สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )

ผมไม่รู้ว่าผมเริ่มสนใจไอ้ชิดนี่ย์เมื่อไหร่ที่ผมเห็นไอ้ชิดนี่ย์อยู่กับใครผมรู้สึกไม่พอใจอย่างแรง

" ไอ้ภัทร..ไอ้ชิดนี่ย์ไปไหน"ไอ้เลโอเดินเข้ามาพร้อมกับไอ้ชิน ผมว่าสองคนนี้ต้องมีsomething กันแน่เลย

" มึงเห็นมันป๊ะ"

" อ้าว..ไอ้นี้ไอ้เลโอมันถามมึงดีๆ" แหมมึงมีการออกรับแทนกันด้วยนะจ๊ะ

" ไม่เห็น   ก็แสดงว่ายังไม่มา"

" โอเคร..โอเคร..กูไม่ถามก็ได้"

"พูดปุ๊บมาปั๊บเลยน๊า"ไอ้ชินพูดออกมาลอยๆ ผมก็เชื่อเหมือนมันนั้นแหละไอ้เนี้ยตายยากจริง

" ภัทรสาวๆฝากมาให้ " ไอ้ชิดนี่ย์มันเอาข้าวกล่องที่มันทำมาให้ผม แต่มันกลัวเสียเชิงหรือไงไม่รู้

" ขอบใจ" ผมเอื้อมมือไปเอาข้าวกล่องจากไอ้ชิดนี่ย์

" หวานกูละ" ไอ้ชินไม่เพียงแต่พูดเปล่า มันหยิบข้าวกล่องจากผมไป

" อย่ายุ่ง " ผมกระชากเข้ากล่องมาแต่ไอ้ชินมันไม่ยอมปล่อย

" หวงเหรอมึง...ปกติเวลาใครเอาของมาให้มึง  มึงให้กูนิ " ผมจ้องตามันจนมันปล่อย

" เออ..ไม่เอาก็ได้"

" ดี..เพื่อน"

" ว่าแต่สาวที่ไหนเอาให้ว๊ะ รอบนี้ถึงหวง"

" อ๊ะ..ของมึง " ไอ้เลโอเอาข้าวกล่องให้ไอ้ชินมันคงตัดความรำคาญมั้ง

" ไม่เอาอ๊ะ..ของอินใช่ป๊ะ"

" อืม" สงสัยไอ้ชินน่าจะไม่ชอบอินจริงๆแหละ อินตามตื้อแต่ไอ้ชินไม่เห็นสนใจ

" เดี๋ยวกูมานะ"ผมต้องไปทำภาระกิจอย่างนึงที่ผมได้เตรียมกับแพรไว้

" ไปไหน..กูไปด้วย"ไอ้ชินนิไม่ได้เลยจริงๆ

" ไม่ต้องหรอกกูไปนาน   เดี๋ยวจะเรียนแล้ว" ทุกคนย่อมรู้ดีว่าถ้าผมพูคำไหนก็คำนั้น ถ้าไม่ให้ไปคือไม่ให้ไป

ผมเดินมาตามที่สถานที่นัดหมายระหว่างผมกับแพร จริงๆผมควรเรียกเขาว่าพี่ด้วยซ้ำแต่ผมไม่ ผมชินกับการที่เรียกว่าแพรเฉยๆ

"ไอ้น้องรักนึกยังไงอยากกินข้าวกล่องเนี้ย " แพรยื่นกล่องข้าวที่ผมสั่งมาให้

" ก็เขาเบื่ออาหารของโรงอาหาร "ผมเถไปก่อนแหละ

" งั้นมีไรอีกป๊ะ...ไปละนะ"

" ขอบคุณครับพี่ "

" เดี๋ยวๆน้องชายฉันป่วยไหม"

แพรที่กำลังจะขึ้นเปิดประตูรถถึงขั้นปิดประตูแล้ววิ่งมาจับหน้าผากผม  คงสงสัยละที่ได้ยินผมเรียกพี่

" อะไรแพรกลับได้แล้ว  เขามีเรียน"

ผมพูดพร้อมกับผลักแพรไปที่รถ

" ไหนพูดอีกทีสิขอบคุณใคร"

" แพรอ๊ะ"

" โอเคร..โอเคร..ตั้งใจเรียนนะ"

ผมเดินถือกล่องข้าวที่แพรเอามาให้จากที่บ้าน

" ภัทร...คุยกับใครอ๊ะ " เซรีนไม่รู้มาจากไหนมาขวางทางผมและถามผมยังกะผมทำอะไรผิดมา

" ไม่น่าจะเกี่ยวกับเธอนะ"

" ภัทรรู้ใช่ไหมว่าเรารู้สึกดีกับเธอ"เซรีนจับมือผมพร้อมกับพูดบอกความในใจกับผม

" รู้..เราก็รู้สึกดีกับเธอ"

" งั้นเราก็ใจตรงกันสิ"

"แต่เรารู้สึกเพียงแค่เพื่อนนะ" เซรีนถึงขั้นปล่อยมือออกจากแขนผม 

" งั้นเราขอตัวนะ"

จริงๆแล้วถ้ามีใครมาวุ่นวายกับผมขนาดนี้ผมโกรธไปแล้ว..แต่เพราะเซรีนเป็นลูกพี่ลูกน้องกับโทระ ผมเลยไม่ใส่ใจ

 ผมรออยู่ข้างนอกจนหมดคาบเรียนคาบแรกก่อนแล้วค่อยเข้ามา

" มึงไปไหนมา " ไอ้ชินตะโกนมาทันทีขณะที่ผมเปิดประตูเข้าห้อง

" ธุระ" ผมเดินไปพร้อมกับวางกล่องข้าวไว้ที่โต๊ะไอ้ชิดนี่ย์

" วันนี้เทศกาลกินข้าวกล่องเหรอว๊ะ  วันนี้มีแต่คนส่งข้าวกล่องให้กัน"ไอ้ชินมันจะเป็นคนปากมากแบบนี้แหละผมชินแล้ว

" สาวๆฝากมาให้ "

" กูจำเป็นต้องรับไหม" ผมหมั่นไส้มันมาก มันจับข้าวกล่องพลิกไปพลิกมา

" มึงอย่าพลิกไปมาสิ  มันก็หกหรอก "

" หกก็ช่างดิกูไม่จำเป็นต้องรับไม่รู้ว่าของใคร"

" จำเป็นสิเขาอุตส่าห์ฝากมาให้  ตอนแรกกูจะไม่รับแล้วแต่เขาบอกว่าไม่กล้ามาให้เอง "

" มึงเชื่อกูไหมว่าถ้าคนนั้นเอาข้าวกล่องมาให้กู แล้วบอกชอบกู กูจะ say yes ทันที"ทำเป็นปากดี ถ้ารู้ว่ากูเอาให้และบอกชอบมึง มึงคงจะ say no มากกว่า

" อ๊ะๆนักเรียน เรียนได้ "

ครูภาษาไทยเข้ามาขัดจังหวะพอดีผมเรียนภาษาไทยอีกสองชั่วโมง

 เรียน

 

 

                    เรียน  

 

 

เรียน

 

 

" โอ๊ยเสร็จสักที "

" ภัทรไปกินไรป๊ะ "ไอ้ชินเดินมาตบไหล่ผม เหมือนทุกรอบที่มันชวนไปกินข้าว

" ไม่อ๊ะ...กูมีข้าวกล่องแล้ว " ผมหยิบข้าวกล่องโชว์ให้มันดู

" มึงทำไมให้ความสำคัญกับข้าวกล่องจังว๊ะ ทุกทีกูไม่เห็นมึงใส่ใจขนาดนี้ "

" ชินเอาหูมานี่ " ไอ้ชินก็ทำตามที่ผมบอก ผมกลัวไอ้เลโอกับไอ้ชิดนี่ย์ได้ยินผมเลยต้องกระชิบแบบเบาๆ

 " มึงกูจะปล่อยโอกาสให้มึงไปกินข้าวกับไอ้เลโอสองคน" ไอ้ชินได้แต่ยกนิ้วให้ผม

" ชิดนี่ย์เสร็จยัง "

" เลโอมึงไปกับไอ้ชิน สองคน ไอ้ชิดนี่ย์มันมีข้าวกล่องแล้ว "

" กูจะไปกินกับไอ้เลโอ "

" ไม่ได้..มึงไปเอาข้าวกล่องใครมาไม่รู้..มึงต้องไปกินกับกู"

" งั้นตามนี้ ป๊ะเลโอ "ไอ้ชินกอดคอไอ้เลโอออกไปเหลือเพียงแค่ผมกับไอ้ชิดนี่ย์

" ชิดนี่ย์ไปกับกู "

" ไปไหน "

" ตามมาเถอะน๊า"ผมคว้ามือไอ้ชิดนี่ย์เดินออกมาเพื่อที่จะไปบนดาดฟ้า ในขณะที่เดินผ่านผู้คนมากมาย ทำให้ทุกสายตาจับจ้องมองมาทางพวกผม

" มึงปล่อยกูก่อนก็ได้..คนมองหมดแล้ว"

" ดีสิ...เขาจะได้มองว่ามึงเป็นของกู"

ผมก็ไม่ยอมปล่อยมือมันและเดินมาจนถึงดาดฟ้าเพื่อมาทานข้าว

" ร้อนขนาดนี้จะกินได้ไง ที่เย็นๆมีก็ไม่ไป "

"มึงมาดูนี่" ผมพามันมาดูสถานที่ ที่ผมเตรียมไว้ตอนที่ผมออกมาเอาข้าวกล่อง

" ใครมาเตรียมไว้ว๊ะ"

" เออ..น๊า นั่งๆ"

ผมนั่งลงพร้อมเปิดข้าวกล่องออกมา น่ากินมาก  มีแต่อาหารผมชอบทั้งนั้น

" ใครน๊า..เอามาให้..ช่างรู้ใจจังรู้ด้วยว่าชอบกินอะไร"ผมรู้แหละว่าเป็นไอ้ชิดนี่ย์ ผมแค่อยากรู้ว่ามันจะตอบยังไง " ใครให้กูว๊ะ"

" กูก็ไม่รู้นะเขาอยู่ห้องไหน แต่จะตัวเล็กๆ ขาวๆ แก้มป่องๆ น่ารักๆ"ไอ้ชิดนี่ย์มันบ้ายอตัวเองฉิบหาย

" อุ๊ย...สเปคกูเลย มึงเจอคราวหน้าขอเบอร์ให้กูหน่อยนะ "

" อืม...มากินข้าว"

" อร่อยดีนะ"ผมตักข้าวเข้าปากคำแรก ยอมรับเลยมันมีฝีมือการทำกับข้าวจริงๆ

" มึง..มึงไม่น่ารบกวนพี่แพรเอาข้าวมาให้กูเลยนะ"มันรู้ได้ไงว๊ะว่าแพรเอามาให้

" มึงรู้ได้ไง"

" ก็พี่แพรไลน์มาถามกู"

" แพร...กูจะจัดการแพร"ผมโครตขายหน้าอ๊ะ

" เออ..มึงจำคำมึงพูดได้ไหม "

" คำไหนว๊ะ"

" ที่มึงบอกว่า ถ้ามึงรู้ว่ามีคนบอกชอบมึง มึงจะตอบรับ"

" อะไร"ผมเห็นไอ้ชิดนี่ย์อายและน่ารักมาก

" อย่าเนียนมึง "

" เนียนไร"

" อร่อยดีนะข้าวกล่องอยากเห็นหน้าคนทำแหละ" ผมนั่งนึกขำๆเวลาที่ไอ้ชิดนี่ย์มันอาย มันตลกบวกกับน่ารัก

" มึง..กินไปเหอะน๊าอย่าพูดเยอะ"

" ชิดนี่ย์..ถ้ากูบอกว่ากูชอบมึง..มึงเชื่อกูป๊ะ"ไอ้ชิดนี่ย์น่าจะอึ้ง..มันหันหน้ามาทางผม

" มึงเรากินข้าวเราลืมซื้อน้ำมา..กูไปซื้อนะ" ไอ้ชิดนี่ย์กำลังจะลุกแต่ผมดึงมือมันไว้

" ไม่ต้อง..กูเตรียมไว้แล้ว"ผมเดินไปหยิบน้ำที่ผมเตรียมไว้และยื่นให้มัน

" กูชอบมึงนะชิดนี่ย์ " ผมบอกมันอักทีหลังจากที่ผมเดินไปหยิบน้ำมาให้มันและไอ้ชิดนี่ย์กำลังกินน้ำถึงขั้นสำลักและหันมาทางผมมันคงไม่เชื่อละมั้ง

" กูรู้มึงก็รู้สึกดีกับกู..กูรอให้มั่นใจตัวมึงก่อนกูถึงกล้าพูด กูไม่รู้หรอกว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน"

" มึงสับสนป๊ะ"

" กูรู้ว่ากูพูดอะไร  มึงรู้สึกดีกับกูป๊ะ "

" อืม"

พอมันตอบอืมแค่นั้นแหละ ผมก็ค่อยๆเอาหัวมาหนุนตักมัน

" กูอิ่มมากขอนอนนิดนึงนะ"

ผมนอนโดยที่ไม่ได้ใส่ใจว่าคนคนนั้นพอใจหรือไม่พอใจ

" มึง..มึงล้อกูเล่นใช่ไหม"

ผมค่อยลืมตาขึ้นมา แล้วผมก็บอกให้ไอ้ชิดนี่ย์ก้มลงมาหาผม

ผมเอามือทั้งสองข้างโอบคอไอ้ชิดนี่ย์เพื่อให้ปากมันใกล้ปากผม ชิดนี่ย์เองก็ไม่ขัดขืน จนผมเองก็ได้จูบมัน

" นี่คือคำตอบ" ผมบอกมันหลังจากที่ผมถอนริมฝีปากออกจากมัน

" แล้วมึงละคิดยังไงกับกู"ผมถามมันกลับขณะที่มันยังอึ้งอยู่

" นั้นก็คือคำตอบ"

"เดี๋ยวมึง ย้อนกูเหรอ" ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง

" มึงไปเรียนป๊ะ"ผมเห็นไอ้ชิดนี่ย์กำลังจะลุกผมคว้ามือมันไว้ก่อน

" อะไร"

" เราเป็นแฟนกันนะ"

" อืม"พอมันตอบอืมเท่านั้นแหละ..ผมก็จูบมันอีกรอบ

" กูรักมึงนะ..กูไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่แต่ที่รู้กูหวงมึงมาก"

" เข้าใจแล้วน๊า"พอมันพูดจบผมก็กอดมันอีกรอบ

"งั้นเราลงไปเถอะ"

ผมกับไอ้ชิดนี่ย์เดินมาด้านล่างแต่ก็ต้องมาพบความวุ่นวายของไอ้ชินกับไอ้เลโอพวกมันทะเลาะกันได้ทุกวันหรือมันจะเป็นเหมือนพวกผมที่เพียงทะเลาะกลยเกลื่อนความรู้สึก

" อ้าวชิดนี่ย์มาพอดีเลย"ไอ้เลโอวิ่งมาคว้าแขนไอ้ชิดนี่ย์ไปที่โต๊ะ

" อะไรของพวกมึง...ทะเลาะอะไรนักหนาว๊ะ"ไอ้ชิดนี่ย์น่าจะเป็นกรรมการที่ดีละมั้ง ไอ้เลโอถึงต้องลากมันไป

แต่พูดถึงสองคนนี้มันทะเลาะดันได้ทุกเรื่องจริงๆแต่ไม่เคยเห็นมันโกรธกันจริงๆจังสักที