สงครามเขตแดนซากศพ

          หลังจากที่คน คนนั้นบอกไห้ฉันรักษาริทสึ ฉันรีบเอาริทสึนอนลงกับพื้นและพยายามลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าแพทย์ แต่ตอนนั้นฉันถึงรู้ว่าขาฉันหักฉันเอาแขนคานไปเอากระเป๋าแพทย์และกลับมารักษาริทสึหลังจทกนั้นฉันขอไห้ริทสึรอดสติของฉันเริ่มจะไม่มีแล้ว ตัวฉันอย่าหลับนะ
  "?: ฟูกะ ริทสึ ปลอดภัยดีรึป่าว
  "ฟูกะ: ไครนะ หัวหน้าหลอหรือฮานะ. ริทสึรอดแล้วนะ (หมดสติ)
           สะลึมสะลือที่นีที่ไหน นั้นไครนะหยิบน้ำไห้หน่อยหิวน้ำมาก
  "?: อะนี้ค่อยๆกินเดวสำลักษณ์
  "ฟูกะ: ขอบคุณ
  "?: ฟื้นซะทีเธอหลับไป3วันเต็ม ขาเธอเป็นไงมั้ง
  "ฟูกะ: ดีขึ้นมากละค่ะไม่เจ็บแล้ว
  "?: ผลของสปีริท สินะที่ทำไห้ขาฟื้นตัวเร็วมาก
  "ฟูกะ: นายเป็นไคร
  "?: เธอจำฉันไม่ได้หลอ ลืมหน้าฉันไปแล้วรึไง
  "ฟูกะ: นายจริงจริงหลอ ชูนายหายไปไหนมา
  "ชู: งั้นฉันจะเล่าไห้ฟัง
           (ย้อนความชู)หลังจากที่ฉันวิ้งมาจากโรงเรียน ฉันตั้งใจวิ้งไปที่L13 แต่ฉันไปไม่ถึงเพราะฉันเจอพวกGปัตติบัตรหน้าที่อยู่ ฉันเลยซ้อนตัวแต่ตอนนั้นเชื้อกำเริบทำไห้ฉันคิดว่าตายแน่ๆ ฉันสลบไป หลังจากนั้นฉันฟื้นขึ้นมาจากการปลุกของคน2คน คือผบและรองผบ มาช่วยฉันเอาไว้และพาฉันกลับไปรักษาหลังจากนั้น1เดือนฉันตัดสินใจเข้าทำงานที่G hunterเขตL13 และหลังจากนั้นประมาน4เกือบ5เดือนพวกเค้าก็ตายในปัตติบัติร์การพิเศษ ปัตติบัตรการครั้งนั้นเจ้าหน้าที่ตายหมดและหลังจากนั้นไม่นานฉันก็ถูกแต่งขึ้นเป็นผบ โดยเงือนใขพิเศษก็ถูกเลือกจากผบและรองผบคนก่อน ฉันก็เลยขึ้เป็นผบคนไหม่ หลังจากนั้นก็ปัญหาแย่งกันเป็นรองผบ ฉันลำบากใจเพราะรู้ตัวว่าฉันเองเป็นพวกใช้สมองไม่เก่ง ฉันต้องการคนที่พึ้งพาได้แต่ก็ต้องไว้ใจได้ด้วยตอนนั้นก็ถึงเธอขึ้นมาก็เลยเขียนจดหมายไห้เธอมาสอบทำงานที่นี้
  "ชู: ฟูกะหลังจากรักษาตัวหาย ฉันจะแต่งตั้งเธอเป็นรองผบ
  "ฟูกะ: นั้นคือคำสั่งหลอ
  "ชู: นั้นไม่ไช่คำสั่งแต่เป็นคำขอร้อง ฉันไม่อยากห่วงหน้าผวงหลังเวลาออกไปทำหน้าที่ เออถึงจะเป็นรองผบเธอก็ยังประจำหน่วยแพทย์
  "ฟูกะ: ริทสึละเป็นยังไงมั้งปลอดภัยรึป่าว
  "ชู: ปลอดภัยดี หลังจากเธอรักษาแล้ว ก็ยังมีผลเซลโซว์ ทำไห้ฟื้นตัวเร็วมาก ออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว
  "ฟูกะ: ดีจังเลยที่ปลอดภัยดี แล้วทำไมผมนายเป็นแบบนี้
  "ชู: ผลจากเซลของโซว์ ที่สู้ด้วยน่ะ
  "ฟูกะ: อ้องั้นหลอ ก็ดูดีนะ
  "ชู: ส่วนเธอดูจากร่างกายแล้ว พรุ้งนี้เธอคงออกจากโรงพยาบาลได้ โตขึ้นมากนะ สวยขึ้นมากดูเป็นผู้หญิงขึ้นมาก
  "ฟูกะ: ชู ลามก
  "ชู: ฉันไปก่อนนะพักผ่อนซะ
        นอนดีกว่าพรุ้งคงจะได้ออกจากโรงพยาบาล ท่าไม่ได้ออกจะจับชูมาบีบคอเขย่าๆไห้ตายเลยคอยดู ดีจังเลยที่เค้ายังปลอดภัย ดีจังที่ปลอดภัย(หลับไปแล้ว)
     วันต่อมา
  "หมอ: ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วนะครับ คุณอาโคกิ
  "ฟูกะ: ขอบคุณค่ะคุณหมอ
  "หมอ: งั้นหมอขอตัวก่อน
      เหอๆได้ออกจากโรงพยาบาลซะทีอบื่อจะตายอยู่แล้ว
  "ริทสึ: ดีจร้าฟูกะพวกเรามาเยี่ยมน่ะ ฮานะ ริงโกะก็มาด้วย
  "ฮานะ: ฮาโย่ว ยินดีด้วยที่ได้ออกจากโรงพยาบาล
  "ริงโกะ: นี้ขอถามอะไรหน่อยสิ เธอกับ ผบ.รู้จักกันด้วยหลอ
  "ริทสึ&ฮานะ: นั้นสิพวกเราอยากรู้เหมือนกัน
  "ริทสึ: เล่ามาเดียวนี้
  "ฟูกะ: ได้สิ ฉันจะเล่าไห้ฟัง ริทสึเธอจำได้ไหมที่ฉันเคิยบอกว่ามาหาคนคนนึงก็เค้านะและ ชื่อของเค้าคือ วาราดีม่า ชูล่า เค้าเป็นเพื่อนสมัยเด็กและเรียนด่วนกันจน ม.ปลายปี1 จนมีเหตุการทำไห้เราต้องแยกจากกันน่ะ
  "ริทสึ: หรือว่าคนที่รักเข้าข้างเดียวคือ ผบ. 
  "ฟูกะ: (. . )
  "ริงโกะ: จริงหลอเนีย
  "ฟูกะ: เอาน่าๆ พวกเธอออกจากห้องไปก่อนจะเปลี่ยนชุดได้กลับไปทำงานต่อ
  "ฮานะ: ไปกันเถอะฟูกะอายหน้าแดงหมดละ ปะกันเถอะริงโกะ ริทสึ 
     ไปเปลี่ยนชุดละกลับไปทำงาน
       ติดตามตอนต่อไป