My First Love รักแรกของยัยใจร้อนกับคนซื่อบื้อ
เขียนโดย 
NormalWriter
วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 21.17 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2560 17.46 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) หัวใจว้าวุ่น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหมอนี่มันคนร้ายฆ่าข่มขืนนี่! แย่แล้ว ทำยังไงดีเนี่ย ฉันยังไม่อยากตายยยยยย
"หน้าตาน่ารักนี่หว่า"ไอ้เลวนั่นมันพูดขึ้นมา ทำให้ฉันยิ่งขัดขืนอีก
"เออ ขัดขืนยั่งงั้นแหละฉันชอบ"แล้วมันก็ถอดกางเกง
"อื้อๆอืออื้อไออวยอ่าไอ้อ้อดไอไอ้่อ้ะเอี่ยอั้ดอ้าแอ้ง(อือๆอื้ออื้อไอค*ย อย่าให้รอดไปได้
นะเดี๋ยบั้ดฆ่าแม่ง)" ที่จริงฉันก็พูดไปงั้นแหละ เพราะรู้อยู่แล้วว่าคงบ่รอด T_T
"หึๆๆๆ" เสียงมันน่าเกียจมาก เห้ย!มันจะถอดเสื้อตูนี่หว่า สาสสสสเอ้ยยยยยยยยย
ตอนนี้คนๆเดียวที่ฉันฝากดความหวังไว้คือโชค ฉันทำตามที่เขาบอกแล้ว แล้วเมื่อไหร่เขาจะมาล่ะเนี่ย
T-TT เดี๋ยวฉันได้ตายก่อนหรอก เชี้*แล้วไง!ตอนนี้มือเลื่อนไปที่กระโปรงแล้ว กรี้ดดดดดดดดดดด
มันถอดกระโปรงฉันออกแล้ว! แกอย่าคิดที่จะถอดชุดชั้นในฉันออกเลยนะ! ไม่งั้นแกจะโดนดีแน่!
(พูดไปงั้นแหละ) ชิบหายแล้วมันจะถอดกางเกงในฉันออกแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นไม่อยากรับรู้ด้วยแล้ว!
(--)เอ็ะปิดตาแล้วมันจะหยุดเหรอ?
"พลั่ก อุก!"เปิดตาแปป (- O) ไอชั่วนั่นได้นอนไปบนพื้นแล้วสลบไปแล้ว และคนที่มาช่วย
ฉันแน่นอนว่าไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก โชค เขาเอาแจ็กเกตมาคลุมตัวฉันแล้วมัดไอ้เดนนรกนั่น
ตีสาม
หลังจากส่งไอ้โจรข่มขืนนั่นให้กับตำรวจ ฉันก็เข็ดที่จะกลับบ้านคนเดียวแล้ว เลยให้โชคไปส่ง
"เกือบไปแล้วมั้ยละ เห็นมั้ยบอกแล้วว่าจะไปส่ง แต่มันก็เลือกข่มขืนผิดคนแหละ เจอคาราเต้
สายดำไปเลยไอ้โจรนั่น" ใช่ฉันพึ่งรู่ว่าโชคเรียนคาราเต้มาตั้งแต่เด็ก
"ถ้าไม่ใช่วิธีฉันเธอคงไม่รอด ^^" จะๆ แต่ก็คงไม่รอดจริงๆนั่นแหละถ้าไม่ใช่วิธีนั้นน่ะ
ก่อนหน้านี้ในห้องของโชค
"ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น...ให้ส่งจีพีเอสมานะแล้วฉันจะเช็กดูว่าเธออยู่ที่ไหน จะได้รู้ว่าพูดเล่นหรือ
พูดจริงที่ว่าฉุกเฉินน่ะ --"
กลับมาปัจจุบัน
แล้วฉันก็โชคดีด้วยล่ะนะที่มันเป็นซอยมืดพอดี ถ้าเป็นในเมืองคงตายไปแล้ว =w="
"ถึงบ้านแล้ว"โชคบอกกับฉันหลังจากที่ฉันบอกเขาไปว่าบ้านฉันอยู่ไหน
"อืม ขอบใจนะ"
"ไม่เป็นไรหรอก แล้วพรุ่งนี้จะไปโรงเรียนไหม?"ถามมาได้ รู้ไหมว่านี่ใคร?
"ไม่ไปหรอก ไม่งั้นคงสายสักเที่ยงได้"
"555+ นั่นสินะ"เอ็งพึ่งนึกได้เรอะว่าตูเป็นจอมสายประจำห้องเพราะตื่นสาย ปกติก็
นอนห้าทุ่มแล้วนะ แล้วนี่ตีสามจะเหลือเรอะ
"งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ"โชคบอกกับฉัน
"อืม บาย"
"บาย" ...หลังจากฉันเดินเข้าบ้านมาฉันก็จับที่หัวใจตัวเอง มันเป็นอะไร? ฉันถามกับตัวฉันเอง
ตั้งแต่ข้างนอกที่เดินกลับมากับโชคแล้ว อย่าบอกนะว่า...ฉันหลงรักเขา?!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
