สงครามเขตแดนซากศพ

          ผมที่สั่งคำสั่งแบบนั้นออกไปผมว่างบางอย่างไว้ในกรณีที่เรวร้ายที่สุดเพื่อเอาไว้ การที่เลือกยูนะซังให้อยู่ช่วย มันจะมีผลดีมากหากเป็นอะไรจะได้มีคนพาฟูกะหนีเพราะเธอไม่ปล่อยฟูกะเป็นอะไรแน่ๆ 
  "ฟูกะ: คนอื่นๆในทีมไปหมดแล้วเดียวก็ตาพวกเรา
  "ชู: ฟูกะเธอไม่ต้องGSนะเธอคุมมันยังไม่ดี เธอยิงช่วยพอ
  "ยูนะ: ฉันไปก่อนนะ
          ฉันยิงช่วยด้านหลังและค่อยดูคนที่ขึ้นรถข้ามสะพาน และค่อยยิงพวกNormalที่เข้าไกล้รถจนมีคนตะโกนมาเรียกไห้พวกเราขึ้นรถ
  "ฟูกะ: ชู คุณย่าขึ้นรถค่ะ
  "ยูนะ: จร้าละชูจังละ
  "ฟูกะ: นั้นสิค่ะ(ตึก) ทำไมละชูสลบไป
  "ชู: ขอโทษนะฟูกะ ยูนะซังพาฟูกะขึ้นไปครับและฝากเอานี้ให้เธอด้วยเสื้อคลุมของผม
  "ยูนะ: ทำไมละชูจัง ทำไมไม่ไปพร้อมกลับเรา
  "ชู: ผมต้องอยู่จัดการเจ้านั้นที่แอบตามเราอยู่ รีบไปครับเดียวเธอจะตื่นซะก่อนครับไปครับ
       มุม ยูนะ: เราที่รีบอุ่มฟูกะขึ้นรถมาและส่งให้คนออกรถทันที จากสิ่งที่ชูจังพูดมาเค้ารู้ถึงตัวตนที่อยู่เบื่องหลังแล้ว เค้าถึงตัดสินใจอยู่จัดการมันเพราะมันอันตรายมาก แย่ละสิเธอเริ่มรู้สึกตัวแล้วแต่ถึงอีกฝั่งพอดีเหอ
  "ฟูกะ: คุณย่าชูละค่ะ
  "ยูนะ: เค้ายังอยู่ฝั่งนูน
         ฉันที่ได้ยินคำนั้นจากคุณย่า ฉันลงจากรถละจะวิ่งไปหาชูแต่คุณย่าดึงเอาใว้บอกว่านี้เป็นการติดสินใจของชูแต่ฉันไม่สนใจ ฉันมองไปยังชูทันที ที่เค้าเห็นฉันเค้าทึบกำปั้นลงพื้นสะพานให้แตกลงไปทันที ฉันได้แต่ไม่เอาอีกแล้วไม่เอาไม่อยากเห็นภาพแบบนี้อีกแล้ว เค้าหันมามองฉันและพูดมาว่า(คำสัญฉันรักฤษยาเสมอ)สะพานยาว100เมตร เค้าฉีดGSไส่ตัวเองและวิ่งไปจนฉันมองไม่เห็นฉันร้องไห้และกอดเสื้อครุมของชู
  "กิง: เธอต้องเชื่อในตัวเค้านะ
  "ริทสึ: เค้ากลับมาอยู่แล้ว เค้าคือหัวหน้าของพวกเรานะ
  "ฮานะ: ฟูกะจังเธอตัดสินใจแต่งงานกับเค้าเพราะอะไร เธอต้องเชื่อในสิ่งนั้นสิ
  "ฟูกะ: นั้นสินะเค้าสัญญาไว้แล้ว
          หลังจากภารกิจแฟร์ออฟเดสนี้ผ่านมา2เดือนแล้ว ฉันที่เป็นรองผบ.เอล13 ถูกเสนอให้ขึ้นเป็นผบ. แต่ฉันปัตติเศษเพราะเชื่อว่าชูยังมีชีวิตอยู่แต่หลังจบภารกิจเราถูกเรียกเข้าประชุมแจ้งบทสรุปภารกิจ มีคนตาย56คนสูญหายอีก13 นั้บแต่ตั่งองกรค์มานี้มีภารกิจที่ล้มเหลวและเสียหายมากที่สุด ฉันนั่งทำงานรักษาการแทนชู
  ก็อกๆ
  "ฟูกะ: เข้ามาค่ะ
  "กิง: งานเยอะไหม ให้ฉันช่วยเอาไหมฟูกะ
  "ฟูกะ: ว่าจะไปหาพอดีเลยหัวหน้า พอดีฉันรู้สึกไม่ค่อยดีค่ะ
  "กิง: พอดีฉันจะมาขอจะเลือดไปตรวจประจำปีนะ
  "ฟูกะ: งั้นก็ดีเลยกะว่าจะให้ตรวจร่างกายพอดีงั้นฝากด้วยนะ
       หลังฉันเคลียงานไปกินข้าวพักเที้ยงฉันก็เดินไปหาหัวหน้าที่ห้องหน่วยแพทย์ เพื่อถามผลเลือดกับเธอ
  "กิง: มาเรื่องผลเลือดสินะ 
  "ฟูกะ: ก็ช้วงนี้หน้ามืดบ่อย
  "กิง: ฉันขอห้ามเธอใช้GSเด็ดขาดและกินอาหารให้ครบเพราะเธอ......
  "ฟูกะ: งั้นหลอคงต้องดูและร่างกายตัวเองให้ดีกว่าเดิมละสินะ
       เวียงเปิดประตู
  "วารีมะ: ฟูกะมีคนแจ้งพบคนท่าทางประหลาดลากโรงเหล็กกำลังมาทางกองบก
  "ฟูกะ: ลักษณะละเหมือนพวกมันประเภทโซว์
  "วารีมะ: ตอนนี้น่าจะอยู่หน้าทางเข้าแล้ว
  "ฟูกะ: งั้นรีบไปกันเถอะ
        ฉันสั่งเรียกระดมคนคลาสSทั้งหมดกับคลาสA  ให้ไปล้อมไว้ฉันวิ่งไปเพราะฉันเชื่อว่าคนที่กลับมาคือเค้าแน่ ฉันวิ่งไปถึงฉันเห็นเค้ายื่นอยู่กับโรงผนึกไว้สำหลับจับกุมฉันจะวิ้งเข้าไปหาเค้าแต่เค้ากับบอกว่า(อย่าเข้ามา) แล้วเค้าก็ตีวงกลมเส้นผ่าสูญกลางประมาน15เมตรขึ้น
  "วารีมะ: เค้าตีวงกลมงั้นหลอ
  "ฟูกะ: ชูเป็นทำ ทำไมงั้นหลอ
  "กิง: ฉันจะตอบแทนละกันฟูกะ เค้าจะปลดปล่อยอสูร คลาสSเตรียมGSยกเว้นเธอฟูกะ
  "ชู: ตามนั้นและ ทุกคนหากฉันพลาดตายไปกำจัดมันทิ้งซะ ฟูกะฉันทำตามสัญญาละนะ
        ฉันที่ตั่งท่าเตรียมต่อสู่ หลังจากที่ชูเห็นพวกเตรียมพร้อมชูก็ฉีดยาปริมานมากกว่าปกติ4เท่าหลังจากนั้นเค้าก็เปิดโรงผนึกออก สิ่งที่รุกออกมารูปร่างไกล้เคียงมนุษย์แต่มีลิ้นยาวหลังงอ ฉันยื่นพิจารณาก็ได้ชูพูดว่า(มันคือฮันเตอร์ที่เรียกมันว่าฮันเตอร์มันล่าแต่เราคนในองกรค์เท่านั้น) พอมันออกมาชูก็ไม่ปล่อยให้มันขยับได้มากชูก็กะหน่ำไส่ไม่ยั้งไม่ปล่อยจังหวะให้หายใจไส่ไม่ยั้ง จนมันจมลงไปในพื้น
  "กิง: นี้และพลังของอสูร
  "ฟูกะ: แต่ทำไมท่าทางไม่หยุด
  "กิง: พวกเราต้องหยุดเค้าแล้วละ เธออยู่นี้ละฟูกะ ทีมแพทย์เข้าปะทะ
       ฉันที่ทำได้แต่ยืนดูทุกคนสู้ แต่แย่มากเอาการเพราะชูแข็งแกร่งเกินไปทุกเข้าปะทะกะถูกปัดออกตอนนี้แววตาของชูไม่มีแล้วตาแดงเลือดแล้วสิ่งที่กลัวก็เกิดขึ้นหัวหน้าถูกชูตอนกระเด็นจนขยับไม่ได้ริทสึกับอายาเมะไปกอดเอาตัวบังไว้ฉันตัดสินใจกระโดดเอาตัวไปบังทั้ง3คนไว้ ก่อนที่ชูจะโจมตีแล้วตะโกนออกไปว่าท่าจะฆ่าคนอื่นก็ฆ่าฉันกับลูกไปก่อนเลย ทันทีที่พูดจบชูหยุดมือก่อนถึงตัวฉัน
  "ฟูกะเธอท้องงั้นหลอ
  "ใช่2เดือนนิดๆแล้ว
     แววตาของเค้ากลับมาแล้วตัวเค้ายืนตัวตรงแล้วก็พูด(งั้นฉันต้องจากไปแล้วละเพราะตัวฉันจะบ้าคลั่งอีกเมื่อไหร่ไม่รู้) ฉันได้ยินแบบนั้นฉันวิ่งเข้ากอดชูไว้แล้วบอกว่าอย่าทิ่งฉันไว้คนเดียวอีกเลยอย่าไปเลยถ้าเธอไปฉันจะบอกลูกยังไงว่าพ่อของเค้าไปไหนนายเข้าใจความรู้สึกนี้ดีที่สุดนะฉันรู้ เค้าหันมากอดฉันและบอกขอโทษ จากนี้เราจะอยู่ด้วยกันกว่าโลกนี้จะไม่ต้องการเรา
      ติดตามตอนต่อไป                         เบิลตอนให้เลยชดเฉิยให้