สงครามเขตแดนซากศพ

          ณ บ้าน: นี้ผ่านมา2วันแล้วหลังจากออกจากโรงพยาบาลชูเอาแต่หลบหน้าฉันมาตลอดแทบไม่เจอเลยขนาดที่บ้านก็ยังแทบไม่เจอหน้าเลย แต่ยังไงก็ต้องหาวิธีแก้ปัญหานี้ก่อนฉีนต้องคุยกับเค้ามีวิธเดียวที่จะคุยได้คงต้องไช้วิธีนั้นแล้ว

  "กลับมาแล้ว

  "จะกินข้าวหรืออาบน้ำก่อน

  "ขออาบน้ำก่อนแล้ววันไม่กินข้าว

  "เป็นแบบอีกแล้วนะชู

        เค้าเป็นแบบนี้มาตลอดไม่นอนที่ทำงานก็แอบมานอนที่โซฟาฉันคงต้องทำจริงๆถึงจะอายก็เถอะ เอาละไปเตรียมตัวดีกว่า

      ณ ห้องอาบน้ำ

  "ชูฉันเข้าไปแล้วนะ

  "0-0 จะเข้ามาทำไมฉันอาบน้ำอยู่นะ

  "ไม่ทันแล้วละ

  "เข้ามาทำไมฟูกะ

  "มาถูหลังให้

  "ฉันทำเองได้นะ

  "ก็ได้บอกความ ก็ได้ ฉันเข้ามาคุยกับนายและทำไมนายต้องหลบหน้าฉันด้วย

  "ฉันไม่กล้าเจอหน้าเธอ

  "เรื่องนั้นนายไม่ผิดหลอก ตัวนายมีแต่แผลเป็นฉันไม่รู้ว่านายเจออะไรมาบ้างนายไม่ผิด

  "ขอบใจนะที่ไม่โกรธฉัน

  "นายอย่าทำแบบนี้สิเราอุซ่าได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ

  "ฉันไม่โทษตัวเองแล้วก็ได้

  "แผลเป็นพวกนี้มาได้ไง พวกฉันที่บาดเจ็บมาก็มากยังไม่มีเลย

  "ฝีมือพวกมีสติปัญญานะเป็นพวกที่พบได้น้อยมาก แล้วไว้จะอธิบายทีหลัง

  "อ้อ แบบนี้นีเอง

  "ออกไปก่อนฉันจะอาบน้ำ

  "จะอายทำไมฉันเคยเห็นหมดแล้ว

       วันต่อมา ห้องหน่วยแพทย์: ฉันที่มาทำงานแต่เช้าก่อนคนอื่นนั่งคิดถึงเรื่องเมื่อวานที่คุยกับชูเรื่องพวกมีสติปัญญา และสีหน้าตอนชูพูดถึงมัน

  "ริงโกะ: โย่วฟูกะมาทำงานแต่เช้าเลย

  "ฟูกะ: อรุณสวัสทุกคน

  "ริทสึ: เรื่องชูเป็นไงมั้ง

  "ฟูกะ: ปรับความเข้าใจกันแล้วละ

  "ริงโกะ: นี้พวกเธอก็นอนเตียงเดียวกันทำเรื่องลามกกันไปรึยัง

  "ฟูกะ: เออ(. . )คือ( . .)

  "ริทสึ: มายยยยฟูกะจังของฉันแปดเปื้อนซะแล้ว

  "ฮานะ: ริงโกะจังไปถามเรื่องลามกแบบนั้นได้ยังไง

  "ฟูกะ: ละหัวหน้าไปไหน

  "ฮานะ: เห็นคุยเรื่องสอบเลื่อนคลาสที่จะสอบพรุ้งนี้อยู่นะ

  "ริทสึ: พรุ้งนี้ละสิ(-_-)

  "ริงโกะ: เอาน่าเอาน่าอย่าคิดมาก

   เย็น ณ บ้าน

  "ชูพรุ้งสอบเลื่อนคลาส มีสอบยังไงบ้าง

  "ปกติจะมีทำแบบสอบถามวัดความรู้และการตัดสินใจและจะมีผบ.และรองผบ.มาทดสอบความสามารถต่อสู้อีกนะ

  "ไครหลอชูที่จะมาทดสอบ

  "รอบนี้น่าจะเป็นผบ.เขต10 เดม่อนอาย

  "เค้าเป็นคนแบบไหนหลอ

  "ฉันเองก็ไม่รู้ด้วยสิพอดีไม่ค่อยสนิทกัน

  "แล้วจะทำยังไงดีละ

  "อย่ากังวลทำให้ดีที่สุด ไปนอนกันเถอะพรุ้งจะได้มีแรง

  "คิดอะไรลามกอีกแล้วใช่ไหม

  "ไม่ได้คิดแค่อยากนอนกอดเธอนิดหน่อย(. . )( . .)

      วันต่อมา: ผมได้แต่เดินวนไปวนมาตอนยัยนั้นสอบข้อเขียนผมกังวลใจเอามากมากแต่ว่าคงจะผ่านได้สบายปัญหาคือสบายความสามารถต่อสู้นะสิ หะทำไมเธอคนนั้นถึงมาที่นี้ อสูรลำดับที่7 เดวิล เบรด ไม่ไช่ลำดับที่10หลอ ชักจะยุ้งซะแล้วสิ

  "ฮานะ: ชูคุงพวกเราสอบเสร็จแล้ว

  "ชู: ไงทุกคนผ่านไหม

  "ริงโกะ: ผ่านหมดทุกคน ผู้เข้าสอบ22คนผ่าน15

  "ชู: ตรงจะไม่ยาก ที่ยากจริงคือต่อจากนี้

  "กิง: ทำไมชูสีหน้านายบ่งบอกว่ามีเรื่องยุ้งยาก

  "ชู: อสูรที่มาทดสอบไม่ไช่ลำดับที่10แต่เป็น7 ฉันไม่อยากเจอเธอตอนนี้ด้วยสิ

  "ฟูกะ: ทำไมหลอชู ทำไมไม่อยากเจอ

  "ชู: ออกมาแล้วหลอฟูกะ เดี๋ยวเธอก็รู้เอง มาตามเราจะไปสถานที่สอบต่อไป

         ปัญหาไม่ไช่แค่อสูรลำดับ7แต่เป็นรองผบ.มากกว่าหมอนั้นมันพวกโรคจิตชัดๆท่ามันเห็นฟูกะมันต้องอยากได้เธอแน่ๆมันไม่สนใจต้องทำอะไรบ้างเพื่อให้ได้มา หมอนั้นยาเซะ ฟุโด คงต้องเตือนพวกเธอหน่อย

  "ฉันจะเตือนพวกเธอหน่อยละวังรอบผบ. หน่วย7ไว้โดยเฉพาะเธอฟูกะ ไม่ต้องถามว่าทำไม

         หลังจากชูเตือนมามันทำให้ฉันสงสัยว่าทำไมต้องละวังคนคนนนี้ แต่ท่าชูเตือนแสดงว่ามันไม่ธรรมดาแน่

  "ฟุโด: สวัสดีครับ ผมยาเซะ ฟุโด ยินดีที่ได้พบทุกท่าน

  "ชู: ไม่ได้พบกันนานนะครับ

  "ฟุโด: เขต13 ขาดแคลนคนขนาดต้องสาวน้อยน่ารักผมสีขาวมาทำงานอันตรายแบบ

  "ชู: อย่าคิดแตะต้องเธอจะดีกว่า ท่าไม่อยากตาย ถึงเห็นเธอแบบนั้นก็มีตำแหน่งเท่านายนะ

  "ฟุโด: สาวน้อยคนนี้เป็นรองผบ. อยากได้จังเธอชื่ออะไร

  "ฟูกะ: อย่ายุ้งกับฉันดีกว่าค่ะ ขอตัว

        อย่างนี้นีเองที่ชูเตือนคนคนนี้อันตรายจากท่าทางแล้วคงโรคจิตพอตัวเลยละ

  "เอาละทุกคนฉันไปก่อนนะ พยายามเข้าฉันต้องไปนั่งข้างสนามสอบกับผบ.เขต7 โชคดี

        หลังจากที่ผมบอกกับพวกเธอผมเดินไปที่ข้างสนามและนั่งลงข้างๆ ผบ.เขต7 ผมทักทาย

  "ไม่ได้พบกันนานคุณยูนะ

  "เธอโตขึ้นมากนะจาการเจอกันครั้งก่อน

  "นั้นสินะตั้งแต่งานศพผบ.และรองผบ. คนก่อนเขต13

  "นั้นสิ เธอคิดว่าวันนี้จะมีคนผ่านกี่คน

  "ผมว่ามีแน่ๆ5คน เรามาดูกันเถอะ

   ณ สนามสอบ

  "ฟุโด: ผมเป็นผู้ทดสอบครั้งนี้ คนแรกคือคุณ วาราดีม่า ฟูกะ เชิญเดินมาที่สนามสอบ

  "ฟูกะ: คะฉันอยู่นี้แล้วค่ะ

  "ฟุโด: เธอเองสาวน้อยผมขาว ขอถามเธอเป็นอะไรกับผบ. เขต13

  "ฟูกะ: ฉันเป็นภรรยาของเข้าค่ะ

  "ฟุโด: งั้นหลอ คุณเชิญเลือกสนาม

  "ฟูกะ: สนามแสงจันทร์คะ

  "ฟุโด: เริ่มได้ครับ

     หลังจากที่หมอประกาศเริ่ม หมอนั้นเอาแต่ยืนยิ้มแต่เป็นรอยยิ้มที่ขยะแขยงอย่างมาก ฉันพุ้งเข้าไปโจมตีด้วยมือปล่าว หมอนี้ค่อนข้างมีการตอบสนองที่เร็ว แต่หมอพยายามทำทำอะไรซักอย่างแต่ฉันยังเดาไม่หลังจากสู้อยู่พักนึง ฉันก็ถูกลวนลามจับก้นฉัน แต่ฉันชักเริ่มไม่ชอบใจแล้ว

     ณ ข้างสนามสอบ

  "ชูคุง ปล่อยไว้แบบนั้นจะดีหลอ

  "ไม่เป็นไรคุณยูนะ ภรรยาผมไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น

  "มั่นใจขนาดนั้นเลยหลอ

  "ห่วงคนของคุณดีกว่า นามสกุลเดิมของฟูกะ คือ อาโคกิซาว่า

  "อย่าบอกนะว่า เด็กคนนั้นเป็นหลานฉัน มิน่าถึงว่าหน้าตาคล้ายๆกับไคร

  "ยัยนั้นยังไม่เอาจริง ท่ายั้ยนั้นเอาจริงคงจบไปแล้ว ยัยนั้นแข็งแกร่งเทียบเท่าผมได้เลยนะ

       บน สนามสอบ: แย่ละสิหมอนั้นจงใจลวนลามเราขนะสอบโรคจิตจริงๆนันและ เราต้องใจเย็นสู้ๆแบบนี้ไปก่อน ฉันพุ้งเข้าปะทะเ้วยความเร็ว บ้าเอ้ยกล้าทำแบบนี้ต่อหน้าคนมากมายอีกนะ

  "นายกล้ามากนะฟุโด ที่มาจับหน้าอกฉันแบบนี้

  "ฉันไม่สนใจหลอกฉันอยากได้อะไรฉันจะเอามาให้ได้ ถึงแม้มันจะมีเจ้าของอยู่แล้ว

     ณ ขอบสนามสอบ

  "ชูคุงฉันจะจัดการหมอนั้นชักนิสัยเสีย มากไปแล้ว

  "คุณยูนะไม่ต้องครับ คุณเตรียมหน่วยแพทย์แทนจะดีกว่ายัยนั้นจะเอ่ยปากขอแล้ว

    ณ สนามสอบ

  "ฟูกะ: ผบ. รองขอการไช้อาวุธค่ะ

  "ยูนะ: ฉันอนุญาต

  "ชู: เห้ยคุณยูนะออกนอกหน้าไปแล้ว เอาเถอะฉันอนุญาต

  "ยูนะ: โทษทีนะชูฉันหงุดหงิด ยังไงนั้นก็หลานสาวฉันนะ

  "ฟูกะ: ฟุโดนายตายอย่าว่ากันนะ นายเองนะที่ผิด

  "ฟุโด: ผมจะเอาคุณมาเป็นของผมให้ได้

     ฟูกะ: ฉันที่หยิบเดสไซร์ออกมา และฉันเร่งความสามารถของGเซลล์ทั้งหมด จนเส้นผมที่เป็นสีขาวเริ่มมีปัติกิริยากับแสงจันทร์ ทำไห้เส้นผมฉันสะท้อนแส่งจันทร์ ฉันที่พุ้งไปหาฟุโด เส้นผมที่ลากยาวทิ้งเพียงเส้นแสงจันทร์

    ณ ขอบสนามสอบ

  "คุณยูนะคนของคุณเจ็บหนักแน่นอน

  "สมน้ำหน้าแล้ว

  "คุณนี้ก็อายุไม่ใช่น้อยๆละนะถึงร่างกายจะเลข2ก็เถอะ

      ชู: ผมนั้งมองฟูกะ ยัยนั้นที่เริ่งความสามารถของเซล์ ควงเดสไซร์แล้วพุ้งหายไปโผล่ขางหลังฟุโด ทิ้งไว้แค่แส่งที่กระทบกับเส้นผม และแสงที่กระเดสไซ้ตอนฟัน ผลที่ออกมาแขนขวากับแขนซ้ายฟุโดขาด แผลกลางตัวทีลึกพอตัว หมอนั้นรองแหกปากให้คุณยูนะช่วย คุณยูนะเดินไปสนามสอบ แล้วพูดไส่ฟุโดว่า สมน้ำหน้าลวนลามหลานฉันน่าฆ่าทิ้งซะจริง ผมก็เดินตามเธอมาทีหลัง

    ณ สนามสอบ

  "ยูนะ: ฟูกะจังเก่งมากจะ มาให้ย่ากอดหน่อย

  "ฟูกะ: เอ๋ย่าหลอค่ะ

  "ชู: ใช่แล้วคุณยูนะเป็นย่าแท้ๆของเธอ ที่ยังดูอายุน้อยเพราะเซลล์ของโซว์นะ

  "ยูนะ: ดีจังที่ไอลูกชายบ้านั้นมีหลานสาวน่ารักมาให้ฉันชื้นใจ

  "ฟูกะ: เย็นนี้มาทานอาหารที่บ้านหนูสิค่ะ หนูจะทำให้ทานเอง

  "ยูนะ: ได้สิหลานรัก ชูคุงเธอคงไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันกับฟูกะใช่ไหม

  "ชู: (. . )( . .)

  "ฟูกะ: เออคือคุณย่าค่ะ หนูบ้านเดียวกันนอนด้วยกันค่ะ

  "ยูนะ: ทำไมเป็นแบบนั้นละ 

  "ฟูกะ: ก็หนูแต่งงานกับเข้าแล้ว แต่หนูยังไม่ได้บอกพ่อกับแม่นะค่ะ เดียวหนูกลับบ้านค่อยบอกนะคะ จะกลับบ้านเมื่อไหลคุณย่าไปด้วยกันนะคะ

  "ยูนะ: ได้จะ เดียวย่าไปสอบคนที่เหลือก่อนเย็นี้เจอกัน(ลูบหัวฟูกะ)

           ติดตามตอนต่อไป