Devil heartless ปีศาจร้าย หัวใจทศกัณฐ์

พรหมลิขิตเริ่มใหม่อีกครั้ง เขาคือคนที่ใช่แต่ไม่ตลอดไป

“หึม ฉันนึกว่าว่าเธออ่านชีทที่จดเมื่อวานที่แท้ก็อ่านนิยายนี่เอง”

“บ้ายัยอิมฉันไม่ได้อ่านนิยาย ฉันดูดวงต่างหาก”

“บ้างมงายอ่านชีทก่อนไหมจะสอบแล้วนะ”

“บ่นๆ อยู่นั่นนล่ะแม่ชีพู่ไหม เออพากันตามหาพี่รหัสเจอกันยัง”

“ยัง” คำตอบสั้นๆแต่ได้ใจความของทั้งสองคน

“ฉันตามหาจนเหนื่อยล่ะเนี่ย พวกแกพากันได้คำใบ้อะไรอ่ะ”

“ฉันได้คำใบ้ว่า กาแฟหก ขนมครกสมัยอยุธยา”

“ของแกยากมากแต่ของฉันยากกว่ามาดูของฉันนี่ ยินดีที่ไม่รู้จัก แต่ถ้าอยากรักเดี๋ยวพี่ทักไปจีบนะครับแกดูฉันจะไปตามหาที่ไหนกัน”

“ของฉันเลี่ยนมากดูถ้าโดนเท ให้เซไป ถ้าโดนใจ ให้เซมา แวะเลี่ยน”

“เห้ออออ” เป็นการผสานเสียงของพวกเราสามคนที่ออกมาพร้อมเพียงกัน

“ฉันได้ยินมาว่าใครที่ตามหาพี่รหัสไม่เจอและไม่ได้ลายเซ็นต์ก่อนงานสอยดาวและรับน้องนะจะโดนทำโทษและจะไม่มีพี่รหัสไปจนจบปีสี่”

“จริงนะ!!!”

“โอ้โหทำไมมันโหดยังนี้ว่ะ ฉันไม่น่ามาเรียนคณะนี้เลย”

“เฮ้ย พู่เกลเรายังมีเวลาหาตั้งหนึ่งวันสู้ๆนะเดี๋ยวฉันขอตัวก่อนนะ”

“แกจะไปไหนอิม ? ”

“ตามหาพี่รหัส

โรงอาหาร

“นี่มันก็เที่ยงวันแล้วนะเกลเราสองคนยังตามหาพี่รหัสไม่เจอเลย”

“ฉันก็เริ่มจะท้อเหมือนกัน”

“งั้นกินข้าวเสร็จเราแยกย้ายกันไปตามหากันดีกว่าไหม”

“ความคิดเข้าท่า จัดไปอย่าให้เสีย”

“ถ้าจะเสียก็เสียให้สุดๆ”

เวลา 18:32 ( ณ สนามกีฬาประจำคณะบริหารธุรกิจ )

หึ หึ หึ ตอนนี้เพื่อนทั้งสองของฉันพากันเจอพี่รหัส

ยัยอิมได้พี่โรบอล นักกีฬาสุดเท่ห์จอมเอาใจใส่ดูแลเจอกันครั้งแรกก็ซื้อขนมมาให้มันซ่ะเยอะแยะน่าอิจฉาแฮะ ส่วนยัยพู่ไหมได้ข่าวมาว่าได้พี่รหัสซึ่งเป็นพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของยัยหนูอิม ชื่อว่าพี่บัสเตียนหรือพี่บัสหล่อ รวย ซึ่งเป็นรองประธานคณะกรรมการนักศึกษาคณะบริหารธุรกิจ หูยยยเท่ห์ว่ะ อ้อลืมยัยอิมก็ไม่น้อยหน้าซึ่งพี่โรบอลของมันก็เป็นคณะกรรมการเหมือนกันซึ่งก็ดูแลด้านฝ่านกีฬานั่นล่ะ แหะ แหะร่ายซ่ะยาวเลยของฉันก็ไม่น้อยหน้าน่ะ ฉันก็ได้ข้อมูลมาเหมือนกันซึ่งพี่เขาชอบกินขนมครกและก็เป็นประธานคณะกรรมการนักศึกษาคณะบริหารธุรกิจ(เริ่ดป่ะหล่ะ) ตอนนี้พี่เขามาดูสถานที่จัดงานรับน้องฉันจะต้องเจอให้ได้ จะ..จะ..เจอแล้วดูจากข้างหลังว่าหล่อแล้ว หืมมมมตื่นเต้น

ห่ะ..........

นั่นมันไอ้คนที่ทำกาแฟหก อย่าบอกน่ะที่คำใบ้บอกว่า กาแฟหก....

จู่ๆภาพเหตุการณ์ในวันนั้นก็ย้อนเข้ามาสมอง

ชิ_หาย ซวยไหมล่ะยัยเกลหนีกลับไปตั้งหลักดีกว่า

“อ้าวน้องคนที่ด่าพี่นี่นา มาทำอะไรที่นี้หรอครับบบ”

เมื่อความเย็นมาเยือนหลัง

“สะ..สะ..สวัสดีคะ” ฉันทักทายพร้อมกับรอยยิ้มแหยๆ

“ถ้าจะทักและยิ้มแบบนี้วันหลังไม่ต้องนะครับคุณน้องรหัส” เขารู้ได้ไงว่าเราเป็นน้องรหัส

“ไม่ต้องทำหน้าสงสัยหรอกน้องวันที่เราเจอกันโดยบังเอิญ” เน้นตรงคำว่าบังเอิญนะคะ

ย้ำว่าเน้นตรงนี้จริงๆ

“อุ้ย ไม่ใช่สิใช้คำว่าบังเอิญไม่เหมาะต้องใช้คำว่าน้องนั้นด่าพี่ และพี่ก็เห็นบัตรนักศึกษาน้องเลขสองตัวสุดท้ายมันสายเดียวกับพี่และถ้าไม่ใช่น้องรหัสพี่ น้องจะมาหาพี่ทำไมน้องกนกนิภา กอบกาณจน์ หรือน้องนิคเกล”