Love story สะดุดรักยัยเลือดหวาน
เขียนโดย นาย_หน้าหวาน
วันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 20.45 น.
แก้ไขเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 17.56 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) พบกัน ( อึนยอน)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ-อึนยอน-
ซ่าา ซ่าา ครืนน ~
อ่าา ฝนตกหรอเนี่ย อากาศดีจริงๆเลย ผม ชอบอากาศแบบนี้ จะว่าไปนี่ก็ใกล้จะเช้าแล้วนี่นะผมควรลงจากดาดฟ้า ไปอาบน้ำแต่งตัวสักที เฮ้อ~ แสงจากพระอาทิตย์ กำลังจะทำให้ผมเซ็ง
คุณอาจจะคิดว่าผมกลัวแดด ป่าวเลย ผมแค่ไม่อยากผิวไหม้ก็แค่นั้น..
ผม อึนยอน เป็นแวมไพร์ แต่.. ผมไม่ได้อยากใช้ชีวิตแบบแวมไพร์ตัวอื่น
ดูดเลือดมนุษย์หรอ หึ สมัยไหนแล้ว... เดี๋ยวนี้เขามี เลือดใส่กล่องเหมือนน้ำผลไม้ขายแล้วครับ
แวมไพร์สมัยใหม่ไม่จำเป็นต้องไล่ดูดเลือดคนนู้นคนนี้แล้ว
เพราะเผ่าพันธ์เรา ถูกสังคมมนุษย์ ต่อต้าน เพราะมนุษย์กลัวพวกเรา กลัวจนต้องทำสัญญากันระหว่างมนุษย์และแวมไพร์ เหอะ น่าขำสิ้นดี
แวมไพร์ที่ละเมิดสัญญา จะถูกจับตัวไปทรมานโดยองค์กร Blood เป็นองค์กรที่ดูแลความประพฤติของแวมไพร์ไม่ให้สร้างเรื่องให้แก่มนุษย์
'ตัวประหลาด'
'ปีศาจ'
ผมถูกเรียกอย่างนี้ทุกทีที่มนุษย์จับได้ ผมไม่มีเพื่อน ตั้งแต่เด็ก ร้องไห้อยู่บ่อยครั้ง บางที่ก็เหงา
ผมต้องเริ่มใหม่แล้วสินะ การเข้าเรียนที่โรงเรียนชีชอล ถือเป็นการเริ่มใหม่ของผมเลยหล่ะ
คราวนี้..จะไม่มีใครรู้ จะไม่ให้ใครจับได้
อ่า พล่าม มาเยอะแล้ว ผมควรไปอาบน้ำสักที
ฟิ้ว~
" อึนยอนนน ลูกรักกก วันนี้เปิดเทอมวันแรก สู้ๆนะลูก ตั้งใจเรียน >3< " แม่ดึงผมไปกอดก่อนจะหอมที่แก้มทีนึง เป็นแม่ที่น่ารักจริงๆเลยนะ : ]
" อึนยอนย๊าาาา อย่าลืม ทาครีมกันแดด " ... แม่ก็อย่างเงี้ยแหละครับ ค่อยดูแลทุกอย่าง
" เสื้อไม่เรียบเลย.. ถอดออก "แค่เสื้อไม่เรียบเนี่ย เฮ้อออออ เมื่อไหร่จะได้ไป
"ค้าบ" ช่วยไม่ได้ T^T
หลังจากนั้นแม่ก็จัดการรีดทั้งเสื้อทั้งชุด ทุกอย่างก็ว่าได้ คุณแม่ก็วางชุดไว้ แล้วน่าจะเข้าครัวไปเอาเลือดกระป๋อง ที่ องค์กร Blood ผลิต มาให้ผม เอาไปกินที่โรงเรียน..
ย่อง ย่อง
หมับ ~ หลังจากคว้าชุดนักเรียนได้ทั้งชุด ต้องพยายามย่องเบาที่สุด เพื่อไม่ให้แม่ที่อยู่ในห้องครัวได้ยิน
อ่าาาา กว่าจะหนีคุณแม่ออกมาได้ ฟู่~ เล่นห่วงนู่ห่วงนี้ไม่ได้ไปกันพอดี ช่างเถอะผมไม่รีบ ผมชอบการเดินทางแบบมนุษย์มากกว่า ถึงแม้จะถึงช้ากว่าก็เหอะ แต่มันทำให้ผม เหมือนมนุษย์ธรรมดา
09:25
ติ้ง!กว่าจะมาอีก รถไฟฟ้าเนี่ยยย คิดผิด หรือ คิดถูกที่ทำตัวเหมือนมนุษย์ -.-*
ก้าวเข้ามาบนรถไฟก็เจออะไรสนุกเลยแฮะ^^
แวมไพร์วัยกลางคนกำลังลูบไล้ไปที่ขาอ่อนของยัยผู้หญิงคนนึง ยัยนี่ -.- ไม่ขัดขืนบางรึไง
ผมเดินไปหยุดตรงแหละยืนตรงที่เธอนั่งพอดี เฮ้อ..
"นี่ เธอหน่ะ" -_- ผู้หญิงสมัยนี่มันเป็นแบบนี้หมดเลยรึป่าวเนี่ย
"เลิกนั่งเฉยๆให้หมอนั้นลวมลามได้ป่ะ"
'ช่วยฉันด้วยน๊าา พลีส' เธอขอให้ผมช่วยหรอ
"หือ '_' " ไอ้แก่นี่นิ! ยังไม่หยุดแถมมองมาที่ผมอีก ไม่ไหวละ
ผล่ะ! ปึง!!
เป็นไงถีบยอดหน้าเข้าให้ ^.^*
' อะไรดลใจให้ช่วยฉันเนี่ย งง '
คิดในใจซะดังเชียวนะ "เลิกบ่นฉันในใจได้แล้ว.." อ้ะ เผลอพูดอะไรแปลกออกไปซะได้
" •~• ขอบคุณนะ " ไม่เป็นไรหรอกน่าา ฉันก็หมันไส้ไอ้แก่นี่เหมือนกัน
" อืม " ไม่อยากให้เธอมาสุงสิงกับฉัน ตอบไปแค่เนี่ยแหละดีสุด
ตึบ! แผล่ะ
อือหือ กระเด็นเข้าปากมานิดนึง-.-^ อ่าาาา กลิ่นเลือดนี่มัน ยั่วน้ำลายจริงๆ ซี้ดดดด
"เอ่อ นายย" ยัยตัวเล็กพยายาม เรียกผม พลางใช้นิ้วจิ้มจิกๆ •_•เห็นผมเป็นตัวอะไรห๋าาา
อืออ กลิ่นเลือดทำให้ผมคุมสติแทบไม่ไหวแล้ว เลือด..
"นาย เป็นอะไรมั่ย.."กลิ่นหวานๆจากตัวยัยนี่มันคืออะไรกัน!
"มะ ไ ม่เป็นไร" ==ยัยนี่เอาแต่จ้องหน้าอยู่นั้นแหละ
'อยากถามชื่อจัง'
"อึนยอน"ยัยบ๋องนี่จะทำหน้างงทำไม หงุดหงิด
"ชื่อฉัน โอ อึนยอน"
บอกขนาดนี้ถ้างงอีกพ่อจะจับกัดคอให้-w-
ปิ้งป่อง!อ่าาถึงสักที
ยัยนี่มาทางเดียวกันด้วยแฮะ อืมมม ไปล้างหน้าก่อนดีกว่า
ฟิ้ว~
เป็นงายยยย ฝั่งพระเอกบ้าง ฮ่าๆ วันนี้ว่างเป็นพิเศษเอาไป2ตอนเลยยย คิคิ
โหวตให้เค้าด้วยน๊าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ