สงครามเขตแดนซากศพ

          หลังจากฟูกะคลอดลูกและกล้บมาที่บ้านพ่อแม่ก็เกือบ3เดือนแล้ว ผมก็เริ่มอยากพาทุกคนไปที่อื่นบ้างผมเลยมีความคิดที่อยากจะไปบ้านสมาชิกในทีมคนอื่นผมจึงเรียกทุกคนมารวมตัวกันเพื่อโหวตจะไปบ้านไคร

  "ชู: ผมมีความคิดที่อยากไปเยี่ยมบ้านสมาชิกในทีม

  "กิง: บ้านฉันก็ไม่อะไรให้เที่ยว ฉันอยากไปบ้านริทสึ

  "ริทสึ: บ้านฉันไม่อะไรหลอก (. .)

  "อายาเมะ: ฉันก็อยากไปบ้าริทสึจังเหมือนกัน

  "ฟูกะ: นั้นสิฉันกับรึทสึรู้จักกันมาตั่งนานยังไม่เคยไปบ้านริทสึจังเลย

  "ชู: มีอะไรรึป่าวริทสึ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย มีอะบอกมาได้เลย

  "ริทสึ: คือว่าฉันหนีออกจากบ้านมานะ

  "ฟูกะ: ทำไมละ 

  "ริทสึ: ฉันถูกบังคับให้แต่งงาน กับลูกศิษย์ของพ่อแต่ฉันไม่ยอมเลยหนีออกมา

  "ชู: งั้นหลอ บ้านเธอเป็นสำนักดาบสินะ งั้นดีเลยไปกันบ้านริทสึ 

  "ริทสึ: นายจะไปทำไม ไม่ไปไม่ได้หลอ

  "ชู: ไปสิต้องไปสิ ฉันจะไปเคลียให้เอง

  "ริทสึ: เอาไปก็ไป ฝากด้วยนะชู

      มุม ริทสึ: ชูที่อาสาจะไปเคลียเรื่องที่บ้านฉันให้ฉันก็ดีใจแต่พ่อของฉันเป็นคนที่ทิตถิสูงมาก แต่ฉันก็เชื่อใจชูว่าชูจะช่วยฉันได้ ฉันไม่คิดจะแต่งงานกับที่ไม่รักและหลงตัวเองแบบนั้น

    วันเดินทางไปบ้านริทสึ

  "ชู: ริทสึบ้านเธออยูเขตไหน

  "ริทสึ: เขตZ30 ใกล้ๆเขตL5  

  "ชู: งั้นทุกคนขึ้นรถเราจะออกเดินทางกันเลย

        ผมที่ขับรถนำทางนั่งคู่กับริทสึ และคุณกิงขับรถตามหลังมาอีกคันผมที่คิดว่าจะไปคุยกับพ่อแม่ริทสึให้ยอมรับในตัวเธอ ผมมีอยากคือไม่อยากให้เธอถูกจดจำในฐานะเด็กมีปัญหาที่หนีออกจากบ้าน ผมอยากให้เธอถูกจดจำในฐานนะสู่ที่ปกป้องคนอื่นมากกว่า

  "ริทสึ: เลี้ยวซ้ายข้างหน้านี้ละ แล้วขับขึ้นไปนิดเดียวก็ถึงละ

  "ชู: อ่าๆ

         มุม ริทสึ: ถึงแล้วสินะ คงต้องเผชิญหน้ากับมันเท่านั้นฉันจะไม่หันหลังกลับและจะไม่วิ่งหนีแล้วและฉันจะชนกับมันเพราะฉันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

  หน้าประตูบ้าน ญี่ปุ่นรุ่นเก่า ของริทสึ

    ติ่งต่องงงงงงง

      คนที่เปิดประต่อหน้าผมและทุกคนเป็นชายมีอายุประมาน40ปี ทันทีที่เค้าเห็นริทสึเค้าโผล่เข้ากอดริทสึแล้วเรียกว่าคุณหนู

  "ริทสึ: ทุกคนนี้คุณชิมะ เป็นพ่อบ้าน คุณชิมะนี้เพื่อนๆที่ทำงานหนู

  "ชิมะ: ทุกท่เชิญเข้ามาครับผมจะนำทุกท่านไปที่ห้องรับแขก

      มุม ฟูกะ: ฉันที่เดินอุ้มลูกเดินเข้าไป และคุยกับคนอื่นถึงบ้านริทสึ ว่าสวยงามอย่างงั้นอย่างงี้และได้รู้ว่าบ้านริทสึเป็นสำนักดาบที่มีชื่อเสียงมาก เราเดินตามละเบียงทางเดินจนมาถึงห้องรับแขกคุณพ่อบ้านเชิญเรานั่งและเสริฟชาและบอกจะตามพ่อริทสึให้ พวกเรากันเงียบๆ

  "พ่อริทสึ: กลับมาแล้วหรือใอลูกไม่รักดีหนีออกจากบ้านและตอนแก่ยังกล้าพาเพื่อนของแก่มาอีกหลอ

  "ริทสึ: พ่อจะด่าจะว่าอะไรหนู หนูไม่ว่าแต่เพื่อนหนูอย่ามาว่านะ

  "พ่อริทสึ: เพื่อนแกจะมีดีซักแค่ใหนดูแต่ละ ทำตัวอย่างนั้นมั่วผู้ชายละสิถึงอุ้มลูกมาแต่ยังแค่นั้นอายุน่าจะเท่าแก่

  "ริทสึ: พ่อท่าพ่อไม่ถอนคำพูดท่าฟูกะจังจะหาว่าหนูไม่เตือน

  "พ่อริทสึ: ฉันไม่ถอนทำไมก็ภาพมันฟ้องอยู่

  "ริทสึ: พ่อเห็นผู้ชายคนนั้น(ชี้ไปทางชู) ท่าเค้าลุกขึ้นมาพวกหนูไม่มีไครหยุดได้

  "พ่อริทสึ: จะมีฝีมือซักแค่ไหนเชียว

         ตึงงงงงงงงง(เสียงทุบโต๊ะ)

  "ชู: ผมขอพูดอะไรหน่อยนะ คนที่คุณจะให้แต่งงานกับริทสึนะ ผมอยากจะให้เค้าสู้กับริทสึท่าเค้าแพ้ก็ยุติงานแต่งนั้นซะท่าแพ้ก็ตามใจคุณ

  "พ่อริทสึ: เค้าชื่ออาเคละ กุเอ็น เค้าเป็นลูกศิษย์ที่เก่งที่สุดตอนนี้และเพิ่งสอบเข้าทำงานที่G hunter เขตป้องกันภัยที่5ละดับคลาสA รู้แบบนี้ยังจะสู้ไหม

  "ชู: ดีเลยครับ ริทสึเอาไง

  "ริทสึ: ไม่มีปัญหา ฉันจะสู้

  "ชู: งั้นให้เค้าติดต่อไครซักคนจากG ให้มาเป็นกรรมการด้วยคนเพื่อไม่ให้มีปัญหาทีหลัง

  "พ่อริทสึ: งั้นเชิญที่โรงฝึก

      มุม ริทสึ: ฉันที่เดินคู่กับชูและฉันก็ขอโทษชูเรื่องที่พ่อสปประมาดว่าร้ายฟูกะ ชูบอกว่าไม่เป็นไรและฉันก็เดินลงมาคุยกับฟูกะและขอโทษแทนพ่อเธอไม่ถือโทษโกรธ เธอถามถึงแม่ฉันเลยบอกไปว่าคงอยู่ในครัว พวกเราเดินไปถึงโรงฝึกหมอนั้นก็เดินมาทักทันที

  "กุเอ็น: ไงริทสึกลับมาแล้วหลอ คงยอมแต่งงานกับฉันละนะ

  "ริทสึ: ปล่าวฉันมาเพื่อจบมันต่างหาก มันจะถูกกำหนัดด้วยผลการต่อสู้

  "กุเอ็น: คิดดีแล้วหรือเธอไม่เคยชนะฉันแล้วยิ่งเป็นตอนนี้ก็ยิ่งหมดสิทธิ์

  "ริทสึ: กลับไปที่นายควรอยู่ซะไป

  "กุเอ็น: จบการต่อสู้นี้เธอก็เป็นของฉันแล้ว

       ผมที่นั่งมองการทะเลาะของทั่ง2คนอยู่ ทันไดนั้นผมก็เห็นแต่งเครื่องแบบG ผมจำเธอได้ในทันที คุณมิทซึฮาระ โซระ รองผบ. เอล5 เธอมองมาทางผมดูเหมือนเธอจะจำผมไม่ได้คงเพราะผมไม่ได้ไส่ชุดประจำ และพวกเราได้ตั่งกฏขึ้นมา3ข้อและไปบอกทั่ง2คน 1ผลแพ้ชนะจะตัดสินเมื่อหมดสภาพต่อสู้ 2ห้ามใช้Gเซลล์ 3ห้ามทำให้เสื้อผ้าอีกฝ่ายชีกขาดมากเกินไป

  "กุเอ็น: รีบมาเริ่มกันดีกว่าจะได้รีบจบ ฉันอยากแต่งงานแล้ว

  "ริทสึ: จบการต่อสู้นี้ฉันจะได้ไปอยู่คนที่รักฉันซะที

           เริ่มได้

         ฉันนั่งมองสนามต่อสู้อยู่ข้างชู ฉันอุ้มฮินะ(ฮินาโกะ)ที่หลับอยู่ ทันทีที่เริ่มสู้ ทั่งคู่เดินวนดูเชิงกันสักแปบก็เริ่มฟานฟันใส่กันผลัดกันตั้งรับ ทั้งคู่ใช้ดาบเคนโด้ สลับกันโจมตีตอนแรกดูเหมือนริทสึจะโดนต้อน แต่ที่จริงเธอลักษณ์การโจมตีและเธอเริ่มสวนกลับแล้วฝั่งกุเอ็นเริ่มทำได้แต่ตั่งรับอย่างเดียวแล้ว

                 กุเอ็นเอาจริงหน่อยยยยยยยยยยย

          ฉันหันไปมองพ่อริทสึที่ตะโกนและรีบโอ้ฮินะที่ตื่นขึ้นมาทางกุเอ็นเริ่มตอบโต้ทันทีการโจมตีของที่หนักกว่าเดิมมากฉันมองที่ชู เค้าทำหน้าดุและก็ยิมออกมาทันทีแล้วก็ตะโกนออกไปริทสึ yellow data ทันทีที่ริทสึได้ยินริทสึไล่ต้อนและจัดการโจมตีไส่รวดเร็วและรัวจนกุเอ็นกระเดินตกสนามจนแพ้ไป เค้าไม่ยอมแพ้เค้าพุ้งเข้าด่านหลังชูก็ไปขวางเอาใว้

  "กุเอ็น: เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะแพ้เธอ ฉันไม่ยอมรับ

  "ชู: ขนาดนายทำผิดกฎแล้วยังแพ้ ยังมีปัญหาอีก

  "กุเอ็น: ทำผิดกฎตรงไหน

  "โซระ: กฎข้อสองไงละกุเอ็น  ไม่ได้พับกันนานนะค่ะผบ.เอล13

  "ชู: ไม่ได้พบกันนานนะครับคุณโซระ

  "กุเอ็น: รองผบ.รู้จักเค้าด้วยหลอ

  "โซระ: รู้จักสิ อสูรลำดับที่13 และเป็นผู้บังการเขตป้องกันภัยที่13 วาราดีม่า ชูร่า เห็นว่าลาไปพักฟื้นและภรรยาท้อง

  "ฟูกะ: ยินดีที่ได้เจอกันอีกนะค่ะ คุณโซระ

  "โซระ: ลูกสาวหลอค่ะที่อุ้มนะ

  "ฟูกะ: ใช่ค่ะชื่อฮินาโกะค่ะ

  "โซระ: กุเอ็นและเธอคนนี้ที่อุ้มลูกยุ เธอคือรองผบ. L13

  "กุเอ็น: เป็นเรื่องจริงหลอครับ รองผบ

  "โซระ: จริงสิ ตอนแรกฉันไม่แน่ใจ แต่ทุกคนที่มากลับเค้า คือคลาสSของหน่วยเค้า

  "กุเอ็น: ไม่ไช่เรื่องจริงใช่ไหมริทสึอะนะคลาสS

  "ริทสึ: จริงนะสิฉายาฉันคือSilver Blade   

  "พ่อริทสึ: นานแค่ใหนแล้วที่ลูกสาวฉันไปทำงานที่G

         หลังจากนั้นผมก็พาทุกคนในครอบครัวริทสึมาอธิบายถึงเรื่องที่ริทเริ่มมาสอบและทำงานที่Gเป็นยังไงและฐานะที่แท้จริงของพวกเราแต่ละคนรวมถึงแฟนของริทสึทำเอาพ่อของริทสึช็อกแม่ของริทสึหัวเราะส่วนเรื่องแต่งงานก็ยกเลิกหลังจากนั้นก็คุยปรับความเข้าใจเรื่องของริทสึจนจบและคุณแม่ของริทสึจึงพาไปห้องพักเพื่อเก็บของและไปทานอาหารเย็น

  "แม่ริทสึ: ลูกี่เดือนละจ๊ะฟูกะจัง

  "ฟูกะ: จะ3เดือนละค่ะ

  "แม่ริทสึ: ขออุ้มหน่อยได้ไหมจะ

  "ฟูกะ: ได้สิค่ะ เธอชื่อฮินาโกะค่ะ

  "แม่ริทสึ: น้าจะขออะไรหน่อยนะ ช่วยดูแล่ริทสึด้วยนะ

  "ฟูกะ: เราทุกคนจะดูแลกันเสมอเราทุกคนคือครอบครัว

  "แม่ริทสึ: ทุกคนไปกันหมดแล้วรีบตามไปห้องทานอาหารเถอะ

  "ฟูกะ: ค่ะไปกันเถอะ

         คำพูดที่แม่ริทสึฝากฉันมาและเธอมองฮินะมันทำให้รู้ว่าเธอห่วงริทสึมากและตอนนี้ฉันเข้าใจความรู้สึกนั้นดี 

      ติดตามตอนต่อไป