สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )

ผมไม่รู้ว่าผมเริ่มสนใจไอ้ชิดนี่ย์เมื่อไหร่ที่ผมเห็นไอ้ชิดนี่ย์อยู่กับใครผมรู้สึกไม่พอใจอย่างแรง
" ไอ้ภัทร..ไอ้ชิดนี่ย์ไปไหน"ไอ้เลโอเดินเข้ามาพร้อมกับไอ้ชิน ผมว่าสองคนนี้ต้องมีsomething กันแน่เลย
" มึงเห็นมันป๊ะ"
" อ้าว..ไอ้นี้ไอ้เลโอมันถามมึงดีๆ" แหมมึงมีการออกรับแทนกันด้วยนะจ๊ะ
" ไม่เห็น   ก็แสดงว่ายังไม่มา"
" โอเคร..โอเคร..กูไม่ถามก็ได้"
"พูดปุ๊บมาปั๊บเลยน๊า"ไอ้ชินพูดออกมาลอยๆ ผมก็เชื่อเหมือนมันนั้นแหละไอ้เนี้ยตายยากจริง
" ภัทรสาวๆฝากมาให้ " ไอ้ชิดนี่ย์มันเอาข้าวกล่องที่มันทำมาให้ผม แต่มันกลัวเสียเชิงหรือไงไม่รู้
" ขอบใจ" ผมเอื้อมมือไปเอาข้าวกล่องจากไอ้ชิดนี่ย์
" หวานกูละ" ไอ้ชินไม่เพียงแต่พูดเปล่า มันหยิบข้าวกล่องจากผมไป
" อย่ายุ่ง " ผมกระชากเข้ากล่องมาแต่ไอ้ชินมันไม่ยอมปล่อย
" หวงเหรอมึง...ปกติเวลาใครเอาของมาให้มึง  มึงให้กูนิ " ผมจ้องตามันจนมันปล่อย
" เออ..ไม่เอาก็ได้"
" ดี..เพื่อน"
" ว่าแต่สาวที่ไหนเอาให้ว๊ะ รอบนี้ถึงหวง"
" อ๊ะ..ของมึง " ไอ้เลโอเอาข้าวกล่องให้ไอ้ชินมันคงตัดความรำคาญมั้ง
" ไม่เอาอ๊ะ..ของอินใช่ป๊ะ"
" อืม" สงสัยไอ้ชินน่าจะไม่ชอบอินจริงๆแหละ อินตามตื้อแต่ไอ้ชินไม่เห็นสนใจ
" เดี๋ยวกูมานะ"ผมต้องไปทำภาระกิจอย่างนึงที่ผมได้เตรียมกับแพรไว้
" ไปไหน..กูไปด้วย"ไอ้ชินนิไม่ได้เลยจริงๆ
" ไม่ต้องหรอกกูไปนาน   เดี๋ยวจะเรียนแล้ว" ทุกคนย่อมรู้ดีว่าถ้าผมพูคำไหนก็คำนั้น ถ้าไม่ให้ไปคือไม่ให้ไป
ผมเดินมาตามที่สถานที่นัดหมายระหว่างผมกับแพร จริงๆผมควรเรียกเขาว่าพี่ด้วยซ้ำแต่ผมไม่ ผมชินกับการที่เรียกว่าแพรเฉยๆ
"ไอ้น้องรักนึกยังไงอยากกินข้าวกล่องเนี้ย " แพรยื่นกล่องข้าวที่ผมสั่งมาให้
" ก็เขาเบื่ออาหารของโรงอาหาร "ผมเถไปก่อนแหละ
" งั้นมีไรอีกป๊ะ...ไปละนะ"
" ขอบคุณครับพี่ "
" เดี๋ยวๆน้องชายฉันป่วยไหม"
แพรที่กำลังจะขึ้นเปิดประตูรถถึงขั้นปิดประตูแล้ววิ่งมาจับหน้าผากผม  คงสงสัยละที่ได้ยินผมเรียกพี่
" อะไรแพรกลับได้แล้ว  เขามีเรียน"
ผมพูดพร้อมกับผลักแพรไปที่รถ
" ไหนพูดอีกทีสิขอบคุณใคร"
" แพรอ๊ะ"
" โอเคร..โอเคร..ตั้งใจเรียนนะ"
ผมเดินถือกล่องข้าวที่แพรเอามาให้จากที่บ้าน
" ภัทร...คุยกับใครอ๊ะ " เซรีนไม่รู้มาจากไหนมาขวางทางผมและถามผมยังกะผมทำอะไรผิดมา
" ไม่น่าจะเกี่ยวกับเธอนะ"
" ภัทรรู้ใช่ไหมว่าเรารู้สึกดีกับเธอ"เซรีนจับมือผมพร้อมกับพูดบอกความในใจกับผม
" รู้..เราก็รู้สึกดีกับเธอ"
" งั้นเราก็ใจตรงกันสิ"
"แต่เรารู้สึกเพียงแค่เพื่อนนะ" เซรีนถึงขั้นปล่อยมือออกจากแขนผม 
" งั้นเราขอตัวนะ"
จริงๆแล้วถ้ามีใครมาวุ่นวายกับผมขนาดนี้ผมโกรธไปแล้ว..แต่เพราะเซรีนเป็นลูกพี่ลูกน้องกับโทระ ผมเลยไม่ใส่ใจ
 ผมรออยู่ข้างนอกจนหมดคาบเรียนคาบแรกก่อนแล้วค่อยเข้ามา
" มึงไปไหนมา " ไอ้ชินตะโกนมาทันทีขณะที่ผมเปิดประตูเข้าห้อง
" ธุระ" ผมเดินไปพร้อมกับวางกล่องข้าวไว้ที่โต๊ะไอ้ชิดนี่ย์
" วันนี้เทศกาลกินข้าวกล่องเหรอว๊ะ  วันนี้มีแต่คนส่งข้าวกล่องให้กัน"ไอ้ชินมันจะเป็นคนปากมากแบบนี้แหละผมชินแล้ว
" สาวๆฝากมาให้ "
" กูจำเป็นต้องรับไหม" ผมหมั่นไส้มันมาก มันจับข้าวกล่องพลิกไปพลิกมา
" มึงอย่าพลิกไปมาสิ  มันก็หกหรอก "
" หกก็ช่างดิกูไม่จำเป็นต้องรับไม่รู้ว่าของใคร"
" จำเป็นสิเขาอุตส่าห์ฝากมาให้  ตอนแรกกูจะไม่รับแล้วแต่เขาบอกว่าไม่กล้ามาให้เอง "
" มึงเชื่อกูไหมว่าถ้าคนนั้นเอาข้าวกล่องมาให้กู แล้วบอกชอบกู กูจะ say yes ทันที"ทำเป็นปากดี ถ้ารู้ว่ากูเอาให้และบอกชอบมึง มึงคงจะ say no มากกว่า
" อ๊ะๆนักเรียน เรียนได้ "
ครูภาษาไทยเข้ามาขัดจังหวะพอดีผมเรียนภาษาไทยอีกสองชั่วโมง
 เรียน
 
 
                    เรียน  
 
 
เรียน
 
 
" โอ๊ยเสร็จสักที "
" ภัทรไปกินไรป๊ะ "ไอ้ชินเดินมาตบไหล่ผม เหมือนทุกรอบที่มันชวนไปกินข้าว
" ไม่อ๊ะ...กูมีข้าวกล่องแล้ว " ผมหยิบข้าวกล่องโชว์ให้มันดู
" มึงทำไมให้ความสำคัญกับข้าวกล่องจังว๊ะ ทุกทีกูไม่เห็นมึงใส่ใจขนาดนี้ "
" ชินเอาหูมานี่ " ไอ้ชินก็ทำตามที่ผมบอก ผมกลัวไอ้เลโอกับไอ้ชิดนี่ย์ได้ยินผมเลยต้องกระชิบแบบเบาๆ
 " มึงกูจะปล่อยโอกาสให้มึงไปกินข้าวกับไอ้เลโอสองคน" ไอ้ชินได้แต่ยกนิ้วให้ผม
" ชิดนี่ย์เสร็จยัง "
" เลโอมึงไปกับไอ้ชิน สองคน ไอ้ชิดนี่ย์มันมีข้าวกล่องแล้ว "
" กูจะไปกินกับไอ้เลโอ "
" ไม่ได้..มึงไปเอาข้าวกล่องใครมาไม่รู้..มึงต้องไปกินกับกู"
" งั้นตามนี้ ป๊ะเลโอ "ไอ้ชินกอดคอไอ้เลโอออกไปเหลือเพียงแค่ผมกับไอ้ชิดนี่ย์
" ชิดนี่ย์ไปกับกู "
" ไปไหน "
" ตามมาเถอะน๊า"ผมคว้ามือไอ้ชิดนี่ย์เดินออกมาเพื่อที่จะไปบนดาดฟ้า ในขณะที่เดินผ่านผู้คนมากมาย ทำให้ทุกสายตาจับจ้องมองมาทางพวกผม
" มึงปล่อยกูก่อนก็ได้..คนมองหมดแล้ว"
" ดีสิ...เขาจะได้มองว่ามึงเป็นของกู"
ผมก็ไม่ยอมปล่อยมือมันและเดินมาจนถึงดาดฟ้าเพื่อมาทานข้าว
" ร้อนขนาดนี้จะกินได้ไง ที่เย็นๆมีก็ไม่ไป "
"มึงมาดูนี่" ผมพามันมาดูสถานที่ ที่ผมเตรียมไว้ตอนที่ผมออกมาเอาข้าวกล่อง
" ใครมาเตรียมไว้ว๊ะ"
" เออ..น๊า นั่งๆ"
ผมนั่งลงพร้อมเปิดข้าวกล่องออกมา น่ากินมาก  มีแต่อาหารผมชอบทั้งนั้น
" ใครน๊า..เอามาให้..ช่างรู้ใจจังรู้ด้วยว่าชอบกินอะไร"ผมรู้แหละว่าเป็นไอ้ชิดนี่ย์ ผมแค่อยากรู้ว่ามันจะตอบยังไง " ใครให้กูว๊ะ"
" กูก็ไม่รู้นะเขาอยู่ห้องไหน แต่จะตัวเล็กๆ ขาวๆ แก้มป่องๆ น่ารักๆ"ไอ้ชิดนี่ย์มันบ้ายอตัวเองฉิบหาย
" อุ๊ย...สเปคกูเลย มึงเจอคราวหน้าขอเบอร์ให้กูหน่อยนะ "
" อืม...มากินข้าว"
" อร่อยดีนะ"ผมตักข้าวเข้าปากคำแรก ยอมรับเลยมันมีฝีมือการทำกับข้าวจริงๆ
" มึง..มึงไม่น่ารบกวนพี่แพรเอาข้าวมาให้กูเลยนะ"มันรู้ได้ไงว๊ะว่าแพรเอามาให้
" มึงรู้ได้ไง"
" ก็พี่แพรไลน์มาถามกู"
" แพร...กูจะจัดการแพร"ผมโครตขายหน้าอ๊ะ
" เออ..มึงจำคำมึงพูดได้ไหม "
" คำไหนว๊ะ"
" ที่มึงบอกว่า ถ้ามึงรู้ว่ามีคนบอกชอบมึง มึงจะตอบรับ"
" อะไร"ผมเห็นไอ้ชิดนี่ย์อายและน่ารักมาก
" อย่าเนียนมึง "
" เนียนไร"
" อร่อยดีนะข้าวกล่องอยากเห็นหน้าคนทำแหละ" ผมนั่งนึกขำๆเวลาที่ไอ้ชิดนี่ย์มันอาย มันตลกบวกกับน่ารัก
" มึง..กินไปเหอะน๊าอย่าพูดเยอะ"
" ชิดนี่ย์..ถ้ากูบอกว่ากูชอบมึง..มึงเชื่อกูป๊ะ"ไอ้ชิดนี่ย์น่าจะอึ้ง..มันหันหน้ามาทางผม
" มึงเรากินข้าวเราลืมซื้อน้ำมา..กูไปซื้อนะ" ไอ้ชิดนี่ย์กำลังจะลุกแต่ผมดึงมือมันไว้
" ไม่ต้อง..กูเตรียมไว้แล้ว"ผมเดินไปหยิบน้ำที่ผมเตรียมไว้และยื่นให้มัน
" กูชอบมึงนะชิดนี่ย์ " ผมบอกมันอักทีหลังจากที่ผมเดินไปหยิบน้ำมาให้มันและไอ้ชิดนี่ย์กำลังกินน้ำถึงขั้นสำลักและหันมาทางผมมันคงไม่เชื่อละมั้ง
" กูรู้มึงก็รู้สึกดีกับกู..กูรอให้มั่นใจตัวมึงก่อนกูถึงกล้าพูด กูไม่รู้หรอกว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน"
" มึงสับสนป๊ะ"
" กูรู้ว่ากูพูดอะไร  มึงรู้สึกดีกับกูป๊ะ "
" อืม"
พอมันตอบอืมแค่นั้นแหละ ผมก็ค่อยๆเอาหัวมาหนุนตักมัน
" กูอิ่มมากขอนอนนิดนึงนะ"
ผมนอนโดยที่ไม่ได้ใส่ใจว่าคนคนนั้นพอใจหรือไม่พอใจ
" มึง..มึงล้อกูเล่นใช่ไหม"
ผมค่อยลืมตาขึ้นมา แล้วผมก็บอกให้ไอ้ชิดนี่ย์ก้มลงมาหาผม
ผมเอามือทั้งสองข้างโอบคอไอ้ชิดนี่ย์เพื่อให้ปากมันใกล้ปากผม ชิดนี่ย์เองก็ไม่ขัดขืน จนผมเองก็ได้จูบมัน
" นี่คือคำตอบ" ผมบอกมันหลังจากที่ผมถอนริมฝีปากออกจากมัน
" แล้วมึงละคิดยังไงกับกู"ผมถามมันกลับขณะที่มันยังอึ้งอยู่
" นั้นก็คือคำตอบ"
"เดี๋ยวมึง ย้อนกูเหรอ" ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง
" มึงไปเรียนป๊ะ"ผมเห็นไอ้ชิดนี่ย์กำลังจะลุกผมคว้ามือมันไว้ก่อน
" อะไร"
" เราเป็นแฟนกันนะ"
" อืม"พอมันตอบอืมเท่านั้นแหละ..ผมก็จูบมันอีกรอบ
" กูรักมึงนะ..กูไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่แต่ที่รู้กูหวงมึงมาก"
" เข้าใจแล้วน๊า"พอมันพูดจบผมก็กอดมันอีกรอบ
"งั้นเราลงไปเถอะ"
ผมกับไอ้ชิดนี่ย์เดินมาด้านล่างแต่ก็ต้องมาพบความวุ่นวายของไอ้ชินกับไอ้เลโอพวกมันทะเลาะกันได้ทุกวันหรือมันจะเป็นเหมือนพวกผมที่เพียงทะเลาะกลยเกลื่อนความรู้สึก
" อ้าวชิดนี่ย์มาพอดีเลย"ไอ้เลโอวิ่งมาคว้าแขนไอ้ชิดนี่ย์ไปที่โต๊ะ
" อะไรของพวกมึง...ทะเลาะอะไรนักหนาว๊ะ"ไอ้ชิดนี่ย์น่าจะเป็นกรรมการที่ดีละมั้ง ไอ้เลโอถึงต้องลากมันไป
แต่พูดถึงสองคนนี้มันทะเลาะดันได้ทุกเรื่องจริงๆแต่ไม่เคยเห็นมันโกรธกันจริงๆจังสักที