รักนี้สีเเดง

เช้าวันถัดมา
                            "สดชื่นจังอากาศดี๊ดี" ฉันเดินมาตรงระเบียงห้องมาสูดอาดาศน่ะ 
         "ตื่นเเต่เช้าเลยนะครับคนสวย"
         "ชิน!!" ตกใจมากคือเเบบอยู่ๆก็มาไง
         "คนหล่อครับ ไม่ต้องตกใจ" มั่นมาก
         "หลงตัวเองมาก" (มองบน)
         "น่ารักจังเลย เวลาทำหน้าเเบบนี้" พูดยังไม่พอมาหยิกเเก้ม
         "โอ้ยเจ็บ" ความจริงไม่เจ็บเเต่เพราะเขินก้เลยพูดเเบบนั้น
         "หน้าเเดงเลย เขิลหรือเจ็บครับ" (อร้ายย เปลี่ยนพระเอกดีไหม ตอบ!)
         "บ้า เจ็บสิ" ใครจะตอบว่าเขิล
         "ผมไปก่อนนะ 'ที่รัก' " คำว่าที่รักทำเสียงได้ขี้อ้อนมากอ่ะเเต่ก็น่ารัก
          หลังจากนั้นฉันก็ทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ลงไปข้างล่าง
         "นานจังนะกว่าจะลงมา" ลงมาก็หาเรื่องเลยนะเเกไอยองจู
         "เรียกฉันให้หน้ารักหน่อยได้ไหม" คุณยองจูขา
         "มันหนักหัวบรรพบุรุษคุณหรอ"
         "เล่นใหญ่นะเธอน่ะ"
         "เมื่อคืน ที่คุณถามว่าฉันรังเกียจคุณรึป่าว ฉันมีคำตอบละนะ" เค้าทำหน้าอยากรู้ 
         "..."
         "มาก!!" ฉันพูดจบด็เดินขึ้นห้องไป เขาเงียบมากเหมือนคนไม่มีเสียงฉันไม่เเคร์เดินขึ้นมาเลย