รักนี้สีเเดง
นาเนโกะ
6) ไม่พูดเลย(สงสารทั้ง2คนเลย)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันถัดมา
"สดชื่นจังอากาศดี๊ดี" ฉันเดินมาตรงระเบียงห้องมาสูดอาดาศน่ะ
"ตื่นเเต่เช้าเลยนะครับคนสวย"
"ชิน!!" ตกใจมากคือเเบบอยู่ๆก็มาไง
"คนหล่อครับ ไม่ต้องตกใจ" มั่นมาก
"หลงตัวเองมาก" (มองบน)
"น่ารักจังเลย เวลาทำหน้าเเบบนี้" พูดยังไม่พอมาหยิกเเก้ม
"โอ้ยเจ็บ" ความจริงไม่เจ็บเเต่เพราะเขินก้เลยพูดเเบบนั้น
"หน้าเเดงเลย เขิลหรือเจ็บครับ" (อร้ายย เปลี่ยนพระเอกดีไหม ตอบ!)
"บ้า เจ็บสิ" ใครจะตอบว่าเขิล
"ผมไปก่อนนะ 'ที่รัก' " คำว่าที่รักทำเสียงได้ขี้อ้อนมากอ่ะเเต่ก็น่ารัก
หลังจากนั้นฉันก็ทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ลงไปข้างล่าง
"นานจังนะกว่าจะลงมา" ลงมาก็หาเรื่องเลยนะเเกไอยองจู
"เรียกฉันให้หน้ารักหน่อยได้ไหม" คุณยองจูขา
"มันหนักหัวบรรพบุรุษคุณหรอ"
"เล่นใหญ่นะเธอน่ะ"
"เมื่อคืน ที่คุณถามว่าฉันรังเกียจคุณรึป่าว ฉันมีคำตอบละนะ" เค้าทำหน้าอยากรู้
"..."
"มาก!!" ฉันพูดจบด็เดินขึ้นห้องไป เขาเงียบมากเหมือนคนไม่มีเสียงฉันไม่เเคร์เดินขึ้นมาเลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
