สงครามเขตแดนซากศพ

          ตกเย็นวันนั้นทุกคนในหน่วยแพทย์ พาพวกเราสอง2คนไปฉลองและพากันแซวเรื่องที่ผมโดนฟูกะยั่วจนเผลอจนทะเบียนจน ดึกดื่นหลังจากนั้นผมก็นไปส่งเธอที่หอพัก และคุยกับเธอถึงเรื่องหลังจากนี้

  "ฟูกะตอนเธอคือภรรยาของผมละสินะ

  "ก็ใช่นะสิ เพิ่งรู้ตัวรึไง

  "ป่าวเลยแค่รู้สึกเหมือนฝัน ตัวผมที่หลงรักเธอมานานจะมีวันนี้

  "นี้ตั้งแต่เมื่อไหร่บอกหน่อยสิที่นายรักฉัน

  "ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่แน่ใจตอนม.ต้น ว่าฉันรักเธอ

  "และเราจะเอายังไงต่อจากนี้ จะบอกคุณพ่อกับคุณแม่และแม่ชูเมื่อไหร่

  "เธอยื่นมือซ้ายมาให้หน่อย(เธอยื่นมือมาให้ผมและผมก็สวมแหวนให้เธอ)

  "สวยจังเลยนายไปซื้อมาตอนไหน

  "ตั้งแต่ตอนเริ่มทำงานที่Gใหม่ๆ ตั้งใจไว้ว่าถ้าได้เจออีกครั้งจะขอแต่งงานดูนะแต่ไม่กล้าพอ

  "ขอบคุณนะ แค่นี้ฉันก็ดีในแล้ว

  "ส่วนเรื่องพ่อแม่ของพวกเราตอนลากลับบ้านเดือนหน้าค่อยบอก

  "เอางั้นก็ได้ เอาที่นายสดวกเลยแต่ฉันว่าก็ดีเหมือนกัน

  "พรุ่งนี้ จะมีคนไปขนของเธอมาบ้านฉัน

  "อ้าวทำไมละ

  "ก็ในเมื่อแต่งงานกันแล้วก็สมควรอยู่บ้านเดียวกัน

  "นั้นสินะ

  "ถึงแล้วคืนนี้ฝันดีนะฟูกะราตรีสวัสดิ์

  "ราตรีสวัสดิ์ชูคุง

       ฉันที่แยกจากชูฉันก็เดินเข้าหอมาและคิดว่าหลังจากนี้แล้วสินะ ที่จะได้อยู่กับหมอนั้นอย่างที่หวังไว้ซักที แต่พรุ่งนี้ก็ไม่กลับนอนทีหอนี้แล้วสิ ถึงจะไม่นานแต่ก็รู้สึกผูกพันไงไม่รู้ อาบน้ำนอนดีกว่า

        เช้าต่อมา: อ่าเก็บของลงกล่องหมดแล้วสินะตอนมามีของนิดเดียวตอนนี้มันมาจากไหนเยอะแยะเนีย อีกซักพักคนขนของคงมา อาบน้ำแต่งตัวดีกว่า  อ่าสบายตัวจริงหลังอาบน้ำเสร็จ อยากรู้จริงบ้านหมอนั้นจะเป็นแบบไหนนะ

  ก๊อกก๊อกๆๆ

  "นี้ใช่ห้องคุณวาราดีม่า ฟูกะรึป่าวครับ

  "คิด(วาราดีม่านามสกุลนี้มันของชูนิเราแต่งกับชูก็เรานิน่า) ไช่ค้าาาจะเปิดเดียวนี้

  "ของมีแค่นี้ใช่รึป่าวครับ

  "ใช่คะของทั้งหมดมีแค่เท่าขนลงไปค่ะ

  "คุณจะไปกับเราเลยรึป่าวครับ

  "อ่าไช่ค่ะ

      ฉันนั่งรถมากับทีมขนของก็เอาแต่คิดถึงว่าบ้านของชูหน้าตาจะเป็นยังไงเพราะตั้งแต่ทำงานมาก็ยังไม่เคยไปซักที และหมอนั้นพวกทำความสะอาดไม่เป็นซะด้วยคงจะรกเป็นรังหนูแน่ ตอนม.ต้นจนหมอนั้นจากไปเราก็ต้องไปทำความสะอาดให้บ่อยๆ รถมาจอดหน้าบ้านหลังนึงใหญ่พอควรและชูยืนอยู่ ฉันลงรถไปและชูบอกทีมขนของให้ขนของเข้าบ้าน

  "ไงฟูกะเหนื่อยรึป่าว

  "ไม่เลยบ้านนายใหญ่เกินไปรึป่าว

  "ฉันก็ว่างั้นและ มาเข้าบ้านก่อน

  "อืม

      ฉันเดินเข้าบ้านมาและมองไปรอบๆ บ้านของชูโล้งมากและดูเหมือนจะไม่ค่อยมีคนอยู่ของตกตอ่งบ้านกะไม่มีเลย แม่แค่ของที่จำเป็นเท่านั้น

  "ชูบ้านไม่โล้งไปหน่อยหลอ

  "ฉันไม่ค่อยได้กลับมานอนที่นี้นะ ปกตินอนที่ห้องทำงาน

  "นายหลังจากนี้เราต้องไปซื้อของเข้าบ้านกันนะ เดี๋ยวเย็นนี้ฉันจะทำอาหารเย็น

  "ค้าบคร้าบ เออเธอชวนพวกเพื่อนเธอกับกิงมาด้วยสิ

  "อืมดีเลยฉันก็คิดแบบนั่นเหมือนกัน

        หลังจากนั้นผมก็โดนภรรรยาตัวน้อยของผมลากไปซื้อของ เข้าบ้านและผมต้องจ่ายตังทั้งหมดเล่นเอากระแฟบเลยทีเดียว แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันมีความสุขมาก นานมากแค่ไหนที่ผมไม่ได้มาซื้อของกับยัยนี้ และการซื้อของครั้งนี้ก็การซื้อของเข้าบ้านของเราที่จะอยู่ด้วยกันหลังจากนี้ด้วยกัน

  "ถึงบ้านซะที ใจคอเธอจะไม่ช่วยฉันเลยหลอ

  "ยังไม่เสร็จเอาที่เป็นอาหารไปไว้ห้องครัว และของตกแต่งไว้ห้องนั้งเล่นเดียวฉันจัดการเอง

  "ครับผม

  "หลังจากขนของไปวางเสร็จนายก็ไปอาบน้ำซะ

  "เหอๆได้พักซักทีเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว

  "เลิกบ่นน่า เดวจัดของเสร็จฉันจะได้ทำอาหารเย็น เดี๋ยวพวกริทสึกับคุณกิงก็คงมาแล้ว

     ผมที่ขนของไปวางตามที่ฟูกะบอกเสร็จก็เดินมาห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ และจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงกริ่งดัง และามมาด้วยเสียงของคุนฮานะที่ตะโกนและเสียงของฟูกะที่พาทุกคนเดินไปห้องนั้งเล่น หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมไส่เสื้อผ้าและเดินมาห้องนั้งเล่นเพื่อทักทายทุกคน

  "ชู: ไงทุกคน ตามสบายนะ

  "กิง: รบกวนหน่อยนะ

  "ริทสึ: แขนนายชูคุง

  "ชู: อ่าวโทษทีไส่ถุงมือแปบ

  "ฮานะ: แขนของนายพวกเราไม่เห็นมาก่อนเลยตอนถอดถุงมือ

  "ริงโกะ: น่ากลัวมากเลยทำไมแขนถึงเป็นแบบนั้น

  "ชู: เป็นเพราะผลจากการรับเอาเซลมามากเกินไปนะคุณกิงอธิบายที

  "กิง: อาได้สิ คนทั่วไปจะรู้แค่ว่าหมอนี้มีแค่เซลสปีริท และคนส่วน้อยที่รู้ว่าหมอนี้มีอีกเซลนึงคือโซว์ในตัว แต่มีฉันคนเดียวที่รู้ว่ามีถึง3 เซลที่3คือเบเฮมอทถูกถ่ายทอดในรูปแบบกัมพันและแขนเป็นแบบนั่นเพราะเซลเบเฮมอทกับโซว์

  "ชู: ก็อย่างที่กิงบอกนั้นและ

  "ฮานะ: สุดยอดเลย

  "ชู: ไม่ได้มีฉันแค่คนเดียวนะที่มี3เซล อีกคนพวกเธอก็รู้จัก

  "ฟูกะ: ข้าวเย็นเสร็จแล้วไปทานกันเถอะ

          ฉันที่ยืนแอบฟังอยูนอกห้องตัดสินใจเข้าไปขัดการสนทนานั้น ด้วยการเรียกทุกคนไปทานอาการเย็นเพราะฉันเองก็อยากรู้

        หลังจากทานอาหารเสร็จ ณ ห้องนั้งเล่น

  "ริทสึ: อร่อยจังอาหารฝีมือฟูกะนี้สุดยอด

  "ฮานะ: กินไม่ไหวแล้ว

  "ริงโกะ: กินมากไปแล้วนะฮานะเดียวอ้วนจนไม่มีคนเอาไปเป็นเจ้าสาวหลอก

  "ฮานะ: เป็นแบบนั้นไม่เอานะ

  "ฟูกะ: ได้เครื่องดื่มกันครบละนะ

  "กิง: นายเรียกพวกเรามามีอะไรชู

  "ริทสึ: เดี๋ยวสิฉันอยากรู้ว่าไครกันอีกคนที่มี3เซลถึงพอเดาได้ก็เถอะอยากได้ยินจากปากนายมากกว่า

  "ชู: ยังไงก็ต้องเล่าอยู่แล้ว อีกคนก็คือฟูกะ

  "ริทสึ: ใช่จริงด้วย

  "ริงโกะ: เฮ้ทำไมถึงรู้ว่าเป็นฟูกะละ

  "ฟูกะ: ทำไมถึงเป็นฉันล่ะ

  "ชู: ฟูกะเธอจำยาที่ส่งไปพร้อมพัสดุก่อนสอบได้ไหม

  "ฟูกะ: ยาบ้านั้นนะหลอเล่นเอาเกือบตาย

  "ชู: นั้นมันสกัดมาจากDNA ของฉันเอง

  "กิง: มิน่าตอนตรวจเลือด ตอนเข้าสอบถึงสามารเข้าได้กับทุกเซลเลย

  "ริทสึ: และนายมั่นใจได้ยังไงว่าจะเข้ากับฟูกะ

  "ริงโกะ: นั้นสิท่าเข้ากันไม่ได้ถึงตายเลยนิ

  "ชู: ฉันแอบปีนเข้าห้องฟูกะละเอาเส้นผมมาตรวจ

  "ฟูกะ: นี้นายแอบเข้าห้องฉันตอนกลางคืนงั้นหลอ( ทุบทุบทุบ)

  "กิง: เลิกทะเลาะแบบคู่ข้าวใหม่ปลามัน มีคนอิจฉา เอาละเข้าเดิมก่อนเถอะ

  "ชู: อืม อาทิตย์หน้าจะมีการประเมินเลื่อนคลาส และทุกคนที่อยู่ที่นี้มีโอกาศขึ้นชั้นคลาสS

  "ฮานะ: คลาสSนี้ดียังไง

  "ชู: คลาสSจะไม่ร้องทำเรื่องรองขอการทำงานข้ามเขต และจะได้รับฉายา และอย่างสุดท้ายจะได้รับสูตรยาปลดขีดจำกัด

  "ฟูกะ: ทำไมมีแค่พวกเราละ

  "ชู: พวกเธอเด็กใหม่ความสามารทางกายภาพอยู่ในระดับSแต่ค่าความสามารถในทางการตัดสินใจและประสบการยังน้อย ยกเว้นคุณกิงที่ประสบการสูง แต่ความสามารทางกายอยู่ในระดับA แต่รู้สึกว่าครั้งนี้เธอขึ้นคลาสSแน่ๆ

  "ริงโกะ: แล้วการประเมินทำไรมั้ง

  "ชู: ทดสอบกายภาพและการทำแบบสอบการตัดสินใจน่ะ

  "ฮานะ:ฉันจะผ่านไหมเนีย

  "ชู: เอาละผมแค่บอกไว้ไห้เตรียมตัวไว้ ไม่ต้องคิดมาก เอาดึกมากละไครจะนอนที่นี้ก็ได้นะ

  "กิง: งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ

  "ริทสึ&ฮานะ&ริงโกะ: พวกเรานอนนี้

  "ริทสึ: ฉันจะมานอนกันไม่ไห้นายทำอะไรฟูกะจังตอนกลางคืนถึงแต่งงานละก็เถอะ

  "ริงโกะ: นี้จะไปเป็น กขคทำไม

  "ฮานะ: นี้วางแผนมีลูกกี่คน

  "ฟูกะ: บ้าลามกฮานะจังพูดอะไรไม่รู้

  "ชู: เอาละพวกเธอไปอาบน้ำ เดียวฉันกับฟูกะไปจัดห้องนอนให้

         ตอนที่ฮานะแซวฉันเรื่องมีลูกถึงจะรู้สึกเขินอาย แต่ใจจริงฉันก็อยากมีนะแต่อายุฉันแค่17จะ18มันคงจะเร็วไปสินะ แต่ท่ามีคงจะดีนะ

  "ฟูกะคิดอะไรอยู่ เห็นเธอเหม่อลอยนะ

  "ป่าวหลอกชูไม่มีอะไร

  "อยากมีลูกหลอ เอาไหมเดวฉันจัดการเลยคืนนี้

  "ลามกทะลึ่งพูดอะไรออกมา

  "ล้อเล่นนะ

  "แต่ฉันอยากมีนะแต่มันคงเร็วเกินไปสำหลับเรา

      ชูดึงตัวฉันเข้าไปกอดและบอกฉันว่าท่าหากว่ามีเค้าขึ้นมาฉันจะดูและเธอกับเด็กคนนั้นให้ดีที่สุด ฉันรู้สึกดีใจมากจนอยากร้องไห้ออกมา ฉันที่เดินไปจัดห้องนอนที่แทบไม่ได้มีคนมานอน ที่จริงมันต้องเป็นเตียงที่ฉันจะได้กับชูในถานะสามีภรรยาหลังจากนี้

     ติดตามตอนต่อไป