The twin love คู่แฝด[อลเวง]

     เรื่องราว ในวันนั้น ความฝัน ของเธอ และฉัน ~ ฮะโหล  

{เฟร์ย: เอลล์แกอยู่ไหนเนี่ย โทรไปตั้งหลายสายพึ่งจะรับเนี่ยนะ แล้วแกเป็นอะไรมาป่าว ไปทำท่าไหนให้รถชนวะ ฮะๆแกรู้ไหมว่าโค้ชแทบจะเป็นบ้า พอรู้ว่าแกโดนชน.. }

{เอลล์: บอกโค้ชใจเย็นๆนะ ฉันจะรีบรักษาตัวตอนนี้ฉันพักอยู่บ้าน}

{เฟร์ย: งี้ก็ขาดคู่หูทำแต้มให้ทีมอ่ะสิ เหงานะโว้ย}

{เอลล์: แหมๆ ลองไปฉายเดี่ยวบ้างเหอะ แกกับฉันเล่นคู่กันจนสาวๆคิดว่าฉันเป็นเกย์หมดละ }

{เฟร์ย: รีบๆหายแล้วกัน . . แค่นี้นะ ตื้ด! }

      " อ่าาา ใช้แขนซ้ายไม่ถนัดเลยโว้ย!เซ็ง " เอลล์นอยอยู่บนเตียงอย่างเบื่อหนาย ก่อนจะนึกอะไรดีๆออก

      《ฮะโหล~ ยัยเพี้ยน ว่างมั้ยออกมาเจอฉันหน่อย ตอนนี้เลย! ฉันเบื่อการนอนอยู่บ้าน》

 ผับกลางกรุง..

      "นี่!เอลล์คุง นัดมาที่ผับ แล้วเราจะเข้าได้หรอ.."ยัยตัวเล็กที่กำลังเดินตามมาพูดขึ้น ก่อนทำสีหน้าเป็นกังวลนิดๆ

      "ไม่ต้องห่วงหรอกน่าเข้าไปเหอะ..กลัวอะไรของเธอ เธอควรจะกลัวฉันมากกว่านะ "

      "แต่ว่า.."คนตัวเล็กส่งสายตาละห่อยมาให้ผมก่อนจะเดินตามข้ามาต้อยๆ

แสงไฟหลากสีฉายระยิบระยับอยู่ทั่วทั้งร้าน แสงเหล่านั้นกระพิบตามจังหวะดนตรีที่หนักหน่วง ผมพายัยตัวเล็กเดินเข้าไปยังโซนVIP ไม่มีใครสนใจเราสองคนมากนักผมดันยัยตัวเล็กให้นั่งลงก่อนตัวเองจะไปสั่งเครื่องดื่ม

      "มาการิต้าสองแก้ว.." ยัยตัวเล็กส่งยิ้มมาให้ผมเล่นน้อย หึ เดี๋ยวได้ยิ้มไม่ออกแน่ คิคิ

       "ดื่มค็อคเทลได้มั้ยยัยเพี้ยน" 

      " อือออ " ยัยน้ำฝนหยิบแก้วค็อคเทลขึ้นมาแล้วกระดกซะหมดเลย

       "อ๊าาาาา เปรี้ยวจี๊ดอร่อย>~< " เห้ยๆ ยัยบ๊องชอบซะงั่น " ขออีกแก้วนะ มันอร่อยม๊ากกก" ติดใจซะงั่น..

        "พี่ครับ ขอมาการิต้าอีกแก้วครับ.."

       หลังจากยัยตัวเล็กจัดมาการิต้าไปสิบกว่าแก้ว หน้าเธอก็เริ่มแดงเพราะแอลกอฮอล์ 

      "เมาหนักละยัยลูกหมา มีสติมั้ยเนี่ย ดูไม่ได้เลย ฮาาา "

     " ไม่มาววว ฉ้านน มี ส ตางง " พูดเสร็จก็ฟุบลงบนตักผมเลย เห็นยกเอาๆไอ้เรานึกว่าจะคอแข็ง! 

     " สติ! ไม่ใช่ สตางค์ พูดไม่รู้เรื่องละเธอ "

     " อื้อออ ขออีกแก้วว นะๆ น๊า >//~//< "

     " พอเลย เดี๋ยวฉันแบกไปส่งคอนโด "ผมจำได้ว่าผมเคยไปคอนโดยัยนี่นะ-.-

          อ้ากกกก ตัวก็ไม่ใช่เบาๆ เห็นตัวเล็กแบบนี้หนักใช่ย่อย กว่าจะแบกมาถึงรถ เล่นเอาสะโพกกับแขนขวาชาไปพักนึงเลยหล่ะ ถ้าฉันไม่หายเจ็บหล่ะก็เธอโดนดีแน่ ตื่นมาจะสวดให้ยับเลย! หึ

        บรึ้นนน 

     ไม่นานแลมโบของผมก็แล้นมาจอดหน้าคอนโดยัยตัวเล็ก

       "ยัยเพี้ยน ตื่นถึงคอนโดเธอแล้ว ลุกเดี๋ยวนี้เลย! "

       "ผมไม่รู้ว่าห้องเธอห้องไหนไงประเด็น..ลุก ไม่งั่นเธอได้ไปนอนบ้านฉันนะ ตื่นนน เร็วๆ "

   " คร๊อกกก ฟี่ ~ "  เฮ้อออออออออ 

  สุดท้ายผมก็ต้องพาน้ำฝนไปนอนที่บ้าน และผมก็หวังว่าไอ้พี่ชายตัวยุ่งของผมจะยังไม่กลับบ้านนะ

      มองซ้ายมองขวา ทางสะดวก ค่อยโล่งใจหน่อยที่มอสยังไม่กลับบ้าน เพราะถ้าหมอนั้นรูเข้ามันต้องไปฟ้องพ่อแน่ๆ ผมไม่อยากโดนพ่อสวดหน่ะ แหะๆ

     ตุ้บ~ 

   นอนบนเตียงไปแล้วกันยัยขี้เมา..

   "เอลล์คุง~ อย่าาา อื้ออ" 

    -///- ละเมออะไรของเธอฟะ 

    เวลามองยัยนี่หลับแล้วรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ ยิ่งละเมอถึงชื่อผมยิ่งทำให้เธอน่ารักเข้าไปใหญ่ ไม่รู้ทำไม ยิ่งคิดก็ยิ่งเขิน นอนดีกว่า

    ปึงๆๆๆ 

   " เอลล์! ล็อคห้องทำไมอยากตายหรอ " ชิบผาบละ มอส มาทำไมตอนนี้หว้าาา -*-

   " เอ่อออ คือ ฉันเจ็บแขนพี่ไปนอนห้องอื่นได้มั้ย"

   "อือๆ เดี๋ยวฉันไปนอนห้องพ่อก็ได้พ่อไม่กลับพอดี"

   ฟู่วว~ รอดดด

    "ฝันดีนะ ^~^ "