Devil heartless ปีศาจร้าย หัวใจทศกัณฐ์

บางครั้งโลกมักจะเหวี่ยงคนที่ไม่ใช่มาก่อนเสมอ

เช้าวันรุ่งขึ้น

คำว่าบังเอิญหรอหึ หึ หึ คำนี้มันใช้ไม่ได้กับฉันหรอก

โมโห โมโห โมโห

“ไปกินรังแตนมาจากไหนเกลหน้าเธอบูดมาก”

“เซ็งอ่ะแก”

“what!!! แกเซ็งเรื่องไรไหนเล่าให้หนูอิมคนนี้ฟังสิ”

“ก็ฉันเจอ เอ่อ เอ่อ.....ช่างมันเหอะไม่มีไรหรอก”

“แล้วแกหาพี่รหัสเจอยัง” พู่ไหมถามด้วยความกังวล

“เจอแล้วล่ะ แต่ยังไม่ได้ลายเซ็นมาเลย”

“เห้ย ไหนเป็นอย่างนั้นอ่ะ”

“แล้วจะทันงานสอยดาวหรอพวกพี่ว๊ากยิ่งโหดอยู่” พู่ไหมก็ยังถามด้วยความเป็นห่วงเช่นเคย

“ฉันจะเร่งไปขอนี่ล่ะ”

“งั้นก็ไวๆล่ะกัน ฉันเป็นห่วง”

“งั้นไปก่อน บาย”

สถานที่งานสอยดาว

แฮะ แฮะ หึยหาเจอจนได้น่ะไอ้พี่รหัสบ้าทำไมดวงของฉันต้องมาเจอผู้ชายปากจัดด้วยนะ

คนแรกก็พี่ออสการ์ ชะ ชะใช่เกือบลืมไปเลยว่าฉันเคยชอบพี่ออสการ์แต่ว่า เรื่องมันผ่านมานานน่าจะลืมได้แล้วน่ะยัยเกล

“พี่ไทเท” ฉันเรียกเขาพร้อมกับกังวลว่าพี่เขาจะตอบฉันกลับไหมน้า

“แหมนึกว่าใครเรียกที่แท้ก็น้องรหัสสุดสวยนี่น้าจะมาขอลายเซ็นพี่หรอ ฝัน/ไป/เหอะ”

“นี่นา..เอ่อพี่รหัสรบกวนเซ็นให้หนูหน่อยนะคะ นะคะ” แสร้งบีบน้ำตาขนาดนี้ไม่ใจอ่อนให้มันรู้ไป

“ไม่ต้องทำมาเป็นบีบน้ำตาเลยนะ อ่าๆเห็นแก่ความเป็นน้องรหัสเลิกทำหน้ามู่ทู่ได้ล่ะเอางี้เธอเห็นสนามกีฬานั่นไหม ไปเต้นไก่ย่างถูกเผาให้พี่ดูหน่อยสิครับบบ”

“อะไรนะเต้นไก่ย่างจะบ้าคนตั้งเยอะ และอีกอย่างนะฉันไม่ใช่หมา”

“ไม่เต้นหรอ งั้นก็อด” ทำหน้าตาล้อเลียนใส่ฉันอีกฮึ “เต้นก็ได้ว่ะ”

หนึ่งอาทิตย์หลังจากงานสอยดาวและรับน้องผ่านไป

“แหมๆ ยอดวิวในเพจหน่ะสูงปรี๊ดๆเอาเลยนะย่ะหล่อ”

“ร้ายไม่เบาเลยเพื่อนฉัน ฮ่าๆ”

“นี่พวกแกสองคนหยุดพูดเลยนะ ฉันอายจะแย่อยู่แล้วใครกันที่บังอาจถ่ายคลิปฉันตอนเต้นจะจับมาฆ่าหมกป่าให้หมดเลย”

“แต่มันก็คุ้มนะได้ลายเซ็นพี่รหัสทันทีด้วย”

“เลิกพูดเถอะยัยพู่ฉันล่ะเกลียดนายนั่นจริงๆ”

“นู่นๆพรหมลิขิตหัวใจแกมาแล้วหนีกันเถอะพู่ไหมเดี๋ยวจะไปเป็น ก-ข-ค คู่เขาฮ่าๆๆ”