Devil heartless ปีศาจร้าย หัวใจทศกัณฐ์
6.2
เขียนโดย 
kukkig
วันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 20.55 น.
8 ตอน
0 วิจารณ์
10.30K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 มีนาคม พ.ศ. 2560 13.29 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
5) บุพเพอาละวาด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพอจะรักใครสักคน แต่ทำไมหัวใจฉันมักจะลังเลเสมอ
“สวัสดีครับน้องเกล” นั่นไงตายยากชะมัด ไม่น่าเอ่ยถึงเลย
“และที่มือถืออะไรหน่ะ” ไม่ได้อยากรู้จริงๆนะ(แต่ที่ถามอ่ะตามมารยาทเฉยๆ)
“ขนมครับคุณน้องรหัสไม่ใช่ผงซักฟอก” พูดจบพร้อมกับรอยยิ้มฉีกจนจะถึงหู
“ก็รู้คะ แต่เอามาให้ทำไมคะ”
“ให้หมาเอ้ยให้น้องนั่นแหละ”
“เกรงว่าจะไม่รับนะคะ” ดูๆขนาดเอาขนมมาให้ยังจะปากเสียใส่อีกใครจะไปอยากกิน
เชอะ!!
“เลิกบ่นในใจได้ล่ะ ได้ยินนะเอาไปขนมอ่ะ จะกินก็กินไม่กินก็โยนให้หมา”
ขนาดฉันนินทาข้างในใจนะยังจะได้ยินอีก
“คงจะขอตัวนะคะ ลำไย(รำคาญ)” ยิ้มอ่อนคะยิ้มอ่อน
“นี่เธอ” เขาทำหน้าดุร้ายพร้อมกับยกนิ้วชี้ใส่ฉัน
“บาย” แลบลิ้นเป็นของขวัญให้เอ้า
หลังจากอีตาไทเทเอาขนมมาให้ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตอันสงบสุขของฉันก็ไม่เงียบเหงาเหมือนเคย
ถ้าวันไหนพี่ไทเทไม่มารบกวนมันก็เหมือนขาดหายไปแต่ถ้าวันไหนมาก็ออกจะรำคาญนิดๆ
แต่ทำไมอีตานี่มันดีต่อใจขนาดนี้น่ะแต่หัวใจข้างในนี้มันขัดแย้งกันแบบแปลกจะว่าพี่ไทเทมีอิทธิพลต่อใจก็ว่าใช่
หรือจะเป็นเพราะฉันแอบรักพี่ออสการ์อยู่เต็มหัวใจแต่ถ้าวันนึงต้องเลือกใครสักคน
แล้วฉันจะทำไงเนี่ย
เออว่าแต่เราเลือกได้หรอ?
ร้านอาหารA B C
“นี่ๆพวกแกรู้ข่าวยัง”
“ข่าวไรอ่ะอิม” พู่ไหมถามอิมทันทีที่หนูอิมพูดจบ
“เออ นั่นดิทำอ้ำๆอึ้งๆอยู่นั่นล่ะรีบพูดๆเหอะ”
“ฉันได้ข่าวมาจากพี่บัสพี่แกบอกว่าเราจะได้ไปเข้าค่ายที่ชลบุรี สัตหีบอะไรสักอย่างนี่ล่ะ”
“แล้วไปกี่วันอ่ะอิม”
“สามวันสองคืนนี่ล่ะ อีกอย่างนะไปฝึกกับทหารซึ่งมันก็มีแต่คนโหดๆทั้งนั้นพี่บัสบอกว่าเตรียมอาหารสำรองไปเอาไว้เลย
รับรองอาหารที่นั่นพวกเธอไม่กล้าจะแตะเลยสักนิดเดียว”
“มันโหดขนาดนี้เลยเชียว น่ากลัวเหมือนกันเนาะ”
หลังจากที่กลุ่มเราเม้ามอยไปเรื่อยเปื่อย ก็มีเพื่อนที่ไหนก็ไม่รู้เดินมาสกิดหลังฉัน
“เธอๆ ใช่คนที่ชื่อนิคเกลป่ะ ที่เป็นน้องรหัสพี่ประธานอ่ะ”
“อือ ใช่ทำไมมีอะไร รู้จักฉันด้วยหรอ”
“รู้จักสิ พวกเราสี่คนก็อยู่ห้องเดียวกันนี่ล่ะแต่ฉันพึ่งมาเรียน พอดีพี่ที่คณะนัดประชุมด่วน
พวกเธอคงจะไม่ทันสังเกตเห็นฉันก็เลยออกมาตาม เออคุยตั้งนานฉันชื่อชิงชิงนะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะชิงชิง งั้นเราว่ารีบไปกันเถอะไปเกล อิม”
ห้องประชุมคณะบริหารธุรกิจ
“น้องๆครับ พวกพี่มีเรื่องจะต้องแจ้งให้พวกน้องทราบก็คือวันเสาร์ที่ใกล้จะมาถึงนี้พวกพี่
จะพาน้องไปเข้าค่ายภายใต้โครงการจิตอาสารักบ้านเกิดเราจะพาพวกน้องไปทั้งหมดสามวันสองคืน
ที่จังหวัดชลบุรี งานนี้ไม่เสียค่าใช้จ่ายใดเพราะทางมหาวิทยาลัยเป็นคนออกให้ทั้งหมด”
เฮ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงดีใจโห่ร้องขึ้นมาเมื่อรู้ว่าจะไม่ได้เสียเงิน
“เอ้าฟังกันก่อนอย่าพึ่งเฮ วันที่เราจะไปพี่จะขอนัดพวกเราให้มาขึ้นรถตอนห้าทุ่ม
รถเคลื่อนที่ออกเวลาห้าทุ่มสี่สิบห้าใครไม่ทันหรือตกรถ ก็ต้องหาทางมาให้เองและใคร
ที่จะไม่มาคิดจะชิ่งพี่ขอบอกพวกน้องไว้เลยว่าติด F ภาคกิจกรรมแน่ๆ ห้ามเลท ห้ามสาย เข้าใจมั้ย”
“เข้าใจคะ” เสียงนับเกือบร้อยกว่าคนตอบแบบพร้อมใจกันมาก
วันศุกร์เวลา 23:00 (วันเดินทางไปค่าย)
“ชิงชิงเธอนั้งกับฉันนะ”
“โอเค”
“ส่วนพวกแกสองคนยัยเกล ยัยไหมนั้งด้วยกัน”
“จ้า/เออ” ฉันกับพู่ไหมตอบหนูอิมพร้อมกัน
ฮั่นแน่พากันสงสัยใช่มั้ยล่ะว่าทำไมชิงชิงถึงมาอยู่กับพวกเราอ่ะจะบอกให้
เพราะเธอพึ่งจะย้ายเข้ามาเรียนและไม่มีเพื่อนพวกเราเห็นว่ารู้จักกันแล้วไหนๆก็เป็นเพื่อนกันดีกว่า
“อีกนานป่ะกว่าจะถึง”
“ไม่รู้อ่ะ เกลๆพรหมลิขิตของแกมาหาแล้วอ่ะ”
อ๊ากกกจะมาทำไมว่ะแกล้งหลับดีกว่า
“หว่า อุตส่าห์เอาขนมมาให้หลับซ่ะละ เอ่อน้องพู่ไหมพี่ขอฝากขนมให้เพื่อนน้องได้ไหม”
เมื่อไหร่จะไปซักที อย่ารับนะไหมอย่า อย่า
“คะ พี่ไทเท” ฉันหรี่ตาเล็กน้อยเห็นหลังอีตานั่นเดินไปนั่งข้างหลังพร้อมกับขนมอยู่ในมือยัยเพื่อนตัวแสบ
“ยัยไหมแกไปรับทำไม”
“พี่เขาให้ก็กินๆไปเหอะเสียดายของ”
“แกกินไปคนเดียวเลยนะ ฉันจะนอนแล้ว”
“แหมะๆทำเป็นงอน”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
