ลมหวาน ป่าหนาว

     "ติ๊ดตะลี๊ติดติ๊ด ติ๊ดตะลี๊ติดติ๊ด ติ๊ดตะลี๊ติดติ๊ด"
เสียงมือถือผมดังแต่เช้าเลย  ว่าแต่ใครกันนะที่โทรมาหาผมแต่เช้าแบบนี้??ผมหยิบโทรศัพท์มาดู ก็ปรากฎว่าเป็นไอซ์นั้นเอง
"เอ่อว่าไงไอซ์  แกมีไรปะวะโทรมาแต่เช้าเลย"
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์ของอัยรดาเพราะวันนี้ไม่มีซ้อมตอนเช้าเลยสามารถตื่นสายได้ หลังจากเมื่อคืนนี้กว่าจะได้นอน ก็ต้องตามใจไอ้คุณชายขี้งอนป่าสักเป็นการใหญ่  กว่าที่มันจะอารมณ์ดีได้เหมือนเดิมก็ต้องนั่งรถกินลมชมวิวรอบเมืองของแก่นทั้งคืน กว่าจะได้นอน เล่นเอาผมง่วงแทบแย่
"แก ตื่นได้แล้วยะ มัวทำไรอยู่ รีบๆอาบน้ำแต่งตัวมาที่คณะเลย"
"ทำไมวะ??มีเรียนตอนสิบโมงไม่ใช่เหรอ?นี้มันยังไม่แปดโมงเช้าอยู่เลยแก"
"วันนี้ตอนเก้าโมงเช้า  พี่ๆสตาฟเชียร์คณะเราเรียกประชุมด่วน ให้น้องๆทุกคนทุกวิชาเอกมาประชุมพร้อมกันที่หอประชุมคณะ เอกไหนมาช้า มาไม่ครบ โดนซ่อมทั้งเอกเลยนะแก"
"อ้าวเหรอ!!!ตายห่าละ ทำไมฉันไม่รู้เรื่องวะ???"
"เออเขาเพิ่งประกาศเมื่อวานตอนค่ำๆนะแก รีบๆมาแล้วกัน"
"เออๆขอบใจแกมากวะ เดี๋ยวเจอกันที่หอประชุมคณะเลยแล้วกันนะไอซ์"
"โอเคงั้นเดี๋ยวเจอกันที่หอประชุมนะทุ่ง"
ไอซ์ อัยรดา วางสายไปแล้วผมก็ต้องรีบตื่นอาบน้ำแต่งตัวไปให้ทันประชุม  สายตาก็กวาดไปรอบๆเตียงก็มีแต่ความว่างเปล่า ป่าสักคงไปเรียนแต่เช้าแล้วผมมองไปสะดุดที่โต๊ะอ่านหนังสือ เห็นโพสต์-อิทแปะไว้สีส้มๆเลยเดินไปอ่านดู
"วันนี้กูมีแลปตอนเช้าเลยรีบไปไม่ได้ปลุก เพราะเห็นว่ามึงคงเหนื่อยมากกูบอกลุงสมาน คนขับรถที่บ้านมารอรับมึงไปเรียนแล้วนะ เอ่อแล้วอีกอย่างลุงสมานจะเอาโทรศัพท์มาให้มึงด้วย เจอกันตอนเย็น>>ป่าสัก"
โทรศัพท์อะไร  ผมนี้งงไปกันใหญ่  โทรศัพท์ผมก็มี ถึงแม้ว่ามันจะเป็นโทรศัพท์ราคาถูกแต่มันก็ใช้ได้  เพราะผมเองเอามาไว้แค่โทรออก-รับสาย  ไม่จำเป็นต้องมีลูกเล่นอย่างอื่นเลย  แต่ก็ช่างเถอะอย่ามัวคิดอะไรมากอยู่เลยรีบๆอาบน้ำแต่งตัวไปประชุมให้ทันจะดีกว่า
     ผมเดินลงมาถึงชั้นล่างของหอพัก ก็เจอผู้ชายแต่งตัวดูดีด้วยชุดซาฟารี วัยกลางคนมายืนรออยู่ก่อนแล้ว
"สวัสดีครับ หนูทุ่ง"
"สวัสดีครับลุง  นี้ลุงรู้จักผมด้วยเหรอ???"
ผมยกมือไหว้แล้วถามลุงคนนั้นกลับไปอย่างงงๆเต็มที ที่จู่ๆก็มีคนมาทัก
"ลุงชื่อสมานครับ  เป็นคนขับรถให้คุณหนู  คุณป่าสักนะครับ พอดีคุณหนูให้มารับคุณทุ่งไปเรียนครับ"
"อ่อ  ครับ  แต่ไม่รบกวนลุงหรอกครับ แค่นี้เอง  ผมไปเองได้ ขอบคุณลุงมากๆนะครับ"
พูดจบผมก็เดินออกไปเพื่อจะรอรถเมย์สายรอบมหาวิทยาลัย ทันใดนั้นลุงสมานวิ่งมาขวางทางผมเสียก่อน
"คุณทุ่งครับ  ให้ลุงไปส่งเถอะครับ ถ้าคุณทุ่งไม่ไปกับลุง คุณหนูเอาผมตายแน่ๆ"
ลุงสมานครับ  คือผมไปเองจะดีกว่าครับ คณะผมอยู่ใกล้แค่นี้เอง  ไม่ได้ลำบากอะไรเลย"
"คุณทุ่งก็ทราบดีนี้ครับ ว่าคุณหนูเป็นคนยังไง  ถ้าคุณทุ่งไม่ให้ลุงไปส่งรับรองเลยว่าคุณหนูเอาผมตายแน่ๆถือว่าช่วยคนแก่เถอะนะครับ  แค่นั่งรถไปเฉยๆครับ"
ผมมองลุงสมานด้วยความสงสารและเห็นใจที่มีเจ้านายอย่างไอ้ป่าสัก คนอะไรมีแต่ออกคำสั่ง
"ก็ได้ครับลุง  แต่ว่าแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะครับ"
"เชิญทางนี้เลยครับคุณทุ่ง"
ผมนั่งรถมากับลุงสมาน มันเป็นการนั่งรถที่ไม่ชินเอาเสียเลยปกติแล้วที่บ้านผมก็นั่งแต่รถอีกแต๊ก(รถอีแต๊กหรืออีต๊อก หมายถึง รถไถนา รถพ่วงที่ใช้พ่วงรถไถนาเดินตาม มีคันบังคับยาวๆนำมาต่อเป็นที่นั่ง ใช้บรรทุกคน บรรทุกสิ่งของ เวลาวิ่งจะมีเสียงดังแต๊กๆๆๆ) เวลาไปท้องไร่ท้องนา หรือไปหาของป่าก็เดินเท้าเอา  ไม่มีหรอกครับ ที่จะได้นั่งรถหรูๆมีคนขับแบบนี้บอกตรงๆผมหายใจไม่สะดวกเอาเสียเลย มันอึดอัด
"ลุงครับ  จอดตรงซุ้มข้างๆนี้เลยครับ"
ผมชี้มือออกไปบอกถึงที่ให้ลุงสมานได้จอดรถ เพราะไม่อยากให้คนอื่นๆมองมายังผมมากเกินไป บอกตรงๆมันไม่ชินครับ
"ได้ครับ  เอ่อนี้ครับคุณทุ่ง  มือถือ  คุณหนูให้เอามาให้คุณทุ่งใช้ครับ  ผมเพิ่งให้เลขาของคุณหนูเอามาให้ตอนเช้าครับ"
ลุงสมานยื่นโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดที่ยังไม่ทันได้แกะกล่องส่งมาให้ผม
"เอ่อลุงครับ  ผมฝากไว้กับลุงก่อนได้ไหมครับ  คือตอนนี้ผมมีประชุมที่คณะครับ คงไม่สะดวกถือไปด้วยแน่ๆ"
"ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น ตอนเย็นผมมารับแล้วกันนะครับ"
"สวัสดีครับคุณลุง"
     ผมเดินลงจากรถลุงสมานมายังซุ้มใต้ต้นไม้ของคณะครุศาสตร์ที่อยู่ข้างๆขอประชุมเพื่อมาหาไอซ์
"แหม๋แก  ทุกวันนี้เป็นซิลเดอเรล่าเชียวนะ"
"ซิลบ้าบออะไรของแก"
"โอ้ยยยยฉันละอิจฉาแกจริงๆไม่รู้ทำบุญด้วยอะไร  ถึงได้วาสนาดีแบบนี้ มีแฟนเป็นคนรวยนี้มันดีจริงจริ็ง"
"หุบปากแกเลยนะไอซ์  แฟนบ้าบอคอแตกอะไรกัน"
"แหม๋ๆแก ฉันพูดแค่นี้ไม่ต้องเขินหรอก เรามันเพื่อนกัน"
ไอซ์ได้ที เล่นแซวผมเลย ผมนี้หน้าเหวอไปต่อไม่เป็นครับ
"555555นี้แก กินไรมายังอะ? ฉันยังไม่ได้กินไรมาเลย รีบมากๆ"
ไอซ์บอกผมพร้อมชี้มือไปทางโรงอาหารของคณะทันที ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับซุ้มที่พวกเรายืนอยู่
"อืมงั้นไปหาไรกิน...ว่าแต่กินไรดีวะไอซ์"
"ปะๆๆไปถึงโรงอาหารแล้วค่อยว่ากัน  ว่าจะรับทานไรดีเนาะคุณหนูทุ่ง5555555"
พอถึงโรงอาหารของคณะผมกับไอซ์ก็เดินหาร้านอาหารที่ต้องการจะกินทันที
"แก  กินข้าวมันไก่ดีมั้ยวะ"
ผมถามไอซ์ไปทันที  ที่เห็นร้านข้าวมันไก่ว่าง  เพราะผมเป็นคนไม่ชอบที่ ที่มีคนวุ่นวายเยอะเกินไป
"อืม ก็ดีเหมือนกัน จะได้รีบกินรีบไป เอาร้านข้าวมันไก่นี้แหละคนไม่ค่อยเยอะ"
"ไอซ์แกไปหาที่นั่งก่อนเลย  เดี๋ยวฉันจะไปซื้อข้าว"
จากนั้นผมก็เดินไปสั่งข้าวมันไก่ทันที เพระากลัวว่าถ้าช้าไปคนจะเริ่มมากันมาก
"เจ้ครับเอาข้าวมันไก่สองจานครับ"
พอได้ข้าวมันไก่แล้วผมก็เดินมองหาไอซ์ทันที เพราะนักศึกษาชั้นปีที่1เริ่มทยอยกันมาในโรงอาหารกันมากแล้ว
"ทุ่ง...ทางนี้แก  ทางนี้"
ผมมองตามเสียงเรียกของไอซ์ไปที่โต๊ะนั่ง  ก็ปรากฎว่าไอซ์นั่งอยู่กับพี่ชนแดนก่อนแล้ว  ดูๆหน้านางยิ้มแป้นมาเชียว  คงจะทานข้าวเช้าอร่อยสินะได้นั่งกับโอปป้า
"พี่แดน สวัสดีครับ  วันนี้แต่งตัวเต็มยศมาเลยนะพี่"
ผมทักทายพี่รหัสด้วยความยินดี ที่ได้เจอ แถมยังไม่ได้ขอบคุณเรื่องที่พี่แกร้องเพลงให้เมื่อคืนนี้ ถึงจะไม่ได้ฟังจบก็ตาม
"หวัดดีทุ่ง  อืมพอดีวันนี้มีโชว์ตัวต่อหน้าน้องๆปีหนึ่งทั้งคณะก็เลยจัดเต็มเสียหน่อย แล้วพี่ดูเป็นไงบ้างครับทุ่ง"
"ครับ  หล่ออยู่แล้วพี่รหัสผม  ทั้งหล่อทั้งเท่ พี่แดนมาลุกเกาหลีแบบนี้ รับรองสาวๆมองตาค้างทั้งหอประชุมเลยครับ"
"แกไอ้ทุ่ง ฉันเพิ่งรู้ว่าโอปป้าของฉัน เป็นเดือนคณะเราวะแก"
"ฮะ!!!!นี้ผมมีพี่รหัสเป็นเดือนคณะเหรอเนี้ย"
"นี้ๆยังไม่หมดนะแก  ความหล่อความเท่ของโอปป้ายังไม่หมดแค่นั้น พี่แดนยังเป็นถึงเดือนมหาลัยด้วยนะแก เริ่ดก็ตรงนี้อะ"
"ฮ้าาา???พี่แดนเป็นเดือนมหาลัยด้วย!!!"
"จะเสียงดังอะไรขนาดนั้นทุ่ง  เบาๆหน่อย คนอื่นเขามองกันหมดแล้ว"
พี่รหัสผมปรามเบาๆพี่แกคงเห็นว่าผมเสียงดังเกินไปแล้วแน่ๆ
ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่รหัสผมถึงออร่ามาเต็มแบบนี้ ที่แท้ก็มีต่ำแหน่งนี้เอง  โอ้ยยโคตรภูมิใจที่มีรหัสเป็นเดือนมหาวิทยาลัย
"อ้าวๆๆรีบๆกินข้าวนะ เดี๋ยวไม่ทันเข้าประชุมนะเราน่ะ"
พี่แดนหันมาสั่งผมให้รีบทานข้าวเช้าทันที  ก่อนจะลุกขึ้น
"เดี๋ยวพี่จะไปซื้อน้ำมาให้  ไอซ์กับทุ่งจะเอาน้ำไรดีครับ"
"น้ำไรก็ได้ค่ะ  ที่โอปป้าซื้อให้ ไอซ์ทานได้หมดเลย"
"แล้วเราละทุ่ง  จะกินน้ำไรดี?"
พี่แดนหันมาถามผม แต่ทำไมเสียงพี่เขาถึงได้ทุ่มนุ่มแบบนี้หว่า??แถมจ้องตาผมอีกด้วยยยยย
"เหมือนไอซ์ก็ได้ครับพี่"
"อืม เลี้ยงง่านนะเรา"
จากนั้นพี่ชนแดน ก็เดินไปยังร้านขายน้ำที่โรงอาหาร สาวๆปีหนึ่งที่อยู่ในโรงอาหารต่างหันมามองพี่แดนกันทันที
"แกๆเรานี้โชคดีเนาะ มีรุ่นพี่เป็นถึงเดือนมหาลัย ฉันนี้หน้าบานเลยวะทุ่ง"
"อืม แกนี้ฟินแต่เช้าเลยนะไอซ์ ฉันเห็นแกจ้องพี่เข้าจะกินเข้าไปแทนข้าวแล้วมั้ง?"
"ถึงฉันจะจ้องพี่เข้ายังไง  หางตาพี่เขาก็ไม่แลฉันหรอก ฉันละอิจฉาแกจริงๆเลยทุ่ง  ที่มีพี่รหัสเป็นถึงเดือนมหาลัย"
"มีพี่รหัสเป็นเดือนมหาลัยแล้วเกี่ยวกันตรงไหนวะแก"
"อ้าวไอ้ทุ่ง  ก็อย่างน้อยๆคนอื่นเขาก็อิจฉาที่แกได้ใกล้ชิดคนหล่องัยละฟินไปแปดบ้านเก้าคุ้งน้ำเลย"
ก่อนที่เราสองคนจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ พี่ชนแดนก็เดินถือขวดน้ำมาให้
"น้องๆครับ น้ำอะไรก็ได้ไม่มี  พี่เลยซื้อน้ำเปล่ามาให้นะครับ"
พี่ชนแดนพูดพร้อมยื่นขวดน้ำทั้งสองขวดให้เราสองคน
"อุ้ยยยยโอปป้าหน้าตาดีแถมยังตลกอีกด้วย  แบบนี้ไอซ์ถวายตัวให้เลยค่ะอิอิอิ ทูนหัวของบ่าว"
"พี่ไปก่อนนะ  แล้วเจอกันที่หอประชุมครับ"
"ขอบคุณมากครับพี่  สำหรับน้ำ"
"อืม  พี่ไปละ"
     หลังจากที่ทานข้าวเช้าเสร็จแล้วผมกับไอซ์ก็เข้าหอประชุมคณะทันที เพราะถึงเวลานัดของพี่ๆสตาฟเชียร์ของคณะแล้วววววว
"สวัสดีค่ะน้องๆปีหนึ่งที่น่ารักทั้ง 12 สาขาวิชานะคร้าายินดีต้อนรับสู่คณะครุศาสตร์อีกครั้งคร้าาาาาาา ที่พี่ๆเรียกน้องปีหนึ่งมาประชุมกันวันนี้ มีเรื่องสำคัญมากที่จะแจ้งให้พวกเราทราบและปฏิบัติร่วมกันค่ะ แต่ก่อนอื่นขอเสียงปรบมือตอนรับเดือนคณะและเดือนมหาวิทยาลัยด้วยค่ะ"
เสียงปรบมือดังท่วมท้นหอประชุมคณะทันทีเมื่อชนแดน พรภิรมณ์เกียรติ  เดินขึ้นไปบนเวทีบอกได้คำเดียวว่าหล่อ เท่  โอปป้า มาเต็มงานนี้
"สวัสดีครับทุกๆคน พี่ชื่อชนแดน  พรภิรมณ์เกียรติ เรียนอยู่ชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาเอกศิลปศึกษา เป็นเดือนคณะครุศาสตร์และเดือนมหาวิทยาลัยแก่นนครครับ"
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดมาอีกรอบครับ พอสิ้นเสียงของชนแดน
"ขอบคุณพี่แดนมากๆเลยนะค่ะ นี้คือเหตุผลว่าทำไมวันนี้พี่ๆถึงเรียกน้องๆมาประชุมกัน เพราะต่อจากนี้ พี่จะให้น้องๆทั้ง 12 สาขาวิชาเอกเลือกตัวแทนมา เพื่อที่จะทำการคัดเลือกเป็นดาวและเดือนของคณะเราต่อไปค่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา  พี่ให้เวลาน้องๆแต่ละเอก 10 นาทีในการเลือกตัวแทนค่ะ ถ้าเอกไหนได้ตัวแทนแล้วเชิญบนเวทีเลยนะค่ะ"
พอสิ้นเสียงของพี่ๆสตาฟเชียร์นักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งของคณะครุศาสตร์ทั้งสิบสองสาขาวิชาต่างรีบเร่งคัดเลือกตัวแทนของตนเอง  เอกศิลป์ตัวแทนฝ่ายชายลอยมาครับ  คือ โอม ศักดิ์พินิจ  บุญญานนท์  คนนี้หล่อจริง เก่งจริง ร้องเพลงก็เพราะ เล่นดนตรีก็ได้ ลอยลำเป็นเดือนคณะแน่ๆตามรอยพี่แดนชัวร์
แต่ดาวนี้สิ จะเอาใครดีมองหาใครไม่เจอจริงๆ แต่เอ๊ะ!!!มองไปมองมาไอซ์ก็พอไปวัดไปวา
"เอ้ยๆๆพวกเราฝ่ายชายเราได้ไอ้โอมเป็นตัวแทนแล้ว  ฝ่ายหญิงเราเสนอไอซ์วะ"
ผมพูดออกไปทันทีที่คิดได้  ทุกคนพอได้ยินต่างก็เห็นด้วย เพราะเอกศิลป์มีผู้หญิงน้อยมาก ยิ่งรุ่นผมนี้ มีแค่10 คนเอง หาสวยๆยากมากๆฮ่าๆๆๆๆๆๆ
"แกไอ้ทุ่ง  ถามฉันสักคำมั้ย??ค่ะ"
"เอาเถอะน่าแก  ถือว่าทำเพื่อนเอกเรา  แกดูสิแต่ละนางในเอกเรา  อย่างไอ้แก้วม้าดีดกะโหลกชัดๆ ส่วนไอ้บัวก็ศิลปินเกินไปไม่สนโลก แล้วไอ้เปิ้ลใส่แว่นหนาขนาดนี้ มองๆแล้วมีแกนี้ละพอไปวัดไปวา"
ผมให้ความคิดเห็นกับไอซ์และเพื่อนๆทั้งเอกทุกคนต่างเห็นด้วยกับการเลือกไอซ์เป็นตัวแทนสาขาศิลปศึกษาไปแข่งกับสาขาอื่นๆเพื่อเป็นตัวแทนคณะต่อไป
หลังจากนั้นตัวแทนแต่ละสาขาวิชาเอกก็ได้ไปโชว์ความหล่อความสวยบนเวทีหอประชุมของคณะ มองดูแล้ว โอม ศักดิ์พินิจ  บุญญานนท์  น่าจะกินขาดทุกๆเอก
ส่วนผู้หญิงนี้ผมดูไม่ออกจริงๆว่าใครจะได้เป็นตัวแทนคณะ จากนั้นพี่สตาฟเชียร์ก็ทำการคัดเลือกตัวแทนแต่ละเอกโดยการให้ตอบคำถามดูไหวพริบ และให้เดินโชว์เพื่อดูความกล้าแสดงออก สรุปแล้วเดือนคณะครุศาสตร์ปีนี้ตกเป็นของ โอม ศักดิ์พินิจ บุญญานนท์ ตัวแทนจากสาขาวิชาศิลปศึกษาตามคาดหมาย ส่วนดาวคณะคือตัวแทนจากสาขาวิชาภาษาอังกฤษศึกษา
"สุดยอดเลยไอซ์  แกเก่งมากๆถึงไม่ได้เป็นดาวคณะ  แต่แกก็เป็นดาวในใจพวกเราทุกคนนะเว้ย"
ผมปลอดใจเพื่อนหลังจากเสร็จสิ้นการคัดเลือกดาว-เดือนคณะ
"โอ้ยยยแกฉันไม่เสียใจหรอก ฉันรู้ตัวดีว่าเบ้าหน้าฉันไม่สวย ไม่เซ็กซี่เหมือนแก"
"เกี่ยวไรกะฉันวะ??"
ผมถามไอซ์กลับออกไปทันที
"น้้นไง  มาโน้นแล้ว  นั้นละคือคำตอบ"
ไอซ์พูดพลางใช้สายตาจิกไปยังพี่ชนแดน ที่เดินมาหาพวกเราทันที
"จะไปเรียนกันแล้วใช่ไหมน้องๆ"
เสียงพี่ชนแดนทักพวกเรา หลังจากเดินออกจากหอประชุม แต่ก็ยังมีสาวๆปีหนึ่งของถ่ายรูปตลอดทาง
"ใช่แล้วครับพี่  เรามีเรียนสิบโมง"
"แล้วไปยังไงกัน? เอารถมามั้ย"
"อ่อ พอดีไอซ์เอารถมาครับ เดี๋ยวทุ่งไปกับไอซ์"
ผมรีบตอบพี่แดนออกไปทันที ก่อนที่ไอซ์จะได้พูดอะไรออกมามากกว่านี้
"อืม  งั้นก็เจอกันที่ภาคศิลป์นะ"
"ครับ/ค่ะ"
...............................................