The Demola Phase 4 มหากาพย์มนุษย์เหนือโลก เฟส 4

               วันนี้เป็นวันที่ 31 ธันวาคม วันที่ทุกคนทั่วทั้งโลกต่างเฉลิมฉลองให้แก่ การเข้าสู่ช่วงปีใหม่

 

 

 

    เมืองทัตสึมิที่แสนจะอยู่ห่างใกลจากตัวเมือง แต่ กลับเต็มไปด้วยผู้คนที่กระตือรือร้น เพื่อที่จะออกมาซื้อของก่อนที่ร้านค้าส่วนใหญ่จะปิด เนื่องจากในวันสิ้นปีนี้ ร้านค้าจะปิดเร็ว 

ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่กำลังยืนเก้ ๆ กัง ๆ ดูใบรายการซื้อของที่ฮัตโตริวานให้มาซื้อ ตอนนี้เขากำลังใช้เวลากับการเลือกซื้อเนื้ออยู่

 

" ใช้เวลาคิดนานจังนะ "

 

เอกหันไปมองต้นเสียงที่ดังมาจากข้างหลัง

 

" ชิฮิโระ ! "

 

" จ๊ะ ฉันเอง "

 

 

 

 

 

เวลา 10.24 น.

 

 

 

 

 

 

เอกกำลังเดินกลับไปที่ร้านซูชิของฮัตโตริพร้อม ๆ กับชิฮิโระ ต่างฝ่ายต่างไม่พูดคุยอะไรกันมาก ทางฝ่ายชิฮิโระที่เห็นเอกทำหน้าเหมือนเรื่องอะไรบางอย่าง เธอรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อพยายามคุยกับเอก

 

" ..อะ..เอ่อ...คะ..คือว่า..คือ.. "

 

" หืม ? มีอะไรงั้นเหรอ ? "

 

" อ๊ะ !! ปะ..เปล่านะ..คือว่า..คือแบบ..ช่วงนี้เธอ ดูไม่ร่าเริงเลยนะ.. "

 

" ...แล้วเธอรู้ได้ไงว่าฉันเศร้า ? "

 

เอกถามชิฮิโรด้วยน้ำเสียงแปลกใจแต่ใบหน้าของเขากลับนิ่งตายสนิท

ชิฮิโระที่ได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของเธอก็เริ่มแดงฉ่าขึ้นมาด้วยความเขิน 

 

" นะ..นี่ไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ !!! ฉันไม่ได้ชอบนายสักหน่อย !! "

 

" เอ๋ ? ว่าไงนะ ? " 

 

" !!! "

 

ชิฮิโระได้เผลอพูดบางสิ่งบางอย่างที่ออกไปโดยไม่ทันคิดออกมา ทว่าหากจะแก้ไข ก็คงสายเกินแก้เสียแล้ว

 

" ว่าไงล่ะ เมื่อกี้นี้เธอพูดว่าไงนะ ? "

 

เอกทวนถามชิฮิโระอีกครั้งพลางยื่นหน้าเข้าหาเธอ

ชิฮิโระในตอนเกิดอาการเขินอายจนเกินขีดจำกัด เธอจึงได้ตัดสินใจทำบางอย่าง

 

เพี๊ยะ !!!!!

 

เสียงฝ่ามือของชิฮิโระกระทบไปที่หน้าของเอก จนเขาหน้าสะบัดก่อนจะล้มลงไปนอนกับพื้นอย่างหมดสภาพ

 

" อ้ากก !! แผลเก่ายังไม่หายดีเลย "

 

" หึ !! ช่วยไม่ได้ "

 

" หนอยแน่ !! "

 

เอกใช้จังหวะเผลอดึงข้อเท้าของชิฮิโระให้เธอล้มเพื่อเอาคืน

 

" แล้วถ้าเป็นนี้หล่ะ !! "

 

" ว้าย !! "

 

ชิฮิโระที่ถูกเอกดึงข้อเท้า เสียหลักล้มไปทางเอก ซึ่งนั้นไม่ได้เป็นไปตามที่เอกคิดไว้

 

" เฮ้ย !! เดี๋ยว ๆ ๆ ๆ ๆ "

 

เอกถูกชิฮิโระทับเข้าอย่างจัง จนทำให้เกิดความเจ็บจากบาดแผลที่ยังไม่หายดี 

 

" ว้ากกกกกก เจ็บโว้ยยยยยย !!! "

 

 

 

 

 

เวลา 11.12 น.

ร้านซูชิของฮัตโตริ

 

 

 

 

 

ร่างของเอกที่หมดสภาพกำลังนอนฟุบโต๊ะอยู่ เขาเอาแต่บ่นพึมพัมถึงความเจ็บจากบาดแผลของเขา

 

" ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเป็นมายังไง...แต่ดูย่ำแย่สุด ๆเลยแหะ " 

 

เฟย์พูดพลางมองเอกด้วยหางตาพร้อมกับสีหน้าผิดหวังที่คนที่แกร่งที่สุดในกลุ่มตอนนี้สภาพไม่ต่างอะไรจากคนแก่อดอาหารจนร่างกายดูไม่ได้

 

" คงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วล่ะ.. "

 

เอกพูดด้วยสีหน้าเนือย ๆ ที่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเล็กน้อย เขาเริ่มรู้สึกดีที่จะไม่มีอะไรวุ่นวายไปมากกว่านี้แล้ว

 

" ทุกคน !! ฉันมาช่วยแล้ว  " 

 

" !!?? "

 

เรย์ที่กำลังทำอาหารอยู่ ได้หันมามองคนที่เพิ่งเดินเข้าประตูมาด้วยความสงสัย

 

" อ้าว ! คานาอิจังเองเหรอ "

 

" หา !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "

 

เอกอุทานด้วยความตกใจสุดขีดเพราะสิ่งที่วุ่นวายที่สุดได้เดินทางมาด้วย

 

" ฮะ ๆ นายนี่มันลัคกี้ชะมัดเลย "

 

เรย์หันไปพูดกับเอกด้วยใบหน้าที่กำลังอดกลั้นไม่ยอมหัวเราะออกไป

 

" เฮ้อ !!! ~~~~ "

 

" แต่ว่าฉันไม่ได้มาคนเดียวหรอกนะ "

 

คานาอิพูดพลางกับเดินหลบให้ใครบางคนเดินเข้ามา

 

" คุณแม่ !! "

 

" คะ...คุณน้า ! "

 

คนที่เดินเข้ามาและทำให้ทุกคนถึงกับแปลกใจ คนที่เดินเข้ามานั่นก็คือ แม่ของเรย์ ที่เดินมาพร้อมกับถือวัตถุดิบสำหรับการทำอาหารเพิ่มเติม

 

" แม่อยากมาช่วยลูกทำอาหารนะ และก็..อยากมาเห็นด้วยว่าลูกมีเพื่อนที่ดีรึเปล่า ? "

 

แม่ของเรย์พูดพลาง ๆ กับมองมาทางเรย์

 

" โถ่ แม่ก็ !! ทุกคนเขาคือ ' เพื่อนที่ดีที่สุดของหนูอยู่แล้วน่า ! "

 

" ลูกพูดแบบนี้แม่ก็สบายใจแล้วล่ะ...เอาล่ะจะเริ่มให้แม่ช่วยตรงใหนดีล่ะ "

 

แม่ของเรย์เดินตรงไปหาเรย์ที่ยืนอยู่หลังเคาท์เตอร์ในทันที

 

" โฮ่ !! คึกคักกันดีจังเลยนะ "

 

เสียงของฮัตโตริดังขึ้นพร้อมกับเสียงก้าวเดินลงจากชั้นสอง

 

" เอ่อ..ฮัตโตริซัง..คือว่ามันจะรบกวนคุณเกินไปรึเปล่า ? "

 

" ถ้าเป็นเรื่องนั้นไม่ต้องเกรงใจหรอกนะตามสบายเลย คึกคักดีออก ฮ่า ๆ "

 

" ขอบคุณมาก ๆ นะครับ "

 

 

 

นับตั้งแต่ช่วงเวลานั้น ทุกคนได้ใช้เวลาร่วมกันในร้าน นับตั้งแต่วันที่พวกเขาแยกกันและไม่มาร่วมงานกันเลย ทุก ๆคน ต่างหัวเราะและร่วมกันแชร์ประสบการณ์ที่ผ่านมา วันนั้นเรียกได้ว่าเป็นร้านที่มีความอบอุ่นมากที่สุดในเมืองทัตสึมิเลย...

 

 

 

 

 

เวลา 23 .48 น.

ร้านซูชิของฮัตโตริ

 

 

 

 

 

 

 

" นี่ ๆ ทุกคน ดอกไม้ไฟล่ะ "

 

" เอ๋ ! จริเหรอ ๆ ใหน ๆ ?? "

 

เฟย์ที่ได้ยินชิฮิโระพูดถึงดอกไม้ไฟก็ออกอาการเหมือนเด็กประถมทำเอาทุกคนหัวเราะในความเปิ่นของเขา

ทุกคนเดินออกมาดูดอกไม้ไฟซึ่งยิ่งขึ้นมาจากทางศาลเจ้าทัตสึมิ 

เอกที่ยืนดูอยู่ก็ได้แอบชำเลืองมองคานาอิที่กำลังยืนดูด้วยความชื่นชม คานาอิที่รู้สึกเหมือนมีใครมองก็ได้หันไปทางเอก เขารีบหลบหน้าเธอด้วยความเขิน คานาอิที่เห็นแบบนั้นก็ถึงกับยิ้มอย่างมีความสุข เธอค่อย ๆ เดินไปหาเอกก่อนที่เธอจะซบใหล่ของเอกอย่างนุ่มนวลท่ามกลางแสงจากดอกไม้ไฟที่พุ่งทะยานที่ระเบิดกลางอากาศเกิดเป็นแสงสีตระการตา

 

ผ่านไปสักพักดอกไฟเริ่มค่อยหายไปจนในที่สุดก็หมด ทุกคนกลับมาร่วมตัวในร้าน

 

เฟย์ขึ้นไปเหยียบบนเก้าอี้ของร้านพลางถือขวดโชยุแล้วทำเหมือนมันเป็นไมค์

 

" เอาล่ะทุกท่าน !! นี้คือช่วงเวลาที่พวกเรารอกันมานาน พร้อมนับถอยหลังกันรึยัง "

 

" พร้อม !! "

 

ทุกคนในร้านขานเสียงตอบรับคำถามของเฟย์

 

" ถ้างั้นมาเริ่มกันเลย !! "

 

 

" 10 "

 

" 9 "

 

" 8 "

 

" 7 "

 

" 6 "

 

" 5 " 

 

" 4 "

 

" 3 "

 

" 2 "

 

" 1 "

 

" 0 !! "

 

 

                                     " สวัสดีปีใหม่ !!! "

 

 

 

    ทุกคนในร้านส่งเสียงพร้อมกันพร้อมกับนาฬิกาที่เดินมาถึงเวลา 00.00 น. พอดิบพอดี   มันจะกลายเป็นอีกหนึ่งวันในความทรงจำทุกคนไปตลอด...

 

 

 

 

เวลา 02.47 น.

 

 

 

 

 

" น...นี่มัน ? "

 

" นี่คือ Evoker แบบใหม่ที่ฉันทำให้พวกเธอ "

 

ฮัตโตริพูดพลางยืนสิ่งขอที่มีลักษณะเป็นแท่งแก้วขนาดสั้น ๆ ที่แต่ละอันสีนั้นก็ต่างกันด้วย

 

" ว้าว ! สวยจังเลย "

 

เรย์อุทานขึ้นเนื่องจากไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ มาก่อน

 

" แน่นอนว่าหลักการใช้มันจะเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย พวกเธอจะต้องทำให้แท่งแก้วนี้แตกในระยะของตัวเอง เพื่อที่มันจะสามารถซัมมอนพลังพิเศษแต่ละอย่างได้ และเมื่อพวกเธอใช้งานเสร็จมันก็จะกลับเข้าสู่สภาพแท่งแก้วเหมือนเดิมอัตโนมัติ "

 

" เห !! แบบนั้นก็ไม่จำเป็นต้องทำ Evoker หลาย ๆ อันแล้วสินะ "

 

เฟย์พูดขึ้นพลางมองไปที่หน้าของฮัตโตริ เขาก็พยักหน้ารับเฟย์

 

" เอานี้ เอก..อันนี้ของเธอ "

 

" หืม ? "

 

เอกยื่นมือรับ Evoker สีเทามาจากฮัตโตริ

 

" นี้เป็น Evoker ชนิด Weapons Summons ใช้เรียกอาวุธได้ ถึงแม้ว่าเธอจะสามารถใช้พลังพิเศษได้โดยไม่ต้องพึ่ง Evoker แต่พกยามฉุกเฉินหน่อยก็ดีนะ "

 

" ขอบคุณนะครับฮัตโตริซัง "

 

 

 

" แต่ตอนนี้เรามีปัญหาที่ใหญ่หลวงเข้ามาแล้วละ "

 

ชิฮิโระพูดขึ้นพลางถือหอกที่อยู่ด้านหลังออกมา และเดินตรงไปที่ ๆ หนึ่ง 

 

" ใช่ เรื่องที่อาจจะบานปลายหากเราไม่หยุดมัน "

 

ฟูโกะที่พูดขึ้นก็เดินตามชิฮิโระไปด้วย

 

" การหายตัวไปอย่างปริศนาของนักเรียนปีหนึ่ง "

 

เฟย์พูดพร้อมกับหยิบไม้เบสบอลเหล็กออกมาและเดินตามฟูโกะและชิฮิโระไปอีกคน

 

" ถ้าเรารู้ความจริง อาจจะสามารถไขความลับของเฟียร์ และนำไปสู่จุดจบของเรื่องทั้งหมด " 

 

เรย์หยิบธนูที่ติดตัวมาด้วยและเดินตามสามคนก่อนไป

 

" มีแค่พวกเราที่ทำได้ "

 

แขนของเอกมีแสงทองขึ้นมาเคลือบไว้ทั้งสองข้าง และเขาก็เดินตามเพื่อน ๆ เข้าไปที่...

 

 

 

 

 

โรงเรียนมาฮาระกุชิ !!

 

 

 

 

 

 เวลา 03.00น.

 

     " ไปกันเลยทุกคน ไปสู่ความจริงที่รออยู่ !!! "