ข้ามภพ มาพบรัก

และเมื่อตกเย็นเป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่ทางมหาลัย จะจัดงานเลี้ยงต้อนรับเด็กใหม่ด้วยการมีคอนเสริตจากศิลปิน ที่หอประชุมใหญ่ เป็นงานเลี้ยงต้อนรับรุ่นน้องก็จิงแต่ก็เป็นวันที่รุ่นพี่ รอคอย เพราะจะได้สนุกกันเต็มที่ ไปพร้อมกันในงาน และแน่นอนถึงแม้มหาลัยจะห้ามไม่ให้นำแอลกอฮอล์มาดื่มกินกันในงาน แต่มีย่อมมีการแอบนำเข้ามาอยู่แล้ว ตัวตั้งตัวตีคือรุ่นพี่ปี3 ที่แอบเทเหล้า ผสมอยู่กับน้ำอัดลม งานเริ่มไปได้สักพัก นัชชา เดซี่ แล้วก็ราม วิ่งมาที่หอประชุมอย่างกระหืดกระหอบ
นัชชา : ไหนแกบอกว่า อาคาร 3 ไงเดซี่ 
นัชชาหายใจแรงมาก ด้วยความเหนื่อย
เดซี่ : ฉันจำผิดอ่ะ. ดีนะที่ยังมาทัน
ราม : เสียงดังมากอ่ะ ฉันรออยู่ข้างนอกได้มั้ย
เดซี่ : มาถึงนี่แล้วราม เข้าไปเถอะ เดี๋ยวก็ชินหูเอง ไปๆๆ เข้าไปสนุกกัน
นัชชา : คณะเรานั่งตรงไหนวะ
เดซี่ : นั่นไงๆ ธงคณะ อยู่นั่นน
ทั้ง 3 คน จูงมือกันเดินไป เมื่อไปถึงคณะ 
นัชชา : หิวน้ำอะแก 
เมื่อหันไปเห็นน้ำอัดลม ก็คว้า ขึ้นมาเทใส่แก้วพลาสติก รุ่นพี่คนนึงเห็นเข้า ก็ร้องทัก
รุ่นพี่ : เห้ยยย!!! นัด ขวดนั้นกินไม่ได้เว้ยยย
นัชชา ซัดโฮกเข้าไปหมดแล้ว 
นัชชา : ห๊ะ!! รุ่นพี่ว่าอะไรนะคะ 
เสียงในห้องประชุมค่อนข้างดังมากกก ทำให้นัชชาไม่ได้ยินสิ่งที่รุ่นพี่เตือน ว่าแล้ว ก็จัดไปอีกโฮกใหญ่ 
รุ่นพี่เห็นก็ตาโต ตกใจ ที่เห็นนัชชา ซัดโฮกเข้าไป 3 แก้วติด จึงเดินเข้ามาถามใกล้ๆ
รุ่นพี่ : นัด!!! ได้ยินพี่มั้ย 
นัชชา : ได้ยินค่ะ ว่าไงคะ 
รุ่นพี่ : กินน้ำเข้าไปไม่รู้สึกไรเลยเหรอ
นัชชา : ไม่หนิคะ 
รุ่นพี่ : จิงเหรอ
นัชชา : จิงสิคะ นี่ไง ว่าแล้ว
ก็ซัดโฮกเข้าไปเป็น แก้วที่ 4 เผื่อเป็นการตอกย้ำว่าไม่รู้สึกไรเลย
รุ่นพี่ : เคจ่ะ ไม่รู้สึกก็ไม่รู้สึก
นัชชา : ป่ะแก ไปหน้าเวทีกัน 
นัชชา จูมือทั้งเดซี่ และราม ไปออกสเตปกันที่หน้าเวที
เดซี่ และ นัชชา ออกสเตปกันแบบไม่เกรงใจใคร คนตรงนั้นเยอะมาากกก มองไม่เห็นใครเป็นใคร มีแต่รามที่ยืนเอามือปิดหู เพราะเสียงเพลงที่ดังมาก เมื่อ 2 เพื่อนซี้ ได้ใช้พลังงานให้เลือดมันสูบฉีดตามร่างกายอย่างเต็มที่ นัชชา หน้าเริ่มแดงขึ้น แดงขึ้น เริ่มตาปรือ แต่ก็ยังคงปล่อยสเตปแบบไม่ลดละ รามเริ่มเห็นความผิดปกติ ในตัวนัชชา กำลังจะเดินเข้าไปหา ก็มีมือ เล็กๆ มาดึงแขนไว้ ไม่ใช่ใครที่ไหน ก้อยนี่เอง ก้อยเข้ามาเต้นใช้แขนทั้งสองข้างเกาะไหล่ราม รามไม่ได้สนใจก้อยเลย สายตาคอยมองแต่นัชชาด้วยความเป็นห่วง ก้อยยังคงเต้นเลื้อย จนเดซี่ หันมาเห็น แล้วหมั่นไส้ 
เดซี่ : ก้อยๆ. เบาๆ หน่อยมั้ยลูก เปิดตัวแรงเชียวนะหนู
ก้อย : สนุกทั้งทีก็สนุกให้เต็มที่ค่ะพี่เดซี่
ก้อยยังคงไม่ปล่อยมือจากราม เดซี่หันมาเห็นนัชชา ออกอาการรั่วและ เริ่มไม่ได้สติ เต้นเบอร์แรงกว่าปกติ เป็นที่แน่นอนแล้วว่า ....เมาแล้วว.... เดซี่เห็นแบบนั้นจึงเรียกราม
เดซี่ : ราม มานี่ก่อนเร็ว
ก้อยก็ดึงรามไว้
ก้อย : พี่เดซี่ค่ะ ปล่อยให้ผู้ชายเค้าเลือกดีกว่ามั้ยค่ะ ว่าอยากจะอยู่หรืออยากจะไป 
ก้อยยังคงเต้นคล้องคลอรามอยู่
เดซี่ : ตั้ย!!! นี่ทำไมเธอถึง มั่นหน้า มั่นโหนก มั่นกะโหลก มั่นเบ้าขนาดนี้เนี้ย 
พอพูดจบประโยค นัชชาก็เซมาชนเดซี่ 
เมื่อรามเห็นท่าไม่ดี ก็รีบเดินมาประครองนัชชา ไว้ในอ้อมแขน โดยปล่อยให้ก้อยยืนอึ้งอยู่ โดยไม่ได้หันไปสนใจก้อยเลยสักนิด เพราะเป็นห่วงนัชชามากกว่า
ราม : อ้ายเดช ฉันว่า กลับเถอะ 
เดซี่ : เอิ่ม คือ.... 
ราม : คือ อะไร กลับเถอะ นัดไม่น่าไหวแล้วเนี้ย 
เดซี่ : โอเคๆ 
ทั้ง 3 คน ไม่มีใครหันไปสนใจก้อยอีกเลย ทิ้งก้อยไว้ ให้กร่อยอยู่ที่งานคอนเสริตนั้นแหละ 
 
เมื่อถึงคอนโด ราม อุ้ม นัชชา ที่หลับหมดสติ ขึ้นไปบนคอนโด โดยที่เดซี่ก็ขึ้นไปด้วย 
เดซี่ : เออ.. นี่ราม 
เดซี่ ทำท่าทางมีพิรุธบางอย่าง ดูลุกรึ้ ลุกรน
เดซี่ : คืนนี้ ฉันไม่ค้างนี้นะ
ราม : ได้อย่างไร ฉันอยู่กับนัด 2 คนไม่ได้ มันไม่งาม ให้ฉันไปกับเธอนะเดซี่
เดซี่ : ไม่ได้ ไม่ได้เลย คือ ฉัน ดิลเด็กไว้อ่ะ
ราม : พูดอะไร ไม่เข้าใจ
เดซี่ : เอาเป็นว่านายต้องอยู่ดูแลนัด ที่นี่โอเคนะ ฉันไปละ
ราม : เดี๋ยว!!! 
เดซี่กึ่งวิ่งกึ่งเดินออกห้องไป..