The Demola Phase 4 มหากาพย์มนุษย์เหนือโลก เฟส 4
8.5
เขียนโดย Geoner
วันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 11.59 น.
27 ตอน
2 วิจารณ์
32.97K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565 12.21 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) ร่วมทีม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ แสงแดดยามเช้าส่องลงผ่านมาจากหน้าต่างบ้านชั้นสอง ตกกระทบไปบนใบหน้าของหญิงสาวคนหนึ่ง
เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของแสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้า เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาและมองไปรอบ เธอพบว่าตอนนี้ที่ ๆ เธออยู่นั้น มันเหมือนกับเพื่อนสนิทของเธอ เคยพาเธอมาบ่อย ๆ
" อ๊ะ ! เธอฟื้นแล้วเหรอ "
เธอได้ยินเสียงเรียกของใครบางคนที่ดังมาจากทางหน้าประตู
" เรย์จัง..? "
เธอพยายามที่จะอื้มมือไปที่เรย์ด้วยความทุลักทุเล เรย์ที่เห็นดังนั้น จึงรีบเข้าไปประคองเพื่อนของเธออย่างฉับไว
" นี่ อย่าเพิ่งขยับสิ เธอเพิ่งจะฟื้นเองนะ "
เรย์พูดชิฮิโระไปในขณะที่เธอคอยจับใหล่พยุงเพื่อนเธออยู่
" มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเหรอ ? "
" อะ..เอ่อ เรื่องนั้น.. "
เรย์มีท่าทีที่แปลกไปทันทีที่ชิฮิโระถามแบบนั้น
" ฉันจะเป็นคนอธิบายเอง ! "
เสียงทุ้มใหญ่ที่ดังขึ้นพร้อมกับเอกที่ปรากฏตัวมาอยู่ที่หน้าประตู
" เอ๊ะ ! ทำไมนาย ? "
ชิฮิโระถึงกับตกใจที่เอกมาอยู่ที่บ้านของเรย์ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะถามคำถามอื่น ก็มีเสียงคนวิ่งขึ้นมาที่ห้องที่เธออยู่
" เธอฟื้นแล้วเหรอ ?! "
" คาวาระคุงก็ด้วย !! "
เธอรู้สึกสับสนมากที่มีคนมากมายมาอยู่ในบ้านเพื่อนสาวของเธอ
" นี่มันหมายความว่ายังไงกันเรย์จัง ? "
" นี่ ! "
ชิฮิโระถูกเอกใช้มือทั้งสองข้างมาจับเข้าที่หน้าเธอทั้งสองด้าน ราวกับว่ามันเป็นการสื่อสารของเอกไป ที่เธอว่า ' ช่วยสงบสติก่อน ' ตอนนี้เธอกับเอกกำลังสบตากับอยู่ ฝ่ายชิฮิโระนั้นจ้องด้วยสายตาที่หวาดระแวงและสงสัยในขณะที่สายตาของเอกกลับเต็มไปด้วยความว่างเปล่าและกดดัน
" ฉันขอถามหน่อยนะ ชิฮิโระ....ถ้าฉันเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิด เธอจะเอามันไปเล่าให้คนอื่นฟังรึเปล่า ? "
" ทำไมถามฉันแบบนี้ ? "
เรย์ไม่ตอบคำถามของเอกแต่เลือกที่จะถามถึงเหตุผลกับเขา
" ก็เพราะว่าเรื่องที่ฉันจะเล่ามันจะส่งผลกระทบใหญ่โตแน่หากรับรู้กันในวงกว้าง นี้ไม่ใช่เรื่องเด็กแว้นมีปัญหา หรือ เรื่องการลักทรัพย์ แต่นี้คือเรื่องสำคัญที่พวกเราที่อยู่ที่นี้รับรู้...เอาล่ะ ที่นี้ก็ตอบคำถามที่ฉันเคยถามไปได้แล้ว "
เอกถามชิฮิโระพลางมองเธอด้วยสายตาที่กดดันมากขึ้น
เรย์ก็ได้แต่มองอยู่ห่างเพื่อนของเธอ
" ชิจัง... "
เรย์เรียกอเธอไปด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง
" อืม ! ฉันจะเก็บมันไว้เป็นความลับ "
เวลา 08.10 น.
ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งในเมืองทัตสึมิ
หญิงสาวสวมเสื้อฮู้ดสีเทากำลังยืนเลือกแยมผลไม้อยู่ด้วยสีหน้าที่ดูสับสนและไม่รู้ว่าจะซื้อแบบใหนดี จนกระทั่งเธอเหลือบไปเห็นแยมยี่ห้อที่เธอชอบยี่ห้อ ' ริงโกะบัตเตอร์' แต่ว่าไไม่รู้ด้วยความโชคร้ายอะไร แยมยี่ห้อโปรดของเธอดันถูกตั้งวางไว้ที่ชั้นที่สูงมาก เธอพพยายามเขย่งตัวเพื่อเอื้อมหยิบแต่ก็หยิบไม่ถึง ด้วยความสูงของเธอที่มีไม่มาก แต่ในขณที่เธอกำลังเอื้อมหยิบอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีใครบางคนยื่นมือมาคว้ามันแล้วมายื่นให้เธอ
" ทาคุยะคุง ? "
เวลา 10.14 น.
บ้านของเรย์
" โรงเรียนมาฮาระกุชิมีเรื่องเล่าที่เล่ากันมาตั้งแต่ช่วง 15 ปีก่อน ว่ากันว่าทุก ๆ ตี 3 จะมีสิ่งมีชีวิตลึกลับออกมาคอยจับผู้คนละแวกนั้นมาดูดกินความ ' กลัว ' ของคน ๆ นั้น และนามของสิ่งมีชีวิตนั้นคือ Fear
ในช่วงที่หลาย ๆ วันก่อน ฉันมีโอกาศได้เจอกับ Fear ตัวต่อตัว และฉันก็สามารถจัดการมันลงได้ และเหตุการณ์นั้น ทำให้ฉันได้พบกับ ฟูโกะ ซาราดะ... "
" ฟูโกะ !! นี่นายหมายถึงนักเรียนตัวท็อปที่หายตัวไปก่อนหน้านี้งั้นเหรอ ?? "
ชิฮิโระถามด้วยความตกใจ ที่ว่าคนที่หายตัวไปตอนนี้พบตัวแล้ว
เอกตอบรับคำถามของชิฮิโระเพียงแค่การพยักหน้าอ่อน ๆ และเริ่มเล่าต่อไป
" เหตุผลที่ฉันเลือกพวกนาย ก็เพราะแต่ละคนต่างมีประสบการเผชิญหน้ากับเฟียร์มาแล้ว อีกทั้งยังมีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความเสี่ยงอีกด้วย...
เฟียร์ถือเป็นตัวอันตรายต่อคนรอบข้างโรงเรียน หรือไม่ก็อาจจะอันตรายกับคนทั้งเมืองเลยก็ได้ ทางฉันจึงได้จัดตั้งกลุ่มทำลายเฟียร์ขึันมา
เอาล่ะ...ต่อจากนี้จะเป็นคำถามแทนล่ะนะ "
" อะไรงั้นเหรอ ? "
ชิฮิโระถามกลับเอกที่ยืนอยู่ด้านหน้าเธอที่กำลัง ค่อย ๆ ยื่นมือออกไปหาชิฮิโระ
'" สนใจจะเข้าร่วมกับพวกเรามั๊ย ? "
" หา !! ..อะ..เอ่อ เรื่องแบบนี้
" เธอเคยเจอเฟียร์มาแล้ว ใหนจะความเก่งในเกือบทุกด้านนั้นเอก เธออาจจะเป็นประโยชน์กับพวกเรามากก็ได้ "
" แต่ว่า...เรื่องแบบนั้นมัน "
ยังไม่ทันที่ชิฮิโระจะเถียงเอกออกไป เรย์จู่ ๆ ก็วิ่งเข้าไปสวมกอดชิฮิโระทันที
" ชิจัง...มาอยู่กับพวกเราเถอะนะ...ฉันไม่อยากเกือบเสียเธอไปเมื่อคืนอีกแล้วนะ "
ชิฮิโระที่ได้ยินอย่างนั้น ก็พลันชุดคิดถึงเหตุการเมื่อคืนนี้ที่โรงเรียน เธอก้มลงไปมองเรย์ที่ตอนนี้กำลังกอดเธอแน่น ชิฮิโระพยายามคิดทบทวนครั้งแล้วครั้งเล่าถึงการตัดสินใจที่แสนจะสำคัญ
" ได้ !! ฉันจะอยู่กับพวกนาย "
เวลา 13.31 น.
ณ ร้าน Ice cream garden
เด็กหนุ่มสาว 4 คนกำลังนั่งทานไอศกรีมที่หน้าร้าน เอก เรย์และชิฮิโระ ต่างก็รู้สึกเครียดและกังวล ผิดกับชายหนุ่มผมตั้งคนหนึ่งที่กำลังสวาปามไอศกรีมสุดโปรดปราน
ในระหว่างที่เฟย์กำลังกินไอศกรีมอยู่ เขาพยายามหาบทสทนา ที่สามารถคลายเครียดได้ แต่ก็นึกไม่ออกสักที
" นี่เอก "
" แล้วเวลาต่อสู้ นายกับพวกเรย์จังทำยังไงกัน เพราะดูจากตามหลักแล้ว การโจมตีธรรมดาแถบไม่สามารถทำอะไรเจ้าพวกนั้นได้เลย "
" นั่นล่ะคือสิ่งสำคัญที่เธอก็ต้องมีด้วย..."
เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของแสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้า เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาและมองไปรอบ เธอพบว่าตอนนี้ที่ ๆ เธออยู่นั้น มันเหมือนกับเพื่อนสนิทของเธอ เคยพาเธอมาบ่อย ๆ
" อ๊ะ ! เธอฟื้นแล้วเหรอ "
เธอได้ยินเสียงเรียกของใครบางคนที่ดังมาจากทางหน้าประตู
" เรย์จัง..? "
เธอพยายามที่จะอื้มมือไปที่เรย์ด้วยความทุลักทุเล เรย์ที่เห็นดังนั้น จึงรีบเข้าไปประคองเพื่อนของเธออย่างฉับไว
" นี่ อย่าเพิ่งขยับสิ เธอเพิ่งจะฟื้นเองนะ "
เรย์พูดชิฮิโระไปในขณะที่เธอคอยจับใหล่พยุงเพื่อนเธออยู่
" มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเหรอ ? "
" อะ..เอ่อ เรื่องนั้น.. "
เรย์มีท่าทีที่แปลกไปทันทีที่ชิฮิโระถามแบบนั้น
" ฉันจะเป็นคนอธิบายเอง ! "
เสียงทุ้มใหญ่ที่ดังขึ้นพร้อมกับเอกที่ปรากฏตัวมาอยู่ที่หน้าประตู
" เอ๊ะ ! ทำไมนาย ? "
ชิฮิโระถึงกับตกใจที่เอกมาอยู่ที่บ้านของเรย์ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะถามคำถามอื่น ก็มีเสียงคนวิ่งขึ้นมาที่ห้องที่เธออยู่
" เธอฟื้นแล้วเหรอ ?! "
" คาวาระคุงก็ด้วย !! "
เธอรู้สึกสับสนมากที่มีคนมากมายมาอยู่ในบ้านเพื่อนสาวของเธอ
" นี่มันหมายความว่ายังไงกันเรย์จัง ? "
" นี่ ! "
ชิฮิโระถูกเอกใช้มือทั้งสองข้างมาจับเข้าที่หน้าเธอทั้งสองด้าน ราวกับว่ามันเป็นการสื่อสารของเอกไป ที่เธอว่า ' ช่วยสงบสติก่อน ' ตอนนี้เธอกับเอกกำลังสบตากับอยู่ ฝ่ายชิฮิโระนั้นจ้องด้วยสายตาที่หวาดระแวงและสงสัยในขณะที่สายตาของเอกกลับเต็มไปด้วยความว่างเปล่าและกดดัน
" ฉันขอถามหน่อยนะ ชิฮิโระ....ถ้าฉันเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิด เธอจะเอามันไปเล่าให้คนอื่นฟังรึเปล่า ? "
" ทำไมถามฉันแบบนี้ ? "
เรย์ไม่ตอบคำถามของเอกแต่เลือกที่จะถามถึงเหตุผลกับเขา
" ก็เพราะว่าเรื่องที่ฉันจะเล่ามันจะส่งผลกระทบใหญ่โตแน่หากรับรู้กันในวงกว้าง นี้ไม่ใช่เรื่องเด็กแว้นมีปัญหา หรือ เรื่องการลักทรัพย์ แต่นี้คือเรื่องสำคัญที่พวกเราที่อยู่ที่นี้รับรู้...เอาล่ะ ที่นี้ก็ตอบคำถามที่ฉันเคยถามไปได้แล้ว "
เอกถามชิฮิโระพลางมองเธอด้วยสายตาที่กดดันมากขึ้น
เรย์ก็ได้แต่มองอยู่ห่างเพื่อนของเธอ
" ชิจัง... "
เรย์เรียกอเธอไปด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง
" อืม ! ฉันจะเก็บมันไว้เป็นความลับ "
เวลา 08.10 น.
ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งในเมืองทัตสึมิ
หญิงสาวสวมเสื้อฮู้ดสีเทากำลังยืนเลือกแยมผลไม้อยู่ด้วยสีหน้าที่ดูสับสนและไม่รู้ว่าจะซื้อแบบใหนดี จนกระทั่งเธอเหลือบไปเห็นแยมยี่ห้อที่เธอชอบยี่ห้อ ' ริงโกะบัตเตอร์' แต่ว่าไไม่รู้ด้วยความโชคร้ายอะไร แยมยี่ห้อโปรดของเธอดันถูกตั้งวางไว้ที่ชั้นที่สูงมาก เธอพพยายามเขย่งตัวเพื่อเอื้อมหยิบแต่ก็หยิบไม่ถึง ด้วยความสูงของเธอที่มีไม่มาก แต่ในขณที่เธอกำลังเอื้อมหยิบอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีใครบางคนยื่นมือมาคว้ามันแล้วมายื่นให้เธอ
" ทาคุยะคุง ? "
เวลา 10.14 น.
บ้านของเรย์
" โรงเรียนมาฮาระกุชิมีเรื่องเล่าที่เล่ากันมาตั้งแต่ช่วง 15 ปีก่อน ว่ากันว่าทุก ๆ ตี 3 จะมีสิ่งมีชีวิตลึกลับออกมาคอยจับผู้คนละแวกนั้นมาดูดกินความ ' กลัว ' ของคน ๆ นั้น และนามของสิ่งมีชีวิตนั้นคือ Fear
ในช่วงที่หลาย ๆ วันก่อน ฉันมีโอกาศได้เจอกับ Fear ตัวต่อตัว และฉันก็สามารถจัดการมันลงได้ และเหตุการณ์นั้น ทำให้ฉันได้พบกับ ฟูโกะ ซาราดะ... "
" ฟูโกะ !! นี่นายหมายถึงนักเรียนตัวท็อปที่หายตัวไปก่อนหน้านี้งั้นเหรอ ?? "
ชิฮิโระถามด้วยความตกใจ ที่ว่าคนที่หายตัวไปตอนนี้พบตัวแล้ว
เอกตอบรับคำถามของชิฮิโระเพียงแค่การพยักหน้าอ่อน ๆ และเริ่มเล่าต่อไป
" เหตุผลที่ฉันเลือกพวกนาย ก็เพราะแต่ละคนต่างมีประสบการเผชิญหน้ากับเฟียร์มาแล้ว อีกทั้งยังมีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความเสี่ยงอีกด้วย...
เฟียร์ถือเป็นตัวอันตรายต่อคนรอบข้างโรงเรียน หรือไม่ก็อาจจะอันตรายกับคนทั้งเมืองเลยก็ได้ ทางฉันจึงได้จัดตั้งกลุ่มทำลายเฟียร์ขึันมา
เอาล่ะ...ต่อจากนี้จะเป็นคำถามแทนล่ะนะ "
" อะไรงั้นเหรอ ? "
ชิฮิโระถามกลับเอกที่ยืนอยู่ด้านหน้าเธอที่กำลัง ค่อย ๆ ยื่นมือออกไปหาชิฮิโระ
'" สนใจจะเข้าร่วมกับพวกเรามั๊ย ? "
" หา !! ..อะ..เอ่อ เรื่องแบบนี้
" เธอเคยเจอเฟียร์มาแล้ว ใหนจะความเก่งในเกือบทุกด้านนั้นเอก เธออาจจะเป็นประโยชน์กับพวกเรามากก็ได้ "
" แต่ว่า...เรื่องแบบนั้นมัน "
ยังไม่ทันที่ชิฮิโระจะเถียงเอกออกไป เรย์จู่ ๆ ก็วิ่งเข้าไปสวมกอดชิฮิโระทันที
" ชิจัง...มาอยู่กับพวกเราเถอะนะ...ฉันไม่อยากเกือบเสียเธอไปเมื่อคืนอีกแล้วนะ "
ชิฮิโระที่ได้ยินอย่างนั้น ก็พลันชุดคิดถึงเหตุการเมื่อคืนนี้ที่โรงเรียน เธอก้มลงไปมองเรย์ที่ตอนนี้กำลังกอดเธอแน่น ชิฮิโระพยายามคิดทบทวนครั้งแล้วครั้งเล่าถึงการตัดสินใจที่แสนจะสำคัญ
" ได้ !! ฉันจะอยู่กับพวกนาย "
เวลา 13.31 น.
ณ ร้าน Ice cream garden
เด็กหนุ่มสาว 4 คนกำลังนั่งทานไอศกรีมที่หน้าร้าน เอก เรย์และชิฮิโระ ต่างก็รู้สึกเครียดและกังวล ผิดกับชายหนุ่มผมตั้งคนหนึ่งที่กำลังสวาปามไอศกรีมสุดโปรดปราน
ในระหว่างที่เฟย์กำลังกินไอศกรีมอยู่ เขาพยายามหาบทสทนา ที่สามารถคลายเครียดได้ แต่ก็นึกไม่ออกสักที
" นี่เอก "
" แล้วเวลาต่อสู้ นายกับพวกเรย์จังทำยังไงกัน เพราะดูจากตามหลักแล้ว การโจมตีธรรมดาแถบไม่สามารถทำอะไรเจ้าพวกนั้นได้เลย "
" นั่นล่ะคือสิ่งสำคัญที่เธอก็ต้องมีด้วย..."
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ