The Demola Phase 4 มหากาพย์มนุษย์เหนือโลก เฟส 4

" ความเก่งกาจ "

 

       

 

 

 

            แม้แต่เมืองชนบทอย่าง ' ทัตสึมิ '

ที่มีผู้อยู่อาศัยไม่ถึงหนึ่งพันคน ก็ยังคงมีปัญหาที่แก้ไม่หายคือ

'กลุ่มนักเลง '

 

     ณ โรงเรียน มาฮาระกุชิ ที่เป็นโรงเรียนมัธยมแห่งเดียวของเมือง ก็ยังมีกลุ่มนักเลงและเด็กมีปัญหาอยู่เช่นกัน...

 ในวันที่ฝนตกพรำ มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งกำลังวิ่งไล่ตามนักเรียนอีกกลุ่ม ต่างคนต่างมีสิ่งของที่สามารถใช้เป็นอาวุธได้อยู่ในมือเกือบทุกคน

จนกระทั่งกลุ่มที่ถูกไล่ตามตัดสินใจหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับกลุ่มที่ตามมา การเข้าปะทะกันเป็นไปอย่างดุเดือดต่างฝ่ายต่างงัดทั้งกำลังพุ่งเข้าใส่อีกฝ่าย และผลลัพธิ์ที่ได้ ฝ่ายที่ไล่ตามมาค่อนข้างเสียเปรียบ สมาชิกส่วนใหญ่ หมดสภาพ 

ฝ่ายที่ถูกไล่มาในตอนแรก เริ่มออกอาการดีใจที่อีกฝ่ายมีกำลังที่น้อยลง

 

" วู้ว !! เด็กมาฮาระกุชิมีน้ำยาแค่นี้เหรอฟ่ะ ? "

 

หัวโจกของอีกกลุ่มพูดพร้อมจ้องมองอีกกลุ่มด้วยสายตาที่ดูถูกและเหยียดหยาม

 

" หนอย !! พวกแก !!! "

 

เด็กมาฮาระกุชิได้แต่กัดฟันเจ็บในขณะที่ยังนอนกองอยู่กับเพื่อนคนอื่น ๆ 

 

" มันยังไม่รู้ผลชัดเจนสักหน่อย " 

 

" !!?? "

 

เสียงพูดปริศนาดังมาจากด้านหลังของกลุ่มนักเรียนมาฮาระกุชิ ก่อนจะปรากฏเป็นภาพของชายคนหนึ่งเดินออกมาจากมุมมืดของถนน โดยที่มือข้างขวาของเขานั้นถือกระบองเหล็กตำรวจไว้อยู่

 

" ทันดะ คาวาระ !! " 

 

" ว่าไงนะ !!??? "

 

เหล่าเพื่อน ๆ ของเขาโห่ร้องด้วยความดีใจในขณะที่อีกฝ่ายนั้นได้แต่ยืนผวา เกี่ยวกับการมาของทันดะ !!

 

" ทันดะ คาวาระ ...ใช่คนที่สามารถเอาชนะนักเลง 10 คนพร้อม ๆ กันรึเปล่า "

 

หนึ่งในลูกกระจ็อกของอีกฝั่งถามไปถึงนักเรียนโรงเรียนมาฮาระกุชิ

 

" แหม่ เป็นเกียร์ตินะเนี่ยที่เด็กอย่างพวกนายรู้ ใหน ๆ ก็ใหน ๆ แล้ว ฉันขอตอบแทนที่ทำกับเพื่อน ๆ ฉันให้สาสมเลย... "

 

 

สิ้นคำพูดของคาวาระ เข้าก็เดินตรงเข้าไปที่คู่อริอย่างไม่รีรอ

 

 

 

 

 

เวลา 16.25 น. 

ณ ร้าน Ice cream garden 

 

 

 

 

 

 

ร้าน Ice cream garden. เป็นร้านไอติมข้างทางที่ตกแต่งให้เข้ากับบรรยากาศเหมือนอยู่ในป่า

เป็นร้านประจำและเป็นร้านโปรดของคาวาระ

      ใช่แล้ว  คาวาระเป็นผู้ที่ชื่นชอบการทานไอศกรีมมาก และจาการทานของเขาทำให้ลุคนักเลงขาโหดอย่างเขากลายเป็นเด็กตัวน้อย ๆ ที่คลั่งไคล้ไอศกรีม

เขากับเพื่อน ๆ อีก 4 - 5 คน นั่งสนทนากันด้วยความสนุกสนาน

 

" รอบนี้นายยังเจ๋งเหมือนเดิมเลยนะเฟย์ " 

 

เพื่อนคนหนึ่งของเขาพูดขึ้น ราวกับว่าจะสรรเสิญเขาไปชั่วชีวิตเลย

 

" ฉันว่ารอบนี้พวกมันอ่อนแอลงไปเยอะมากกว่านะ "

 

" ฮ่า ๆ ฮ่า "

 

เพื่อน ๆ เขาต่างหัวเราะและเฉลิมฉลองชัยชนะที่ได้มา 

 

     ระหว่างที่ทุกคนกำลังสนุกอยู่มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินขึ้นมาบนร้าน แล้วตรงมาที่คาวาระ และเพียงไม่กี่อึดใจ ชายคนนั้นจับหัวของคาวาระกระแทกไปที่โต๊ะ  จนแก้วใส่ไอศกรีมตรงหน้าคาวาระแตกกระจายและบาดหน้าของเขา

     สถานการณ์ที่เกิดทำเอาคนอื่น ๆ ถึงกับช็อคจนทำอะไรไม่ถูก  ได้แต่นั่งนิ่ง ๆ จ้องมองไปที่ชายคนนั้นและคาวาระที่กำลังมีเลือดใหลออกมาจากแผลของเขาไม่หยุด

 

" แกมามัวทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่เฟย์  !? "  

 

ชายนิรนามตะโกนถามเขาในขณะที่มือเขายังจับที่หัวของคาวาระ

 

" ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ... "

 

เฟย์ตอบไปด้วยสภาพที่เลือดโชกหน้า

 

" ไม่มีอะไรงั้นเหรอ ??!! อย่ามาพูดบ้า ๆ นะ ไออ่อนแอเอ้ย !! แกมันก็เป็นแค่เศษสวะเห็นแก่ตัวแค่นั้นละ สิ่งที่แกควจจะทำคือตั้งใจเรียน จบมา หางานทำ เลี้ยงดูฉัน แค่นั้นก็พอแล้ว...พอกันที ตามฉันมา !! "

 

ชายคนนั้นหัวเสียเดินพรวดพราดออกไปจากร้านก่อน คาวาระในตอนนั้นกำลังจะลุกตามไป

เพื่อน ๆ ของเขาจึงได้ตัดสินใจที่จะคุยกับเขา

 

" นี่ๆ เป็นฉันสวนแล้วนะ "

 

" นั่นสิ กลัวอะไรกัน นายเก่งออกนะ "

 

" อีกอย่างหน้าตานายตอนนี้น่ะมัน.. "

 

" ฉันทำอะไรได้ที่ใหน... " 

 

" อ้าว ! ทำไมละเฟย์ ? "

 

 

 

 

        " นั่นพ่อฉันเอง "

 

 

 

 

 

เวลา 21.33 น.

ห้องของเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

      เฟย์นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวโปรด พลางส่องกระจกไป เพื่อที่เขาจะได้เย็บแผลที่หน้าของเขา

เขาใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะเย็บเสร็จ เขาค่อยหมอบหน้าไปบนโต๊ะ ด้วยความเหนื่อยเพลียต่อเหตุการณ์แต่ละอย่างในวันนี้ เขาชำเลืองมองไปที่ริมโต๊ะที่มีรูปของหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ 

 

" ผมเหนื่อยจังเลย...คุณแม่... " 

 

หลังจากที่เขามองรูปไปได้สักพัก เปลือกตาของเขาทั้งสองข้างก็ค่อย ๆ ปิดลง จนกระทั่งเขาหลับไป

 

 

 

เวลา 02.30 น. 

 

 

 

คาวาระสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงร้องของผู้หญิงปริศนาดังขึ้นมาในตัวบ้าน

เขาค่อยลุกเดินออกจากที่นั่งของตัวเองและพยายามเดินไปเปิดไฟ แต่ก็เหมือนจะมีปัญหาบางอย่างทำให้ไฟเปิดไม่ติด เขาจึงตัดสินใจจะเดินตามหาต้นตอของเสียงปริศนานี้ 

เขาค่อย ๆ เดินสำรวจไปทีละจุดของบ้าน แต่ก็ไม่พบอะไรจนเมื่อเขาเดินมาถึงทางหน้าประตูบ้าน เขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อพบเห็น ' แม่ของคาวาระ '

 

" ม..แม่.. "

 

ทันทีที่คาวาระเรียกเธอ เธอก็วิ่งหนีไปข้างนอกบ้าน

 

" ดะ..เดี่ยวก่อน !! "

 

เขาตัดสินใจวิ่งตามไปในช่วงเวลานั้นก็มีฝนตกลงมาด้วย

คาวาระวิ่งไล่ตามแม่ของเขากลางสายฝน ไปตามมุมถนน มุมแล้ว มุมเล่า จนกระทั่งเขาวิ่งตามแม่เขาทันแล้ว

 

" แม่ครับ !! " 

 

ทันทีที่คาวาระตะโกนออกไป แม่ของเขาที่วิ่งอยู่ก็ค่อย ๆ ลดความเร็วลง จนในที่สุดก็หยุดสนิท เธอค่อย ๆ หันมาหาคาวาระ

นั้นทำให้คาวาระดีใจมากจึงรีบวิ่งเข้าไปหาเธอ

 

 

" พลั่ก !!!! "

 

 

 

เสียงดังปริศนาดังขึ้น ภาพตรงหน้าเขาคือร่างของแม่ที่ถูกรถบรรทุกชนจนกระเด็นไปกระแทกกับถนนหลายครั้งจนได้ยินเสียงกระดูกหักและเสียงของคนที่ถูกกระแทกแรง ๆ

ร่างของเธอไปหยุดอยู่ที่หน้าโรงเรียนมาฮาระกุชิ

นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เขานึกย้อนไปถึงเรื่องราวในอดีตที่เขาไม่มีวันลืม

 

 

 

เมื่อ 2 ปีก่อน

 

 

 

     ครอบครัวทันดะเป็นครอบครัวที่อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข พ่อแม่ลูกสามคน รักไคร่กันกลมเกลียว แต่มาวันหนึ่ง ในวันที่ 30 กันยายน      

วันเกิดของคาวาระ พ่อแม่ของเขาวางแผนจะเซอร์ไพรซ์ที่ร้าน Ice cream garden แม่ของเขาอาสาจะไปรับเขา ซึ่งวันนั้นก็มีฝนตกมาพอดี คาวาระเห็นแม่ของเขากำลังเดินมาหา แต่ยังไม่ทันที่แม่เขาจะเดินมาถึงตัวเขา 

จู่ ๆ ก็มีรถบรรทุกสีขาวพุ่งชนแม่ของเขาอย่างจัง

แม่ของคาวาระเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ พ่อของเขาก็ถึงกับใจสลาย และกล่าวโทษคาวาระ ว่าความผิดทั้งหมด เป็นเพราะคาวาระนั้นอ่อนแอจนไม่สามารถช่วยแม่เขาได้

ตั้งแต่นั้นมา เขาก็โหยหามาตลอด โหยหาความแข็งแกร่ง 

' ความเก่งกาจ ' 

เพื่อที่เขาจะสามารถปกป้องคนที่เขาอยากจะปกป้อง

แต่บัดนี้ เขาก็ยังไม่สามารถช่วยแม่ของเขาได้อีกเป็นครั้งที่สอง

 

 

 

เวลา 03.00 น.

 

 

 

 

 

" ตูมมม !!! " 

 

 

 

 

     เสียงระเบิดใจกลางโรงเรียนมาฮาระกุชิเกิดดังขึ้น บัดนี้สิ่งที่ตัวเขาเองคิดว่าไร้สาระมาตลอด ได้ปรากฏอยู่ต่อหน้าเข้าแล้ว

 

' เฟียร์ ' 

 

เฟียร์ตนนี้มีรูปร่างคล้ายสิงโต แต่ตัวเป็นสีแดงฉาน มีสองหาง และเล็บที่ใหญ่และแหลมคมมีโซ่ขนาดใหญ่ล่ามอยู่ที่ขอ มีสามปากที่หัว

 

คาวาระหยิบกระบองเหล็กที่พกมาด้วยออกมาอย่างลนลาน เขากำมันแน่นราวกับว่าจะหักกระบองนั้นเป็นสองส่วนด้วยความกลัว

 

" ฉันจะไม่หนี !! กะอีแค่สัตว์ประหลาดแค่นี้...ถ..ถ้าฉัน..จัดการมันไม่ได้...ก็ไม่มีหน้าไปปกป้องคนอื่นแล้ว !! "

 

คาวาระพุ่งเข้าไปเผชิญหน้าด้วยความกล้าทั้งหมดที่มี แต่ลำพังเขากับกระบองเหล็กไม่สามารถทำอะไรมันได้เลยเอาแต่หลบหลีกไปมาจากการโจมตีที่ถ้าโดนครั้งเดียวก็ถีงตายได้เลย

เขาหลบจนกระทั่งมาจนมุมที่กำแพงตึกเรียน

เขาไม่ยอมหลบอีกต่อ ได้แต่กางสองแขนขึ้น และหลับตาลง เตรียมรับผลที่ตามมา 

เฟียร์เขาพุ่งไปหาคาวาระด้วยความเร็ว 

แต่ทันใดนั้น !! ก็มีใครบางคนโผล่มาขวางและใช้เท้าแตะมันออกไปด้วยความแรงที่สูงมากจนเฟียร์ปากฉีกและกระเด็นไปที่ข้างทาง

 

" ความกล้าของนาย ฉันนับถือจากใจเลยล่ะ "

 

" !?? "

 

คาวาระค่อย ๆ ลืมตามาดูเจ้าของเสียงตรงหน้า พบว่เจ้าของเสียงนั้นคือเอกนั่นเอง !!

 

< เอก ศัตรูตั้งตัวได้แล้วนะ >

 

" รับทราบ "

 

หลังจากเอกตอบรับเสียงของใครบางคนที่คาวาระไม่รู้จัก. เขาก็พุ่งไปหาเฟียร์ที่กำลังวิ่งเข้ามาหา จากนั้นเขาก็กระโดดหลบเหนือตัวของเฟียร์

ก่อนที่เอกจะคว้าหางของมันได้และทำการเหวี่ยงไปมารอบ จนพื้นที่รอบข้างเกิดลมพัดแรง เอกปิดท้ายการหมุนด้วยการโยนเฟียร์ไปกลางอากาศและกระโดดไปเหนือตัวของเฟียร์ ก่อนจะใช้กำลังขาทั้งหมดแตะจนเฟียร์ร่างอัดกระแทกพื้นจนแหลก

 

คาวาระที่ได้เห็นการต่อสู้ดังนั้นก็ถึงกับพูดไม่ออก 

 

" ไง คาวาระ "

 

เอกทักทายคาวาระเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

" อะ..เอก เมื่อกี้นาย "

 

" อ่า ช่างมันเถอะ เรื่องนั้นไว้ก่อน ฉันมีเรื่องสำคัญต้องคุยกับนาย "

 

" เรื่องอะไร " 

 

" มาเข้าร่วมกลุ่มกับฉันมั้ย ? "