สงครามเขตแดนซากศพ

          หนูที่โดนยายทวดถามถึงคนฝากคำทักทาย ได้เล่าเหตุการณ์พบเจอกับเค้าคนนั้นทั้งหมดคุณยายทวดนั่งหัวเราะ
  "ฮินะจัง ผู้ชายคนนั้นให้อะไรหนูไว้รึป่าว
  "ให้ค่ะคุณยาย
           หนูก็ลังเลเหมือนกันตอนที่คุณยายถามว่าFirstให้อะไรมาบ้างรึป่าว แต่ตัดสินใจไม่ปิดบังอะไรคุณยายดีกว่า หนูหยิบผลึกส่งให้คุณยายดู พอคุณยายดูเสร็จก็สงกลับมา
  "เป็นเค้าจริงๆด้วยสินะ
  "ทำไมถึงคิดว่าไม่ใช่First ละค่ะ
  "ครั้งสุดท้ายที่ยายเจอเค้าก็ภารกิจเมื่อ40ปีก่อนละมั้ง หลังจากจบภารกิจเค้าก็หายสาบสูญ
  "งั้นหลอค่ะคุณยายพอจะรู้ไหมทำไมเค้าถึงหายไปในตอนนั้น
  "ไม่รู้สิ แต่ใกล้นี้ต้องมีเรื่องใหญ่แน่ๆเพราะเค้าส่งต่อผลึกแล้ว
  "คุณยายรู้ด้วยหลอว่าผลึกนี้มีความหมายอะไร
  "ฮินะจำไว้นะว่าจะเป็นยังไงก็ชั่งอย่าให้ผลึกนี้กลับไคร ตอนที่ยายอยู่กับFirst เค้าพกติดตัวตลอดเค้าเคยบอกไว้ว่าหากเธอพบเห็นผลึกอีกครั้งในไม่ช้า มันจะเกิดเหตุการณ์เลวร้ายสุดๆแน่นอน
  "เรื่องอะไรค่ะคุณยายพอจะรู้ไหมค่ะ
  "ยายก็ไม่รู้เหมือนกันฮินะ แต่เค้าคงบอกแล้วสินะว่าผลึกทำอะไรได้
  "ไม่ได้บอกอะไรเลยค่ะ แม้กระทั้งวิธีใช้
          ตอนนั้นคุณพ่อคุณแม่ก็กลับมา ทั้ง2คนทำหน้าเครียดอย่างมากไม่พูดไม่จาอะไรเลยเล่นทำหนูสงสัยเลยล่ะทั้งคู่นั้งลงและและบอกมีเรื่องจะคุยกับหนูกับมิยะจังและให้โทรตามมยะจังมาหาที่บ้าน  พวกเรานั่งเงียบจนมิยะมานั่งลงข้างๆหนู
  "ชู: ยูนะซังได้บอกอะไรเกียวกับการประชุมวันนี้กับฮินะรึยังครับ
  "ยูนะ: ยังเลย มีอะไรรึป่าวสีหน้าไม่ดีทั้งคู่เลยนะชู ฟูกะ
  "ฟูกะ: เราได้รายชื่อของสมาชิกของภารกิจlast แล้วค่ะ
  "ฮินะ: รายชื่อของคนที่ไปทำภารกิจใหม่หรือค่ะ
  "ชู: ภารกิจนี้เป็นศึกชี้ขาดว่าเราจะชนะหรือแพ้อย่างสมบูรณ์ ถึงเราจะกำจัดมันออกไปอย่างสมบูรณ์แต่จะพักดันพวกมันออกไปจากในประเทศไปอยู่เขตชายแดนแทน ซึ้งหมายความว่ามันเป็นมหาสงครามเลยละ
  "มิยะ: แล้วมันมีปัญหาอะไรหรือค่ะคุณน้า
  "ฟูกะ: เราได้รายชื่อคือตั่งแต่คลาสAขึ้นไปแต่มีรายชื่อเพิ่มมาสองคน คือฮินะกับหนูมิยะ
  "ชู: พวกเราไม่อยากให้เธอทั้งคู่ไป ไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากให้ลูกไปเสี่ยงหลอกนะ
  "ยูนะ: อันนี้ฉันเข้าใจเลยฮินะก็หลานฉัน มิยะจังฉันก็รักไม่ต่างจากลูกฉันเลย 
  "มิยะ: ท่าฮินะไปหนูก็พร้อมจะเสี่ยง
  "ฮินะ: พวกเราเป็นครอบครัวหาก ทุกคนไปเสี่ยงละจะให้หนูนั่งลอหนูไม่เอาหลอกค่ะ
  "ชู: เข้าใจละ ตอนนี้ยังไม่กำหนดวันเริ่มภารกิจ หลังจากมิยะจังยายมาอยู่กับฮินะ หลังจากนี้จะฝึกหนัก3เท่าในวันปกติ5เท่าในวันหยุด
  "ฟูกะ: เรื่องพ่อแม่มิยะจัง ฉันจะไปคุยเองเหอๆ มิยะจังไม่ต่างลูกสาวฉันเลยนะ
           หลังจากคุยเสร็จ คุณแม่พามิยะไปเก็บของย้ายมาบ้านส่วนคุณยายทวดก็จะยายมาช่วยฝึกมิยะ หนูที่เพิ่งซื้อชุดถ่วงน้ำหนักหนูขึ้นห้องมาใส่ทันที ตัวโลหะถ่วงทำจากตะกั่วผสมปะหลอด แขนขางละ30กิโล ขาข้างละ45กิโล ลำตัว60กิโล น้ำหนักรวมกว่า200กิโล ด้วยผลของGเซลล์ทำให้ต้องถ่วงขนาดนี้ไม่งั้นคงไม่เรียกการฝึก หนูเดินลงไปหาของว่างกิน
  "ฮินะลูกใส่อะไรมาอีกนะ
  "อ้อชุดถ่วงน้ำหนักน่ะค่ะคุณพ่อ 
  "อ้อรีบไปไหนละหะ ละน้ำหนักทั้งหมดเท่าไหล่
  "หนูจำได้ว่าสมัยก่อนคุณแม่กะเคยฝึกแบบนี้ค่ะ ละน้ำหนักทั้งหมดประมาน210กิโลค่ะ
  "ไม่หนักไปหน่อยหลอเรา อย่ารีบจนเกินไปจะดีที่สุดนะลูก
  "ไม่ค่ะหนูลดลงแล้ว เอาที่คิดว่าไหว
  "เอาเถอะอย่าฝืนละกัน เริ่มจากออกกำลังตามปกติก่อนจะดีที่สุดนะ
         หนูหยิบนมมากินและเดินไปห้องออกกำลังกาย หนูออกกำลังกายตามเมนูฝึกปกติที่ทำประจำ เสร็จหนูคานออกจากห้องฝึกยังไม่ไหวคุณพ่อเดินมาอุ้มหนูกลับไปนอนพักที่โซฟาห้องนั่งเล่น
  "รู้รึยังละว่ามันต่างจากเดิมมากแค่ไหน
  "รู้แล้วค่ะคุณพ่อ ต่างมากจริงๆ ปกติหนูฝึกครบ1ชุดจะฝึกได้อีกอย่างน้อย2ชุดนี้ชุดเดียวกะนอนแผ่
  "นอนพักไปก่อนลูก รอแม่กลับมาทำอาหารละค่อยลุกมากิน
  "พ่อค่ะ ตอนแม่ฝึกแม่ใส่เท่าไหล่
  "แขนข้างละ5กิโล ขาข้างละ10กิโล ลำตัว10กิโล แต่บอกก่อนนะตอนแม่ลูกยังเป็นคนธรรมดาและรูปร่างก็เหมือนตอนนี้
  "ตอนนี้แม่น้ำหนัก51กิโล น้ำหนักเกินครึ่งของแม่เลยหลอแทมไม่มีเซลล์คงหนักมาก
  "สมัยก่อนแม่ของลูกรางกายก็ไม่ได้แข็งแรงอะไรเลย ออกจะอ่อนแอซะด้วยซ้ำ
  "แล้วทำไมคุณแม่ถึงได้พยายามละค่ะ
  "คงเพราะจดหมายที่พ่อส่งมาบอกว่า จะลอเธออยู่ที่G hunter ละมั่งนะ คนเราหากมีเป้าหมายจะพยามทำทุกอย่างเพื่อให้ไปถึงและได้มา 
  "งั้นหลอค่ะคุณแม่รักคุณพ่อตั่งแต่ก่อนมาทำงานละสิค่ะ
  "ก็คงงั้น แม่ลูกนะสวยมากไครๆก็อยากจะได้เธอเป็นคนรัก แต่เธอก็กับมาเกาะติดอยู่กับพ่อ
  "นั้นสินะค่ะ หนูเห็นรูปแล้วคุณพ่อ ก็หน้าตาบ้านๆ
  "อะนะพอพ่อคิดถึงตอนนั้นอดขำไม่ได้ และตอนแต่งงานพ่อก็ถูกแม่เราหลอกให้จนทะเบียนละให้เพื่อนๆที่หน่วยแพทย์จับพ่อมัดไว้
  "เรื่องจริงหลอค่ะ ทำไมไม่เคยเล่าให้หนูฟังเลยล่ะ
  "มันน่าอายนิดๆที่พ่อไม่มีความกล้าจะขอแม่ลูกแต่งงาน
  "โหยขนาดพ่อยังอายเป็นด้วยหลอ
  "ขนาดตอนแม่มีหนูพ่อยังไม่รู้เลยตอนนั้น ตอนหลังภารกิจแฟร์ออฟเดสมั่ง
  "โหยคุณพ่อนี้มีบางมุมที่ไม่ได้เรื่องเหมือนกันนะค่ะ
  "ก็นะถึงพ่อจะเก่งขนาดไหนก็มีเรื่องที่พ่อทำไม่ได้เหมือนกัน
       หนูคุยกับคุณพ่อจนหนูหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้  มารู้สึกตัวอีกทีตอนมิยะจังมาปลุกให้ไปกินข้าวหนูลุกมาที่โต๊ะ ตอนกินข้าวหนูเล่าเรื่องที่คุยกับคุณพ่อก่อนหลับ เล่นเอาคุณพ่อหน้าแดงส่วนคุณแม่ไปวีนใส่คุณพ่อใหญ่เลย หนูกับมิยะนั่งหัวเราะกันสองคนหลีงจากนั้นหนูกับมิยะไปอาบน้ำด้วยกันและขึ้นไปนอนด้วยกันที่ห้องหนู
         ติดตามตอนต่อไป