สงครามเขตแดนซากศพ

          มุม ฟูกะ: หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จฉันขอตัวมาจากทุกคนเพื่อไปอาบน้ำและเอาฮินะเข้านอน ฉันที่อาบน้ำเสร็จแล้วมาให้นมฮินะและนอนร้องเพลงกล่อมฮินะจังให้หลับจนตัวฉันเผลอหลับไป
       "ผมขอตัวไปดูภรรยากับลูกก่อนนะครับ"
           ผมที่ขอตัวแยกออกจากวงสนทนาและเดินไปยังห้องนอนเพื่อจะไปดูฟูกะกับลูกว่าทำอะไรอยู่ ผมเองกะอยากจะหลบออกมาเองอยู่แล้วคุณกิงกะชวนผมดื่มเบียอย่างเดียวเลยผมเองก็เหนื่อยมากแล้ว ผมเปิดประตูเลื่อนผมเดินมานั่งมองหน้าสาวน้อยผมสีขาวตัวเล็กไม้กระดานและเป็นคุณแม่มือใหม่ ปากนิดจมูกหน่อย ผมนั่งมองและยิ้มภาพมันยิ่งน่ารักและสวยงามเมื่อเด็กตัวเล็กๆนอนข้าง
  "แอะทำไรนะชู"
  "อายาเมะ อย่าเสียงดังเดียวฮินะกับฟูกะจะตื่นเอา
  "โทษทีนะ แล้วนายมานั่งทำอะไรอยู่นี้ละ
  "ฉันแค่อยากจะนั่งมองดูหน้าที่ไร้เดียงสาของฟูกะนี้ขนาดเป็นแม่ละนะ ยังนอนเหมือนเด็กเลย
  "งั้นฉันไปละนะ
  "อืมผมก็จะนอนพักแล้วเหมือนกัน
       ผมล้มตัวลงนอนข้างลูกกับฟูกะ แล้วค่อยหลับตาลง จนหลับไปเมื่อไหลไม่รู้ แต่ผมกลับต้องสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงริทสึวิ่งมาเรียกผม ผมตื่นขึ้นมาและถามริทสึว่ามีอะ"ชูทางGเขต5ส่งคนมาแจ้งว่ามีเบเฮมอทจำนวน4ตัว สปีริท7ตัวละโซว์13ตัวกำลังมาทางนี้ ทางGเขตกำลังสกัดพวกที่หลุดมาจากกำแพง"งั้นหลอผมหัดไปปลุกฟูกะและให้อุ้มลูกตามผมยังลานฝึกผมพบเหล่าลูกศิษย์ของโรงฝึกถือคาตานะรวมกันอยู่ ผมจึงรีบจัดทีมตั่งรับ
  "ชู: ทุกคนจัดฟอร์มเมชั้น ริทสึกางฟิลตรวจสอบ
  "ริทสึ: รับทราบ
  "ชู: ริงโกะ คุ้มกันด้านซ้าย ฮานะ ทางด้านขวา
  "ฮานะ&ริงโกะ: รับทราบ
  "ชู: อายาเมะยิงซัพทางทีจำเป็น คุณกิงอยู่ตรงการเตรียมการรักษา
  "อายาเมะ: รับทราบค้าาา
  "กิง: อาได้ได้
  "ชู: ฟูกะเธอปกป้องสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหลับเรา
  "ฟูกะ: จร้าแน่นอนอยู่แล้ว
  "ชู: แต่หากจำเป็นก็ฝากฮินะกับคุณกิงละต่อสู้ได้
  "ริทสึ: มันมาละชู
           ทันทีริทสึบอกผม ผมหันไปถามริทสึว่าไหวไหม เธอบอกผม"ว่าไม่มีปัญหา"ผมสั่งเธออกไปจัดการกับพวกมัน ผมถามอายาเมะว่าเธอจัดการสปีริทได้ไหม:ม่ไหวต้นไม้เยอะเกินไปมุมอับยิงยาก"ผมแจ้งริทสึให้จัดการกับสปีริทเอาเองส่วนโซว์จะให้อายาเมะจัดการให้ ผมยืนมองและเตรียมตัวเพื่อเหตุการเรวร้าย ผมบอกให้คุณกิงตรวจเช็คแทนริทสึ และเรียกริทสึกลับมา
  "กิง: ชูเบเฮมอทจะเข้าระยะการมองเห็นใน5 4 3 2 1 ยื่นยัน
  "ชู: ริทสึจัดการมันได้ไหม
  "ริทสึ: ได้อยู่แล้ว ของง่ายๆ
  "ชู: อย่าประมาท เอานี้ไปด้วย(โยนเข็มGS)ระวังตัว
           ผมสั่งเธอออกไปและทันทีที่พ่อของริทสึจะห้ามผมยื่นแขนขวางทางเอาไว้และบอกให้ยืนดูเฉิยๆ ริทสึวิ่งเข้าระยะโจทตีเบเฮมอทถูกฟาดมาด้วยแขนซ้ายเบเฮมอทเธอเอาดาบกันและฟันกลับทันทีจนแขนซ้ายขาด และก็ฟันเข้าที่ขามันและดีดตัวกลับมาห่างประมาน8เมตร เธอเอาคาตานะยกมาเหนือหัวเอาปลายดาบจะหลดหลังและเธอพุ้งหายไปเห็นเพียงแสงสีเงินทีสะท้อนมาจากดาบ ผมพูดออกไปในตอนนั้นว่าดาบผ่าพระจันทร์
  "ริทสึกลับมาที่เหลือฉันจัดการเอง
  "ได้เลยชู
        ผมตั้งท่าเตรียมท่าต่อสู้ เบเฮมอทตัวแรกพังกำแพงด่านขวามาผมไปพุ้งไปเตะยกรอยขึ้นอากาศและโดดขึ้นไปซ้ำและเตะหัวกดลงพื้น และทันทีที่ผมเห็นอีกสองตัวผมกระโดดไปเตะหัวและดีดตัวไปต่อยหัวอีกจนแหลกทั้ง2ตัว ผมสั่งริทสึแสกนพื้นที่ยืนยันความปลอดภัย และหลังจากนั้นไม่ได้คนของเขต5ก็มาถึง และคนที่มาก็ไม่ใช่ไครที่ไหนผบ.เอล5 ผมมองไปที่เค้าที่คุยกับกุเอ็นผมพออ่านปากกุเอ็นได้ว่า"เค้าคนใช่1ใน13อสูรจริงๆหลอเท่าที่ผมดูเค้าไม่เห็นจะแข็งแกร่งเลย"และผบ.เอล5ก็เดินมาหาผม
  "ผบ.เอล5: ไม่ได้ผบกันนานนะครับ พวกคงไม่คนามือคุณเลยสินะ
  "ชู: ผมอยากรู้มากกว่าว่าพวกมันมาได้ยังไง นี้ผมลาพักอยู่นะ
  "ผบ.เอล5: ผมต้องขอโทษประตูทิศเหนือแตกครับตอนนี้เราจัดการได้แล้ว
  "ชู: เอาเถอะครับเหตุของเวลา
  "กุเอ็น: ผมขอท้าคุณสู้ (เดินมาตอนไหนไม่รู้)
  "ผบ.เอล5: อย่าท่าเค้ารับคำท้าละจะไม่มีสิทธิยกเลิกนะ
  "กุเอ็น: ผมไม่คิดจะยกเลิกอยู่แล้ว เค้าได้แข็งแกร่งเลยอ่อนแอร์กว่าผมซะ
  "ผบ.เอล5: การจัดการพวกนั้นเค้าไม่คิดว่ามันเป็นการต่อสู้ด้วยซำ
  "ชู: ไม่เป็นไรผมรับคำท้า เป็นหน้าทีของผู้ใหญ่ที่จะสั่งสอน เอาละกุเอ็นเตรียมตัว
      ผมบอกให้เค้าเตรียมตัวเสร็จผมลุกขึ้นมาและถามเค้าว่าพร้อมไหมเค้าตอบ"พร้อม"เอาละนะฉันจะไปละนะ ผมพุ้งเข้าตรงตรงจับหัวกุเอ็นกดกระแทกลวกับพื้นและปัดดาบในมือเข้าออกและจับเข้าโยนขึ้นฟ้าและเอามือที่ใส่ถึงมือเหล็กแทงสวนทะลุลำตัว และสะบัดทิ้ง เหล่าลูกศิษย์ร่วมสำนักพากันวิ้งเข้าไปช่วยเค้า และผมบอกไปว่าผมเหลี้ยงจุดตายใว้แล้ว2วันน่าจะหายเป็นปกติ และฉันจะบอกไว้ว่าท่านายไปรวมภารกิจใหญ่ตายแน่ ผู้ที่เย่อหยิ่งในพลังที่ตนได้มาและว่าตัวเองเก่งทำได้แค่เป็นตัวถ่วงและตายอย่างไร้ประโยชน์
        ติดตามตอนต่อไป