มีโค้กแต่ไม่มีเธอ

อยากกลับไปจังเลย
.
.
.
.
 
อยาก
.
.
.
.
.
 
ไปหาชินทาโร่...คุง
 
"มัวเพ้อฝันอะไรของเธออยู่น่ะ!!?"
เสียงทุ้มตํ่าของใครบางคนเอ่ยถามเจ้าของเสียงแหลมเล็กที่กำลังครํ่าครวญถึงใครบางคนอยู่อย่างเลื่อนลอยไม่สนใจวันคืนฤดูกาลที่แปลเปลี่ยนไปตามกาลเวลาบนเตียงสีขาวสะอาดที่มีกำแพงเป็นสีฟ้าอ่อน
ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งซึ่งมีแพทย์ชั้นนำอยู่เยอะเป็นพิเศษไม่เหมือนโรงพยาบาลที่อื่น
เด็กสาวทำได้เพียงนั่งเงียบไม่ตอบคำถามของคนตัวสูงที่ยืนมองตนอยู่มาสักพักแล้ว
"หึ!"ร่างหนาทำนํ้าเสียงไม่พอใจกับปฎิกิริยาของเด็กสาวที่นั่งอยู่บนเตียงคนไข้
"อย่ามาทำตัวหยิ่งยโสหน่อยเลยยัยผู้หญิงหน้าสมเพชทำตัวเป็นฮีโร่ด้วยการไปที่โรงงานโค้ก!?..คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกหนังรึไงถึงกล้าทำตัวหยิ่งยโสแบบนี้น่ะ...ห๊ะ!!!"คนร่างหนาตะหวาดใส่เด็กสาวด้วยสีหน้าเกรี้ยวโกรธอย่างเคืองๆก่อนจะทุบโต๊ะดัก"ปั่ก!"ทำไห้แจกันสีชกพูเเข้มหลายตัวการ์ตูนล่วงจากโต๊ะมากระทบกับพื้นด้วยแรงกระแทกทำให้แจกันแตกไม่มีชิ้นดีพร้อมกับดอกกุหลาบสีขาวกระจายไปทั่วพื้น
ถึงอย่างไรก็ตามเด็กสาวยังคงเงียบนิ่งเหมือนเดิมไม่ตื่นตระหนกตกใจแม้แต่น้อย
เด็กสาวเอื้อมมือไปดึงสายนํ้าเกลือออกก่อนจะเดินตรงไปที่ประตูโดยไม่เหลียวหลังมองอีกคนที่กำลังมองด้วยสายตาเหยียดหยาม
ตึก..ตึก..ตึก..ตึก..
ตึก..
ชั้นจะ...ไปหา..ชินทาโร่
...
ตอนที่5ผิดหวัง
.
.
ชินทาโร่ซัง..ตื่นๆ.
เอ๊ะ..นั่นเสียงใครกัน
เมื่อผมลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบกับคํ่าคืนยามราตรีอีกคราหนึ่งก่อนจะละสายตามองไปที่ต้นเสียงผู้ที่ปลุกผม
"อ้าว..มีอะไรเหรอเซโตะ"
ผมยิงคำถามหาเหตุผลว่าทำไมต้องปลุกผมให้ตื่นขึ้นมาในเวลานี้
ผมเห็นชินทาโร่ซังนอนมาทั้งวันแล้วนะครับ..เลยจะมาเช็คว่าตายรึยังเท่านั้นเองครับ^^"
นั่นปากเหรอนั่น?
ผมมองเซโตะพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหยิบโค้กมาดื่นคลายกระหายพร้อมกับลุกขึ้นยืนเดินตรงไปที่โต๊ะคอม
อ้ะ!?..จริงด้วยสิ..ผมมีของที่อยากจะให้ชินทาโร่ซังด้วยละ
ผมหันไปมองเซโตะพลางสงสัยว่าของที่จะได้รับมานั้นคืออะไรกันก่อนจะเอ่ยถามถึงสิ่งๆนั้น
ให้อะไรเหรอ?
"นี่ไงครับ"
เซโตะพูดพลางวางกระดาบแผ่นหนึ่งลงบนฝ่ามือผมก่อนจะมองด้วยแววตาเศร้าๆ
หืม..กระดาษ??..เอาขยะมาให้ชั้นทำไมฟระ
ผมหันไปมองรองฟังคำตอบ
มันเป็นสิ่งที่พี่อายาโนะเขียนให้ชินทาโร่ซังครับ
เซโตะตอบกลับคำถามของผมก่อนจะลดสายตาลงเล็กน้อย
ชินทาโร่ซังลงไปทานข้าวก่อนค่อยขึ้นมาอ่านเถอะ
เซโตะยื่นข้อเสนอที่น่าสนใจมาให้ผมก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องของผมและแน่นอนผมได้เดินตามลงไป
อ้าว..ชินทาโร่ตื่นแล้วเหรอ
คิโดะสาวน้อยผมเขียวยาวสลวยได้วางมีดลงบนเขียงก่อนจะหันมาร้องทักตามมารยาท
ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำของผมก่อนจะหันไปถามคิโดะเรื่องอาหาร
วันนี้มีอะไรกินบ้างละ
ข้าวหน้าเนื้อน่ะ"คิโดะตอบพลางหันไปมองคาโนะที่กำลังยิ้มจนหน้าบานเเหมือนฝาชี
ยิ้มอะไรของนาย"ว่าพลางใช้เท้ายันคาโนะกระเด็นไปชนฝาผนังห้องจนมีเสียงดังตุบดังสนั่น(ไอ้เถิกเจ็บมั้ย- -)
ทีกับคิซารากิคนพี่ไม่เห็นทำงี้บางเลย
คาโนะบ่นอุบอิบก่อนจะเหล่ตามองคิโดะพลางลุกขึ้นยืนแล้วทำหน้าเหมือนน้อยใจ
อะ...อะไรเล่าเจ้าบ้าคาโนะ!
คิโดะพูดตะกุกตะกักเพราะท่าทีของคาโนะในตอนนี้กำลังนอนกลิ้งอยู่กับพื้นพลางบิดตัวไปบิดตัวมายั่วโมโหคนที่มาเห็นจนผมอดที่จะถอนหายใจไม่ได้เลยทีเดียว
ก่อนจะหันไปรับชาในแก้วสีแดงที่มีหมายเลข"7"หรือก็คือหมายเลขสมาชิกของผมที่มารียื่นให้
วันนี้ชั้นขอขึ้นไปกินบนห้องนะ
พอผมพูดจบก็หยิบจานอาหารส่วนของผมใสไปในถาดเสริฟก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปบนห้อง
อ้าว...คิซารากิคนพี่วันนี้แปลดๆแฮะ"คาโนะมองไล่ตามแผ่นหลังของชินทาโร่ผู้ไม่ยอมทานข้าวกับเพื่อนๆ
ก่อนจะกอดอกพลางขมวดคิ้วอย่างสงสัย
ชินทาโร่ซัง..เขามีธุระสำคัญที่ต้องไปทำน่ะคาโนะ"เซโตะพยายามอธิบายแทนเพื่อนชายที่เดินจากไปก่อนจะยิ้มฉายแววนัยตาเศร้าให้คิโดะกับคาโนะเห็นพลางเอามือปิดตามารีเอาไว้เพื่อไม่ให้เห็นตนทำหน้าตาแบบนี้
นายให้ไปเหรอ?!..เซโตะ.."คิโดะก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะถามคำถาม
ใช่...ผมให้ชินทาโร่ซัง
เซโตะตอบคำถามของคิโดะอย่างไม่รีรอให้มีคำถามที่2หรือทวนคำถามอีกครั้ง
นายทำแบบนั้นทำไม!..นายเอาไปให้ทำไม?
คาโนะเริ่มเอะอะโวยวายอีกครั้งก่อนจะชี้หน้าเซโตะพลางถามคำถาม
บรรยากาศภายในห้องเริ่มแย่ลงเรื่อยๆทำให้เซโตะตัดสินใจพูดสิ่งที่คิดออกไปซะหมดเปลือก
อะไรกัน..นั่นมันควรจะเป็นของชินทาโร่ซังเขานี่..พี่อายาโนะก็ระบุชื่อผู้รับไว้แล้วจะอะไรอีกละ?
รึนาย..อิจฉาชินทาโร่ซังรึไง?.."อิจฉาเขาเหรอคาโนะ".
เซโตะถามแบบเน้นประโยคสุดท้ายแบบนั้นยิ่งทำให้คาโนะโกรธเข้าไปอีกจึงทำให้คิโดะเข้ามาห้ามปรามก่อนจะเกิดเรื่องเทลาะวิวาท
หยุด!!..เลิกเทลาะกันได้แล้ว..พวกเราต่างก็โตกันแล้วนะ!..หัดใจสมองคิดบ้างสิเห้ย!..คำว่าพี่น้องมันหายไปไหนแล้วละ?!!.."คิโดะเข้าไปยืนขั้นกลางทั้งคู่ก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างดันทั้งคู่ออกห่างๆกันพลางพูดเพื่อเรียกสติทั้งสอง
พวกเราน่ะ..น่ะ
เป็น
"ครอบครัวเดียวกันนะ"
 
 
 
 
 
 
 
[ไงจ้ะ..ชินทาโร่^^..ถ้าเธอได้เปิดดูคลิปที่อยู่ในจดหมายนั้นชั้นคงจะตายไปนานแล้วละนะ^^..
แฮะ^^"ๆ..ขอโทษนะจ้ะ..ที่อยู่เป็นเพื่อนเล่นนานกว่านั้นไม่ได้เลย...แต่ชั้นก็สามารถปกป้องสิ่งที่..ชินทาโร่รักไว้ได้ด้วยละ.,.^^ ชินทาโร่คุงชั้นคงจะพูดมากไปหน่อยแฮะ..แล้วก็..มาบอกลากันนะ
ชั้นน่ะ...ฮรึก..ไม่อยากหายไปแบบนี้หรอกนะ..แต่ว่า..
ชั้นเป็นประโยชน์ได้แค้เรื่องแบบนั้น..จริงๆละนะ..
อยากจะ..อยู่กับ..ชินทาโร่คุงให้มากกว่านี้..
แต่เวลาที่ได้อยู่ด้วยกันกลับน้อยนิดเพียงนี้..
ถึงยังไง..ก็ตามที..
ลาก่อนนะจ้ะ..ชินทาโร่..คุง]
 
 
ฮรึก..
อะ...อายาโนะ..
เสียงร้องให้ครํ่าครวญดังออกมาจากห้องๆ1ในฐานทับ
บ้าที่สุด..ฮรึก..
เธอตายไปแบบนี้จะมีความหมาย
อะไร..ฮรึก..
ไม่ตลกเลยนะ..อายาโนะ..
มีโค้กแต่ไม่มีเธอ
จะไปมีความหมายอะไรเล่า
ฮรึก...ฮืออออ..
 
การเฝ้ารอ/การโหยหา
 
 
 
หยาดนํ้าตา/อาลัยอาวร 
 
 
 
การรอย่างอดทน/อยากได้คืนมา
 
 
 
 
รอยยิ้ม/นํ้าตา
.
 
 
 
ชินทาโร่..คุง/อะ...อา..อายาโนะ
 
 
 
ถึงจะอยู่ห่างไกล
 
 
 
 
 
แต่ใจอยู่ใกล้กัน
 
 
 
 
อยู่ไหน/ชั้นจะไปหาเธอ
 
 
 
 
"แต่กลับมีความคิดที่เหมือนกัน"
 
 
 
 
=======================================ว๊ายๆๆๆอินีทกากร้องไห้ 
ฮ่าๆๆๆๆๆ