สงครามเขตแดนซากศพ

          เช้า วันต่อมา

               วันนี้หนูตืนมาเจอแต่คุณย่ากับคุณตา ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ไปประชุมอสูรคุณตาท่านสภาพจิตใจดีขึ้นมากจากแต่ก่อน หนูเดินไปนั่งกินอาการเช้าคุณตามองหนูละยิ้มท่านไม่พูดอะไร หนูกินเสร็จก็ไปโรงเรียนตามปกติวันนี้หนูรู้เหตุการล่วงหน้าเลยละว่าโดนลุมถามคำถามแน่ๆ หนูมาถึงหน้าโรงเรียนเจอมิยะจังแอบหลังต้นไม้หน้าโรงเรียน

  "อรุณสวัสมิยะจัง ทำไมไม่เข้าไปในโรงเรียน

  "อรุณสวัสฮินะจัง  ไม่กล้านะสิ

  "ออพอเข้าใจงั้นเดินไปพร้อมกัน

  "อ้าจะงั้นไปกันเถอะ

           หนูกับมิยะเดินเข้าไปในโรงเรียนทุกอย่างผิดคาด ทุกอย่างเป็นปกติไม่มีคนจ้องไม่มีคนมาลุมถามหนูกับมิยะไปถึงห้องเรียนโดยสวัสดิภาพ หนูกับมิยะมองหน้ากันอย่างดีใจ

  "ฮินะจังจากเรื่องเมื่อวานฉันคิดวันนี้คงจะแย่เอา

  "เหมือนกันเลยตลอดทางมาโรงเรียนฉันคิดวิธีหลบเลี่ยง

  "วันนี้พวกเราคงได้เรียนอย่างสงบสินะ

  "นั้นสิเหอโล่งใจจัง

          หนูที่คิดแบบนั้นตอนเช้าแต่พักเที่ยงเท่านั้นและจะหาที่สงบสงบกินข้าวยังไม่ได้เลย คนมาที่ห้องเรียนพวกหนูเต็มห้องเลย โดนลุมถามคำถามและให้โชว์ความสามารถหนูเดินไปเปิดหน้าต่างละหยิบข้าวกล่องฝากมิยะถือหนูอุ้มมิยะท่าอุ้มเจ้าหญิงละโดดลงจากชั้น3ลัอุ้มมิยะวิ่งหนีละแอบขึ้นไปบนดาดฟ้า หนูว่างมิยะลง

  "มิยะจังเป็นอะไรรึป่าว

  "ไม่เป็นอะไรหลอกฮินะ

  "ไม่สบายรึป่าวหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศเลย

  "ไม่เป็นไรกินข้าวกันเถอะเดียวไม่ได้กินเอาซะก่อน

         หนูมองหน้ามิยะละกินข้าวอย่างงง หลังจากกินเสร็จเราก็พากันเดินกลับมาที่ห้องเรียนเราแอบดูหน้าห้องเรียนไม่มีไคร แต่พอเข้าห้องเราโดนลุมจับมัดกับโต๊ะอาจารย์ผู้หญิงในโรงเรียนกะร่วมด้วย พวกอาจารย์สาวสนใจเรื่องเดียวคือแม่หนูทำยังไงถึงยังสาวและสวยแบบนั้น พวกเราสองคนโดนลุมถามถึงพวกชิสึเนะจะมาพยายามช่วย แต่ผลสุดท้ายกะโดนจับมามัดรวมด้วยกัน จนเลิกเรียนละแยกย้ายกันกลับบ้าน

  "มิยะจังวันนี้ไปฝึกกับแม่ก่อนเลยนะ ฉันต้องไปซื้อของบางอย่างก่อนนะ

  "อาจะฮินะจังละวังตัวด้วยนะแล้วเจอกัน

  "งั้นไปก่อนนะ

         หนูที่แยกทางกับมิยะกันไป ของที่หนูไปซื้อคือชุดอุปกรณ์ถ่วงน้ำหนักเพราะได้ยินมาจากคุณตาว่าสมัยก่อนคุณเคยใส่มันฝึกก่อนไปสมัคที่G hunter หนูไปซื้อของมาจนครบละกลับบ้านหนูที่เดินกลับบ้านได้ยินเสียงหมาเห่า หนูหันไปเห็นคนที่อยู่บนต้นไม้และมีหมา3ตัวลุมเห่าไต้ต้นไม้หนูเดินเข้าไปไล่พวกมัน แล้วช่วยพาเค้าลงมา หลังจากช่วยเค้าหนูก็หันหลังเดินกลับบ้าน

  "เธอเดียวให้ฉันเลี้ยงน้ำขอบคุณหน่อยครับ

  "ไม่เป็นอะไรค่ะฉันขอตัวดีกว่า(หันหลังและกำลังจะเดินกลับ)

  "เธอนะสาวน้อยไม่ใช่มนุษย์ละสินะ

          หนูที่ตกใจตั่งท่าทันที เพราะเค้ารู้ได้ยังไงึงจะจริงอยู่ว่ามีคนมากมายที่รู้ว่าหนูเป็นไคร ตอนที่หนูตั่งท่า เค้ายกมือขึ้นระบอกว่าเค้าไม่ได้เป็นศัตรูเค้าเป็นพวกเดียวกับหนู หนูบอกให้เค้าพิสูจน์เค้าโชว์ความสามารถของNormal ให้ดูละเค้าพูดมาคำพูดนึงบอกว่าฉันทำร้ายสิ่งมีชีวิตไม่ได้ หนูไปนั่งกินกาแฟที่ร้านกาแฟ

  "คุณชื่ออะไรค่ะ ฉันชื่อวาราดีม่า ฮินาโกะ

  "เรียกผมว่าFirst ก็ได้ครับ

  "งั้นคุณfirst รู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา

  "ออล่านะ เธอมีสีของคนตายผสมอยู

  "คุณมองเห็นออล่าด้วยหลอค่ะ

  "อันที่จริงผมตาบอดนะผมเห็นออล่าบนวัดถุต่างๆนะ

  "ขอเสียมารยาทถาม ทำไมถึงตาบอด

  "งั้นผมจะเราให้ฟังตั่งแต่ต้นไหนๆมันก็เกี่ยวกับพวกเธออยู่แล้ว

  "มันเกียวกับฉันยังไงคุณFirst 

  "ฟังละจะเข้าใจเอง เรื่องมันเกินขึ้นราวๆ50ปีก่อนเหล่าคนตายมีความปราดทน่าที่จะกลับไปครอบครัวคนรักตอนนั้นได้มีชายคนนึงตายจากครอบครัวด้วยอุบัติเหตุ เค้านั้นไม่ต้องการจะตายวันที่เค้าถูกฟังลงในดิน เหล่าคนรักนั้นต่างพากันร้องให้ และในคืนนั้นเค้าได้ลุกจากหลุมศพของตัวเองละกลับไปที่บ้านของตน

  "แล้วไงต่อค่ะ ช่วยเราต่อด้วย

  "เค้าที่กลับถึงบ้าน พบกับภรรยาของเค้า แต่เค้ากลับควบคุมตัวเองไม่ได้เค้าฆ่าเธอเค้ากินเธอและในตอนนั้นหัวใจเค้ากลับเต้นอีกครั้งแต่ตอนนั้นเค้าสูญการมองเห็นไป ตอนนั้นลูกสาวของเธอได้ภาพที่บอกของตัวเองชีกแม่ตัวกินนั้นที่กรีดร้องและหวานกลัว และหลังจากนั้นพวกคนตายเริ่มลุกจากหลุม เธอคงเคยได้เหตุการณ์การลุมสลายของ13เมือง นั้นคือสาเหตุ ตอนนั้นเค้าจดจำเสียงของลูกสาวตัวเองที่กรีดร้องได้เค้าจึงไม่อยากให้มีเด็กคนไหนต้องเหมือนลูกของตนเองอีกจึงก่อตั่งหน่วยงานG hunterขึ้นมา

  "หรือว่าคนคนก็คือคุณใช่ไหม

  "ถูกต้องตอนก่อตั่งฉันมีลูกศิษย์ตัวแสบอยู่คนนึงชื่ออาโคกิซาว่า ยูนะ

  "รู้จักคุณยายทวดด้วยหลอค่ะ หนูเป็นเหลนเลยค่ะ

  "เธออายุเท่าไหล่เอยสาวน้อย

  "15จะ16ปีละค่ะ

  "แล้วเธอมีGเซลล์ตั่งแต่เมื่อไหร่

  "15จะ16ปี หนูสืบทอดแบบกรรมพันธ์จากพ่อแม่

  "งั้นหลอเอาละฉันต้องไปละอยู่นานไม่ได้อะนี้ฉันให้(โยนของบางอย่าง) ฝากทักทายยูนะด้วยฝากทักทายว่ายัยเหม่งเลิกซุ้มซ้ามยัง

  "ค่ะได้เลย

  "เออของในกล่องวันที่เธอปราทนาขอความช่วยเหลือจากพลังที่จะปกป้องคนที่รักเธอจะรู้วิธีใช่มันเอง

          และเค้าก็เดินเดินจากไปฉันเปิดดูกล่องที่เค้าโยนมามันเป็นผลึกสีดำละเส้นสีแดงคล้ายเส้นเลือดมากมายหนูเก็บมันลงในกระเป๋าและลุกออกจากร้านและกลับบ้าน มันเหมือนนัดกันไว้เลยคุนยายทวดนังกินขนมยุห้องนั่งเล่น

  "คุณยายค่ะ(ยูนะ) มีคนฝากมาทักทาย

  "ไครฝากมาละฮินะจัง ละเค้าฝากมาว่าอะไร

  "เค้าฝากมาว่ายัยเหม่งยูนะ เลิกซุ่มซ่ามรึยัง

  "ไครไคร เป็นคนฝากมา

  "เค้าให้หนูเรียกเค้าว่าFirst     

          หลังจากหนูบอกไปคุณยายทวดกะหัวเราะปนร้องฮาย แล้วพูดว่าเค้ายังอยู่เค้ายังไม่ตายแล้วคุณยายเข้ามาก่อนหนู แล้วท่านบอกว่าเดียวยายจะเราอะไรให้ฟัง

       ติดตามตอนต่อไป