Love story สะดุดรักยัยเลือดหวาน

6.3

เขียนโดย นาย_หน้าหวาน

วันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 20.45 น.

  13 ตอน
  3 วิจารณ์
  16.04K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 17.56 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) พบกัน (นาอึน)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     -นาอึน-

  09:15

     โอ้ยยย T^ T  ผ่านไปชั่วโมงกว่ารถประจำทางที่ฉันขึ้นก็มาถึงสถานีรถไฟฟ้าสักที! ไม่นึกว่ารถจะติดขนาดนี้เลยย ต้องรีบแล้วๆ ถึงจะสายแล้วก็เถอะ -_- 

      แฮ็ก แฮ็ก

     ฉันยืนหอบอยู่หน้าประตูรถไฟ ขณะที่ก้าวขาเข้ามาในขบวนรถไฟฟ้า สายตาของฉันพยายามค้นหาที่ว่างเพื่อนั่งพักสักนิด ก่อนจะเป็นลมไปเสียก่อน เหลือบไปเห็นที่นั่งริมสุดว่างอยู่หนึ่งที่

     ซึ่งมีชายหนุ่มวัยกลางคนผิวขาวซีดดูน่ากลัว แถมใส่หมวกสวมกับแจ็คเก็ทสีดำ ลึกลับน่าดู ฉันจะเข้าไปนั่งตรงนั้นดีมั้ยเนี่ยย •^• 

     นั่งก็นั่งหว้าา หวังว่าวันแรกของการไปเรียนจะไม่เกิดอะไรขึ้นกับสาวน้อยตัวเล็กๆอย่างฉันนะ

     หมัม!

               นั้นไง พึ่งจะนั่งได้ไม่กี่วินาทีก็โดนซะแล้ว มือสากๆเริ่มเลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆจากต้นขา มันพยายามลูบไล้

     T^T ช่วยด้วยคร่าา หนูไม่อยากโดนข่มขืนบนรถไฟ

   

      ติ๊ง! เสียงประตูรถไฟฟ้าได้เปิดออก พร้อมร่างสูงๆที่เดินเข้ามา ร่างนั้นเดินเข้ามาอย่างเอื่อยเฉื่อย 

   พรีสสส ใครก็ได้เอามือเหนี้ยวๆออกไปจากไปจากขาอ่อนหนูที งื้อออ >[]< 

     "หืออ" •~• พยามส่งสายตาให้คนตัวสูงที่เดินเข้ามารู้

คนสูงที่เดินเข้ามาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉัน

     " นี่..เธอหน่ะ "

      >< ได้ผล ช่วยฉันที่คนสูงงงง

     " เลิกนั่งเฉยๆ ให้หมอนั้นลวนลามได้ป่ะ " คนสูงตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

     อ่าว! ซะงั่น ตาบ้าาา มีใครเค้าจะนั่งเฉยๆให้ไอ้บ้ากามข้างๆ ลูบขาอ่อนบ้างงง ไม่ช่วยแล้วยังว่าว่าฉันอีก โอ้ยย

     ผล่ะ! ปึงง! 

     อยู่ดีๆนายคนตรงหน้าก็ถีบไอ้หื่นเข้าให้ อะไรดลใจให้นายช่วยฉันเนี่ย งง -^- แต่ก็ดีแล้วว

     " เลิกบ่นฉันในใจได้แล้ว.. " คนตรงหน้าพูด

     เอ๋ O-o ว่าเขารู้ได้ไงว่าฉันบ่น  ? ช่างเถอะ

    

     " ขอบคุณนะ -/\- "

     " อืม " หึ่ยยย หยิ่ง

     " ถ้ายังไม่รีบลง ขอถีบอีกซักทีนะ " นายหยิ่งมองไอ้บ้ากามอย่างเอาเรื่อง

      'ไอ้บ้ากาม'

      'ไอ้หื่น' 

      'ไอ้ลามก'

      คนบนรถไฟที่กำลังแตกตื่นกับเหตุการณ์เมื่อกี้ หันมาด่าไอ้บ้ากามที่กำลังกุมใบหน้าที่เป็นรอยเท้านายคนสูง ไอ้บ้ากามลุกลี้ลุกลน วิ่งไปที่ประตู

    มี'บางอย่าง'หล่นออกมาจากกระเป๋าของมันเป็นเหมือนกล่องน้ำผลไม้ตัวกล่องมีรูปมะเขือเทศสีแดงสดเป็นฉลาก 

    คนบนรถไฟวิ่งกรูเข้าไปหวังจะกระทืบไอ้บ้ากามคนนั้น

          ตึบ! แผล๊ะ 

     เลือดดดด! กรี๊ดดด เลือดกระเด็นจากน้ำผลไใม้กล่องนั้น กระจายไปไม่มีทิศทาง 

      ฉันแอบเห็นเลือดกระเด็นเข้าหน้านายคนสูง ดูไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเหตุการณ์ตรงหน้า แถมใบหน้าเรียบเฉยได้อีกให้ตายเหอะ ~[]~

       ทุกคนต้อนไอ้บ้ากามคนนั้นไปที่ประตู

       " แฮ่! " หว่ายยยย ไอหื่นนั้นมีเขี้ยวด้วยยย >•< 

      หมวกที่ใส่ปิดบังใบหน้าถูกมือดีคนนึงกระชากออกเผยให้เห็นดวงตาสีแดงกล่ำ เล็บยาวยื่นออกเพื่อป้องกันตัว เส้นเลือดที่ใบหน้าเริ่มปูดแดงตัดกับผิวขาวซีดนั้นยิ่งทำให้น่ากลัวกว่าเดิม 

      เฮ้ย! แวมไพร์!!! 

     กรี๊ดดด เหว๋ยย กรี๊ดดดดดดดดๆ วี้ดด ว้ายยย

    เสียงกรี๊ดร้องคนในขบวนรถไฟดังระงม ประตูรถไฟเปิดออกเมื่อถึงสถานี จังหวะนั้นไอ้บ้ากามจึงรีบใช้ความเร็ววิ่งออกไป ก่อนจะหายไปในตอกของสถานี

      

     กลับมาที่คนตรงหน้าฉัน..

     " เอ่ออ นาย "

     เห็นเลือดแล้วสติหลุดเลยรึไง-^-*

     " นาย เป็นอะไรมั้ย.. " พูดพลางใช้มือจิ้มๆ ตรงหน้า

 

     " มะ ไ ม่เป็นไร " เค้าตอบเสียงสั่นก่อนจะพาร่างสูงๆมานั่งข้างฉัน หน้าหยิ่งๆ พอดูดีๆก็จัดว่าหล่อเลยแหละ ><

     

      "..." เขามองฉันเล็กน้อย อยากถามชื่อจัง°[]°

     

      "อึนยอน" เอ๋? -^- เค้ารู้ว่าฉันจะคิดอะไรอีกแล้ว 

     

       ชื่อ ฉัน โอ อึนยอน 

      

       หน้าหยิ่งหันมาพูดชื่อตัวเองอีกครั้ง หน้านิ่งได้อีก!

       "มองอะไรหน้าฉันนักหนา -.- " คิ้วขมวดกันจนเป็นจะปมอยู่แล้ว =^= ไอ้หน้าหล่อเอ้ยย

       "ปะ ป่ าวว นะ หน้านายมันเปร้อะเลือดอ่าา ><' "

     

       "งั่นหรอ" อารายเนี่ยย คำพูดที่เหมือนไม่แคร์อะไรเลยนี่มันอะไรกัน 

       อ่าาฉันเอาทิดชู้วมานี่น่าา เอามาช็ดให้นายนี่หน่อยละกัน ถือเป็นการตอบแทนที่ช่วยฉัน ^/^

      หมับ 

      "ยุ่ง" หมอนั้นจับมือฉันไว้ ตอนที่ฉันกำลังเอื่อมมือไปซับเลือดบนหน้า

      ก็ได้! เชอะ หยิ่งนักก็ไปเรียนมันทั้งอย่างงั่นแหละ! หึ

 

     ปิ้งป่อง ! เสียงประตูเปิดอัตโนมัติทำงาน เมื่อมันถึงสถานี คนตัวสูงลุกขึ้นสถานีเดียวกันกับฉัน หมอนั้นเดินตรงไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว คนอะไรเดินไว๊ไว =~=

     ฉันหล่ะฉันก็มัวยืดยาดไม่ได้แล้วว หันมองนาฬิกาที่ข้อมือก็ปาเข้าไป เกือบสิบโมงแล้ว แย่แน่ๆ

     ........

   ฉันรีบวิ่งก่อนจะมาหยุดที่ประตูหน้าโรงเรียน 

 

   อ่าาา ในที่สุดก็ถึงซักที แต่ฉันจะเข้าไปยังไงเนี่ยย ประตูก็ล็อค สูงก็สูง ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉันปีนไม่ไหวแน่ๆ ฮื่ออออ ทำไงดี 

 

พอแค่ก่อนดีกว่า55555 เดี๋ยวค่อยมาแต่งต่อตอนที่สามนะทุกคน ป๋ม ขอพักสายตาแปปนึง55

 

 

       

     

          

    

    

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา