สงครามเขตแดนซากศพ

               หลังจากที่กระโดดลงมาจนถึงพื้นหนูหันมองไปรอบๆ มัดมืดและมีแต่กลิ่นเน่าเหม็นพวกเรานับคนที่เหลือทันที เจ้าหน้าที่ของGที่ออกมาปัตติบัตรภารกิจนี้ทั้งหมดกว่าเกือบ200เหลือรอดเพียง 60กว่าคน
  "พ่อค่ะเอายังไงต่อดี
  "เดียวฮินะไปบอกทุกคนให้ตามพ่อมานะ
  "รับทราบค่ะ
  "ฮินะกับมิยะลั้งท้ายนะคุ้มกันทุกคน
       :ทุกคนตามผบ ไปนะค่ะ ไครที่ไม่บาดเจ็บช่วยผยุงคนที่บาดเจ็บด้วย เราจะไม่ทิ้งไครหว้ทั้งนั้น
           หลังจากหนูประกาศทุกทุกคนก็ค่อยๆลุก หนูเดินไปดูคุณแม่ตอนนี้ท่านยังยืนไม่ไหว หนูเดินไปหามิยะและบอกเธอ หลังจากทุกคนพร้อมก็ออกเดินทางกัน
  "ฮินะจังเธอรู้รึป่าว ว่าใต้ดินมีที่แบบนี้อยู่
  "ไม่เลยละ ฉันกะเพิ่งรู้ แต่ท่าทางคุณพ่อจะรู้อยู่แล้ว
  "แล้วพวกเรากำลังไปไหน
  "อย่าถามฉันเลยจะดีกว่า เพราะฉันเองก็ไม่รู้
          หนูเดินลั่งท้าย คอยหันซ้ายหันขวาสอดส่องอันตราย พวกเรามาซักพักจนคนข้างหน้าหยุดลง และเริ่มเดินอีกครั้ง จนถึนใกล้ถึงพวกเราเห็นเป็นประตูเหล็ก ที่เปิดอยู และหนูก็พบคุณยายทวดที่เจ็บสาหัส นอนยุบนเตียง พวกน้าๆโกลาหลเลยทีเดียวรีบวิ่งไปรักษา
             :ทุกคน รักษาอาการบาดเจ็บ ละกินอาหารและติดอาวุธให้ตัวเอง
         หลังคุณพ่อสั่งการเสร็จ ก็เดินไปนั่งข้างๆคุณแม่ พวกเค้านั่งคุยกันหนูมองเห็นคุณพ่อร้องให้แล้วคุณแม่ก็พูดอะไรซักอย่าง แล้วก็ค่อยลุกขึ้นมากอดคุณพ่อ หนูเดินเข้าไปหาทั้ง2คน
  "ฮินะ: แม่เป็นยังไงบ้างค่ะ
  "ฟูกะ: แม่ไม่เป็อะไรแล้ว หนูละเป็นอะไรรึป่าว
  "ฮินะ: คุณแม่เป็นแบบนี้เพราะหนูขอโทษนะค่ะ (Y_Y)
  "ชู: ไหนฮินะพ่อขอดูมือซ้ายลูกหน่อย(ฮินะยื่นมือมาให้ดู)
  "ฟูกะ: ลูกไปโดนอะไรมาบอกแม่มานะ
  "ฮินะ: หนูได้มาตอนใช้ความสามารถของfirstค่ะ
          หนูนั่งคุยนั่งอ้อนคุณพ่อคุณแม่ เพราะมันเหมือนเวลานานมากที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้แล้วซักพักน้าริทสึ ก็พยุงคุณยายทวดมานั่งลงข้าง
  "ชู: กิงอาการยูนะซังเป็นไงบ้าง
  "กิง: บอกตามตรงไม่ใช่สายฟื้นฟู ตายไปแล้วล่ะ
  "ชู: แล้วคนอื่นๆละครับยูนะซัง
  "ยูนะ: ตายหมดแล้ว ก็อย่างที่เห็นขนาดฉันยังสภาพนี้เลย
  "ชู: งั้นหลอครับ
  "กิง: ละที่นี้คือที่ไหน
  "ชู: งั้นฉันจะเล่าให้ฟัง ที่ฉันกับยูนะซังสร้างมันขึ้นมา ฉันเจอที่นี้โดยบังเอิญ ฉันทำการสำรวจและปรึกษากับยูนะซังจนตัดสินใจสร้างมันขึ้น เพื่อเป็นฐานสำรวจและและที่หลบภัยฉุกเฉิน หลังจากสร้างจนเสร็จแล้วก็ไปสืบข่าวจากพวกทหารและดันเผลอให้โดนจับได้แต่ฉันไม่ขัดขืนเพราะอยากรู้ความจริง แล้วก็อย่างที่เห็นล่ะ ฉันยังสำรวจที่นี้ไม่หมดละวังใว้ด้วย
            หนูที่นั่งฟังเรื่องทั้งหมด ทำให้เข้าใจสถานการณ์ว่าตอนนี้เราถูกมองว่าสิ่งที่ต้องกำจัดจากคนในรัฐบาล และคุณพ่อก็ก็เตรียมทางหนีทีไล่ใว้แล้ว
  "ชู: ฉันจะออกไปสำรวจข้างนอกต่อละ
  "ยูนะ: ลอฉันฟื้นตัวก่อนได้ไหม ฉันจะได้ไปด้วย
  "ฟูกะ: คุณย่า(ยูนะ)ค่ะอย่าฝืนนะค่ะ
  "กิง: ร่างกายของคุณกว่าจะฟื้นตัวต้องการเวลาประมาน2ชม.
  "ชู: งั้นพวกเราทุกคนพักก่อนอีก2ชม.ค่อยออกสำรวจ
           หนูนั้นไม่ได้ไปไหนล้มตัวลง นอนหลับลงที่ตักคุณแม่แต่ในตอนที่หลับตาลงนั้นหนูฝันเห็นผู้ชายคนนึง เค้ามาเตือน(การออกไปเดินใต้ดินละวังตัวกน่อยนะ มันมีอะไรบางอย่างที่เธอไม่ควรเจออยู่) หนูสะดุ้งตื่นเพราะคุณแม่นั้นปลุกหนู
  "ฮินะฮินะ ตื่นได้แล้วเราจะไปกันแล้ว
  "ตื่นแล้วค่ะคุณแม่
  "ไปล้างหน้าหน่อยไป
           หนูที่ไปล้างหน้ากลับมา เห็นคุณยายทวด(ยูนะ)กำลังวอมร่างกายอยู่ ท่าทางของท่านคงฟื้นตัวดีแล้ว ตอนนี้ทุกคนในระดับคลาสSเช็คอาวุธอยู่ หนูเดินเข้าไปรวมกลุ่ม อย่างเคยหนูกับมิยะได้ไปด้วย เพราะอะไรคงไม่ต้องบอก หนูเช็คอาวุธเสร็จ คุณแม่ยื่นเข็มGS C1มาให้หนูกับมิยะ
  "พกติดตัวไว้นะทั้ง2คนใช่เมื่อจำเป็นเท่านั้น
          หนูรับเข็มยามาเก็บลงกระเป๋าพกพา พวกเราเดินออกมานอกประตูทันที ที่ประตูปิดลงคุณพ่อก็ออกวิ่งพวกเราวิ่ง ตามทางไปเรื่อยๆ เจอศัตรูระหว่างทางเรื่อยๆ เวลาเจอทางแยกคุณพ่อมักจะเลือกทางโดยไม่ลังเล คงเพราะท่านเคยสำรวจมาแล้วรึป่าว
  "มิยะ: ฮินะได้กลิ่นอะไรรึป่าว
  "ฮินะ: เหมือนกันกลิ่นมันแรงขึ้นเรื่อยๆ
  "อายาเมะ: พวกเธอก็ได้กลิ่นหลอ
  "มิยะ: ค่ะได้กลิ่นมาซักพักแล้ว
  "ยูนะ: เด็กละวังตัวไว้ด้วยละ ฉันสังหรใจไม่ค่อยดี
  "มิยะ: ค่ะพวกเราจะละวัง
  "ฮินะ: คุณยายทวดร่างกายไม่เป็นไรแล้วหลอ
  "ยูนะ: ไม่เป็นไรแล้วจะ
          พวกเราหยุดคุยกันแล้วตั่งกน้าตั่งตาวิ่งต่อ แต่พวกเรายิ่งวิ่งยิ่งเจอพวกซากศพเยอะขึ้นแล้วเราก็มาถึง ห้องโล่งจะเรียกห้องก็ไม่ถูกถ้ำขาดใหญ่จะถูกกว่า เราเจอพวกซากศพจำนวนมาก ประเภทปะปนกันไปมีตั่งแต่NormalจนถึงHunter พวกเราว่างและจัดระบบ คุณพ่อกับแม่และคุณยายทวดจะลุยกับโซว น้าอายาเมะกับน้าฮานะซุ้มยิงตามเคย น้าๆที่เหลือลุยเบเฮมอทกับspirit หนูกับมิยะลุยกับnormal กับSoul หลังจากวางแผนเสร็จ คุณพ่อก็โดดลงไปเลยก่อนไคร(ตามเคย) 
       :ลุยเลยเด็กเดียวน้า2คนดูด้านหลังให้
          หนูกับมิยะโดดลงมาลุยหลังจากที่น้าอายาเมะบอกว่าจะช่วยดูด้านหลังให้กับน้าฮานะ พวกสูกันอยูราวๆ10นาที ก็เรียบร้อยหม้ห้อง พวกเราหาที่นั่งพักกันและล้างมือทานอาหาร ทุกคนทานกันหน้าตาเฉิยทั้งทีมือเปื้อนเลือดมีกลิ่นเน่า หนูกับมิยะนี้กินไม่ลงเลิย 
  "ริทสึ: รีบๆกินเถอะเดียวไม่มีแรงนะ
  "ฮินะ: คือมันไม่ค่อยหิวค่ะ
  "ริทสึ: กินไม่ลงสินะ
  "มิยะ: เออคือค้าาาาา
           หนู2คนยิ้มแหยๆ เลยค่ะแต่ก็กัดฟันกินเข้าไป พวกเรากินกันจนหมดห่อ แทบอวกแนะลุกเดินไปดูที่เราต่อสู้มะกี้แล้วเดินกลับที่กลุ่ม
      :ไครๆ ไครกันที่ฆ่าเพื่อนๆของฉัน
            หนูและทุกคนหันมองไปทางที่เราต่อสู้เมื่อกี้ทันที คุณพ่อวิ่งออกไปทันที ชเราทุกคนวิ่งตามไป เราทุกคนเห็นในสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ มนุษย์รึนั้น
  "ชู: นั้นไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นซากศพ
  "ริงโกะ: เหมือนมนุษย์มากเลยนะ 
  "ยูนะ: ฮินะสัมพัสอะไรได้จากตัวเค้ารึป่าว
  "ฮินะ: กลิ่นอายเค้าเหมือนคุณFirstค่ะ
          ทันทีที่หนูพูดจบเค้าคนนั้นพุ้งเค้า จะทำร้ายพวกเราคุณพ่อต่อยเค้ากระเด็นออกไปแล้วเค้าก็ลุกขึ้น แล้วใส่เราอีก5-6รอบ ทำเอาตกใจเลย เพราะด้วยกำลังคุณพ่อตอนนี้เบเฮมอทแค่หมัดเดียวยังตัวขาดเลย
  "ชู: นายเป็นตัวอะไรกันแน่ ทำไมต้องเล็งทำร้ายลูกสาวฉัน
  "14: ฉันไม่มีชื่อรู้แค่ว่าตัวเองมีลำดับที่14 แล้วที่ฉันเลือกเด็กคนนั้น เพราะเธอมีกลิ่นของพี่คนโตที่ทรยศพวกเรา ไปช่วยพวกคนเป็น
  "ฮินะ: หรือว่าคุณรู้จักคุณFirst ด้วยหลอค่ะ
  "14: งั้นพวกแกรู้จักเค้าคนนั้นแบบนั้นสินะ เค้าซากศพตนแรกที่ได้ลุกขึ้นจากความตาย แล้วยังเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดของพวกเรา แล้วเค้าไปไหนแล้วละทำไมไม่มาด้วย
  "ฮินะ: เค้าตายแล้วจะมาได้ยังไง
  "14: งั้นหลอ พวกแกก็ตามไปอยูกับเค้าสะสิ
         หลังเค้าพูดจบก็ปี่เข้ามา แต่ตอนนั้นคุณพ่อฉีดGSละดับ3เข้าไปแล้ว ทั้ง2เข้าฮั้มหั่นกันอย่างหนักหน่วงแต่ ฝั่ง14ไม่เก่งอะไรเลยแต่ไม่เข้าใจเค้าโดนโจมตีเท่าไหร่ก็ไม่ล้มลง
  "ชู: แกมันตัวอะไรกันแน่ทำไมไม่ตายซักที
  "14: ขอโทษทีนะฉันตายแล้วจะตายยังไงอีกละ
         ทั้ง2คนสู้กันอย่างหนักในตอนนั้นถ้าคุณแม่หันไปสั่งอะไรบางอย่างกับน้าริงโกะกับน้าฮานะแล้วเธอก็วิ่งออกไปทัน มันเกิดอะไรขึ้นนะ
           ติดตามตอนต่อไป