Love story สะดุดรักยัยเลือดหวาน
6.3
เขียนโดย นาย_หน้าหวาน
วันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 20.45 น.
13 ตอน
3 วิจารณ์
16.05K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 17.56 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) พบกัน (นาอึน)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ -นาอึน-
09:15
โอ้ยยย T^ T ผ่านไปชั่วโมงกว่ารถประจำทางที่ฉันขึ้นก็มาถึงสถานีรถไฟฟ้าสักที! ไม่นึกว่ารถจะติดขนาดนี้เลยย ต้องรีบแล้วๆ ถึงจะสายแล้วก็เถอะ -_-
แฮ็ก แฮ็ก
ฉันยืนหอบอยู่หน้าประตูรถไฟ ขณะที่ก้าวขาเข้ามาในขบวนรถไฟฟ้า สายตาของฉันพยายามค้นหาที่ว่างเพื่อนั่งพักสักนิด ก่อนจะเป็นลมไปเสียก่อน เหลือบไปเห็นที่นั่งริมสุดว่างอยู่หนึ่งที่
ซึ่งมีชายหนุ่มวัยกลางคนผิวขาวซีดดูน่ากลัว แถมใส่หมวกสวมกับแจ็คเก็ทสีดำ ลึกลับน่าดู ฉันจะเข้าไปนั่งตรงนั้นดีมั้ยเนี่ยย •^•
นั่งก็นั่งหว้าา หวังว่าวันแรกของการไปเรียนจะไม่เกิดอะไรขึ้นกับสาวน้อยตัวเล็กๆอย่างฉันนะ
หมัม!
นั้นไง พึ่งจะนั่งได้ไม่กี่วินาทีก็โดนซะแล้ว มือสากๆเริ่มเลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆจากต้นขา มันพยายามลูบไล้
T^T ช่วยด้วยคร่าา หนูไม่อยากโดนข่มขืนบนรถไฟ
ติ๊ง! เสียงประตูรถไฟฟ้าได้เปิดออก พร้อมร่างสูงๆที่เดินเข้ามา ร่างนั้นเดินเข้ามาอย่างเอื่อยเฉื่อย
พรีสสส ใครก็ได้เอามือเหนี้ยวๆออกไปจากไปจากขาอ่อนหนูที งื้อออ >[]<
"หืออ" •~• พยามส่งสายตาให้คนตัวสูงที่เดินเข้ามารู้
คนสูงที่เดินเข้ามาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉัน
" นี่..เธอหน่ะ "
>< ได้ผล ช่วยฉันที่คนสูงงงง
" เลิกนั่งเฉยๆ ให้หมอนั้นลวนลามได้ป่ะ " คนสูงตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
อ่าว! ซะงั่น ตาบ้าาา มีใครเค้าจะนั่งเฉยๆให้ไอ้บ้ากามข้างๆ ลูบขาอ่อนบ้างงง ไม่ช่วยแล้วยังว่าว่าฉันอีก โอ้ยย
ผล่ะ! ปึงง!
อยู่ดีๆนายคนตรงหน้าก็ถีบไอ้หื่นเข้าให้ อะไรดลใจให้นายช่วยฉันเนี่ย งง -^- แต่ก็ดีแล้วว
" เลิกบ่นฉันในใจได้แล้ว.. " คนตรงหน้าพูด
เอ๋ O-o ว่าเขารู้ได้ไงว่าฉันบ่น ? ช่างเถอะ
" ขอบคุณนะ -/\- "
" อืม " หึ่ยยย หยิ่ง
" ถ้ายังไม่รีบลง ขอถีบอีกซักทีนะ " นายหยิ่งมองไอ้บ้ากามอย่างเอาเรื่อง
'ไอ้บ้ากาม'
'ไอ้หื่น'
'ไอ้ลามก'
คนบนรถไฟที่กำลังแตกตื่นกับเหตุการณ์เมื่อกี้ หันมาด่าไอ้บ้ากามที่กำลังกุมใบหน้าที่เป็นรอยเท้านายคนสูง ไอ้บ้ากามลุกลี้ลุกลน วิ่งไปที่ประตู
มี'บางอย่าง'หล่นออกมาจากกระเป๋าของมันเป็นเหมือนกล่องน้ำผลไม้ตัวกล่องมีรูปมะเขือเทศสีแดงสดเป็นฉลาก
คนบนรถไฟวิ่งกรูเข้าไปหวังจะกระทืบไอ้บ้ากามคนนั้น
ตึบ! แผล๊ะ
เลือดดดด! กรี๊ดดด เลือดกระเด็นจากน้ำผลไใม้กล่องนั้น กระจายไปไม่มีทิศทาง
ฉันแอบเห็นเลือดกระเด็นเข้าหน้านายคนสูง ดูไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเหตุการณ์ตรงหน้า แถมใบหน้าเรียบเฉยได้อีกให้ตายเหอะ ~[]~
ทุกคนต้อนไอ้บ้ากามคนนั้นไปที่ประตู
" แฮ่! " หว่ายยยย ไอหื่นนั้นมีเขี้ยวด้วยยย >•<
หมวกที่ใส่ปิดบังใบหน้าถูกมือดีคนนึงกระชากออกเผยให้เห็นดวงตาสีแดงกล่ำ เล็บยาวยื่นออกเพื่อป้องกันตัว เส้นเลือดที่ใบหน้าเริ่มปูดแดงตัดกับผิวขาวซีดนั้นยิ่งทำให้น่ากลัวกว่าเดิม
เฮ้ย! แวมไพร์!!!
กรี๊ดดด เหว๋ยย กรี๊ดดดดดดดดๆ วี้ดด ว้ายยย
เสียงกรี๊ดร้องคนในขบวนรถไฟดังระงม ประตูรถไฟเปิดออกเมื่อถึงสถานี จังหวะนั้นไอ้บ้ากามจึงรีบใช้ความเร็ววิ่งออกไป ก่อนจะหายไปในตอกของสถานี
กลับมาที่คนตรงหน้าฉัน..
" เอ่ออ นาย "
เห็นเลือดแล้วสติหลุดเลยรึไง-^-*
" นาย เป็นอะไรมั้ย.. " พูดพลางใช้มือจิ้มๆ ตรงหน้า
" มะ ไ ม่เป็นไร " เค้าตอบเสียงสั่นก่อนจะพาร่างสูงๆมานั่งข้างฉัน หน้าหยิ่งๆ พอดูดีๆก็จัดว่าหล่อเลยแหละ ><
"..." เขามองฉันเล็กน้อย อยากถามชื่อจัง°[]°
"อึนยอน" เอ๋? -^- เค้ารู้ว่าฉันจะคิดอะไรอีกแล้ว
ชื่อ ฉัน โอ อึนยอน
หน้าหยิ่งหันมาพูดชื่อตัวเองอีกครั้ง หน้านิ่งได้อีก!
"มองอะไรหน้าฉันนักหนา -.- " คิ้วขมวดกันจนเป็นจะปมอยู่แล้ว =^= ไอ้หน้าหล่อเอ้ยย
"ปะ ป่ าวว นะ หน้านายมันเปร้อะเลือดอ่าา ><' "
"งั่นหรอ" อารายเนี่ยย คำพูดที่เหมือนไม่แคร์อะไรเลยนี่มันอะไรกัน
อ่าาฉันเอาทิดชู้วมานี่น่าา เอามาช็ดให้นายนี่หน่อยละกัน ถือเป็นการตอบแทนที่ช่วยฉัน ^/^
หมับ
"ยุ่ง" หมอนั้นจับมือฉันไว้ ตอนที่ฉันกำลังเอื่อมมือไปซับเลือดบนหน้า
ก็ได้! เชอะ หยิ่งนักก็ไปเรียนมันทั้งอย่างงั่นแหละ! หึ
ปิ้งป่อง ! เสียงประตูเปิดอัตโนมัติทำงาน เมื่อมันถึงสถานี คนตัวสูงลุกขึ้นสถานีเดียวกันกับฉัน หมอนั้นเดินตรงไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว คนอะไรเดินไว๊ไว =~=
ฉันหล่ะฉันก็มัวยืดยาดไม่ได้แล้วว หันมองนาฬิกาที่ข้อมือก็ปาเข้าไป เกือบสิบโมงแล้ว แย่แน่ๆ
........
ฉันรีบวิ่งก่อนจะมาหยุดที่ประตูหน้าโรงเรียน
อ่าาา ในที่สุดก็ถึงซักที แต่ฉันจะเข้าไปยังไงเนี่ยย ประตูก็ล็อค สูงก็สูง ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉันปีนไม่ไหวแน่ๆ ฮื่ออออ ทำไงดี
พอแค่ก่อนดีกว่า55555 เดี๋ยวค่อยมาแต่งต่อตอนที่สามนะทุกคน ป๋ม ขอพักสายตาแปปนึง55
09:15
โอ้ยยย T^ T ผ่านไปชั่วโมงกว่ารถประจำทางที่ฉันขึ้นก็มาถึงสถานีรถไฟฟ้าสักที! ไม่นึกว่ารถจะติดขนาดนี้เลยย ต้องรีบแล้วๆ ถึงจะสายแล้วก็เถอะ -_-
แฮ็ก แฮ็ก
ฉันยืนหอบอยู่หน้าประตูรถไฟ ขณะที่ก้าวขาเข้ามาในขบวนรถไฟฟ้า สายตาของฉันพยายามค้นหาที่ว่างเพื่อนั่งพักสักนิด ก่อนจะเป็นลมไปเสียก่อน เหลือบไปเห็นที่นั่งริมสุดว่างอยู่หนึ่งที่
ซึ่งมีชายหนุ่มวัยกลางคนผิวขาวซีดดูน่ากลัว แถมใส่หมวกสวมกับแจ็คเก็ทสีดำ ลึกลับน่าดู ฉันจะเข้าไปนั่งตรงนั้นดีมั้ยเนี่ยย •^•
นั่งก็นั่งหว้าา หวังว่าวันแรกของการไปเรียนจะไม่เกิดอะไรขึ้นกับสาวน้อยตัวเล็กๆอย่างฉันนะ
หมัม!
นั้นไง พึ่งจะนั่งได้ไม่กี่วินาทีก็โดนซะแล้ว มือสากๆเริ่มเลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆจากต้นขา มันพยายามลูบไล้
T^T ช่วยด้วยคร่าา หนูไม่อยากโดนข่มขืนบนรถไฟ
ติ๊ง! เสียงประตูรถไฟฟ้าได้เปิดออก พร้อมร่างสูงๆที่เดินเข้ามา ร่างนั้นเดินเข้ามาอย่างเอื่อยเฉื่อย
พรีสสส ใครก็ได้เอามือเหนี้ยวๆออกไปจากไปจากขาอ่อนหนูที งื้อออ >[]<
"หืออ" •~• พยามส่งสายตาให้คนตัวสูงที่เดินเข้ามารู้
คนสูงที่เดินเข้ามาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉัน
" นี่..เธอหน่ะ "
>< ได้ผล ช่วยฉันที่คนสูงงงง
" เลิกนั่งเฉยๆ ให้หมอนั้นลวนลามได้ป่ะ " คนสูงตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
อ่าว! ซะงั่น ตาบ้าาา มีใครเค้าจะนั่งเฉยๆให้ไอ้บ้ากามข้างๆ ลูบขาอ่อนบ้างงง ไม่ช่วยแล้วยังว่าว่าฉันอีก โอ้ยย
ผล่ะ! ปึงง!
อยู่ดีๆนายคนตรงหน้าก็ถีบไอ้หื่นเข้าให้ อะไรดลใจให้นายช่วยฉันเนี่ย งง -^- แต่ก็ดีแล้วว
" เลิกบ่นฉันในใจได้แล้ว.. " คนตรงหน้าพูด
เอ๋ O-o ว่าเขารู้ได้ไงว่าฉันบ่น ? ช่างเถอะ
" ขอบคุณนะ -/\- "
" อืม " หึ่ยยย หยิ่ง
" ถ้ายังไม่รีบลง ขอถีบอีกซักทีนะ " นายหยิ่งมองไอ้บ้ากามอย่างเอาเรื่อง
'ไอ้บ้ากาม'
'ไอ้หื่น'
'ไอ้ลามก'
คนบนรถไฟที่กำลังแตกตื่นกับเหตุการณ์เมื่อกี้ หันมาด่าไอ้บ้ากามที่กำลังกุมใบหน้าที่เป็นรอยเท้านายคนสูง ไอ้บ้ากามลุกลี้ลุกลน วิ่งไปที่ประตู
มี'บางอย่าง'หล่นออกมาจากกระเป๋าของมันเป็นเหมือนกล่องน้ำผลไม้ตัวกล่องมีรูปมะเขือเทศสีแดงสดเป็นฉลาก
คนบนรถไฟวิ่งกรูเข้าไปหวังจะกระทืบไอ้บ้ากามคนนั้น
ตึบ! แผล๊ะ
เลือดดดด! กรี๊ดดด เลือดกระเด็นจากน้ำผลไใม้กล่องนั้น กระจายไปไม่มีทิศทาง
ฉันแอบเห็นเลือดกระเด็นเข้าหน้านายคนสูง ดูไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเหตุการณ์ตรงหน้า แถมใบหน้าเรียบเฉยได้อีกให้ตายเหอะ ~[]~
ทุกคนต้อนไอ้บ้ากามคนนั้นไปที่ประตู
" แฮ่! " หว่ายยยย ไอหื่นนั้นมีเขี้ยวด้วยยย >•<
หมวกที่ใส่ปิดบังใบหน้าถูกมือดีคนนึงกระชากออกเผยให้เห็นดวงตาสีแดงกล่ำ เล็บยาวยื่นออกเพื่อป้องกันตัว เส้นเลือดที่ใบหน้าเริ่มปูดแดงตัดกับผิวขาวซีดนั้นยิ่งทำให้น่ากลัวกว่าเดิม
เฮ้ย! แวมไพร์!!!
กรี๊ดดด เหว๋ยย กรี๊ดดดดดดดดๆ วี้ดด ว้ายยย
เสียงกรี๊ดร้องคนในขบวนรถไฟดังระงม ประตูรถไฟเปิดออกเมื่อถึงสถานี จังหวะนั้นไอ้บ้ากามจึงรีบใช้ความเร็ววิ่งออกไป ก่อนจะหายไปในตอกของสถานี
กลับมาที่คนตรงหน้าฉัน..
" เอ่ออ นาย "
เห็นเลือดแล้วสติหลุดเลยรึไง-^-*
" นาย เป็นอะไรมั้ย.. " พูดพลางใช้มือจิ้มๆ ตรงหน้า
" มะ ไ ม่เป็นไร " เค้าตอบเสียงสั่นก่อนจะพาร่างสูงๆมานั่งข้างฉัน หน้าหยิ่งๆ พอดูดีๆก็จัดว่าหล่อเลยแหละ ><
"..." เขามองฉันเล็กน้อย อยากถามชื่อจัง°[]°
"อึนยอน" เอ๋? -^- เค้ารู้ว่าฉันจะคิดอะไรอีกแล้ว
ชื่อ ฉัน โอ อึนยอน
หน้าหยิ่งหันมาพูดชื่อตัวเองอีกครั้ง หน้านิ่งได้อีก!
"มองอะไรหน้าฉันนักหนา -.- " คิ้วขมวดกันจนเป็นจะปมอยู่แล้ว =^= ไอ้หน้าหล่อเอ้ยย
"ปะ ป่ าวว นะ หน้านายมันเปร้อะเลือดอ่าา ><' "
"งั่นหรอ" อารายเนี่ยย คำพูดที่เหมือนไม่แคร์อะไรเลยนี่มันอะไรกัน
อ่าาฉันเอาทิดชู้วมานี่น่าา เอามาช็ดให้นายนี่หน่อยละกัน ถือเป็นการตอบแทนที่ช่วยฉัน ^/^
หมับ
"ยุ่ง" หมอนั้นจับมือฉันไว้ ตอนที่ฉันกำลังเอื่อมมือไปซับเลือดบนหน้า
ก็ได้! เชอะ หยิ่งนักก็ไปเรียนมันทั้งอย่างงั่นแหละ! หึ
ปิ้งป่อง ! เสียงประตูเปิดอัตโนมัติทำงาน เมื่อมันถึงสถานี คนตัวสูงลุกขึ้นสถานีเดียวกันกับฉัน หมอนั้นเดินตรงไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว คนอะไรเดินไว๊ไว =~=
ฉันหล่ะฉันก็มัวยืดยาดไม่ได้แล้วว หันมองนาฬิกาที่ข้อมือก็ปาเข้าไป เกือบสิบโมงแล้ว แย่แน่ๆ
........
ฉันรีบวิ่งก่อนจะมาหยุดที่ประตูหน้าโรงเรียน
อ่าาา ในที่สุดก็ถึงซักที แต่ฉันจะเข้าไปยังไงเนี่ยย ประตูก็ล็อค สูงก็สูง ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉันปีนไม่ไหวแน่ๆ ฮื่ออออ ทำไงดี
พอแค่ก่อนดีกว่า55555 เดี๋ยวค่อยมาแต่งต่อตอนที่สามนะทุกคน ป๋ม ขอพักสายตาแปปนึง55
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ