สงครามนาวี

                    แน่นอนว่าท่านยามาโมโตะกำลังพา

พวกผม....ไปนอกปราการ ไปในที่ๆไม่มีใครรู้

#ณ ถนนร้าง#

*ผมถาม*:ท่านจะพาพวกผมมาทำไมที่นี่หรอครับ

//ผมรู้สึกวังเวง//

                    ท่านมองหน้าผม แล้วยิ้มใส่อย่างกับว่ามีอะไรที่หน้าตื่นตาดูอยู่เลย.....

//หันไปมองป้าย//

ถนนปิด

                    ไม่นาน ผมก็ถึงปากถ้ำอันใหญ่ยักษ์

ข้างในดำมืดมากๆ ท่านหยิบไฟฉายมาเปิดส่อง

*ผมสงสัยมาก*:ท่านจะพาผมมาทำไร

//ท่านหยุดเดิน//:ถึงแล้วล่ะ

*ผมเดินไปมอง*:นั่นเงาอะไร.....

*ท่านถาม*:กิมจิ...นายรู้มั้ยว่าที่นี่มัน...ไม่มีใครู้จัก

//หยิบไฟฉายส่องไปด้านหน้า// นายเจออะไรล่ะ

                    ผมมองเห็นหัวเรือที่ใหญ่มากๆ และสูงมาก....ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร...แต่แน่นอนว่า เรือแน่ๆ

*ท่านบอก*:นี่คือ....//ท่านชี้นิ้ว// เรือประจัญบานยักษ์

ในนามว่า...ยามาโตะ

*ผมตกใจ*:ห้ะ!!! นี่หรอ...ยามาโตะ //เดินดูรอบๆ//

ทำไมมันยาวขนาดนี้ ตัวเรือก็กว่างมาก

*ท่านบอกผม*:มันไม่ได้ใช้มาหลายๆปีล่ะ มันเป้นเวลานานมากที....ทิ้งมันไป

                    ผมได้ยินเสียงฝีเท้าคน ข้างนอกถ้ำ ผมเดินออกไปดูแต่ก็ไม่เจอใคร

แปลกมั้ยล่ะ ที่ได้ยินแบบนั้น

//ไมเคิลแอบอยู่ข้างโขดหิน//:เฮ้อ~ เกือบไปแล้วซิเรา!!! //หันไปมองดู//

 //ผมเจอกระดาษเก่าบนพื้น//: //หยิบขึ้นมา...// นี่อะไรเนี่ยะ....

#ณ แผ่นกระดาษ#

                    ข่าวด่วนแห่งชาติ ในตอนนี้ พวกเรากำลังประสบปัญหาภาวะขาดแคลนน้ำมัน

เป็นอย่างมาก การค้าขายขนส่งทางน้ำ มีโอกาศยุติลงได้สูงมาก

#ข่าวดัง#

เรือรบทางทหารเรือ มีน้ำมันไม่เพี่ยงพอกับการที่แลกด้วยการ..ทำสงคราม กับต่างชาติ

เรือรบทุกลำ แม้แต่ ยานพาหนะลอยน้ำทุกชนิด จึงจำเป็นต้องงดการเดินทาง..ในทางน้ำ

//หันไปมองยามาโมโตะ//:นี้หมายความว่าไงกันครับ...ท่านยามาโมโตะ ข่าวนี้มัน....

//เขาเดินมา//:มันก็ตามนั้นแหละ ช่วงนั้นน้ำมันขาดแคลนมาก พวกเราเหล่ากะลาสีเรือ ก็เริ่มที่จะ

ไม่สนใจกับเรืออีกต่อไปแล้ว //มองหน้า// แต่ตอนนี้ พวกเรา...หลับมาอีกครั้ง

                    ผมก็คงไม่เชื่อ ณ จุดๆนั้นแน่ๆ ราคาน้ำมันตกต่ำก็ว่าไปอย่าง แพงก็ว่าไปอย่าง

ในตอนนั้นน้ำมัน...มันหายากขนาดนั้นเลยหรอ แต่ที่เราคุยกันอยู่นี่...ก็ไม่ได้หมายความว่า

พวกของผมทั้งสามคน.....จะฟังอยู่กันแค่สามคน.....หรอกน้ะ

//เขาหันไปมอง//:หืม!!! ใครน่ะ!!!

//ไมเคลตกใจ//:เอ้ย!!! ตายล่ะสิ //วิ่งหนีหายไป//

                    ผมกับพวกของผมก็วิ่งตามกันแทบหอบ แต่คนๆนั้นหายไป...เร็วมากเลย

*ผมถาม*:เอาไงดีครับ //หอบ// หายไปแล้ว...

*อิโซโระเดินเข้ามา*: //หยิบแว่นมาใส่// สงสัยคงต้อง...แกะรอยหาแล้วล่ะ หึหึหึ

#เช้าวันต่อมา#

                    เช้าวันนี้ ผมตื่นขึ้นมา ได้ยินเสียงคนแถวนั้นตะโกนลือลั่นกันใหญ่

พวกเค้าตะโกนส่งเสี่ยงทำไมกันน้ะ.....

//รีบวิ่งไปดู//:ขอทางหน่อยครับ ขอทางหน่อย... //เดินแทรกเข้าไป//

*อิโซโระยืนมองดู*:กิมจิ นายคิดว่าพวกมันหลอกเราเล่ใช่มั้ย //กิมจิมองดูเช่นกัน//

*ผมอึ้ง*:เอ่อ~ ผมว่าพวกเราคงต้องเตรียมตัวตั้งหลักกัน ก่อนดีกว่ามั้ย //เห็นกระดาษ//

มีกระดาษเขียนมา... //หยิบขึ้นมา// กระดาษแผ่นเล็กมาก //อิโซโระมองดู//

#ณ แผ่นกระดาษ#

                    หวัดดีสะหายทีเก่าแก่ของชั้น...ทุกคนเลย วันนี้ไม่มีอะไรจะพูด เลยต้องสั่งให้

ผู้ช่วยส่งมา เอาล่ะ..ฟังไว้...ถึงชั้นจะไม่ได้มาหาพวกนาย ก็ไม่ได้หมายความว่าชั้นจะไม่หยุด

ทำสงครามนี้...เพราะฉนั้น ถ้านายรู้ตัวทันก็คงดี อีกแค่5วินาทีเท่านั้น....

*ผมงง*:5วินาที....หรือว่า!!! //หันไปมอง// ตอปิโดตั้งเวลา //รีบหันไปบอก// ทุกคนวิ่ง~

                    จากนั้น ตอปิโดนั่นก็ระเบิดออก จนผมกับอิโซโระ กระโจนไปข้างหลัง

ผู้คนส่งเสียงหวีดร้องกันใหญ่ แตกตื่นไปหมด

//พลิกด้านหลังกระดาษดู//

#หลังกระดาษ#

                    นี่แค่เตือน...ต่อไปอย่ามาหยามพวกชั้นอีกเป็นอันขาด!!!

*ผมว่างกระดาษลงกับพื้น*:มาจากเรือประจัญบานระดับสูงสิน้ะ....แย่จริงเชี่ยว

*อิโซโระจับใหล่*:ถึงอย่างไง...เราก็มีโอกาสสูงอยู่น้ะ พวกมันจะรู้อะไรดีกว่าพวกเราล่ะ

ท่านยามาโมโตะก็เป็นคนที่วางกลยุทธ์สงครามเองเลยน้ะ แผนแบบเนี้ยะ..ท่านเข้าใจอารมณ์

ของพวกนั้นอยู่หรอก //หันไปห้องบังคับการ// ท่านมองอยู่....

*ผมหันไปมอง*:หืม...ใหน...

#ณ ห้องบังคับการ#

*ยามาโมโตะมอง*:บาร์รอน...นายทำแบบนี้เพื่ออะไร.... //เหล่ตา// จากนี้ไปทุกคนจะไม่

ต้องทนทุกข์อีกต่อไปแล้ว.....

#ณ ป้อมปราการ ยูเอสเอส#

*บาร์รอนเดินมาดูไมเคล*:ไงๆ เป็นไงมั่ง.....ชั้นส่งของขวัญไปให้พวกนั้นแล้วน้ะ

*ไมเคิลถาม*://ส่งสัย//เอ๋...อะไรหรอ ที่ส่งไปอ่ะ

*บาร์รอนยิ้ม*:55 ก็แค่ระเบิดลูกนึง ที่ให้เป็นของกำนันกับพวกญี่ปุ่นเท่านั้นเอง

//หันไปนอกหน้าต่าง// (ยามาโมโตะ อีกไม่นานแล้ว...ที่เราจะได้ทำสงครามกันอีกครั้ง หึหึ)

#####ติดตามตอนต่อไป#####