ลมหวาน ป่าหนาว

     ขณะที่ผมกับไอซ์กำลังเดินแยกจากพี่ชนแดน เพื่อมายังลานจอดรถของหอประชุมคณะ เสียงของโอม ศักดิ์พินิจ เดือนคณะหมาดๆก็ดังขึ้นมาทันที

"ทุ่งกับไอซ์ จะไปภาคศิลป์ตอนนี้เลยใช่เปล่า??"

"อืม  โอมมึงมีไรเปล่าละ?"

ผมตอบเดือนคณะครุศาสตร์ปีล่าสุดออกไป

"พอดีกูยังไปเรียนตอนนี้ไม่ได้  เพราะเขานัดตัวแทนดาว-เดือนแต่ละคณะไปถ่ายรูปโปรโมทกิจกรรมการประกวดดาว-เดือนมหาวิทยาลัยปีนี้ ที่คณะนิเทศ กูเลยจะฝากมึงกับไอซ์ถ้ามีชีทช่วยเก็บไว้ให้กูด้วยนะ"

"อ่อได้สิ  ไม่มีปัญหาอยู่แล้วววว"

ไอซ์ตอบโอมกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร

"โอม  มึงเป็นตัวแทนพวกเรา  ทำให้เต็มที่นะ สู้ๆถ่ายรูปออกมาให้หล่อๆจนวัวตายควายล้มเลยนะมึง ส่วนเรื่องชีทเดี๋ยวไอซ์มันจัดการเอง"

ผมให้กำลังใจเพื่อนไปด้วยความหวังว่าปีนี้โอม ศักดิ์พินิจ จะเดินตามรอยรุ่นพี่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ

     ขณะที่ผมขึ้นรถมากับไอซ์ เพื่อมาเรียนที่ภาคศิลป์  โทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูก็ปรากฏว่าเป็นไอ้ตรีภพ  เพื่อนนักกีฬาวอลเลย์บอลโทรเข้ามา ซึ่งพอผมเห็นชื่อตรีภพ ก็ทำให้นึกขึ้นได้ว่าป่าสักวานให้ตรีภพมารับผมตอนสิบโมงวันนี้นั้นเอง

"ตี๊ดตะลี๊ติดติ๊ด ติ๊ดตะลี๊ติดติ๊ด ติ๊ดตะลี๊ติดติ๊ด ฮัลโหลไอ้ตรี กูขอโทษวะพอดีกูรีบมาประชุมที่คณะตอนเก้าโมงเช้า เลยลืมบอกมึงว่าไม่ต้องมารับกูแล้ว"

"มึงไม่ต้องมาพูดเลยไอ้เชี่ยยยยยทั้งมึงทั้งผัวมึง มันก็พอๆกันแม่งไม่บอกกูสักคำ ปล่อยให้กูเป็นบ้ามาเคาะประตูห้องมึงอยู่เป็นนานสองนาน"

"กูขอโทษวะเพื่อน กูขอโทษจริงๆมึงจะให้กูทำไงถึงจะหายโกรธวะ"

"มึงไม่ต้องมาพูดดีเลยไอ้สัสสสส กูอุตส่าห์เป็นห่วงกลัวว่ามึงจะลำบากในการมาเรียน ที่ไหนได้เสือกมีรถหรูมารับถึงหอมีราชรถมาเกยถึงบันได"

"กูบอกแล้วไงว่า กูขอโทษ ส่วนเรื่องรถที่มารับ ป่าสักมันก็เป็นคนจัดการเองทั้งหมด เอางี้ๆเพื่อเป็นการไถ่โทษมึง ตอนเที่ยงกูเลี้ยงข้าวแล้วกันนะเพื่อน"

"นี้มึงว่ากูเป็นคนเห็นแก่กินเหรอไอ้สาดดดดดดทุ่ง"

"เปล่าๆกูแค่อยากจะขอโทษมึง ที่ทำให้มึงเสียเวลางัยเพื่อน เอางี้ ตอนเที่ยงเจอกันที่ศาลาสามแยกปากหมานะ"

"เอ่อก็ได้  เห็นแก่ว่ามึงไม่ใช่คนต้นคิดหรอกนะ  เดี๋ยวกูจะโทรไปจัดการกับผัวมึงให้มันสาสมเลย"

จากนั้นตรีภพก็วางสายไป ทำให้ผมไม่สบายใจ รู้สึกผิดต่อเพื่อนอย่างบอกไม่ถูกจริงๆที่ผิดคำพูดกับเพื่อนแบบนี้

"เป็นไรวะแก???"

ไอซ์คงสังเกตเห็นว่าผมเงียบผิดปกติเลยถามออกมาด้วยความเป็นห่วง

"คือฉันผิดนัดกับเพื่อนวะแก  จริงๆนัดให้ไอ้ตรีมารับตอนสิบโมง แต่ฉันลืมสนิทเลยเพราะรีบมาประชุม"

"เอาน่าแก  เพื่อนกันแค่นี้คงไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างแกก็ขอโทษเขาไปแล้ว  อย่าคิดมากเลย"

"อืมมมม "

     ตลอดระยะเวลาในการเรียนภาคเช้าผมไม่มีสมาธิเอาเสียเลย พอถึงเวลาพักเที่ยงผมก็ชวนไอซ์ไปพบไอ้ตรีทันที

"ไอซ์ แกจะไปกับฉันเปล่าวะ เดี๋ยวเลี้ยงข้าวเที่ยง อีกอย่างแกจะได้รู้จักกับเพื่อนนักกีฬาของฉันด้วยไง"

"โอ้ยยยแก  ฉันไม่ค่อยชอบนักกีฬาวะ  แถมอีกอย่างแกก็ไปขอโทษเพื่อน  ขืนฉันไปกะแกด้วยดีไม่ดีฉันเผลอไปแขวะเพื่อนแก  มีหวังจากที่แกจะง้อเพื่อนได้  กลับจะทำให้เพื่อนแกโกรธมากว่าเดิมอีก"

"เอางั้นเหรอวะ???"

"อืม  ตามที่ฉันว่านั้นแหละดีที่สุดแล้ว  เจอกันตอนบ่ายสองคาบอาจารย์มงคลชัยน่ะ  โชคดีวะทุ่ง"

พอไอซ์พูดเสร็จก็รีบเดินออกจากห้องเรียนไปทันที ปล่อยให้ผมเหวอไปทันที  แล้วไอซ์มันจะรีบไปไหนวะ???

จากนั้นผมเดินตรงไปที่ศาลาสามแยกปากหมา(ทำไมถึงเรียกว่าศาลาสามแยกปากหมาเหรอครับ  ก็เพราะว่าศาลาพักร้อนหลังนี้ตั้งอยู่ตรงสามแยกของภาคศิลป์ ภาคดนตรีและคณะเกษตร จึงทำให้มีสามแยกแล้วนักศึกษาที่นี้ก็ขึ้นชื่อเรื่องความกวน ความกะล่อน ใครเดินผ่านไปผ่านมาเป็นไม่ได้ ต้องโดนแซวตลอด จนเป็นที่เลื่องลือทั่วทั้งมหาลัยว่าไม่ควรเดินผ่านสามแยกปากหมา)  ผมเดินตรงมาที่ศาลาสามแยกปากหมาแต่ยังไม่ทันถึงตัวศาลาเลยก็มีเสียงทักผมมาจากด้านหลัง

"เอ้ยยทุ่ง มึงจะไปไหนวะ ทำไมดูรีบจัง?"

ผมหันหลังกลับไปมองยังต้นเสียงที่ทักผมมาเมื่อครู่นี้ทันที

"อ้าวโอม  พอดีกูนัดเพื่อนไว้ที่ศาลาสามแยกปากหมานะมึง"

"อ้าวเหรอ!!พอดีเลยวะกูก็นัดเพื่อนไว้ที่นี้เหมือนกัน ว่าจะไปหาข้าวเที่ยงกันกันนะมึง งั้นก็เดินไปด้วยกันเลย"

"เป็นไงบ้างถ่ายรูปโปรโมทลงเว็บไซต์มหาลัยโอเคมั้ยวะ"

"อืม  แต่ปีนี้มีแต่คนหน้าตาดีๆมีความสามารถทั้งนั้นเลย"

"แต่กูเชื่อนะว่ามึง ทำได้  โอมมึงทั้งเก่ง ทั้งหล่อ รับรองไม่พลาดตำแหน่งเดือนมหาลัยแน่ๆ"

"โอ้ยยยมันไม่ง่ายนะสิมึง  เจอเดือนคณะสัตวแพทย์เข้าไปกูก็หมองเหมือนกัน"

โอมตอบผมมาด้วยน้ำเสียงค่อนข้างกังวลเอามากๆ

"สู้ๆๆเอ่อโอม  ว่าแต่เพื่อนมึงนี้ กูรู้จักเปล่าวะ?หรือว่ามึงนัดกับไอ้ตรีคณะเกษตร"

"จะพูดอย่างนั้นก็ถูก กูกับไอ้ตรีจบม.ปลายที่เดียวกัน แต่คนที่กูนัดจริงๆไม่ใช่ไอ้ตรีหรอก แต่ก็เป็นเพื่อนๆกัน"

"อ่อ โรงเรียนพวกมึงนี้ยกกันมาเรียนที่นี้หมดเลยเหรอวะ?"

"อิอิอิคงงั้นมั้ง เพราะกูมองไปทางไหนคณะอะไรมันต้องมีมาจากโรงเรียนเก่าพวกกูทั้งนั้น นั้นไงเพื่อนกูมานั่งรอแล้ว"

ไอ้โอมชี้มือไปยังที่ศาลาสามแยกปากหมา  เพื่อให้ผมดูว่าเพื่อนมันเป็นใคร ตายห่าละ!!!นั้นป่าสักนี้  มันกำลังคุยกับไอ้ตรีอย่างสนุกสนานเลย

"อ้าว  มาแล้วเหรอวะไอ้ทุ่ง  ไอ้โอม  มาๆกูกำลังหิวอยู่เลย"

เสียงตรีภพ เรียกผมกับโอมให้รีบๆเดินมายังศาลาสามแยกปากหมา

"มาได้งัยอะ???"

ผมถามป่าสักออกไปเมื่อเดินมาถึงศาลาสามแยกปากหมาที่พวกมันนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

"พอดี มาไถ่โทษไอ้ตรีเรื่องที่วานให้มันช่วยไปส่งมึงน่ะ  แต่กูลืมบอกมันไปเพราะกูให้ลุงสมานมารับมึงแทน  แล้วนี้มึงได้มือถือยัง??"

"อืม.....ขอบคุณนะ แต่กูฝากไว้กับลุงสมานอะ"

"ลุงสมานบอกกูแล้วว"

ป่าสักตอบผมมาอย่างอารมณ์ดี  แล้วหันไปหาไอ้โอมทันที แต่ยังไม่ทันที่ป่าสักจะพูดอะไรเลย  ไอ้โอมก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน

"เอ้ยยป่าสัก  นี้มึงกับไอ้ทุ่งรู้จักกันด้วยเหรอวะ??เซอร์ไพรส์วะ!!!!!"

โอมถามป่าสักออกไปทันที  ด้วยท่าทางอึ้งๆอยู่เหมือนกัน

"อืม  พวกกูเป็นนักกีฬามหาลัย แล้วก็เป็นรูมเมทกันด้วย"

"อ่อมิน่าละ กูก็ว่าอยู่ พวกมึงเป็นนักกีฬานี้เอง ถึงดูสนิทสนมกันมากกกกเหมือน...."

ยังไม่ทันทีโอมจะพูดจบป่าสักก็รีบชิงพูดขึ้นมาก่อน

"ยินดีกับเดือนคณะครุศาสตร์ด้วยนะมึง"

ป่าสักพูดกับโอมถึงตำแหน่งที่เพิ่งจะได้รับมาเมื่อไม่กี่ชั่วโมง

"555ขอบใจวะมึง แต่มึงก็ใช่ย่อยที่ไหน ไม่ยอมให้กูเดินสะดวกเลยนะมึงไหนมึงบอกไม่ชอบพวกประกวดอะไรแบบนี้ไง??ทำไมถึงยอมเป็นเดือนคณะสัตวแพทย์วะ"

"อะไรน่ะ!!!!!ป่าสักเป็นเดือนคณะสัตวแพทย์เหรอ???"

เสียงผมกับไอ้ตรีอุทานคำถามออกมาพร้อมๆกันเลยทีเดียว  ที่แปลกใจเพราะคนอย่างไอ้คุณหนูป่าสักมีพร้อมหมดทุกอย่างอยู่แล้วไม่ว่าจะเป็นชื่อเสียงเงินทอง ฐานะทางสังคม รูปร่างหน้าตา เอาตรงๆคือไม่จำเป็นต้องมาประกวดเดือนมหาวิทยาลัย คนก็ตามติดกันทั่วเมืองแล้ววววว

"กูก็แค่ขัดคำสั่งของรุ่นพี่ไม่ได้เท่านั้นเอง และอีกอย่างคนแถวนี้จะได้ไม่ไปปลื้มคนอื่น"

ป่าสักตอบคำถามของโอม แต่สายตายังมองมาที่ผมอยู่นั้นเอง

"งานนี้คนที่ปวดหัวสงสัยจะไม่ได้เป็นกรรมการหรอก  แต่กูว่าคนแถวๆนี้คงจะปวดหัวน่าดูว่าจะเชียร์ใครให้เป็นเดือนมหาลัยดี  คนหนึ่งก็สนิทแนบเนื้อ อีกคนก็เพื่อนร่วมคณะฮ่าๆๆๆๆ"

เสียงไอ้ตรีภพแทรกขึ้นมาทันที  ผมนี้ยกเท้าขึ้นมาถีบมันทันทีเลย  ที่มันบังอาจมาแซวตอนที่ผมกำลังดีใจและตื่นเต้นอยู่

"ไอ้เชี่ยตรี  วันนี้กูจะเอาหมาออกจากปากมึงให้ได้สักตัว ค่อยดู"

"พอๆเถอะพวกมึง  ไหนไอ้ตรีมึงบอกว่าหิวข้าวไม่ใช่เหรอ  อย่างมัวแต่เล่นกันอยู่เลย ไอ้คุณหมอป่าสักมันยิ่งมีเวลาไม่มากอยู่"

เสียงโอมเป็นคนห้ามทัพระหว่างผมกับไอ้ตรี  ที่ยังเล่นกันเป็นเด็กๆไปได้

"ว่าไงครับเจ้ามือใหญ่  เที่ยงนี้เราไปเลี้ยงฉลองตำแหน่งกันที่ไหนดี???"

เสียงตรีภพถามป่าสักออกไปทันทีหลังจากที่ผมหยุดไล่เตะมันแล้ว

"ใครบอกว่ากูจะเลี้ยงฉลอกตำแหน่ง  ที่กูเลี้ยงพวกมึงวันนี้เพราะกูผิดคำพูดกับมึงหรอกไอ้สัสตรี  ปะไปร้านพี่สาวกูแล้วกัน"

ป่าสักหรือกังวานไพร เป็นคนบอกสถานที่มื้อกลางวัน  ที่เลี้ยงไถ่โทษที่ไม่ได้บอกตรีภพเรื่องที่ให้คนขับรถที่บ้านมารับผมแทนมัน

"...พวกมึง  กูว่าหาไรแดรกแถวๆนี้ก็ได้มั้ง?"

ผมแสดงความคิดเห็นออกไป  เพราะไม่อยากไปทานอาหารที่ไม่ชินปากอีกอย่างเอะอะก็มีแต่ป่าสักเลี้ยง ป่าสักจ่าย นี้มันจะเป็นสายเปย์ใช่ไหม???

"ได้ไงวะไอ้ทุ่ง  นานๆทีไอ้คุณหมอกังวานไพรมันจะยอมทุ่มทุนสร้าง  จ้างกูกับไอ้โอมเป็นยามเฝ้ามึง  ไม่ให้มดแดงมดดำแถวนี้มาไต่มาตอมมึง  กูต้องจัดหนักๆสิวะเพื่อน"

"อะไรน่ะ?? มึงว่าไรนะตรี  ใครจ้างอะไร???!!!!ไหนมึงบอกว่าจะให้ป่าสักไถ่โทษที่ผิดคำพูดกับมึงงั้ย??"

ผมถามตรีภพออกไป เพราะงงๆกับคำพูดของตรีภพ  พร้อมดูท่าทางพวกมันแต่ละคนนี้แปลกๆชอบกล ยิ่งไอ้โอมนี้มันแหงนหน้ามองบนทันที

"โอ้ยยยไอ้ทุ่ง มึงอย่างขี้สงสัยสิวะ  นี้ไอ้ป่าสักมันกำลังไถ่โทษไอ้ตรีอยู่นะเว้ยยย ถ้าขืนช้าไอ้ตรีมันเปลี่ยนใจไม่ยอมยกโทษให้จะยุ่งนะเว้ย  ไปๆไปร้านไฮโซห้าดาวนั้นแหละวะ"

เสียงโอมบอกผมมาอีกครั้ง ขณะที่พวกเรากำลังจะเดินออกจากศาลาสามแยกปากหมาไปที่รถก็เห็นสาวๆนักศึกษากลุ่มใหญ่สักสิบคนได้เดินมาทางศาลาสามแยกปากหมา

"นี้ๆพวกเธอเห็นอะไรนั้นไหม? ฉันไม่ได้ตาฝาดนะ นั้นๆคุณหมอป่าสัก กันวานไพร  เดือนคณะสัตวแทพย์ปีนี้ใช่ไหม ฉันเห็นในเว็บไซต์ของมหาลัยวันนี้"

เสียงของนักศึกษาสาวคนหนึ่งในกลุ่มดังขึ้นมาจึงทำให้สาวๆที่เหลือหันมองตามทันที

"ใช่ๆแก นอกจากหมอป่าสักเดือนสัด-แพดแล้วยังมี ครูโอม ศักดิ์พินิจ เดือนคณะครุศาสตร์ด้วยแก มีแต่คนหล่อๆโอ้ยยหัวใจฉันจะวาย"

"ปะๆๆเราไปขอถ่ายรูปกันดีกว่า"

จากนั้นเหล่าสาวๆก็ตรงดิ่งมายังป่าสักกับโอมทันที  เดินเบียดผมกับไอ้ตรีให้ต้องรีบเดินหลบออกจากศาลาสามแยกปากหมาเกือบไม่ทัน

"คุณหมอป่าสักใช่ไหมค่ะ  หล่อจังเลย  ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมค่ะ"

"อ่อได้ครับ"

ท่าทางของป่าสักตอนนี้ ดูเกรงๆที่จู่ๆก็มีสาวๆมาขอถ่ายรูปแบบถึงเนื้อถึงตัวในที่สาธารณะแบบนี้ แต่ทำไมป่าสักต้องหันหน้ามาจ้องทางผมด้วยนะ

"โอมนี้ตัวจริงหล่อกว่าในรูปเสียอีกนะค่ะ"

"ขอบคุณครับ"

"โอ้ยยยยตาลายไปหมดแล้ว เจอเทพบุตรตอนกลางวัน ไม่ทานข้าวก็อิ่มแล้วนะพวกเรา"

"หล่อด้วย หุ่นดีด้วย ไม่ถือตัวเลย แบบนี้พวกเราเตรียมโหวตกันได้เลยเนาะๆๆ"

จากนั้นก็มีเสียงบลาๆต่างๆนานาตามมาไม่หยุด  ไหนจะถ่ายรูปหมู่ รูปเดี่ยวสาวๆไม่ยอมให้ป่าสักกับโอมได้มีโอกาสปฏิเสธเลย

"คุณหมอป่าสักค่ะ ขอเพซหรือขอไลน์ได้ไหมค่ะ พอดีอยากจะขอสมัครเป็นFCด้วยคนนะค่ะ"

สาวสวยคนหนึ่งในกลุ่ม เป็นคนพูดเปิดประเด็นกับป่าสักขึ้นมาทันทีหลังจากที่ถ่ายรูปเซลฟี่กันอย่างสนุกจนพอใจแล้ว

"ขอบคุณครับ  แต่ผมขอเป็นพื้นที่ส่วนตัวนะครับ อีกอย่างทุกๆคนสามารถเข้าไปให้กำลังใจผู้เข้าประกวดดาว-เดือนปีนี้ได้ทางเว็บไซต์มหลาลัยได้เลยนะครับ"

ป่าสักตอบสาวสวยออกไปอย่างสุภาพและรักษามารยาทแถมยังเป็นพีอาร์ให้มหาวิทยาลัยได้ดีอีกด้วย

"เว็บไซต์มหาลัยก็เข้าไปแล้วค่ะ  แต่ก็อยากกรู้จักหมอป่าสักให้มากกว่านี้ไม่ได้หรือค่ะ?"

"ขอบคุณครับ แต่ว่าพอดีแฟนขี้หึงครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ ขอตัวก่อนนะครับ"

หลังจากที่ป่าสักพูดเสร็จก็เดินมาหาผมกับตรีภพทันที จากนั้นป่าสักก็คว้ามือผมให้เดินตามไปทันที

"นี้ๆอย่าบอกนะว่า  แฟนหมอป่าสัก  คือผู้ชายคนนั้นใช่ไหม????!!!!คนที่หมอป่าสักจับมือเดินไปที่รถ  โอ้ยยยชะนีอย่างฉันไร้ที่ยืนจริงๆๆ"

"ไม่ใช่มั้ง  คงเพื่อนกัน  ดูเบ้าหน้าผู้ชายคนนั้นสิ ก็ธรรมดาจะตาย ผิวก็ออกเข้มๆไม่เห็นจะขาวอมชมพูเหมือนพวกเราเลย  ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหนด้วย"

บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงสาวสาวกลุ่มนั้น  นินทาผมระยะเผาขนเลย  อะไรกันผมมีผิวสีน้ำผึ้งเว้ยยยย นี้ๆไม่อยากจะคุย หุ่นผมนี้นายแบบชัดๆนะเว้ยย หน้าตาก็ออกจะดูดีมีสไตล์ ที่ดูหมองๆเพราะมีเดือนมาล้อมดินเท่านั้นเชอะ

"โอม  มึงกับไอ้ตรีไปด้วยกันนะ  แล้วเจอกันที่ร้านอาหาร"

จากนั้นป่าสักก็รีบขับรถหรูพาผมออกจากศาลาสามแยกปากหมาทันที

"เป็นเดือนคณะสัตวแพทย์ ไม่เห็นบอกกันสักคำนะมึง"

ผมถามป่าสักออกไป หลังจากที่ขึ้นรถมาได้สักพัก

"จริงๆกูไม่อยากเป็นหรอก  แต่พี่หมอแสนชัยนะสิ  บังคับกูให้เป็นตัวแทนคณะไปประกวด"

"พี่เขาคงเห็นความสามารถ ความหล่อในตัวมึงนั้นแหละถึงได้สนับสนุน"

"แต่กูไม่ค่อยถนัดเรื่องพวกนี้เท่าไรเลย  กูก็กลัวว่าจะไม่มีเวลาซ้อมบาสและอีกอย่างกลัวไม่มีเวลาให้มึงด้วย"

"โอ้ยยยไอ้สาดดดดด ตลอดเลยนะมึง  เผลอเป็นไม่ได้  หน้าม่อตลอด  เอ่อเขาไม่ได้ประกวดกันทั้งปีสักหน่อย แค่อาทิตย์ก็เสร็จปะวะ??"

"อืม  แล้วมึงดีใจมั้ย??"

"ดีใจเรื่องไรวะ??"

ผมถามป่าสักกลับไปทันที

"อ้าวก็ดีใจที่มึงจะได้กิ๊กเป็นเดือนคณะสัตวแพทย์ไง  แถมอาจจะได้ตำแหน่งเดือนมหาลัยด้วยนะมึง"

"!!!!!!!!!!!!!!!!!????????"