สงครามเขตแดนซากศพ

          ตกเย็นวันนั้นทุกคนในหน่วยแพทย์ พาพวกเราสอง2คนไปฉลองและพากันแซวเรื่องที่ผมโดนฟูกะยั่วจนเผลอจนทะเบียนจน ดึกดื่นหลังจากนั้นผมก็นไปส่งเธอที่หอพัก และคุยกับเธอถึงเรื่องหลังจากนี้
  "ฟูกะตอนเธอคือภรรยาของผมละสินะ
  "ก็ใช่นะสิ เพิ่งรู้ตัวรึไง
  "ป่าวเลยแค่รู้สึกเหมือนฝัน ตัวผมที่หลงรักเธอมานานจะมีวันนี้
  "นี้ตั้งแต่เมื่อไหร่บอกหน่อยสิที่นายรักฉัน
  "ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่แน่ใจตอนม.ต้น ว่าฉันรักเธอ
  "และเราจะเอายังไงต่อจากนี้ จะบอกคุณพ่อกับคุณแม่และแม่ชูเมื่อไหร่
  "เธอยื่นมือซ้ายมาให้หน่อย(เธอยื่นมือมาให้ผมและผมก็สวมแหวนให้เธอ)
  "สวยจังเลยนายไปซื้อมาตอนไหน
  "ตั้งแต่ตอนเริ่มทำงานที่Gใหม่ๆ ตั้งใจไว้ว่าถ้าได้เจออีกครั้งจะขอแต่งงานดูนะแต่ไม่กล้าพอ
  "ขอบคุณนะ แค่นี้ฉันก็ดีในแล้ว
  "ส่วนเรื่องพ่อแม่ของพวกเราตอนลากลับบ้านเดือนหน้าค่อยบอก
  "เอางั้นก็ได้ เอาที่นายสดวกเลยแต่ฉันว่าก็ดีเหมือนกัน
  "พรุ่งนี้ จะมีคนไปขนของเธอมาบ้านฉัน
  "อ้าวทำไมละ
  "ก็ในเมื่อแต่งงานกันแล้วก็สมควรอยู่บ้านเดียวกัน
  "นั้นสินะ
  "ถึงแล้วคืนนี้ฝันดีนะฟูกะราตรีสวัสดิ์
  "ราตรีสวัสดิ์ชูคุง
       ฉันที่แยกจากชูฉันก็เดินเข้าหอมาและคิดว่าหลังจากนี้แล้วสินะ ที่จะได้อยู่กับหมอนั้นอย่างที่หวังไว้ซักที แต่พรุ่งนี้ก็ไม่กลับนอนทีหอนี้แล้วสิ ถึงจะไม่นานแต่ก็รู้สึกผูกพันไงไม่รู้ อาบน้ำนอนดีกว่า
        เช้าต่อมา: อ่าเก็บของลงกล่องหมดแล้วสินะตอนมามีของนิดเดียวตอนนี้มันมาจากไหนเยอะแยะเนีย อีกซักพักคนขนของคงมา อาบน้ำแต่งตัวดีกว่า  อ่าสบายตัวจริงหลังอาบน้ำเสร็จ อยากรู้จริงบ้านหมอนั้นจะเป็นแบบไหนนะ
  ก๊อกก๊อกๆๆ
  "นี้ใช่ห้องคุณวาราดีม่า ฟูกะรึป่าวครับ
  "คิด(วาราดีม่านามสกุลนี้มันของชูนิเราแต่งกับชูก็เรานิน่า) ไช่ค้าาาจะเปิดเดียวนี้
  "ของมีแค่นี้ใช่รึป่าวครับ
  "ใช่คะของทั้งหมดมีแค่เท่าขนลงไปค่ะ
  "คุณจะไปกับเราเลยรึป่าวครับ
  "อ่าไช่ค่ะ
      ฉันนั่งรถมากับทีมขนของก็เอาแต่คิดถึงว่าบ้านของชูหน้าตาจะเป็นยังไงเพราะตั้งแต่ทำงานมาก็ยังไม่เคยไปซักที และหมอนั้นพวกทำความสะอาดไม่เป็นซะด้วยคงจะรกเป็นรังหนูแน่ ตอนม.ต้นจนหมอนั้นจากไปเราก็ต้องไปทำความสะอาดให้บ่อยๆ รถมาจอดหน้าบ้านหลังนึงใหญ่พอควรและชูยืนอยู่ ฉันลงรถไปและชูบอกทีมขนของให้ขนของเข้าบ้าน
  "ไงฟูกะเหนื่อยรึป่าว
  "ไม่เลยบ้านนายใหญ่เกินไปรึป่าว
  "ฉันก็ว่างั้นและ มาเข้าบ้านก่อน
  "อืม
      ฉันเดินเข้าบ้านมาและมองไปรอบๆ บ้านของชูโล้งมากและดูเหมือนจะไม่ค่อยมีคนอยู่ของตกตอ่งบ้านกะไม่มีเลย แม่แค่ของที่จำเป็นเท่านั้น
  "ชูบ้านไม่โล้งไปหน่อยหลอ
  "ฉันไม่ค่อยได้กลับมานอนที่นี้นะ ปกตินอนที่ห้องทำงาน
  "นายหลังจากนี้เราต้องไปซื้อของเข้าบ้านกันนะ เดี๋ยวเย็นนี้ฉันจะทำอาหารเย็น
  "ค้าบคร้าบ เออเธอชวนพวกเพื่อนเธอกับกิงมาด้วยสิ
  "อืมดีเลยฉันก็คิดแบบนั่นเหมือนกัน
        หลังจากนั้นผมก็โดนภรรรยาตัวน้อยของผมลากไปซื้อของ เข้าบ้านและผมต้องจ่ายตังทั้งหมดเล่นเอากระแฟบเลยทีเดียว แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันมีความสุขมาก นานมากแค่ไหนที่ผมไม่ได้มาซื้อของกับยัยนี้ และการซื้อของครั้งนี้ก็การซื้อของเข้าบ้านของเราที่จะอยู่ด้วยกันหลังจากนี้ด้วยกัน
  "ถึงบ้านซะที ใจคอเธอจะไม่ช่วยฉันเลยหลอ
  "ยังไม่เสร็จเอาที่เป็นอาหารไปไว้ห้องครัว และของตกแต่งไว้ห้องนั้งเล่นเดียวฉันจัดการเอง
  "ครับผม
  "หลังจากขนของไปวางเสร็จนายก็ไปอาบน้ำซะ
  "เหอๆได้พักซักทีเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว
  "เลิกบ่นน่า เดวจัดของเสร็จฉันจะได้ทำอาหารเย็น เดี๋ยวพวกริทสึกับคุณกิงก็คงมาแล้ว
     ผมที่ขนของไปวางตามที่ฟูกะบอกเสร็จก็เดินมาห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ และจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงกริ่งดัง และามมาด้วยเสียงของคุนฮานะที่ตะโกนและเสียงของฟูกะที่พาทุกคนเดินไปห้องนั้งเล่น หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมไส่เสื้อผ้าและเดินมาห้องนั้งเล่นเพื่อทักทายทุกคน
  "ชู: ไงทุกคน ตามสบายนะ
  "กิง: รบกวนหน่อยนะ
  "ริทสึ: แขนนายชูคุง
  "ชู: อ่าวโทษทีไส่ถุงมือแปบ
  "ฮานะ: แขนของนายพวกเราไม่เห็นมาก่อนเลยตอนถอดถุงมือ
  "ริงโกะ: น่ากลัวมากเลยทำไมแขนถึงเป็นแบบนั้น
  "ชู: เป็นเพราะผลจากการรับเอาเซลมามากเกินไปนะคุณกิงอธิบายที
  "กิง: อาได้สิ คนทั่วไปจะรู้แค่ว่าหมอนี้มีแค่เซลสปีริท และคนส่วน้อยที่รู้ว่าหมอนี้มีอีกเซลนึงคือโซว์ในตัว แต่มีฉันคนเดียวที่รู้ว่ามีถึง3 เซลที่3คือเบเฮมอทถูกถ่ายทอดในรูปแบบกัมพันและแขนเป็นแบบนั่นเพราะเซลเบเฮมอทกับโซว์
  "ชู: ก็อย่างที่กิงบอกนั้นและ
  "ฮานะ: สุดยอดเลย
  "ชู: ไม่ได้มีฉันแค่คนเดียวนะที่มี3เซล อีกคนพวกเธอก็รู้จัก
  "ฟูกะ: ข้าวเย็นเสร็จแล้วไปทานกันเถอะ
          ฉันที่ยืนแอบฟังอยูนอกห้องตัดสินใจเข้าไปขัดการสนทนานั้น ด้วยการเรียกทุกคนไปทานอาการเย็นเพราะฉันเองก็อยากรู้
        หลังจากทานอาหารเสร็จ ณ ห้องนั้งเล่น
  "ริทสึ: อร่อยจังอาหารฝีมือฟูกะนี้สุดยอด
  "ฮานะ: กินไม่ไหวแล้ว
  "ริงโกะ: กินมากไปแล้วนะฮานะเดียวอ้วนจนไม่มีคนเอาไปเป็นเจ้าสาวหลอก
  "ฮานะ: เป็นแบบนั้นไม่เอานะ
  "ฟูกะ: ได้เครื่องดื่มกันครบละนะ
  "กิง: นายเรียกพวกเรามามีอะไรชู
  "ริทสึ: เดี๋ยวสิฉันอยากรู้ว่าไครกันอีกคนที่มี3เซลถึงพอเดาได้ก็เถอะอยากได้ยินจากปากนายมากกว่า
  "ชู: ยังไงก็ต้องเล่าอยู่แล้ว อีกคนก็คือฟูกะ
  "ริทสึ: ใช่จริงด้วย
  "ริงโกะ: เฮ้ทำไมถึงรู้ว่าเป็นฟูกะละ
  "ฟูกะ: ทำไมถึงเป็นฉันล่ะ
  "ชู: ฟูกะเธอจำยาที่ส่งไปพร้อมพัสดุก่อนสอบได้ไหม
  "ฟูกะ: ยาบ้านั้นนะหลอเล่นเอาเกือบตาย
  "ชู: นั้นมันสกัดมาจากDNA ของฉันเอง
  "กิง: มิน่าตอนตรวจเลือด ตอนเข้าสอบถึงสามารเข้าได้กับทุกเซลเลย
  "ริทสึ: และนายมั่นใจได้ยังไงว่าจะเข้ากับฟูกะ
  "ริงโกะ: นั้นสิท่าเข้ากันไม่ได้ถึงตายเลยนิ
  "ชู: ฉันแอบปีนเข้าห้องฟูกะละเอาเส้นผมมาตรวจ
  "ฟูกะ: นี้นายแอบเข้าห้องฉันตอนกลางคืนงั้นหลอ( ทุบทุบทุบ)
  "กิง: เลิกทะเลาะแบบคู่ข้าวใหม่ปลามัน มีคนอิจฉา เอาละเข้าเดิมก่อนเถอะ
  "ชู: อืม อาทิตย์หน้าจะมีการประเมินเลื่อนคลาส และทุกคนที่อยู่ที่นี้มีโอกาศขึ้นชั้นคลาสS
  "ฮานะ: คลาสSนี้ดียังไง
  "ชู: คลาสSจะไม่ร้องทำเรื่องรองขอการทำงานข้ามเขต และจะได้รับฉายา และอย่างสุดท้ายจะได้รับสูตรยาปลดขีดจำกัด
  "ฟูกะ: ทำไมมีแค่พวกเราละ
  "ชู: พวกเธอเด็กใหม่ความสามารทางกายภาพอยู่ในระดับSแต่ค่าความสามารถในทางการตัดสินใจและประสบการยังน้อย ยกเว้นคุณกิงที่ประสบการสูง แต่ความสามารทางกายอยู่ในระดับA แต่รู้สึกว่าครั้งนี้เธอขึ้นคลาสSแน่ๆ
  "ริงโกะ: แล้วการประเมินทำไรมั้ง
  "ชู: ทดสอบกายภาพและการทำแบบสอบการตัดสินใจน่ะ
  "ฮานะ:ฉันจะผ่านไหมเนีย
  "ชู: เอาละผมแค่บอกไว้ไห้เตรียมตัวไว้ ไม่ต้องคิดมาก เอาดึกมากละไครจะนอนที่นี้ก็ได้นะ
  "กิง: งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ
  "ริทสึ&ฮานะ&ริงโกะ: พวกเรานอนนี้
  "ริทสึ: ฉันจะมานอนกันไม่ไห้นายทำอะไรฟูกะจังตอนกลางคืนถึงแต่งงานละก็เถอะ
  "ริงโกะ: นี้จะไปเป็น กขคทำไม
  "ฮานะ: นี้วางแผนมีลูกกี่คน
  "ฟูกะ: บ้าลามกฮานะจังพูดอะไรไม่รู้
  "ชู: เอาละพวกเธอไปอาบน้ำ เดียวฉันกับฟูกะไปจัดห้องนอนให้
         ตอนที่ฮานะแซวฉันเรื่องมีลูกถึงจะรู้สึกเขินอาย แต่ใจจริงฉันก็อยากมีนะแต่อายุฉันแค่17จะ18มันคงจะเร็วไปสินะ แต่ท่ามีคงจะดีนะ
  "ฟูกะคิดอะไรอยู่ เห็นเธอเหม่อลอยนะ
  "ป่าวหลอกชูไม่มีอะไร
  "อยากมีลูกหลอ เอาไหมเดวฉันจัดการเลยคืนนี้
  "ลามกทะลึ่งพูดอะไรออกมา
  "ล้อเล่นนะ
  "แต่ฉันอยากมีนะแต่มันคงเร็วเกินไปสำหลับเรา
      ชูดึงตัวฉันเข้าไปกอดและบอกฉันว่าท่าหากว่ามีเค้าขึ้นมาฉันจะดูและเธอกับเด็กคนนั้นให้ดีที่สุด ฉันรู้สึกดีใจมากจนอยากร้องไห้ออกมา ฉันที่เดินไปจัดห้องนอนที่แทบไม่ได้มีคนมานอน ที่จริงมันต้องเป็นเตียงที่ฉันจะได้กับชูในถานะสามีภรรยาหลังจากนี้
     ติดตามตอนต่อไป