The twin love คู่แฝด[อลเวง]

     เรื่องราว ในวันนั้น ความฝัน ของเธอ และฉัน ~ ฮะโหล  
{เฟร์ย: เอลล์แกอยู่ไหนเนี่ย โทรไปตั้งหลายสายพึ่งจะรับเนี่ยนะ แล้วแกเป็นอะไรมาป่าว ไปทำท่าไหนให้รถชนวะ ฮะๆแกรู้ไหมว่าโค้ชแทบจะเป็นบ้า พอรู้ว่าแกโดนชน.. }
{เอลล์: บอกโค้ชใจเย็นๆนะ ฉันจะรีบรักษาตัวตอนนี้ฉันพักอยู่บ้าน}
{เฟร์ย: งี้ก็ขาดคู่หูทำแต้มให้ทีมอ่ะสิ เหงานะโว้ย}
{เอลล์: แหมๆ ลองไปฉายเดี่ยวบ้างเหอะ แกกับฉันเล่นคู่กันจนสาวๆคิดว่าฉันเป็นเกย์หมดละ }
{เฟร์ย: รีบๆหายแล้วกัน . . แค่นี้นะ ตื้ด! }
      " อ่าาา ใช้แขนซ้ายไม่ถนัดเลยโว้ย!เซ็ง " เอลล์นอยอยู่บนเตียงอย่างเบื่อหนาย ก่อนจะนึกอะไรดีๆออก
      《ฮะโหล~ ยัยเพี้ยน ว่างมั้ยออกมาเจอฉันหน่อย ตอนนี้เลย! ฉันเบื่อการนอนอยู่บ้าน》
 
 ผับกลางกรุง..
 
      "นี่!เอลล์คุง นัดมาที่ผับ แล้วเราจะเข้าได้หรอ.."ยัยตัวเล็กที่กำลังเดินตามมาพูดขึ้น ก่อนทำสีหน้าเป็นกังวลนิดๆ
      "ไม่ต้องห่วงหรอกน่าเข้าไปเหอะ..กลัวอะไรของเธอ เธอควรจะกลัวฉันมากกว่านะ "
      "แต่ว่า.."คนตัวเล็กส่งสายตาละห่อยมาให้ผมก่อนจะเดินตามข้ามาต้อยๆ
แสงไฟหลากสีฉายระยิบระยับอยู่ทั่วทั้งร้าน แสงเหล่านั้นกระพิบตามจังหวะดนตรีที่หนักหน่วง ผมพายัยตัวเล็กเดินเข้าไปยังโซนVIP ไม่มีใครสนใจเราสองคนมากนักผมดันยัยตัวเล็กให้นั่งลงก่อนตัวเองจะไปสั่งเครื่องดื่ม
      "มาการิต้าสองแก้ว.." ยัยตัวเล็กส่งยิ้มมาให้ผมเล่นน้อย หึ เดี๋ยวได้ยิ้มไม่ออกแน่ คิคิ
       "ดื่มค็อคเทลได้มั้ยยัยเพี้ยน" 
      " อือออ " ยัยน้ำฝนหยิบแก้วค็อคเทลขึ้นมาแล้วกระดกซะหมดเลย
       "อ๊าาาาา เปรี้ยวจี๊ดอร่อย>~< " เห้ยๆ ยัยบ๊องชอบซะงั่น " ขออีกแก้วนะ มันอร่อยม๊ากกก" ติดใจซะงั่น..
        "พี่ครับ ขอมาการิต้าอีกแก้วครับ.."
        
       หลังจากยัยตัวเล็กจัดมาการิต้าไปสิบกว่าแก้ว หน้าเธอก็เริ่มแดงเพราะแอลกอฮอล์ 
      "เมาหนักละยัยลูกหมา มีสติมั้ยเนี่ย ดูไม่ได้เลย ฮาาา "
     " ไม่มาววว ฉ้านน มี ส ตางง " พูดเสร็จก็ฟุบลงบนตักผมเลย เห็นยกเอาๆไอ้เรานึกว่าจะคอแข็ง! 
     " สติ! ไม่ใช่ สตางค์ พูดไม่รู้เรื่องละเธอ "
     " อื้อออ ขออีกแก้วว นะๆ น๊า >//~//< "
     " พอเลย เดี๋ยวฉันแบกไปส่งคอนโด "ผมจำได้ว่าผมเคยไปคอนโดยัยนี่นะ-.-
     
          อ้ากกกก ตัวก็ไม่ใช่เบาๆ เห็นตัวเล็กแบบนี้หนักใช่ย่อย กว่าจะแบกมาถึงรถ เล่นเอาสะโพกกับแขนขวาชาไปพักนึงเลยหล่ะ ถ้าฉันไม่หายเจ็บหล่ะก็เธอโดนดีแน่ ตื่นมาจะสวดให้ยับเลย! หึ
        บรึ้นนน 
     ไม่นานแลมโบของผมก็แล้นมาจอดหน้าคอนโดยัยตัวเล็ก
       "ยัยเพี้ยน ตื่นถึงคอนโดเธอแล้ว ลุกเดี๋ยวนี้เลย! "
       "ผมไม่รู้ว่าห้องเธอห้องไหนไงประเด็น..ลุก ไม่งั่นเธอได้ไปนอนบ้านฉันนะ ตื่นนน เร็วๆ "
   " คร๊อกกก ฟี่ ~ "  เฮ้อออออออออ 
  สุดท้ายผมก็ต้องพาน้ำฝนไปนอนที่บ้าน และผมก็หวังว่าไอ้พี่ชายตัวยุ่งของผมจะยังไม่กลับบ้านนะ
   
      มองซ้ายมองขวา ทางสะดวก ค่อยโล่งใจหน่อยที่มอสยังไม่กลับบ้าน เพราะถ้าหมอนั้นรูเข้ามันต้องไปฟ้องพ่อแน่ๆ ผมไม่อยากโดนพ่อสวดหน่ะ แหะๆ
 
     ตุ้บ~ 
   นอนบนเตียงไปแล้วกันยัยขี้เมา..
   "เอลล์คุง~ อย่าาา อื้ออ" 
    -///- ละเมออะไรของเธอฟะ 
    เวลามองยัยนี่หลับแล้วรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ ยิ่งละเมอถึงชื่อผมยิ่งทำให้เธอน่ารักเข้าไปใหญ่ ไม่รู้ทำไม ยิ่งคิดก็ยิ่งเขิน นอนดีกว่า
    ปึงๆๆๆ 
   " เอลล์! ล็อคห้องทำไมอยากตายหรอ " ชิบผาบละ มอส มาทำไมตอนนี้หว้าาา -*-
   " เอ่อออ คือ ฉันเจ็บแขนพี่ไปนอนห้องอื่นได้มั้ย"
   "อือๆ เดี๋ยวฉันไปนอนห้องพ่อก็ได้พ่อไม่กลับพอดี"
 
   ฟู่วว~ รอดดด
 
    "ฝันดีนะ ^~^ "