'Cause I love my bae คุณน่ะรู้มั้ย?

8.0

เขียนโดย PANTHER❁

วันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2560 เวลา 14.40 น.

  6 บท
  8 วิจารณ์
  8,060 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2560 15.02 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) ( Destiny ) / 2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

  

  ขวับ ! 

     ทันทีที่ฉันชูคอไปมองกลับต้องพลิกตัวมาหลบที่หลังเสาพอดีเพราะอะไรน่ะเหรอ... อึ้งไงล่ะ คู่รักที่ฉันกำลังมโนเป็นเรื่องเป็นราวเมื่อกี้คือ 'พี่มิช' กับ 'ยัยนั่น' ... เอ๊ะ แล้วยัยนั่นมันใครกันนะ ฉันยืนคิดหลังเสาด้วยความสงสัยจึงขอใจกล้าชูคอหันไปมองอีกรอบแต่สิ่งที่ฉันกำลังเห็นตอนนี้คือพวกเขาสองคนกำลังกอดกันอยู่

  'กอด' กันอยู่... 

  กอดกันอยู่จริงๆ ด้วยอ่ะแม่จ๋า T^T 

   ( ได้ข่าวว่ากำลังแอบเชียร์ให้กอดกันอยู่นะ TOT ) 

     ไม่รู้ทำไมบางอย่างที่มันอยู่ข้างในอกด้านซ้ายกลับรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาทันทีที่เห็นบอกเลยว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่หลังเสาต้นนี้กำลังเปรียบเสมือนใครสักคนในบทหนังที่แอบมาเห็นคู่พระนางกำลังปรับความเข้าใจกันหรือทำอะไรกันสักอย่างเป็นเอามากๆ ตอนนี้ฉันสับสนและอธิบายไม่ถูกกับสิ่งที่คิดอยู่ในใจแต่ดันรู้สึกเจ็บขึ้นมาแทนซะได้! ฉันพยายามควบคุมสติตัวเองก่อนจะตบหน้าตัวเองไป 2-3 ที เพี๊ยะเพี๊ยะ! >< ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วเราสองคนเลิกกันมาตั้งนานแล้วด้วยอีกอย่างยัยนั่นฉันก็ไม่รู้จักแล้วทำไมฉันถึงต้องมองให้รู้จักด้วยล่ะ เรื่องของฉันกับเขามันจบไปตั้งนานแล้วนะจะมาเจ็บจะมาเสียใจอีกทำไมกันรีบๆ กลับเข้าห้างแอร์เย็นๆ ไปซื้อชาเขียวอีกสักแก้วดีกว่าไหม (อ้วนแน่ๆ -..-) ดีกว่ามายืนขวางก้างเห็นอะไรที่มันเสียลูกตาซะจริงๆ เลยเฮ้ย!

  ว่าแล้วฉันก็แอบชิ่งเดินเป็นไม่รู้อีโหน่อีเหน่กลับเข้าห้างเลยจ้า 

 . 

 . 

 . 

 . 

 


 

  04:15 PM 

   'งื้ม~  ' ฉันลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยท่าทางสลึมสลือ หันไปมองนาฬิกาตั้งโต๊ะก็เป็นเวลา 4 โมงเย็นกว่าแล้วไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าหลังจากกลับมาที่นี่เที่ยงกว่าๆ ก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รูู้ รู้ตัวอีกทีก็ตื่นมา 4 โมงเนี่ยล่ะ แต่มันก็เป็นเวลาตื่นปกติของฉันล่ะนะทุกทีฉันก็อยู่แต่ในห้องในเวลาเที่ยงๆ เพราะมันร้อนมากๆ นานๆ ทีถึงจะออกไปช้อปปิ้งตามประสาคนพอมีพอกินกันอยู่ล่ะนะ แต่หลังจากนี้ต้องไปยิมต่อแล้วล่ะ~ ใช่แล้วความสุขของฉันนอกจากแมวแล้วก็ยิมนี่ล่ะที่เป็นเพื่อนของฉัน ฉันไปฟิตร่างกายเป็นประจำในช่วงเย็นไม่ใช่เพราะว่าอยากลดความอ้วนแต่มันดันเป็นสิ่งที่ฉันชอบต่างหาก การวิ่ง ว่ายน้ำ เล่นโยคะเป็นเรื่องสนุกของฉันแถมมันยังทำให้ร่างกายของฉันแข็งแรงและฟิตมากๆ */* ถ้าใครจะออกเพราะลดความอ้วนล่ะก็บอกเลยมันไม่ใช่จุดประสงค์ของฉันเด็ดขาด 

     

   ฉันลุกไปยืนบิดขี้เกียจหน้ากระจกก่อนจะเตรียมตัวไปอาบน้ำแล้วจัดการเตรียมสัมภาระอะไรให้เรียบร้อย 

       

        10 Minutes later . . . 

     ติ๊ง! 

       หลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเสียงไลน์ในโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นทันที ส่งมาอะไรตอนนี้นะคนกำลังจะแต่งตัวออกไปยิมแท้ๆ  -*-  ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนหัวเตียงก่อนจะเปิดโทรศัพท์และพบว่ายัยสหายคนเดิมเพิ่มเติมคือทังทัง ส่งข้อความมา

 Message 


 

 Tungtung : อ้าวโดนดองเฉย .__.

 Tungtung : ทำไมทำงี้อ่ะ!

 Tungtung : หรือว่าแกนอนอยู่นะ

 Tungtung : ยังไม่ตื่นอีกเหรอ

 กำ นี่ฉันดองแกหรอกเหรอตอนไหนน่ะไม่เห็นรู้เรื่องเลย : Me 

 Tungtung : ตอแหล 

 อ้าว .____. : Me ( โดนด่าเฉยเลยเรา ) 

 Tungtung : ละนี่ทำไรอยู่พึ่งตื่นไง๊? 

 อาฮะ กำลังจะไปยิมต่อด้วย : Me 

 Tungtung : จ้า แม่คนสุขภาพดี

 ^ ^; : Me

 Tungtung : งั้นฉันหมดเรื่องคุยกับแกละกลับมาค่อยทักมาแล้วกัน 

 อ้าว .. เคๆ งั้นบาย  : Me 

 Tungtung : บาย 

 


 

    ฉันล่ะไม่เข้าใจยัยเพื่อนบ้านี่จริงๆ ทักมาแล้วไปแค่นี้เนี่ยนะ -_- เสียอารมณ์คนจะไปฟิตเนส แต่ก็นะเพื่อนกันนั่นล่ะนางก็รู้ว่าเวลานี้ฉันจะไปออกกำลังกายตลอดไม่น่าถามว่าทำอะไรอยู่นะหรือนางไม่เคยจำเรื่องของฉันเลย -0- คนไม่สำคัญก็เงี๊ยะ ~

   หลังจากคุยเสร็จฉัันก็โยนโทรศัพท์วางไว้ที่เดิมก่อนจะไปแต่งตัวจัดแจงธุระอะไรให้เสร็จ ไม่ทันไรเสียงที่คุ้นเคยมันก็แว่วเข้ามาในหูฉัน

  ' เมี้ยว~ ' 

 นั่นไง -____-;; 

 ' ว่าไงแคท ^^; ' 

    ฉันหันไปยิ้มกับเจ้าปุกปุยสีขาวที่เหมือนพึ่งจะตื่น (อีกแล้ว) จากที่เบาะนอนโปรดของมันก่อนจะเดินเอาตัวมาคลอเคลียที่แข้งขาของฉัน ทุกครั้งเลยที่ฉันจะออกไปไหนเจ้าแคทมักจะมาออดอ้อนไม่อยากให้ฉันไปตลอดจนมีอยู่วันนึงที่ฉันยอมอยู่ด้วยเพราะคิดว่านางคงเหงาล่ะมั้ง อยากมีเพื่อนเล่นด้วยหรอไรงี้ก็เลยเสียสละเวลาไปเที่ยวกับยัยทังเพื่ออยู่เล่นกับมันซะเลยล่ะ แต่พออยู่ด้วยเท่านั้น... จ้า ฉันได้แต่นั่งมองเจ้าตัวที่บ่นไม่อยากให้ไปคือนางนอนจ้า ไม่ได้เล่นอะไรกับฉันเลยเสียเวลาฟรีๆ ไป 1 วันพอเอาเหตุผลที่ฉันปฎิเสธการไปเที่ยวกับยัยทังไปเล่าให้นางฟัง นางถึงกับโมโหไม่ใช่โมโหแมวนะ โมโหฉันเนี่ยแหละแถมยังแว้ดใส่อีกว่า 'เธอโง่หรือเธอโง่กันแน่เนี่ย' หัวเราะใส่ฉันอีกต่างหาก ก็คนมันรักเจ้านายนี่นา  *^* 

 โมอาห์ = นางทาส / แคท = เจ้านาย -0- ;; ) 

 

  ' เงี้ยว~ เงี้ยว~ ' 

  ' หิวเหรอ.. เดี๋ยวฉันแต่งตัวทำไรเสร็จจะใส่อาหารในชามให้แกละกัน เดี๋ยวจะไปยิมแล้วด้วยเข้าใจไหมฮะ? ' 

  ' เหมี้ยว~ ' 

 ' อืม -_-; '

   ฉันสลัดขาเดินหนีเจ้าแคทก่อนจะไปทำธุระแต่งตัวอะไรให้เสร็จแล้วเดินเอาอาหารเม็ดดีกรี 5 ดาวสำหรับแมวมาเทลงในชามของมันก่อนเจ้าของชามจะเดินมานั่งก้มรับประทานอย่างเอร็ดอร่อย ก็นะแมวมักจะรักเราก็ตอนถือถุงอาหารเม็ดเนี่ยแหละ =^=

 ' งั้นฉันไปก่อนนะไว้เจอกัน Chuu~ ' 

   ฉันเดินไปสะพายเป้ NIKE ใบโปรดก่อนจะโบกมือลาเจ้าเปอร์เซียขนสีขาวที่กำลังหม่ำอาหารโดยไม่สนใจฉันเลยขนาดว่าเรียกชื่อแล้วโบกมือให้แล้วยังไม่หันมามองแม้แต่น้อย -0- ตอนนี้อาหารน่ะสำคัญกว่าฉันไปแล้ว - -* ช่างมันเถอะรีบๆ ไปดีกว่าเดี๋ยวก็จะ 5 โมงแล้วด้วย . . . 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา