Love story สะดุดรักยัยเลือดหวาน

6.3

เขียนโดย นาย_หน้าหวาน

วันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 20.45 น.

13 ตอน

3 วิจารณ์

15.79K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 17.56 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) พบกัน (นาอึน)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

-นาอึน-

09:15

โอ้ยยย T^ T ผ่านไปชั่วโมงกว่ารถประจำทางที่ฉันขึ้นก็มาถึงสถานีรถไฟฟ้าสักที! ไม่นึกว่ารถจะติดขนาดนี้เลยย ต้องรีบแล้วๆ ถึงจะสายแล้วก็เถอะ -_-

แฮ็ก แฮ็ก

ฉันยืนหอบอยู่หน้าประตูรถไฟ ขณะที่ก้าวขาเข้ามาในขบวนรถไฟฟ้า สายตาของฉันพยายามค้นหาที่ว่างเพื่อนั่งพักสักนิด ก่อนจะเป็นลมไปเสียก่อน เหลือบไปเห็นที่นั่งริมสุดว่างอยู่หนึ่งที่

ซึ่งมีชายหนุ่มวัยกลางคนผิวขาวซีดดูน่ากลัว แถมใส่หมวกสวมกับแจ็คเก็ทสีดำ ลึกลับน่าดู ฉันจะเข้าไปนั่งตรงนั้นดีมั้ยเนี่ยย •^•

นั่งก็นั่งหว้าา หวังว่าวันแรกของการไปเรียนจะไม่เกิดอะไรขึ้นกับสาวน้อยตัวเล็กๆอย่างฉันนะ

หมัม!

นั้นไง พึ่งจะนั่งได้ไม่กี่วินาทีก็โดนซะแล้ว มือสากๆเริ่มเลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆจากต้นขา มันพยายามลูบไล้

T^T ช่วยด้วยคร่าา หนูไม่อยากโดนข่มขืนบนรถไฟ

ติ๊ง! เสียงประตูรถไฟฟ้าได้เปิดออก พร้อมร่างสูงๆที่เดินเข้ามา ร่างนั้นเดินเข้ามาอย่างเอื่อยเฉื่อย

พรีสสส ใครก็ได้เอามือเหนี้ยวๆออกไปจากไปจากขาอ่อนหนูที งื้อออ >[]<

"หืออ" •~• พยามส่งสายตาให้คนตัวสูงที่เดินเข้ามารู้

คนสูงที่เดินเข้ามาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉัน

" นี่..เธอหน่ะ "

>< ได้ผล ช่วยฉันที่คนสูงงงง

" เลิกนั่งเฉยๆ ให้หมอนั้นลวนลามได้ป่ะ " คนสูงตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

อ่าว! ซะงั่น ตาบ้าาา มีใครเค้าจะนั่งเฉยๆให้ไอ้บ้ากามข้างๆ ลูบขาอ่อนบ้างงง ไม่ช่วยแล้วยังว่าว่าฉันอีก โอ้ยย

ผล่ะ! ปึงง!

อยู่ดีๆนายคนตรงหน้าก็ถีบไอ้หื่นเข้าให้ อะไรดลใจให้นายช่วยฉันเนี่ย งง -^- แต่ก็ดีแล้วว

" เลิกบ่นฉันในใจได้แล้ว.. " คนตรงหน้าพูด

เอ๋ O-o ว่าเขารู้ได้ไงว่าฉันบ่น ? ช่างเถอะ

" ขอบคุณนะ -/\- "

" อืม " หึ่ยยย หยิ่ง

" ถ้ายังไม่รีบลง ขอถีบอีกซักทีนะ " นายหยิ่งมองไอ้บ้ากามอย่างเอาเรื่อง

'ไอ้บ้ากาม'

'ไอ้หื่น'

'ไอ้ลามก'

คนบนรถไฟที่กำลังแตกตื่นกับเหตุการณ์เมื่อกี้ หันมาด่าไอ้บ้ากามที่กำลังกุมใบหน้าที่เป็นรอยเท้านายคนสูง ไอ้บ้ากามลุกลี้ลุกลน วิ่งไปที่ประตู

มี'บางอย่าง'หล่นออกมาจากกระเป๋าของมันเป็นเหมือนกล่องน้ำผลไม้ตัวกล่องมีรูปมะเขือเทศสีแดงสดเป็นฉลาก

คนบนรถไฟวิ่งกรูเข้าไปหวังจะกระทืบไอ้บ้ากามคนนั้น

ตึบ! แผล๊ะ

เลือดดดด! กรี๊ดดด เลือดกระเด็นจากน้ำผลไใม้กล่องนั้น กระจายไปไม่มีทิศทาง

ฉันแอบเห็นเลือดกระเด็นเข้าหน้านายคนสูง ดูไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเหตุการณ์ตรงหน้า แถมใบหน้าเรียบเฉยได้อีกให้ตายเหอะ ~[]~

ทุกคนต้อนไอ้บ้ากามคนนั้นไปที่ประตู

" แฮ่! " หว่ายยยย ไอหื่นนั้นมีเขี้ยวด้วยยย >•<

หมวกที่ใส่ปิดบังใบหน้าถูกมือดีคนนึงกระชากออกเผยให้เห็นดวงตาสีแดงกล่ำ เล็บยาวยื่นออกเพื่อป้องกันตัว เส้นเลือดที่ใบหน้าเริ่มปูดแดงตัดกับผิวขาวซีดนั้นยิ่งทำให้น่ากลัวกว่าเดิม

เฮ้ย! แวมไพร์!!!

กรี๊ดดด เหว๋ยย กรี๊ดดดดดดดดๆ วี้ดด ว้ายยย

เสียงกรี๊ดร้องคนในขบวนรถไฟดังระงม ประตูรถไฟเปิดออกเมื่อถึงสถานี จังหวะนั้นไอ้บ้ากามจึงรีบใช้ความเร็ววิ่งออกไป ก่อนจะหายไปในตอกของสถานี

กลับมาที่คนตรงหน้าฉัน..

" เอ่ออ นาย "

เห็นเลือดแล้วสติหลุดเลยรึไง-^-*

" นาย เป็นอะไรมั้ย.. " พูดพลางใช้มือจิ้มๆ ตรงหน้า

" มะ ไ ม่เป็นไร " เค้าตอบเสียงสั่นก่อนจะพาร่างสูงๆมานั่งข้างฉัน หน้าหยิ่งๆ พอดูดีๆก็จัดว่าหล่อเลยแหละ ><

"..." เขามองฉันเล็กน้อย อยากถามชื่อจัง°[]°

"อึนยอน" เอ๋? -^- เค้ารู้ว่าฉันจะคิดอะไรอีกแล้ว

ชื่อ ฉัน โอ อึนยอน

หน้าหยิ่งหันมาพูดชื่อตัวเองอีกครั้ง หน้านิ่งได้อีก!

"มองอะไรหน้าฉันนักหนา -.- " คิ้วขมวดกันจนเป็นจะปมอยู่แล้ว =^= ไอ้หน้าหล่อเอ้ยย

"ปะ ป่ าวว นะ หน้านายมันเปร้อะเลือดอ่าา ><' "

"งั่นหรอ" อารายเนี่ยย คำพูดที่เหมือนไม่แคร์อะไรเลยนี่มันอะไรกัน

อ่าาฉันเอาทิดชู้วมานี่น่าา เอามาช็ดให้นายนี่หน่อยละกัน ถือเป็นการตอบแทนที่ช่วยฉัน ^/^

หมับ

"ยุ่ง" หมอนั้นจับมือฉันไว้ ตอนที่ฉันกำลังเอื่อมมือไปซับเลือดบนหน้า

ก็ได้! เชอะ หยิ่งนักก็ไปเรียนมันทั้งอย่างงั่นแหละ! หึ

ปิ้งป่อง ! เสียงประตูเปิดอัตโนมัติทำงาน เมื่อมันถึงสถานี คนตัวสูงลุกขึ้นสถานีเดียวกันกับฉัน หมอนั้นเดินตรงไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว คนอะไรเดินไว๊ไว =~=

ฉันหล่ะฉันก็มัวยืดยาดไม่ได้แล้วว หันมองนาฬิกาที่ข้อมือก็ปาเข้าไป เกือบสิบโมงแล้ว แย่แน่ๆ

........

ฉันรีบวิ่งก่อนจะมาหยุดที่ประตูหน้าโรงเรียน

อ่าาา ในที่สุดก็ถึงซักที แต่ฉันจะเข้าไปยังไงเนี่ยย ประตูก็ล็อค สูงก็สูง ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉันปีนไม่ไหวแน่ๆ ฮื่ออออ ทำไงดี