สงครามนาวี

#30ปี ก่อนการออกเรือยามาโตะ#
ยามาโมโตะเดินเข้ามาในแหลมตอเรือแห่งหนึ่ง เป็นอู่ต่อเรือขนาดใหญ่
//เขาเอามือไขว้หลัง มองดูเรือที่กำลังสร้าง//:สง่างามจริงๆ
#6เดือนต่อมา#
...ได้มีการจัดเวทีฉลองกัน กับความสำเร็จในการสร้างเรือนี้...
//เขาเดินมาจับไมค์โครโฟนหน้าเวที//:ทุกท่าน...กระผมมีข่าวสารดีๆมาแจ้งให้ทราบ ทุกๆคน...
....วันนี้ เรามาฉลองให้กับ ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ ของชาติญี่ปุ่น การทำสงครามของพวกเรา
จะไม่อ่อนแอเหมือนครั้งก่อนๆอีกต่อไปแล้ว!!!
//หันหลัง และยื่นมือไปที่เรือ//:นั่น...!!! คือปราการลอยน้ำขนาดยักษ์ มันใหญ่พอทีจะบรทุก
น้ำมันได้เกือบ 20 ถังเลยทีเดียว และที่ยิ่งไปกว่านั้น...ป้อมปืนรอบข้างของเรือ มันคือ
ป้อมปืนใหญ่จากเราลาดตระเวนเบา และลาดตระเวนหนัก ได้นำมันมาทำเป็นป้อมปืน
ที่ยิงเร็ว และ ยิงเครื่องบินได้ง่าย
//หันหน้ากลับมา//:กระผม ในนามผู้การเรือลำใหญ่นี้ ยามาโมโตะ แห่งเรือรบ ยามาโตะ
//ก้มหัว// ขอฝากตัวไว้กับทุกคนด้วย ณ ที่นี้ครับ
                    ทุกคนต่างปรบมือให้กับยามาโมโตะ และแสดงความยินดี ให้กับ
ท่านยามาโมโตะเป็นอย่างยิ่ง
*อิโซโรกุ เล่าเท้าความต่อ*:หลังจากที่ประกาศตัวจากการรับเข้ากองเรือแล้ว...ในวันต่อมา
เขาสั่งให้คนงานต่อเรือ ปล่อย...ยามาโตะลงน้ำ
ณ ตั้งแต่วันนั้น ยูเอสเอส...ไม่สามารถยิงเรือประจัญบานนี้ ให้จมหรือเสียหายลงได้
นับเป็นการรบที่ได้เปรียบเป็นอย่างมากของพวกเรา
หลายวันต่อๆมา ยามาโมโตะก็ไม่ได้ออกรบทุกครั้ง เพราะช่วงนั้น...น้ำมันขาดแคลน
ท่านจึงไม่ได้ออกรบ จนกระทั่ง ไม่มีวันที่จะออกเรือเลยด้วยซ้ำ
แต่ท่านประทานก็ได้ ให้ยามาโมโตะได้ขึ้นเป็นผู้การ ของป้อมปราการเรือแห่งนั้น จนถึงปัจจุบัน
...เรือยามาโตะนั้น ผมเองและคนอื่นๆก็ไม่มีใครรู้ว่า ท่านนำเรือไปเก็บไว้ที่ใหน
บางคนบอกว่า ทางน้ำลับ ใต้ตึกของท่านเอง บางคนก็บอกว่าลูกเรือน้อย น้ำมันใช้มาก
อาจจะจอดทิ้งไว้ที่ใหนซักที่นึง...
//หัวเราะ//:แฮะๆ ผมก็ถามอะไรจากท่านไม่ได้ด้วยสิ
*ผมถาม*:ตอนนี้เวลาเท่าไหร่แล้ว
//เขาหยิบนาฬิกา//:อ่อ...จะเริ่มเวลาใหม่ล่ะ(12:00)
*ผมหน้างอเลย*:นี่แก...แอบพาชั้นคุยจนเคลิ้มใช้มั้ยเนี้ยะ!!!
//เขาเหงื่อตก//:อ๊ะ!!! ขอโทษครับ//ก้มหัว// ก็แค่อยากให้คุณรู้ไว้อ่ะครับ
                    หลังจากนั้น ผม...ปวดหัวหนักมาก รู้สึกเหมือนกำลังคุยกับนักพากย์วิทยุ
ที่อยู่ตามบ้าน... เบื่อจริงๆ ไม่มีอะไรให้ทำเลยรึไงกันน้ะตอนนั้น
                    ผมเดินเข้าไปนอนในห้องของผม แต่ก็นอนไม่หลับอีกเหมือนกัน แย่ที่สุด
ผมนอนไม่หลับทั้งคืน ขอบตาดำเลยล่ะ
#เช้าวันต่อมา#
                    มีเรือคองโก เดินเรือมาหา...พวกผม
ผมได้ยินเสียงเรียก:ท่านกิมจิๆ มีเรือมารับเราแล้วครับ!!!
//ลุกขึ้นจากเตียง//:มีเรือมางั้นหรอ...
#ณ ป้อมปราการ อังกฤษ#
                    ผู้การเรือหลวงเดินเข้ามาในห้องทำงาน...
//เลขาก้มหัวให้//:ยินดีต้อนรับกลับครับ ท่านบารอน...
//ท่านหันไปมองด้วยความเยือกเย็น//:.....
                    เขาเดินไปที่โตีะทำงาน วางหนังสือและแฟ้มกองใหญ่ลงกับโต๊ะ
เสียงดังมาก...
//นั่งเท้าคาง//:(ยามาโมโตะ...แกชักจะหายไปนานซ้ะแล้วสิ) หึๆๆ...//ขำเบาๆ//
                    ทันไดนั้นเอง... คนๆนั้นก็เดินมาที่หน้าประตูห้องทำงาน...
//เคาะประดูอยู่นาน//....เชิญ....!!!
*ยิ้มหวานให้กับบารอน*:ท่านครับ...เมื่อใหร่ท่านจะออกรบอีกครั้ง...
//เปิดอ่านหนังสือ ไม่สนใจ...//:มันแล้วแต่ชั้นน้ะ...คุณไมเคิล คุณไม่รู้ล่ะสิิว่า...ญี่ปุ่น พวกมันนั้น
จะเหิมเกริมพวกเราเอามาก //ปิดหนังสือ// คุณเองก็รู้ว่าช่วงแบบนี้...ควรจะ...
*เขาเกรงตัว*:จะอะไรหรอครับท่าน... //เหงื่อใหลเต็มหน้า//
#ณ ป้อมปราการเรือยามาโมโตะ#
                    ผมได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง โดยที่หน่วยเรือคองโก มาช่วยไว้ ลแะนำทางมา...
ผมต้องขอบคุณเค้ามาก ถ้าไม่ได้เค้า ผมคง...ไม่กลับมา
#ณ ห้องผู้การเรือ#
*ผู้การเดินมาหา*:กิมจิ....
*ผมขานรับ*:ครับท่าน...//ถอดหมวกและคำนับ//
//เดินมาจับใหล่//:ไม่ต้องทำแบบนั้นหรอกน้ะ นายมีค่ากับชั้นมาก
*ผมงง*:หืม...มีอะไรหรอครับ...
*ท่านหัวเราะ*:555+ ...เป็นว่า...ขอขอบคุณที่ท่านอิโซโร ไปช่วยพวกคุณ
                    อิโซโรกุกับเก็มมะ เดินเข้ามาข้างๆผม...
//ทั้งสอง คำนับ//:สวัสดีครับท่านยามาโมโตะ...//ท่านพยักหน้า//
*ผมถามท่าน*:ท่านครับ //ท่านกันมา// ท่าน...จะบอกอะไรกับพวกผมหรอครับ
//เขาหัวเราะดัง//:555+ เรื่องลับสุดยอดเลยล่ะ //ยิ้มกริ่ม// เอาเป็นว่า...วันนี้ตอน...
...เวลาค่ำบ่าย 1 (01:00PM) ชั้นจะพาพวกนาย ขับรถออกไปข้างนองป้อมนี้
ชั้นจะพาพวกเธอไปดู...ความลับที่เก็บปกปิดมานานนับ10กว่าปีของชั้น....
*ผมถาม*:จะพาพวกเราไปหาความลับของคุณเอง... ทำไมกัน...//งงมาก//
*ท่านยิ้ม*:55+ เอาเถอะ พวกนายคงไม่รู้ประวัติการรบของชั้นหรอกใช้มั้ย หรือว่ารู้!!!
*ผมกับเพื่อน เสียงเดียวกัน*:อ่า~ ไม่...ครับ...
#หน้าประตูด่านน้ำข้างนอกปราการ#
                    ไมเคิลออกเรือมาสืบเสาะหาข้อมูลของยามาโมโตะ...
*เขาร้อน*:เฮ้อ~!!! ทำไมท่านบารอนต้องใช้เรามาแบบนี้ด้วยน้า~
//เขาตกใจ//:ห๊ะ...!!!  //ส่องกล้องดู// นั่นท่านยามาโมโตะ กับพวกลุกน้องกองเรือนิ
(งานดีซ้ะแล้วสิเรา...) //คุยกับบารอนทางวิทยุ// ท่านบารอน ผมเจอท่านแล้ว...
...ครับผม ผมจะตามดูครับ... ...ได้ครับท่าน... //ส่องกล้องดูต่อ// พวกแกจะไปใหน...
ชั้นก้จะไปด้วย //หัวเราะเบาๆ// ฮ่าๆ....
#####ติดตามตอนต่อไป#####