สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )

9.5

เขียนโดย 1day2time

วันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 19.08 น.

  30 ตอน
  13 วิจารณ์
  36.23K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2562 19.33 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

26) ความรักที่ต้องปิดบัง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ผมอุตส่าห์มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาเมื่อกี้แต่ต้องมาพบความวุ่นวายของไอ้ชินกับไอ้เลโอ

"มึงมีอะไรกันว๊ะ"ผมถามทั้งสองคนเลยแหละ ไอ้ภัทรแทนที่จะช่วยห้ามเดินอารมณ์ดีไปนั่งโต๊ะเฉยเลย

" ก็ไอ้ชินมันกินข้าวที่สาวๆเอาให้กู"โอ้มายก๊อด เรื่องแค่นี้กูนึกว่าเรื่องราวใหญ่โต

" มึงอย่าบอกนะว่ามึงทะเลาะกันเรื่องนี้  ตลกสิ้นดีว๊ะ"อยู่ๆไอ้ภัทรก็พูดแทรกขึ้นมา พร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

"เดี๋ยวๆไอ้ภัทร..ข้าวที่น้องเขาส่งมาให้มึงใส่กัญชาเหรอว๊ะ ทำไมมึงอารมณ์ดี"ไอ้ชินไม่ได้สนใจเรื่องทะเลาะกับไอ้เลโอแล้วแต่มันกลับสนใจไอ้ภัทรแทน

" เออ..จริงว๊ะ..กูไม่เห็นมึงเป็นแบบนี้นานมากแล้วนะเว้ย"ไอ้เลโอก็ไม่วายที่จะสมทบกับไอ้ชิน

" ก็ตั้งแต่...เอ้ยๆกูขอโทษ"ไอ้ชินพูดออกมาถึงขั้นชะงัก

" ไม่เป็นไรมันผ่านมาแล้ว"

" เดี๋ยวๆมึงไม่สบายป๊ะ"ผมเห็นไอ้ชินเอามือไปแตะหน้า แตะหน้าผาก แตะคอ ไอ้ภัทรเช็คดูว่ามันสบายดีไหม

" กูสบายดี "ไอ้ภัทรพูดพร้อมกับเอามือไอ้ชินออกจากหน้ามัน

" ชิดนี่ย์..." อยู่ๆไอ้ชินก็หันหน้ามาเรียกชื่อผม

" อะไร"

" กูขอถามอย่างนึงได้ป๊ะ"อยู่ไอ้ชินก็มากระชิบที่ข้างหูผม

" ที่ไอ้ภัทรเป็นแบบนี้เพราะสาวข้าวกล่องป๊ะ"

" มึงก็ถามมันเองดิ " ผมเผลอพูดออกมาแบบดัง..มันน่าจะคืออาการร้อนตัวของผมเองแหละจึงทำให้เผลอตะโกนออกมาทำให้ไอ้ภัทรมันหันมาถามไอ้ชิน  " อะไรไอ้ชิน"

ไอ้ชินเล่นเงียบแบบนี้งานก็เข้ากูแน่ " ชิดนี่ย์ "กูว่าแล้วไง

" เปล่า"

" ไม่เปล่านะ...อย่ามาลองดีนะจ๊ะ..บอกมาเถอะที่รัก"

" ที่รัก"ไอ้เลโอกับไอ้ชินมันตะโกนออกมาพร้อมกัน

" ไอ้ชินมันถามกูว่าที่มึงเปลี่ยนไปแบบนี้เพราะสาวข้าวกล่องใช่ไหม"

" ไอ้ชิดนี่ย์ " ผมพูดจบไอ้ชินอุทานออกมาเลยแหละ ถ้ามันฉลาดมันจะไม่ถามผมต่อหน้าไอ้ภัทร

" อืม" ไอ้ภัทรตอบมาหน้าระรื่นเชียว

" สรุปคือที่มึงอารมณ์ดีเพราะ...ข้าวกล่องที่ได้มาเนี้ยนะ" ผมโครตเซ็งเลยนึกว่ามันอารมณ์ดีเพราะเป็นแฟนกับผม

" ก็อืมดิ...อร่อยขนาดนั้นใครเขาก็ติดใจ"

" สวยไหมมึง"

" ขาวๆ แก้มป่องๆน่าร๊ากเลยแหละ"

" อาการหนักเพื่อนกู..เพ้อจริง" ผมนินึกอะไรไม่ออกสมองว่างเปล่าจริงๆ

" เออ..พวกมึง กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"ผมทนฟังไอ้ภัทรเพ้อมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

“ เดี๋ยวมึงเคลียร์  คำว่าที่รักก่อน” ไอ้เลโอยังอุตส่าห์จำได้

“ อะไรของมึง   กูจะไปเข้าห้องน้ำ ”ผมไม่อยู่ตอบคำถามให้โง่หรอก

"  เออ..มึงกูไปด้วย  กูอยากเข้าห้องน้ำพอดี "ไอ้ภัทรวิ่งตามหลังผมมา  ผมเชื่อว่ามันก็ยังไม่อยากตอบคำถามแน่นอน

" ไปก็ไปดิ...มากอดคอกูทำไม"ผมพยายามแกะมือมึงออก  ยิ่งพยายามเท่าไหร่มันยิ่งกอดแน่นเท่านั้น

" เตี้ยมึงหึงเหรอ"

" เออ..มึงพึ่งบอกชอบกูมึงมื่อกี้   มึงยังมาเพ้อถึงคนอื่น"ผมเห็นหน้าไอ้ภัทรขำอะไรนักหนาของมัน

" มึงก็น่ารักเน๊าะ..หึงตัวเองด้วย   แฟนกูน่ารักแบบนี้นี่เอง " ไอ้ภัทรเอามือหยิกแก้มผมจนทำให้ทุกคนมอง

" หึงตัวเอง..กูเนี้ยนะ"

" อืม..ก็มึงเป็นคนทำข้าวกล่องให้กูนิ..แล้วมึงยังบอกอีกว่าคนที่ทำ ขาว ๆ แก้มป่องๆ"

เออก็จริงของมัน..ลืมคิด หึงจนเลือดขึ้นหน้าเลยทีเดียว

" มึงรู้"

"อืม..กูรู้ตั้งแต่เช้าแล้ว"

“ มึงนิแม่ง”

“ ทีมึงยังรู้เรื่องข้าวกล่องกู   มึงยังเงียบ ” เออ   มันก็จริง

 

ผมกับไอ้ภัทรเข้าห้องน้ำเสร็จก็เตรียมตัวไปเรียน ผมเองก็ตลกตัวเองเหมือนกันหึงแม้กระทั่งตัวเอง..ตลกสิ้นดีว๊ะ

 

หลังจากที่พวกผมเรียนเสร็จก็ต้องไปเข้าห้องชมรมเพราะเราเองก็ไม่ได้ไปนานแล้ว

จริงๆผมบอกพี่ประธานแล้วแหละว่าผมจะขอเป็นแค่ตัวสำรองเพราะมาตราฐานฝีมือผมสู้คนอื่นไม่ได้

" คุณชายภัทรกว่าจะเสด็จมาที่ชมรมนะคร๊าบ"โทระเดินมาทักทายไอ้ภัทรเพราะพวกมันไม่ค่อยได้เจอกัน

" อืม "

" หวัดดีโทระ"

" สวัสดีคร๊าบ จริงๆผมต้องทักพี่ชิดนี่ย์ก่อนนะเนี้ย "ที่มันพูดแบบนี้เพราะมันกะจะจีบเมกา มันจึงต้องสุภาพกับผม

" ว่าแต่ไอ้ชินกับไอ้เลโอไม่ได้มาพร้อมพวกมึงเหรอ"เออจริงด้วยมันสองตัวหายไปไหนอีกว๊ะเนี้ย

" ป๊ะๆซ้อมๆ เปลี่ยนเสื้อผ้า "

ผมไม่ได้ลงแข่งกับพวกมันหรอกจริงๆผมมาประดับชมรมเพื่อให้มันครบแค่นั้นเองแหละผมนั่งอยู่ข้างสนามรอเชียร์ ผมเองก็ งง ว่าผมผ่านชมรมนี้มาได้ไง

" อ้าว..ชิดนี่ย์  ไม่ลงเล่นละ"ผมหันไปตามเสียงนั้นคือเสียงเอ็มที่พุ่งตรงเดินมาหาผม  และนั่งลงข้างๆผม

" ไม่อ๊ะ..กลัวไปทำทีมคู่แข่งแพ้"ผมนิโม้ไปโน้นเลย

" โม้เก่งนะเรานะ"ของมันแน่อยู่แล้ว

" ว่าแต่มีไรเหรอ..คงไม่ใช่มาตั้งใจมาดูบาสหรอกมั้ง"

" ไม่อ๊ะ..มีเรื่องรบกวนนิดหน่อย "เอ็มพูดพร้อมกับโชว์หนังสือภาษาอังกฤษให้ผมดู

" อ๋อ..เข้าใจละ"

" ไอ้ภัทร..เล่นดีๆดิ " ผมได้ชินเสียงไอ้ชินตะโกนผมเลยมองไปที่สนามบาสสายตายอันพิฆาตของไอ้ภัทรจับจ้องมาทางผม

" มึง..งั้นเราไปข้างนอกกัน"

 

ผมจำต้องออกมาข้างนอกเพราะขืนอยู่ข้างในต่อ ผมคิดว่าลูกบาสคงลอยมาหาผม มีหวังผมตายเพราะลูกบาสเป็นแน่แท้

 

ผมกับเอ็มกำลังเรียนภาษาอังกฤษเพราะเอ็มบอกว่าวิชานี้เอ็มอ่อนมาก จริงๆผมก็ไม่ได้เก่งอะไรหรอกแต่เพียงเพราะผมอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เด็กๆ

" พี่ชิดนี่ย์ค่ะ...น้ำค่ะ"อยู่ก็มีสาวน้อยน่ารักหน้าตาจิ้มลิ้มเดินเอาน้ำมาให้ผม

" ขอบคุณครับ...ไม่ต้องลำบากก็ได้ครับ"

" ไม่ลำบากเลยค่ะ"

" ขอบคุณนะสำหรับน้ำ...น้องมีไรอีกหรือเปล่าครับพอดีพี่ติวหนังสือกันอยู่ " ผมไม่ได้ว่าจะไล่น้องอะไรยังไงนะครับแต่ว่าผมต้องรีบติวให้เอ็มให้เสร็จก่อนที่ไอ้ภัทรจะมาเจอ

" งั้นหนูไปแล้วนะ"

" แหม..พ่อหนุ่มเสน่ห์แรงเชียวนะ แรงทั้งผู้หญิงและผู้ชาย "ไอ้เอ็มพูดหลังจากที่น้องเขาวิ่งไปแล้ว

" เสน่ห์แรงอะไรละ..แต่เดี๋ยวๆ เสน่ห์แรงกับผู้หญิงเราพอเข้าใจ  แต่กับผู้ชาย "

“ ก็กับเรา กับ ภัทรไง ”

“ ม๊ะ  มาเรียน ”

" ไหนดูสิ..คนเขินเป็นยังไง"ไอ้เอ็มเอามือบิดหน้าผมไปมา

เหมือนค้นหาเสน่ห์ของผม  ที่ผมเขินเพราะไม่ใช่เอ็มนะ   แต่เป็นภัทร ผมเขินทุกครั้งที่เจอหน้ามัน

" พอได้แล้วมึง" ผมพูดขนาดนี้มันก็ยังไม่หยุดทำ ผมกลัวจริงถ้าไอ้ภัทรมาเจอ..มันเคยสั่งห้ามผมคบกับเอ็มอยู่ด้วย

"เตี้ย...มึงทำอะไรกัน" เอาแล้วไงไอ้รูปหล่อหวานใจของผมหมาดๆ   ดูท่าเดินมาท่าทางน่าจะเอาเรื่องทีเดียว...มันเดินมาพร้อมกับความหล่อเหลาของมันทำให้สาวๆมองมาเป็นตาเดียว

" เปล่า..กูติวหนังสือให้เอ็ม"ผมชูหนังสือภาษาอังกฤษของเอ็มให้มันดู

" เวลานี้มึงต้องอยู่ชมรมไม่ใช่เหรอ..มึงออกมาทำไม"

" อืม...เดี๋ยวกูตามไป "

" อีกนานไหม "

" ติวให้เอ็มเสร็จ  กูก็จะไป"

" กูรอ"ไอ้ภัทรไม่เพียงแต่พูดมันพร้อมกับมานั่งที่โต๊ะที่พวกผมนั่ง

" ชิดนี่ย์..งั้นไว้วันหลังนะวันนี้นายคงไม่สะดวก "

" ไม่เป็นไร..เรียนเลยพวกมึงสองคน  ไม่ต้องเกรงใจกู " ใครจะไม่เกรงใจถ้าเป็นแต่ก่อนกูไม่สนแน่  แต่เพราะกูเป็นแฟนมึงกูเลยต้องเกรงใจ

สรุปคือผมไม่ได้ติวต่อเลยจร้าเอ็มคงเกรงใจ..เพราะต้องเข้าไปที่ชมรม

ผมเดินตามไอ้ภัทรเข้าไปข้างในสภาพคอตกเป็นหมาหงอยเลย

" ไอ้ภัทร วันนี้มึงเป็นไรว๊ะ เล่นห่วยมาก" พี่ประธานชมรมดุไอ้ภัทร ท่าทางมันน่าจะเล่นได้แย่จริงๆ

" ภัทร...มึงมีแฟนแล้วเป็นแบบนี้เหรอว๊ะ"

" ห๊า..ไอ้ภัทรมีแฟน  ทำไมกูตกข่าวตลอดว๊ะ " โทระผู้ที่ไม่ทันอะไรสักอย่าง

" ขอโทษครับ"

" งั้นวันนี้พอแค่นี้...ส่วนคนที่จะทำความสะอาดสนามคือใครละวันนี้"

" ผมเองครับ เป็นการไถ่โทษที่ผมเล่นไม่ดี" ไอ้ภัทรยกมืออาสาที่จะทำความสะอาด

" กูฝันไปใช่ไหม"ไอ้โทระยัง งง กับ กริยาของไอ้ภัทรอย่างแน่แท้ มันคงไม่เชื่อจริงๆ มันทั้งตบทั้งหยิกตัวเอง

" กูตบให้ไหมโทระ" ไอ้ภัทรก็เตรียมตบเต็มที่เลยทีเดียว

" ม่ายอ๊ะ..กูไปเปลี่ยนเสื้อละ"

" อ๊ะๆทุกคนแยกย้าย"

" เตี้ย"ผมกำลังจะหมุนตัวกลับแต่เพราะไอ้ภัทรดึงคอเสื้อผมไว้

" อะไรอีกมึง"

" มึงด้วย"

“ กูด้วย ” ผมเอามือชี้มาหาตัวเอง

“ อืม ”

“ทำไมต้องกูด้วย”

แต่ผมพูดไปอย่างงั้นแหละ  ยังไงผมก็ต้องทำอยู่ดี

“ มึงบ่นอะไร” ผมเดินไปบ่นไป ก็มันจริงนิ ผมไม่ได้ขันอาสาสักหน่อย

ผมก็ต้องเดินไปเอารถเข็นมาเก็บลูกบาสรอบๆสนาม พวกนี้เล่นแล้วไม่รู้จักเก็บ

" ไอ้ภัทร..มันจะเสร็จไหมวันนี้ "ผมหยิบใส่มันหยิบออก..วันนี้ทั้งวันน่าจะไม่เสร็จ

" เตี้ยมึงทำให้กูเป็นแบบนี้ " มันพูดไปมันหยิบบอลออกจากรถเข็นไป

" ไอ้เลโออย่า" ผมหันไปตามเสียงเห็นไอ้ชินกับไอ้เลโอวิ่งพรวดเข้ามาหาพวกผม

" ภัทร..ทำไมมึงชอบแกล้งไอ้ชิดนี่ย์จังว๊ะ"

" กูแกล้งมันตรงไหน"

" ก็กูเห็น  ถ้ามึงเกลียดมันมาก มึงยุ่งกับมันทำไม"

" เหรอ..มึงคิดว่ากูเกลียดไอ้ชิดนี่ย์ กูจะให้มึงดูอะไรบางอย่าง"

" อย่านะมึง..กูขอโทษ" ไอ้เลโอคงเจอไอ้ชินกระตุกแขนไว้และบวกทั้งไอ้ภัทรกระชากผมมาใกล้

" มึงไม่อยากรู้แล้วเหรอว่ากูเกลียดไอ้ชิดนี่ย์ไหม"

" ไม่...มึงอย่าทำอะไรมันนะ" เพื่อนผู้แสนดีของฉัน   มันเห็นได้ภัทรกระชากผม

" ถ้ามึงไม่อยากให้กูทำอะไรมัน  พวกมึงก็รีบกลับเลย"

เมื่อทุกคนกลับหมดแล้ว ก็เหลือเพียงแค่ผมกับไอ้ภัทร

" ชิดนี่ย์  มึงเจ็บป๊ะ" ทีอย่างงี้ละมาถาม ทีตอนกระชากไม่เห็นถามเลย

" ไม่อ๊ะ "

" มึงรู้ป๊ะเมื่อกี้ถ้าไอ้เลโอตอบว่าอยากรู้มึงคิดว่ากูจะทำอะไรมึง"

" จูบ"

" สมองมึงคิดแต่เรื่องนี้ป๊ะเนี้ย " มันไม่เพียงแต่พูดมันผลักหัวผมด้วย

" อ้าว..เหรอ " ผมพูดพร้อมกับเก็บลูกบาส

" อืม..กูจะจูบมึง"

" ไอ้ภัทร"ผมขว้างบาสใส่มัน " โอ๊ย "

" มึงทำกูไอ้ชิดนี่ย์ "

มันวิ่งไล่ผมรอบสนาม คิดว่าผมจะวิ่งหนีทันเหรอ  ไม่มีทางขามันยาวจะตาย

" พอๆมึงกูเหนื่อย"ผมนั่งลงแทบหายใจไม่ทัน ไอ้ภัทรก็นั่งลงตามผม

พอเรานั่งพักสักพักนึงเราก็เริ่มทำความสะอาดเก็บกวาดสนาม ผมอยากบอกมันว่าทีหลังอย่าริอาจรับมาเด็ดขาด ไอ้ประเภททำความสะอาดนิ

" เสร็จสักที" ผมนั่งพิงบนแสตนที่นั่งพร้อมบิดขี้เกียจ

" เออ..เสร็จสักที"ไอ้ภัทรก็ตามขึ้นมานั่งกับผม..อย่าว่านั่งดกว่าแต่มันว่านอนมันนอนหนุนตักผม

" เพราะมึงเลย กูต้องมาทำแบบนี้ "ผมพูดพร้อมกับหยิกแก้มมัน แต่มันกลับจับมือผมไว้

" เพราะมึงแหละ"

" เพราะกู"ผมเอามือชี้เข้าหาตัวเอง

" อืม..มึงทำให้กูไม่มีสมาธิเล่น"

" กูทำมึงตอนไหน"

" ไอ้เอ็ม"

“ ไอ้เอ็มเกี่ยวอะไรว๊ะ”

“ ชิดนี่ย์   มึงเป็นแฟนกูนะ  กูไม่มีสิทธิ์หึงมึงเหรอ ” 

" เออ..กูขอโทษ "

ผมเป็นแฟนมันวันเดียว ผมก็ทำให้มันไม่สบายใจซะแล้ว..นี้คืออีกเหตุผลนึงที่ทำให้ผมไม่อยากมีแฟน..ผมกลัวทำให้คนที่ผมรักเสียความรู้สึก ถ้าวันนึงเราต้องไกลกัน

" ไม่เป็นไรมึง..คืนนี้กูจะเอาให้สาสมเลย"

คืนนี้เหรอ  ผมไม่รู้ว่าผมต้องเจออะไรอีกไอ้คนอย่างไอ้ภัทรเนี้ยผมเดาทางมันไม่ถูกจริงๆ

 

“ อะไรมึง...เลิกหนุนตักกูได้แล้วกูหนัก”

“งั้นเรากลับเหอะ”มันพูดทันทีที่มันเลิกหนุนตักผม

 

.............................

 

" ชิดนี่ย์จ๋า" พี่แพรวิ่งมาต้อนรับพวกผมเลย

เมื่อผมมาถึงบ้าน แต่เสียงจ๋าของพี่แพรต้องมีไรแน่นอนเลย

" ครับพี่แพร"

" พี่มีเรื่องจะคุยด้วย " พี่แพรลากผมมาที่ห้องรับแขก ผมก็ต้องเดินตาม

" ภัทรขึ้นห้องสิ   ตามมาทำไม "

" ไม่อ๊ะ"

" เขามีเรื่องจะคุยกับชิดนี่ย์เป็นการส่วนตัว"

" ไม่ "

" งั้นเราบอกแม่เรื่องนายเอาข้าวกล่องไปแลกกับสาวนะ"

" อะเคร.." เออ..ผมเองก็อยากรู้ว่าเมื่อไหร่2พี่น้องจะเถียงกันเสร็จ 

" พี่แพรมีอะไรกับผมไหมครับ"

" แพรจะถามชิดนี่ย์ว่าภัทรเอาข้าวกล่องไปให้ใคร..ใช่ไหมแพร" ภัทรพูดทันทีที่ผมพูดจบ

" อืม"

" ไอ้เตี้ย..มันไม่รู้หรอก งั้นขอตัวนะ "

ไอ้ภัทรมันก็ดึงแขนผมกลับไปที่ห้อง แต่ผมก็ยังไม่วายที่จะหันไปตอบพี่แพรว่าผมไม่รู้จริงๆ

ผมอุตส่าห์มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาเมื่อกี้แต่ต้องมาพบความวุ่นวายของไอ้ชินกับไอ้เลโอ

"มึงมีอะไรกันว๊ะ"ผมถามทั้งสองคนเลยแหละ ไอ้ภัทรแทนที่จะช่วยห้ามเดินอารมณ์ดีไปนั่งโต๊ะเฉยเลย

" ก็ไอ้ชินมันกินข้าวที่สาวๆเอาให้กู"โอ้มายก๊อด เรื่องแค่นี้กูนึกว่าเรื่องราวใหญ่โต

" มึงอย่าบอกนะว่ามึงทะเลาะกันเรื่องนี้  ตลกสิ้นดีว๊ะ"อยู่ๆไอ้ภัทรก็พูดแทรกขึ้นมา พร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

"เดี๋ยวๆไอ้ภัทร..ข้าวที่น้องเขาส่งมาให้มึงใส่กัญชาเหรอว๊ะ ทำไมมึงอารมณ์ดี"ไอ้ชินไม่ได้สนใจเรื่องทะเลาะกับไอ้เลโอแล้วแต่มันกลับสนใจไอ้ภัทรแทน

" เออ..จริงว๊ะ..กูไม่เห็นมึงเป็นแบบนี้นานมากแล้วนะเว้ย"ไอ้เลโอก็ไม่วายที่จะสมทบกับไอ้ชิน

" ก็ตั้งแต่...เอ้ยๆกูขอโทษ"ไอ้ชินพูดออกมาถึงขั้นชะงัก

" ไม่เป็นไรมันผ่านมาแล้ว"

" เดี๋ยวๆมึงไม่สบายป๊ะ"ผมเห็นไอ้ชินเอามือไปแตะหน้า แตะหน้าผาก แตะคอ ไอ้ภัทรเช็คดูว่ามันสบายดีไหม

" กูสบายดี "ไอ้ภัทรพูดพร้อมกับเอามือไอ้ชินออกจากหน้ามัน

" ชิดนี่ย์..." อยู่ๆไอ้ชินก็หันหน้ามาเรียกชื่อผม

" อะไร"

" กูขอถามอย่างนึงได้ป๊ะ"อยู่ไอ้ชินก็มากระชิบที่ข้างหูผม

" ที่ไอ้ภัทรเป็นแบบนี้เพราะสาวข้าวกล่องป๊ะ"

" มึงก็ถามมันเองดิ " ผมเผลอพูดออกมาแบบดัง..มันน่าจะคืออาการร้อนตัวของผมเองแหละจึงทำให้เผลอตะโกนออกมาทำให้ไอ้ภัทรมันหันมาถามไอ้ชิน  " อะไรไอ้ชิน"

ไอ้ชินเล่นเงียบแบบนี้งานก็เข้ากูแน่ " ชิดนี่ย์ "กูว่าแล้วไง

" เปล่า"

" ไม่เปล่านะ...อย่ามาลองดีนะจ๊ะ..บอกมาเถอะที่รัก"

" ที่รัก"ไอ้เลโอกับไอ้ชินมันตะโกนออกมาพร้อมกัน

" ไอ้ชินมันถามกูว่าที่มึงเปลี่ยนไปแบบนี้เพราะสาวข้าวกล่องใช่ไหม"

" ไอ้ชิดนี่ย์ " ผมพูดจบไอ้ชินอุทานออกมาเลยแหละ ถ้ามันฉลาดมันจะไม่ถามผมต่อหน้าไอ้ภัทร

" อืม" ไอ้ภัทรตอบมาหน้าระรื่นเชียว

" สรุปคือที่มึงอารมณ์ดีเพราะ...ข้าวกล่องที่ได้มาเนี้ยนะ" ผมโครตเซ็งเลยนึกว่ามันอารมณ์ดีเพราะเป็นแฟนกับผม

" ก็อืมดิ...อร่อยขนาดนั้นใครเขาก็ติดใจ"

" สวยไหมมึง"

" ขาวๆ แก้มป่องๆน่าร๊ากเลยแหละ"

" อาการหนักเพื่อนกู..เพ้อจริง" ผมนินึกอะไรไม่ออกสมองว่างเปล่าจริงๆ

" เออ..พวกมึง กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"ผมทนฟังไอ้ภัทรเพ้อมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

“ เดี๋ยวมึงเคลียร์  คำว่าที่รักก่อน” ไอ้เลโอยังอุตส่าห์จำได้

“ อะไรของมึง   กูจะไปเข้าห้องน้ำ ”ผมไม่อยู่ตอบคำถามให้โง่หรอก

"  เออ..มึงกูไปด้วย  กูอยากเข้าห้องน้ำพอดี "ไอ้ภัทรวิ่งตามหลังผมมา  ผมเชื่อว่ามันก็ยังไม่อยากตอบคำถามแน่นอน

" ไปก็ไปดิ...มากอดคอกูทำไม"ผมพยายามแกะมือมึงออก  ยิ่งพยายามเท่าไหร่มันยิ่งกอดแน่นเท่านั้น

" เตี้ยมึงหึงเหรอ"

" เออ..มึงพึ่งบอกชอบกูมึงมื่อกี้   มึงยังมาเพ้อถึงคนอื่น"ผมเห็นหน้าไอ้ภัทรขำอะไรนักหนาของมัน

" มึงก็น่ารักเน๊าะ..หึงตัวเองด้วย   แฟนกูน่ารักแบบนี้นี่เอง " ไอ้ภัทรเอามือหยิกแก้มผมจนทำให้ทุกคนมอง

" หึงตัวเอง..กูเนี้ยนะ"

" อืม..ก็มึงเป็นคนทำข้าวกล่องให้กูนิ..แล้วมึงยังบอกอีกว่าคนที่ทำ ขาว ๆ แก้มป่องๆ"

เออก็จริงของมัน..ลืมคิด หึงจนเลือดขึ้นหน้าเลยทีเดียว

" มึงรู้"

"อืม..กูรู้ตั้งแต่เช้าแล้ว"

“ มึงนิแม่ง”

“ ทีมึงยังรู้เรื่องข้าวกล่องกู   มึงยังเงียบ ” เออ   มันก็จริง

 

ผมกับไอ้ภัทรเข้าห้องน้ำเสร็จก็เตรียมตัวไปเรียน ผมเองก็ตลกตัวเองเหมือนกันหึงแม้กระทั่งตัวเอง..ตลกสิ้นดีว๊ะ

 

หลังจากที่พวกผมเรียนเสร็จก็ต้องไปเข้าห้องชมรมเพราะเราเองก็ไม่ได้ไปนานแล้ว

จริงๆผมบอกพี่ประธานแล้วแหละว่าผมจะขอเป็นแค่ตัวสำรองเพราะมาตราฐานฝีมือผมสู้คนอื่นไม่ได้

" คุณชายภัทรกว่าจะเสด็จมาที่ชมรมนะคร๊าบ"โทระเดินมาทักทายไอ้ภัทรเพราะพวกมันไม่ค่อยได้เจอกัน

" อืม "

" หวัดดีโทระ"

" สวัสดีคร๊าบ จริงๆผมต้องทักพี่ชิดนี่ย์ก่อนนะเนี้ย "ที่มันพูดแบบนี้เพราะมันกะจะจีบเมกา มันจึงต้องสุภาพกับผม

" ว่าแต่ไอ้ชินกับไอ้เลโอไม่ได้มาพร้อมพวกมึงเหรอ"เออจริงด้วยมันสองตัวหายไปไหนอีกว๊ะเนี้ย

" ป๊ะๆซ้อมๆ เปลี่ยนเสื้อผ้า "

ผมไม่ได้ลงแข่งกับพวกมันหรอกจริงๆผมมาประดับชมรมเพื่อให้มันครบแค่นั้นเองแหละผมนั่งอยู่ข้างสนามรอเชียร์ ผมเองก็ งง ว่าผมผ่านชมรมนี้มาได้ไง

" อ้าว..ชิดนี่ย์  ไม่ลงเล่นละ"ผมหันไปตามเสียงนั้นคือเสียงเอ็มที่พุ่งตรงเดินมาหาผม  และนั่งลงข้างๆผม

" ไม่อ๊ะ..กลัวไปทำทีมคู่แข่งแพ้"ผมนิโม้ไปโน้นเลย

" โม้เก่งนะเรานะ"ของมันแน่อยู่แล้ว

" ว่าแต่มีไรเหรอ..คงไม่ใช่มาตั้งใจมาดูบาสหรอกมั้ง"

" ไม่อ๊ะ..มีเรื่องรบกวนนิดหน่อย "เอ็มพูดพร้อมกับโชว์หนังสือภาษาอังกฤษให้ผมดู

" อ๋อ..เข้าใจละ"

" ไอ้ภัทร..เล่นดีๆดิ " ผมได้ชินเสียงไอ้ชินตะโกนผมเลยมองไปที่สนามบาสสายตายอันพิฆาตของไอ้ภัทรจับจ้องมาทางผม

" มึง..งั้นเราไปข้างนอกกัน"

 

ผมจำต้องออกมาข้างนอกเพราะขืนอยู่ข้างในต่อ ผมคิดว่าลูกบาสคงลอยมาหาผม มีหวังผมตายเพราะลูกบาสเป็นแน่แท้

 

ผมกับเอ็มกำลังเรียนภาษาอังกฤษเพราะเอ็มบอกว่าวิชานี้เอ็มอ่อนมาก จริงๆผมก็ไม่ได้เก่งอะไรหรอกแต่เพียงเพราะผมอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เด็กๆ

" พี่ชิดนี่ย์ค่ะ...น้ำค่ะ"อยู่ก็มีสาวน้อยน่ารักหน้าตาจิ้มลิ้มเดินเอาน้ำมาให้ผม

" ขอบคุณครับ...ไม่ต้องลำบากก็ได้ครับ"

" ไม่ลำบากเลยค่ะ"

" ขอบคุณนะสำหรับน้ำ...น้องมีไรอีกหรือเปล่าครับพอดีพี่ติวหนังสือกันอยู่ " ผมไม่ได้ว่าจะไล่น้องอะไรยังไงนะครับแต่ว่าผมต้องรีบติวให้เอ็มให้เสร็จก่อนที่ไอ้ภัทรจะมาเจอ

" งั้นหนูไปแล้วนะ"

" แหม..พ่อหนุ่มเสน่ห์แรงเชียวนะ แรงทั้งผู้หญิงและผู้ชาย "ไอ้เอ็มพูดหลังจากที่น้องเขาวิ่งไปแล้ว

" เสน่ห์แรงอะไรละ..แต่เดี๋ยวๆ เสน่ห์แรงกับผู้หญิงเราพอเข้าใจ  แต่กับผู้ชาย "

“ ก็กับเรา กับ ภัทรไง ”

“ ม๊ะ  มาเรียน ”

" ไหนดูสิ..คนเขินเป็นยังไง"ไอ้เอ็มเอามือบิดหน้าผมไปมา

เหมือนค้นหาเสน่ห์ของผม  ที่ผมเขินเพราะไม่ใช่เอ็มนะ   แต่เป็นภัทร ผมเขินทุกครั้งที่เจอหน้ามัน

" พอได้แล้วมึง" ผมพูดขนาดนี้มันก็ยังไม่หยุดทำ ผมกลัวจริงถ้าไอ้ภัทรมาเจอ..มันเคยสั่งห้ามผมคบกับเอ็มอยู่ด้วย

"เตี้ย...มึงทำอะไรกัน" เอาแล้วไงไอ้รูปหล่อหวานใจของผมหมาดๆ   ดูท่าเดินมาท่าทางน่าจะเอาเรื่องทีเดียว...มันเดินมาพร้อมกับความหล่อเหลาของมันทำให้สาวๆมองมาเป็นตาเดียว

" เปล่า..กูติวหนังสือให้เอ็ม"ผมชูหนังสือภาษาอังกฤษของเอ็มให้มันดู

" เวลานี้มึงต้องอยู่ชมรมไม่ใช่เหรอ..มึงออกมาทำไม"

" อืม...เดี๋ยวกูตามไป "

" อีกนานไหม "

" ติวให้เอ็มเสร็จ  กูก็จะไป"

" กูรอ"ไอ้ภัทรไม่เพียงแต่พูดมันพร้อมกับมานั่งที่โต๊ะที่พวกผมนั่ง

" ชิดนี่ย์..งั้นไว้วันหลังนะวันนี้นายคงไม่สะดวก "

" ไม่เป็นไร..เรียนเลยพวกมึงสองคน  ไม่ต้องเกรงใจกู " ใครจะไม่เกรงใจถ้าเป็นแต่ก่อนกูไม่สนแน่  แต่เพราะกูเป็นแฟนมึงกูเลยต้องเกรงใจ

สรุปคือผมไม่ได้ติวต่อเลยจร้าเอ็มคงเกรงใจ..เพราะต้องเข้าไปที่ชมรม

ผมเดินตามไอ้ภัทรเข้าไปข้างในสภาพคอตกเป็นหมาหงอยเลย

" ไอ้ภัทร วันนี้มึงเป็นไรว๊ะ เล่นห่วยมาก" พี่ประธานชมรมดุไอ้ภัทร ท่าทางมันน่าจะเล่นได้แย่จริงๆ

" ภัทร...มึงมีแฟนแล้วเป็นแบบนี้เหรอว๊ะ"

" ห๊า..ไอ้ภัทรมีแฟน  ทำไมกูตกข่าวตลอดว๊ะ " โทระผู้ที่ไม่ทันอะไรสักอย่าง

" ขอโทษครับ"

" งั้นวันนี้พอแค่นี้...ส่วนคนที่จะทำความสะอาดสนามคือใครละวันนี้"

" ผมเองครับ เป็นการไถ่โทษที่ผมเล่นไม่ดี" ไอ้ภัทรยกมืออาสาที่จะทำความสะอาด

" กูฝันไปใช่ไหม"ไอ้โทระยัง งง กับ กริยาของไอ้ภัทรอย่างแน่แท้ มันคงไม่เชื่อจริงๆ มันทั้งตบทั้งหยิกตัวเอง

" กูตบให้ไหมโทระ" ไอ้ภัทรก็เตรียมตบเต็มที่เลยทีเดียว

" ม่ายอ๊ะ..กูไปเปลี่ยนเสื้อละ"

" อ๊ะๆทุกคนแยกย้าย"

" เตี้ย"ผมกำลังจะหมุนตัวกลับแต่เพราะไอ้ภัทรดึงคอเสื้อผมไว้

" อะไรอีกมึง"

" มึงด้วย"

“ กูด้วย ” ผมเอามือชี้มาหาตัวเอง

“ อืม ”

“ทำไมต้องกูด้วย”

แต่ผมพูดไปอย่างงั้นแหละ  ยังไงผมก็ต้องทำอยู่ดี

“ มึงบ่นอะไร” ผมเดินไปบ่นไป ก็มันจริงนิ ผมไม่ได้ขันอาสาสักหน่อย

ผมก็ต้องเดินไปเอารถเข็นมาเก็บลูกบาสรอบๆสนาม พวกนี้เล่นแล้วไม่รู้จักเก็บ

" ไอ้ภัทร..มันจะเสร็จไหมวันนี้ "ผมหยิบใส่มันหยิบออก..วันนี้ทั้งวันน่าจะไม่เสร็จ

" เตี้ยมึงทำให้กูเป็นแบบนี้ " มันพูดไปมันหยิบบอลออกจากรถเข็นไป

" ไอ้เลโออย่า" ผมหันไปตามเสียงเห็นไอ้ชินกับไอ้เลโอวิ่งพรวดเข้ามาหาพวกผม

" ภัทร..ทำไมมึงชอบแกล้งไอ้ชิดนี่ย์จังว๊ะ"

" กูแกล้งมันตรงไหน"

" ก็กูเห็น  ถ้ามึงเกลียดมันมาก มึงยุ่งกับมันทำไม"

" เหรอ..มึงคิดว่ากูเกลียดไอ้ชิดนี่ย์ กูจะให้มึงดูอะไรบางอย่าง"

" อย่านะมึง..กูขอโทษ" ไอ้เลโอคงเจอไอ้ชินกระตุกแขนไว้และบวกทั้งไอ้ภัทรกระชากผมมาใกล้

" มึงไม่อยากรู้แล้วเหรอว่ากูเกลียดไอ้ชิดนี่ย์ไหม"

" ไม่...มึงอย่าทำอะไรมันนะ" เพื่อนผู้แสนดีของฉัน   มันเห็นได้ภัทรกระชากผม

" ถ้ามึงไม่อยากให้กูทำอะไรมัน  พวกมึงก็รีบกลับเลย"

เมื่อทุกคนกลับหมดแล้ว ก็เหลือเพียงแค่ผมกับไอ้ภัทร

" ชิดนี่ย์  มึงเจ็บป๊ะ" ทีอย่างงี้ละมาถาม ทีตอนกระชากไม่เห็นถามเลย

" ไม่อ๊ะ "

" มึงรู้ป๊ะเมื่อกี้ถ้าไอ้เลโอตอบว่าอยากรู้มึงคิดว่ากูจะทำอะไรมึง"

" จูบ"

" สมองมึงคิดแต่เรื่องนี้ป๊ะเนี้ย " มันไม่เพียงแต่พูดมันผลักหัวผมด้วย

" อ้าว..เหรอ " ผมพูดพร้อมกับเก็บลูกบาส

" อืม..กูจะจูบมึง"

" ไอ้ภัทร"ผมขว้างบาสใส่มัน " โอ๊ย "

" มึงทำกูไอ้ชิดนี่ย์ "

มันวิ่งไล่ผมรอบสนาม คิดว่าผมจะวิ่งหนีทันเหรอ  ไม่มีทางขามันยาวจะตาย

" พอๆมึงกูเหนื่อย"ผมนั่งลงแทบหายใจไม่ทัน ไอ้ภัทรก็นั่งลงตามผม

พอเรานั่งพักสักพักนึงเราก็เริ่มทำความสะอาดเก็บกวาดสนาม ผมอยากบอกมันว่าทีหลังอย่าริอาจรับมาเด็ดขาด ไอ้ประเภททำความสะอาดนิ

" เสร็จสักที" ผมนั่งพิงบนแสตนที่นั่งพร้อมบิดขี้เกียจ

" เออ..เสร็จสักที"ไอ้ภัทรก็ตามขึ้นมานั่งกับผม..อย่าว่านั่งดกว่าแต่มันว่านอนมันนอนหนุนตักผม

" เพราะมึงเลย กูต้องมาทำแบบนี้ "ผมพูดพร้อมกับหยิกแก้มมัน แต่มันกลับจับมือผมไว้

" เพราะมึงแหละ"

" เพราะกู"ผมเอามือชี้เข้าหาตัวเอง

" อืม..มึงทำให้กูไม่มีสมาธิเล่น"

" กูทำมึงตอนไหน"

" ไอ้เอ็ม"

“ ไอ้เอ็มเกี่ยวอะไรว๊ะ”

“ ชิดนี่ย์   มึงเป็นแฟนกูนะ  กูไม่มีสิทธิ์หึงมึงเหรอ ” 

" เออ..กูขอโทษ "

ผมเป็นแฟนมันวันเดียว ผมก็ทำให้มันไม่สบายใจซะแล้ว..นี้คืออีกเหตุผลนึงที่ทำให้ผมไม่อยากมีแฟน..ผมกลัวทำให้คนที่ผมรักเสียความรู้สึก ถ้าวันนึงเราต้องไกลกัน

" ไม่เป็นไรมึง..คืนนี้กูจะเอาให้สาสมเลย"

คืนนี้เหรอ  ผมไม่รู้ว่าผมต้องเจออะไรอีกไอ้คนอย่างไอ้ภัทรเนี้ยผมเดาทางมันไม่ถูกจริงๆ

 

“ อะไรมึง...เลิกหนุนตักกูได้แล้วกูหนัก”

“งั้นเรากลับเหอะ”มันพูดทันทีที่มันเลิกหนุนตักผม

 

.............................

 

" ชิดนี่ย์จ๋า" พี่แพรวิ่งมาต้อนรับพวกผมเลย

เมื่อผมมาถึงบ้าน แต่เสียงจ๋าของพี่แพรต้องมีไรแน่นอนเลย

" ครับพี่แพร"

" พี่มีเรื่องจะคุยด้วย " พี่แพรลากผมมาที่ห้องรับแขก ผมก็ต้องเดินตาม

" ภัทรขึ้นห้องสิ   ตามมาทำไม "

" ไม่อ๊ะ"

" เขามีเรื่องจะคุยกับชิดนี่ย์เป็นการส่วนตัว"

" ไม่ "

" งั้นเราบอกแม่เรื่องนายเอาข้าวกล่องไปแลกกับสาวนะ"

" อะเคร.." เออ..ผมเองก็อยากรู้ว่าเมื่อไหร่2พี่น้องจะเถียงกันเสร็จ 

" พี่แพรมีอะไรกับผมไหมครับ"

" แพรจะถามชิดนี่ย์ว่าภัทรเอาข้าวกล่องไปให้ใคร..ใช่ไหมแพร" ภัทรพูดทันทีที่ผมพูดจบ

" อืม"

" ไอ้เตี้ย..มันไม่รู้หรอก งั้นขอตัวนะ "

ไอ้ภัทรมันก็ดึงแขนผมกลับไปที่ห้อง แต่ผมก็ยังไม่วายที่จะหันไปตอบพี่แพรว่าผมไม่รู้จริงๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา