'Cause I love my bae คุณน่ะรู้มั้ย?

  

   09:00 AM 

    ในระหว่างที่ฉันกำลังนั่งดูดนมเย็นอย่างเพลินๆ ใน Daisy's Cafe นั้นเสียงข้อความไลน์จากโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาทันที ฉันหยิบมาเปิดดูก่อนจะพบว่าบุคคลแปลกหน้าแอดฉันเข้ามาเป็นเพื่อน แต่ดูจากรูปโปร์ไฟล์แล้วก็ไม่แปลกใจเลยเพราะไลน์นี้เป็นไลน์ของ 'เขา' อีกแล้ว 

 อะไรเนี่ย... ว่าไปขนาดนั้นแล้วยังจะตามมาหลอกหลอนฉันอีกเหรอ...

   ฉันไม่ได้กดเพิ่มเขาเป็นเพื่อนหรอกนะแต่เลื่อนไปอ่านข้อความที่เขาส่งมาถาม

  Message

---

 Mich : อยู่ไหน? 

 น้องต้องบอกพี่ด้วยรึไง? : Me

 Mich : ตอบครับ  

---

 

  ฉันอ่านข้อความถามย้ำของเขาแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร บอกแล้วไงว่าฉันกับเขาจบกันไปนานแล้วและไม่อยากให้กลับมารีเทิร์ฺนคบกันสักหน่อย อีกอย่างฉันพึ่งจะเลิกกับเดนมาร์คมานะไม่มีทางที่จะไปกลับไปคบกับใครไวขนาดนั้นหรอกโดยเฉพาะคบกับเขาคนนี้ด้วยล่ะ 

  นึกไปถึงเรื่องเมื่อคืนแล้ว . . 

 ' กลับมาทำไมคะ? ในเมื่อเราไม่ได้รักกันแล้ว ' 

  ฉันมองอีกฝ่ายด้วยใบหน้าที่จริงจังและอยากให้เขารู้ว่าฉันน่ะไม่ได้รักเขาและไม่มีทางที่จะกลับมาหวั่นไหวกับเขาได้อีกครั้ง! 

 ' พี่ไม่ได้กลับมา มันคือความบังเอิญต่างหากล่ะ ' 

 เอ๋? บังเอิญงั้นเหรอ? 

 ' บังเอิญ? ยังไงหรอคะ? ' 

 ฉันทำหน้าครุ่นคิดกับสิ่งที่เขาตอบมา 

 ' บังเอิญว่า 3 เดือนมานี้พี่ก็เพิ่งเลิกกับใครสักคนมาเหมือนกัน ' 

 อืม.. เขาพึ่งเลิกกับแฟนเขามาสินะ

 ' แล้ว? ' 

 ' บังเอิญว่าวันนี้พี่หิวอยากหาอะไรดื่มเลยมาที่ร้านแล้วก็มาเจอน้องนี่ไง '

 ' งั้นเหรอ.. แล้วไงต่อล่ะ? ' 

 ' เธอเมาและผมรู้ว่ายังไงน้องก็กลับเองไม่ได้ครับ ' 

 เขาเป็นห่วงฉันงั้นเหรอ.. 

 ' จริงๆ น้องก็มีเพื่อนนางจะมารับกลับเอง ' ซะที่ไหนล่ะ.. 

 ' โกหกไม่เนียนไหนล่ะเพื่อนคนนั้น? '

 ' หลับไปแล้ว *-* ' 

 ' โกหกชัดๆ  ' 

   เขามองฉันอย่างจับผิดก่อนจะหัวเราะออกมาฉันไม่เคยโกหกเขาสำเร็จเลยนะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขามักจะรู้เรื่องละเอียดอ่อนของฉันสังเกตฉันรู้ว่าอันไหนฉันหลอกหรือไม่หลอกแต่เรื่องที่ควรจะรู้เกี่ยวกับตัวของฉันเขาก็ดันไม่รู้ซะได้ 

 ว่าแต่...

 ' เมื่อไหร่จะกลับสักทีคะน้องจะนอนแล้ว): '

 ฉันนั่งกอดอกมองเขาอย่างเอาเรื่อง นี่มันจะตี 4 ตี 5 แล้วเขาก็ยังไม่กลับสักทีมาขอนั่งพักแรงสักพักแล้วนะ

 ' เกลียดพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ? ' 

 ' หือ? ' 

   เกลียดเหรอ.. นัยน์ตาสีเทาอ่อนๆ นั่นมันจ้องมาที่สายตาฉันอีกแล้ว ฉันบอกตรงๆ เลยว่าฉันแพ้สายตาของเขาจริงๆ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นที่ไม่รู้จักเขาดีมานั่งประจันหน้ากับเขาอย่างนี้ต้องมีละลายเป็นน้ำแน่ๆ แต่กับฉันมันก็.. แอบหวั่นนิดๆ ล่ะนะ 

  จะว่าไปเขาถามว่าฉันเกลียดเขาเหรอ? ... อืม ควรจะตอบยังไงดีนะ ถ้าตอบว่าเออเกลียดเขาอาจจะรีบออกไปจากห้องฉันจริงๆ ก็ได้แล้วก็ไม่ต้องเจอกันอีก ถ้าตอบไม่จะถือว่าให้ความหวังหมอนี่แล้วหมอนี่ก็จะอยู่ต่อเพราะงั้นเราต้องฉลาดสิ

 ' เกลียดค่ะ เกลียดมากๆ จะกลับมาทำไมเหรอคะ? ' 

 ' หืม เป็นคำตอบที่ใจร้ายจังเลย ' 

 ก็ดี รีบๆ ออกไปได้แล้วไป๊! 

 ' แต่พี่ก็ไม่หนีไปไหนหรอกนะ ' 

 ห๊า?  

 ' อะไรกันถูกเกลียดแล้วจะมานั่งด้านๆ อยู่ตรงนี้ทำไมคะ? ' 

 หยาบคายไปเลยแล้วกัน 

 ' ปากร้ายอย่างน้องเจอกับใครไม่ได้หรอกต้องเจอแค่กับคนอย่างพี่เท่านั้น ' 

    เขามองหน้าฉันด้วยรอยยิ้มที่สุขุมเยือกเย็นดูเอาจริงแถมสายตาเขายังเลื่อนลงมามองที่ปากของฉันอีกด้วย นี่ถ้าเขาพูดแบบนี้แล้วเขาจะจูบฉันจริงๆ ฉันจะกัดปากให้เลือดซิบเลยล่ะ คิดว่าฉันกลัวรึไง เฮอะ! ไม่มีทางซะหรอก 

 ' น้องอยากให้พี่ออกไปจากห้องน้อง! ' 

 ฉันตะโกนใส่หน้าเขาเสียงดังไม่แคร์ว่ามันจะเป็นยังไงชาวบ้านชาวช่องห้องไหนกำลังจะนอนเพราะฉันเดือดและคงเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์ที่ยังติดอยู่มันจึงทำให้หลายอารมณ์ ไม่ว่าจะร้องไห้หรือโกรธมันผสมปนเปไปหมด 

 ' ... ' 

 ร่างใหญ่เป็นฝ่ายนั่งเงียบไม่พูดอะไรแต่ยังคงนั่งมองหน้าฉันอยู่อย่างนั้นด้วยสายตาเดิมๆ 

 ' ยังไม่ได้ยินอีกเหรอลำบากพี่มามากพอแล้วแค่เอาเงินจากน้องแล้วออกจากห้องไปมันก็แค่นั้นไม่ได้ต้องการให้พีเข้ามานั่งพูดจากวนวกวนไปวกวนมา อีกอย่างเราก็เลิกกันไปตั้งนานแล้วยังไม่สำนึกผิดตัวเองอีกเหรอว่าใครเป็นฝ่ายที่ทำอีกฝ่ายเจ็บ ยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าน้องจะน่ะเกลียดพี่เอามากๆ! กลับไปหาคนของพี่ซะสิรักมันมากไม่ใช่เหรอ! ' 

 ฉันง้างมือค้างเหมือนจะฟาดมันลงไปที่หน้าของเขาแต่ก็ไม่ได้ทำลงไปจริงๆ ฉันก็กำลังแค่ควบคุมอารมณ์ตัวเองเพราะตอนนี้ทุกอย่างมันกำลังจะย้อนไปในอดีตตอนที่เรากำลังทะเลาะกัน ทั้งที่ฉันใช้เวลาไปมากมายเพื่อลืมเขาไปแล้วแต่มันกำลังจะกลับมาถาโถมใส่ฉันอย่างจัง ทุกอย่างกำลังจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม... 

 ฉันยอมไม่ได้ .. .

 ' ทำไมไม่ตบ ' 

 สายตาเรียบเฉยสบตาที่ฉันอีกครั้ง เขากำลังพูดยั่วให้ฉันตบเขา แต่ไม่ ฉันจะไม่ทำอะไรใครทั้งนั้น ฉันละสิ่งแล้วทุกอย่างจะไม่มีทางโต้ตอบกับใครให้มันเป็นสงครามบ้าๆ อีก

 ' กลับไปซะเถอะน้องไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น.. ' 

  

  Message 

---

 

  Tung : มึงอยู่ไหนอ่ะ? 

---

    เอ๋? ทังส่งข้อความมาหรอเนี่ยมัวแต่นั่งคิดเพลินๆ เลยเรา นมเย็นฉันก็หมดแล้วด้วยเนี่ยต้องเดินไปสั่งเพิ่มแล้วมั้ง... ค่อยไปออกกำลังกายตอนเย็นแล้วสินะ =^= 

   ฉันเดินไปยืนสั่งนมเย็นเพิ่มก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับชายร่างสูงที่ยืนอยู่กับสาวผมบลอนด์ที่ดูแล้วน่าจะเตี้ยกว่าฉันเยอะ แล้วมันจะต้องอึ้งไปมากกว่านั้นเมื่อใบหน้าชายร่างสูงคนนั้นที่หันมาคุยกับเธอคือ ไม่นะ... ตาฉันต้องลายแน่ๆ 

 ขยี้ๆ * - * 

   ไม่นะ... นั่นพี่มิชกับ.... เอ๊ะ...ยัยนั่นคือใครนะ ฉันพยายามใช้สายตาเพ่งเล็งเพื่อที่จะมองหน้ายัยนั่นให้ชัดๆ แต่ก็ถึงคิวที่ฉันต้องสั่งเครื่องดื่มหน้าเคาว์เตอร์ที่ฉันต่อแล้วล่ะ 

 ' คุณลูกค้าจะรับอะไรดีคะ? ^^ ' 

 ' อืม...ขอเป็นชาเขียว 1 นมเย็น 1 แล้วกันนะคะ ' 

 ฉันไม่ได้ตกละ! แต่จะซื้อไปฝากยัยทังมันน่ะ 

 ' แต่คุณลูกค้ามาคนเดียวนะคะดื่ม 2 เลยเหรอคะ *o* ' 

 ยัยพนักงานนี่ใครเลือกให้มาทำงานน่ะ - - * 

 ' พอดีอยากลองดื่มผสมน่ะค่ะผิดเหรอคะ ^^* ' 

 ' อ๋อ.. ไม่ผิดหรอกนะคะเดี๋ยวจัดให้เลยค่ะ~ '  

    ยัยพนักงานพูดจากวนฉันเสร็จก็หันไปทำออเดอร์ที่ฉันสั่งโดยปล่อยให้ฉันยืนรอก่อนที่ฉันจะหันไปมองคู่รักเน่าๆ อีกรอบ ทว่า.. พวกเขาหายไป.. ไม่อยู่แล้ว ไปไหนกันนะ? ว่าแต่ฉันจะไปส.อยากรู้เรื่องของพวกเขาทำไมเล่า *-* อีกอย่างหมอนั่นก็ไหนบอกว่าเลิกกับแฟนไปแล้วไง เอ๊ะ.. หรือว่าเขาโกหกฉันนะ หึ ก็ไม่แปลกถ้าเขาจะโกหก คนโกหกก็อาจจะมีเหตุผลดีหรือไม่ก็แย่ล่ะมั้ง แต่ฉันไม่ชอบพวกโกหกอยู่แล้วล่ะถึงแม้ว่าฉันก็เป็นพวกขี้โกหกด้วย ฮ่าๆ 

 ' ได้แล้วค่ะคุณลูกค้า ทั้งหมด 4-*/85.3-ภ/-ภ บลาๆ '

 ' ขอบคุณค่ะ ' 

   ฉันควักเงินในกระเป๋าจ่ายนางไปก่อนที่จะรับสิ่งที่ฉันสั่งไปเดินออกมาจากร้าน ว่าแต่จะไปไหนต่อดีนะหรือว่ากลับบ้านดี ถ้าไปต่อชาเขียวนี่ก็ละลายไม่อร่อยแล้วสิ... งั้นคงต้องกลับบ้านแล้วมั้ง 

   แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินออกจากห้างสายตาฉันมันดันไปสะดุดกับร้านรองเท้าชื่อดังที่ฉันชอบและมาบ่อยๆ ฉันน่ะเป็นพวกบ้าคลั่งรองเท้า sneakers มากๆ ฉันติดตามข่าวสารอัปเดตของร้านทุกร้านทุกแบรนด์รองเท้าที่ฉันรู้จักและชอบมัน ไหงวันนี้ร้านนี้ถึงได้ออกรองเท้าคอลเล็กชั่นใหม่ออกมาโดยที่ฉันไม่รู้กันนะ มันดูงานละเอียดและสวยเอามากๆ สีฟ้าซะด้วยสิเอายังไงดี เลิ่กลั่กๆ @w @ 

 ถ้าไม่ดามใจด้วยเบียร์ก็ต้องรองเท้าล่ะวะ! 

 

    20 Minutes Later . . . 

 

  ลา ลั้ลลา~ ฉันเดินลั้ลลาออกมาจากร้านรองเท้าโปรดของฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสดใสรู้สึกตื่นใหม่อีกครั้ง * w* รู้มั้ยว่าชาเขียวที่จะซื้อไปให้ยัยทังทังฉันยกให้กับเจ้าของร้านเพื่อนสนิทอีกคนของฉันอายุเท่ากันอย่าง 'โรมห์' ไปแล้วล่ะ เรารู้จักกันได้เพราะเรื่องรองเท้านี่ล่ะฉันบ้าคลั่งมากจนเจ้าของร้านอย่างเขาถึงกับต้องตั้งให้ฉันเป็นลูกค้าประจำคนนึงของร้านอย่างว่าเลยล่ะ -0- แต่มันก็ดี~ เพราะเมื่อฉันเข้าไปจะสอยสนีคคู่ล่าสุดนางก็มีส่วนลดให้ฉันเลยจ้ารู้สึกว่าคุ้มค่าสุดๆ ที่ได้รู้จักยัยนี่ >< ฉันจึงให้ชาเขียวยัยนั่นไปดูดให้อร่อยไง 

 ทีนี้ล่ะค่อยกลับบ้านได้ ~ 

 

  ลานจอดรถชั้น A ห้าง Moshi 

     ฉันเดินตัวปลิวออกมาจากห้างก่อนจะที่เนื้อตัวจะได้สัมผัสกับความร้อนของลานจอดรถ -.- เกลียดจริงๆ อากาศเมืองไทย ว่าด้านนอกร้อนแล้วด้านในกลับร้อนกว่า! ไม่น่าเดินมาเลยเรา เดี๋ยวนะ ฉันไม่มีรถนี่นา แล้วจะเดินออกมาทำไมกันเนี่ย5555555555555555 เห่อรองเท้าจนเดินลั้ลลาไปไหนต่อไหนเลยเหรอเนี่ย -w  - 

  เดินกลับเข้าห้างสัมผัสแอร์เย็นๆ ต่อดีกว่า ~ 

  

 ' พี่กลับไปคุยกับมันเหรอคะ? ' 

   ทันทีที่ฉันได้ยินเสียงสนทนากันดังมาจากที่ไหนสักที่มันก็ทำให้ฉันหยุดยืนชะงักไปก่อน ก่อนที่จะกลายเป็นเหมือนหน่วยสวาทหาที่หลบคอยดักฟัง -0- 

 ' ทำแบบนี้ทำไม? พี่ยังไม่เลิกรักนางอีกเหรอคะ? '  

 เสียงของฝ่ายหญิงดูเหมือนจะไม่พอใจที่ฝ่ายชายเหมือนนอกใจไปคุยกับใครสักคนนั่นทำให้ฉันยิ่งอยากรู้เข้าไปอีกว่าพวกเขาจะเอากันยังไงต่อไป */* 

 ' ใช่ ผมยังไม่เลิกรักเธอคนนั้นหรอกนะ ' 

 ' 6 ปีกว่าแล้วที่น้องอยู่กับพี่มาตลอดทำไมถึงไม่เคยพอสักที ยัยนั่นมันมีอะไรดีกัน?! ' 

 ' เธอไม่เข้าใจหรอกเคียวน์' 

 เอ๊ะ.... เคียวน์เหรอ 

    ทำไมฉันถึงได้คุ้นชื่อยัยนี่จังเลยนะ **-

 ' มีอะไรในโลกนี้ที่หนูยังไม่เข้าใจพี่อีกหรอคะ? บอกมาสิ! ' 

 ' เลิกงี่เง่าสักทีพี่รำคาญนะครับ '  

 ดูเหมือนฝ่ายชายจะไม่ค่อยชอบที่ยัยนี่ไปวีนใส่ล่ะนะ แหงล่ะตะโกนซะไม่อายชาวบ้านชาวช่องเขาขนาดนี้ไม่เอาโทรโข่งมาก่นด่าฝ่ายชายให้รู้แล้วรู้รอดเลยล่ะ -*- แต่ผู้หญิงก็เงี้ยล่ะเวลาไม่พอใจหรือโกรธมากๆ ก็ทำได้ทุกอย่างที่ต้องการล่ะนะ:3 

 ' ฮึก.. ชอบอะไรมันหนักหนา '

 อ๊า.. ดูเหมือนฝ่ายหญิงจะเริ่มสะอื้นร้ำไห้น้ำตาคลอเบาๆ แล้วสิต้องปลอบแล้วน้า~ 

   ฉันแอบขำคิกๆ เป็นบ้าคนเดียวหลังเสากับการเป็นพวกขี้สอดเสือกเรื่องชาวบ้าน -....- แต่ว่าอยากรู้จังเลยว่าฝ่ายชายจะกอดนางเอกเหมือนในนิยายที่เขาอ่านกันรึเปล่า ไหนๆ ขอแอบชูคอไปดูหน่อยสิ๊ 

 ฟึ่บ... -w-          

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  OwO !