่ย... ว่าไปขนาดนั้นแล้วยังจะตามมาหลอกหลอนฉันอีกเหรอ...
   ฉันไม่ได้กดเพิ่มเขาเป็นเพื่อนหรอกนะแต่เลื่อนไปอ่านข้อความที่เขาส่งมาถาม
  Message

 Mich : อยู่ไหน? 
 น้องต้องบอกพี่ด้วยรึไง? : Me
 Mich : ตอบครับ  

 
  ฉันอ่านข้อความถามย้ำของเขาแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร บอกแล้วไงว่าฉันกับเขาจบกันไปนานแล้วและไม่อยากให้กลับมารีเทิร์ฺนคบกันสักหน่อย อีกอย่างฉันพึ่งจะเลิกกับเดนมาร์คมานะไม่มีทางที่จะไปกลับไปคบกับใครไวขนาดนั้นหรอกโดยเฉพาะคบกับเขาคนนี้ด้วยล่ะ 
  นึกไปถึงเรื่องเมื่อคืนแล้ว . . 
 ' กลับมาทำไมคะ? ในเมื่อเราไม่ได้รักกันแล้ว ' 
  ฉันมองอีกฝ่ายด้วยใบหน้าที่จริงจังและอยากให้เขารู้ว่าฉันน่ะไม่ได้รักเขาและไม่มีทางที่จะกลับมาหวั่นไหวกับเขาได้อีกครั้ง! 
 ' พี่ไม่ได้กลับมา มันคือความบังเอิญต่างหากล่ะ ' 
 เอ๋? บังเอิญงั้นเหรอ? 
 ' บังเอิญ? ยังไงหรอคะ? ' 
 ฉันทำหน้าครุ่นคิดกับสิ่งที่เขาตอบมา 
 ' บังเอิญว่า 3 เดือนมานี้พี่ก็เพิ่งเลิกกับใครสักคนมาเหมือนกัน ' 
 อืม.. เขาพึ่งเลิกกับแฟนเขามาสินะ
 ' แล้ว? ' 
 ' บังเอิญว่าวันนี้พี่หิวอยากหาอะไรดื่มเลยมาที่ร้านแล้วก็มาเจอน้องนี่ไง '
 ' งั้นเหรอ.. แล้วไงต่อล่ะ? ' 
 ' เธอเมาและผมรู้ว่ายังไงน้องก็กลับเองไม่ได้ครับ ' 
 เขาเป็นห่วงฉันงั้นเหรอ.. 
 ' จริงๆ น้องก็มีเพื่อนนางจะมารับกลับเอง ' ซะที่ไหนล่ะ.. 
 ' โกหกไม่เนียนไหนล่ะเพื่อนคนนั้น? '
 ' หลับไปแล้ว *-* ' 
 ' โกหกชัดๆ  ' 
   เขามองฉันอย่างจับผิดก่อนจะหัวเราะออกมาฉันไม่เคยโกหกเขาสำเร็จเลยนะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขามักจะรู้เรื่องละเอียดอ่อนของฉันสังเกตฉันรู้ว่าอันไหนฉันหลอกหรือไม่หลอกแต่เรื่องที่ควรจะรู้เกี่ยวกับตัวของฉันเขาก็ดันไม่รู้ซะได้ 
 ว่าแต่...
 ' เมื่อไหร่จะกลับสักทีคะน้องจะนอนแล้ว): '
 ฉันนั่งกอดอกมองเขาอย่างเอาเรื่อง นี่มันจะตี 4 ตี 5 แล้วเขาก็ยังไม่กลับสักทีมาขอนั่งพักแรงสักพักแล้วนะ
 ' เกลียดพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ? ' 
 ' หือ? ' 
   เกลียดเหรอ.. นัยน์ตาสีเทาอ่อนๆ นั่นมันจ้องมาที่สายตาฉันอีกแล้ว ฉันบอกตรงๆ เลยว่าฉันแพ้สายตาของเขาจริงๆ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นที่ไม่รู้จักเขาดีมานั่งประจันหน้ากับเขาอย่างนี้ต้องมีละลายเป็นน้ำแน่ๆ แต่กับฉันมันก็.. แอบหวั่นนิดๆ ล่ะนะ 
  จะว่าไปเขาถามว่าฉันเกลียดเขาเหรอ? ... อืม ควรจะตอบยังไงดีนะ ถ้าตอบว่าเออเกลียดเขาอาจจะรีบออกไปจากห้องฉันจริงๆ ก็ได้แล้วก็ไม่ต้องเจอกันอีก ถ้าตอบไม่จะถือว่าให้ความหวังหมอนี่แล้วหมอนี่ก็จะอยู่ต่อเพราะงั้นเราต้องฉลาดสิ
 ' เกลียดค่ะ เกลียดมากๆ จะกลับมาทำไมเหรอคะ? ' 
 ' หืม เป็นคำตอบที่ใจร้ายจังเลย ' 
 ก็ดี รีบๆ ออกไปได้แล้วไป๊! 
 ' แต่พี่ก็ไม่หนีไปไหนหรอกนะ ' 
 ห๊า?  
 ' อะไรกันถูกเกลียดแล้วจะมานั่งด้านๆ อยู่ตรงนี้ทำไมคะ? ' 
 หยาบคายไปเลยแล้วกัน 
 ' ปากร้ายอย่างน้องเจอกับใครไม่ได้หรอกต้องเจอแค่กับคนอย่างพี่เท่านั้น ' 
    เขามองหน้าฉันด้วยรอยยิ้มที่สุขุมเยือกเย็นดูเอาจริงแถมสายตาเขายังเลื่อนลงมามองที่ปากของฉันอีกด้วย นี่ถ้าเขาพูดแบบนี้แล้วเขาจะจูบฉันจริงๆ ฉันจะกัดปากให้เลือดซิบเลยล่ะ คิดว่าฉันกลัวรึไง เฮอะ! ไม่มีทางซะหรอก 
 ' น้องอยากให้พี่ออกไปจากห้องน้อง! ' 
 ฉันตะโกนใส่หน้าเขาเสียงดังไม่แคร์ว่ามันจะเป็นยังไงชาวบ้านชาวช่องห้องไหนกำลังจะนอนเพราะฉันเดือดและคงเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์ที่ยังติดอยู่มันจึงทำให้หลายอารมณ์ ไม่ว่าจะร้องไห้หรือโกรธมันผสมปนเปไปหมด 
 ' ... ' 
 ร่างใหญ่เป็นฝ่ายนั่งเงียบไม่พูดอะไรแต่ยังคงนั่งมองหน้าฉันอยู่อย่างนั้นด้วยสายตาเดิมๆ 
 ' ยังไม่ได้ยินอีกเหรอลำบากพี่มามากพอแล้วแค่เอาเงินจากน้องแล้วออกจากห้องไปมันก็แค่นั้นไม่ได้ต้องการให้พีเข้ามานั่งพูดจากวนวกวนไปวกวนมา อีกอย่างเราก็เลิกกันไปตั้งนานแล้วยังไม่สำนึกผิดตัวเองอีกเหรอว่าใครเป็นฝ่ายที่ทำอีกฝ่ายเจ็บ ยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าน้องจะน่ะเกลียดพี่เอามากๆ! กลับไปหาคนของพี่ซะสิรักมันมากไม่ใช่เหรอ! ' 
 ฉันง้างมือค้างเหมือนจะฟาดมันลงไปที่หน้าของเขาแต่ก็ไม่ได้ทำลงไปจริงๆ ฉันก็กำลังแค่ควบคุมอารมณ์ตัวเองเพราะตอนนี้ทุกอย่างมันกำลังจะย้อนไปในอดีตตอนที่เรากำลังทะเลาะกัน ทั้งที่ฉันใช้เวลาไปมากมายเพื่อลืมเขาไปแล้วแต่มันกำลังจะกลับมาถาโถมใส่ฉันอย่างจัง ทุกอย่างกำลังจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม... 
 ฉันยอมไม่ได้ .. .
 ' ทำไมไม่ตบ ' 
 สายตาเรียบเฉยสบตาที่ฉันอีกครั้ง เขากำลังพูดยั่วให้ฉันตบเขา แต่ไม่ ฉันจะไม่ทำอะไรใครทั้งนั้น ฉันละสิ่งแล้วทุกอย่างจะไม่มีทางโต้ตอบกับใครให้มันเป็นสงครามบ้าๆ อีก
 ' กลับไปซะเถอะน้องไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น.. ' 
  
  Message 

 
  Tung : มึงอยู่ไหนอ่ะ? 

    เอ๋? ทังส่งข้อความมาหรอเนี่ยมัวแต่นั่งคิดเพลินๆ เลยเรา นมเย็นฉันก็หมดแล้วด้วยเนี่ยต้องเดินไปสั่งเพิ่มแล้วมั้ง... ค่อยไปออกกำลังกายตอนเย็นแล้วสินะ =^= 
   ฉันเดินไปยืนสั่งนมเย็นเพิ่มก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับชายร่างสูงที่ยืนอยู่กับสาวผมบลอนด์ที่ดูแล้วน่าจะเตี้ยกว่าฉันเยอะ แล้วมันจะต้องอึ้งไปมากกว่านั้นเมื่อใบหน้าชายร่างสูงคนนั้นที่หันมาคุยกับเธอคือ ไม่นะ... ตาฉันต้องลายแน่ๆ 
 ขยี้ๆ * - * 
   ไม่นะ... นั่นพี่มิชกับ.... เอ๊ะ...ยัยนั่นคือใครนะ ฉันพยายามใช้สายตาเพ่งเล็งเพื่อที่จะมองหน้ายัยนั่นให้ชัดๆ แต่ก็ถึงคิวที่ฉันต้องสั่งเครื่องดื่มหน้าเคาว์เตอร์ที่ฉันต่อแล้วล่ะ 
 ' คุณลูกค้าจะรับอะไรดีคะ? ^^ ' 
 ' อืม...ขอเป็นชาเขียว 1 นมเย็น 1 แล้วกันนะคะ ' 
 ฉันไม่ได้ตกละ! แต่จะซื้อไปฝากยัยทังมันน่ะ 
 ' แต่คุณลูกค้ามาคนเดียวนะคะดื่ม 2 เลยเหรอคะ *o* ' 
 ยัยพนักงานนี่ใครเลือกให้มาทำงานน่ะ - - * 
 ' พอดีอยากลองดื่มผสมน่ะค่ะผิดเหรอคะ ^^* ' 
 ' อ๋อ.. ไม่ผิดหรอกนะคะเดี๋ยวจัดให้เลยค่ะ~ '  
    ยัยพนักงานพูดจากวนฉันเสร็จก็หันไปทำออเดอร์ที่ฉันสั่งโดยปล่อยให้ฉันยืนรอก่อนที่ฉันจะหันไปมองคู่รักเน่าๆ อีกรอบ ทว่า.. พวกเขาหายไป.. ไม่อยู่แล้ว ไปไหนกันนะ? ว่าแต่ฉันจะไปส.อยากรู้เรื่องของพวกเขาทำไมเล่า *-* อีกอย่างหมอนั่นก็ไหนบอกว่าเลิกกับแฟนไปแล้วไง เอ๊ะ.. หรือว่าเขาโกหกฉันนะ หึ ก็ไม่แปลกถ้าเขาจะโกหก คนโกหกก็อาจจะมีเหตุผลดีหรือไม่ก็แย่ล่ะมั้ง แต่ฉันไม่ชอบพวกโกหกอยู่แล้วล่ะถึงแม้ว่าฉันก็เป็นพวกขี้โกหกด้วย ฮ่าๆ 
 ' ได้แล้วค่ะคุณลูกค้า ทั้งหมด 4-*/85.3-ภ/-ภ บลาๆ '
 ' ขอบคุณค่ะ ' 
   ฉันควักเงินในกระเป๋าจ่ายนางไปก่อนที่จะรับสิ่งที่ฉันสั่งไปเดินออกมาจากร้าน ว่าแต่จะไปไหนต่อดีนะหรือว่ากลับบ้านดี ถ้าไปต่อชาเขียวนี่ก็ละลายไม่อร่อยแล้วสิ... งั้นคงต้องกลับบ้านแล้วมั้ง 
   แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินออกจากห้างสายตาฉันมันดันไปสะดุดกับร้านรองเท้าชื่อดังที่ฉันชอบและมาบ่อยๆ ฉันน่ะเป็นพวกบ้าคลั่งรองเท้า sneakers มากๆ ฉันติดตามข่าวสารอัปเดตของร้านทุกร้านทุกแบรนด์รองเท้าที่ฉันรู้จักและชอบมัน ไหงวันนี้ร้านนี้ถึงได้ออกรองเท้าคอลเล็กชั่นใหม่ออกมาโดยที่ฉันไม่รู้กันนะ มันดูงานละเอียดและสวยเอามากๆ สีฟ้าซะด้วยสิเอายังไงดี เลิ่กลั่กๆ @w @ 
 ถ้าไม่ดามใจด้วยเบียร์ก็ต้องรองเท้าล่ะวะ! 
 
    20 Minutes Later . . . 
 
  ลา ลั้ลลา~ ฉันเดินลั้ลลาออกมาจากร้านรองเท้าโปรดของฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสดใสรู้สึกตื่นใหม่อีกครั้ง * w* รู้มั้ยว่าชาเขียวที่จะซื้อไปให้ยัยทังทังฉันยกให้กับเจ้าของร้านเพื่อนสนิทอีกคนของฉันอายุเท่ากันอย่าง 'โรมห์' ไปแล้วล่ะ เรารู้จักกันได้เพราะเรื่องรองเท้านี่ล่ะฉันบ้าคลั่งมากจนเจ้าของร้านอย่างเขาถึงกับต้องตั้งให้ฉันเป็นลูกค้าประจำคนนึงของร้านอย่างว่าเลยล่ะ -0- แต่มันก็ดี~ เพราะเมื่อฉันเข้าไปจะสอยสนีคคู่ล่าสุดนางก็มีส่วนลดให้ฉันเลยจ้ารู้สึกว่าคุ้มค่าสุดๆ ที่ได้รู้จักยัยนี่ >< ฉันจึงให้ชาเขียวยัยนั่นไปดูดให้อร่อยไง 
 ทีนี้ล่ะค่อยกลับบ้านได้ ~ 
 
  ลานจอดรถชั้น A ห้าง Moshi 
     ฉันเดินตัวปลิวออกมาจากห้างก่อนจะที่เนื้อตัวจะได้สัมผัสกับความร้อนของลานจอดรถ -.- เกลียดจริงๆ อากาศเมืองไทย ว่าด้านนอกร้อนแล้วด้านในกลับร้อนกว่า! ไม่น่าเดินมาเลยเรา เดี๋ยวนะ ฉันไม่มีรถนี่นา แล้วจะเดินออกมาทำไมกันเนี่ย5555555555555555 เห่อรองเท้าจนเดินลั้ลลาไปไหนต่อไหนเลยเหรอเนี่ย -w  - 
  เดินกลับเข้าห้างสัมผัสแอร์เย็นๆ ต่อดีกว่า ~ 
  
 ' พี่กลับไปคุยกับมันเหรอคะ? ' 
   ทันทีที่ฉันได้ยินเสียงสนทนากันดังมาจากที่ไหนสักที่มันก็ทำให้ฉันหยุดยืนชะงักไปก่อน ก่อนที่จะกลายเป็นเหมือนหน่วยสวาทหาที่หลบคอยดักฟัง -0- 
 ' ทำแบบนี้ทำไม? พี่ยังไม่เลิกรักนางอีกเหรอคะ? '  
 เสียงของฝ่ายหญิงดูเหมือนจะไม่พอใจที่ฝ่ายชายเหมือนนอกใจไปคุยกับใครสักคนนั่นทำให้ฉันยิ่งอยากรู้เข้าไปอีกว่าพวกเขาจะเอากันยังไงต่อไป */* 
 ' ใช่ ผมยังไม่เลิกรักเธอคนนั้นหรอกนะ ' 
 ' 6 ปีกว่าแล้วที่น้องอยู่กับพี่มาตลอดทำไมถึงไม่เคยพอสักที ยัยนั่นมันมีอะไรดีกัน?! ' 
 ' เธอไม่เข้าใจหรอกเคียวน์' 
 เอ๊ะ.... เคียวน์เหรอ 
    ทำไมฉันถึงได้คุ้นชื่อยัยนี่จังเลยนะ **-
 ' มีอะไรในโลกนี้ที่หนูยังไม่เข้าใจพี่อีกหรอคะ? บอกมาสิ! ' 
 ' เลิกงี่เง่าสักทีพี่รำคาญนะครับ '  
 ดูเหมือนฝ่ายชายจะไม่ค่อยชอบที่ยัยนี่ไปวีนใส่ล่ะนะ แหงล่ะตะโกนซะไม่อายชาวบ้านชาวช่องเขาขนาดนี้ไม่เอาโทรโข่งมาก่นด่าฝ่ายชายให้รู้แล้วรู้รอดเลยล่ะ -*- แต่ผู้หญิงก็เงี้ยล่ะเวลาไม่พอใจหรือโกรธมากๆ ก็ทำได้ทุกอย่างที่ต้องการล่ะนะ:3 
 ' ฮึก.. ชอบอะไรมันหนักหนา '
 อ๊า.. ดูเหมือนฝ่ายหญิงจะเริ่มสะอื้นร้ำไห้น้ำตาคลอเบาๆ แล้วสิต้องปลอบแล้วน้า~ 
   ฉันแอบขำคิกๆ เป็นบ้าคนเดียวหลังเสากับการเป็นพวกขี้สอดเสือกเรื่องชาวบ้าน -....- แต่ว่าอยากรู้จังเลยว่าฝ่ายชายจะกอดนางเอกเหมือนในนิยายที่เขาอ่านกันรึเปล่า ไหนๆ ขอแอบชูคอไปดูหน่อยสิ๊ 
 ฟึ่บ... -w-          
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                  OwO !