The Demola Phase 4 มหากาพย์มนุษย์เหนือโลก เฟส 4

          
     " ทำไมเธอคิดแบบนั้นล่ะ ? "
 
 
 
เอกถามคานาอิถึงเหตุผล หลังจากที่เขาเริ่มสงสัยว่า
' ทำไมเธอถึงผูกเรื่องการหายตัวไปของนักเรียน 2 คน เข้ากับเรื่องของเฟียร์ได้ !? '
 
" เอ่อ...คือว่า..ฉันแค่คิดว่าเรื่องนี้มันสอดคล้องกันน่ะ "
 
" เกี่ยวข้องกัน ? "
 
" อื้ม ! "
 
คานาอิพยักหน้าตอบรับเอก ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามานั่งในห้อง
 
" ฉันได้ยินว่าที่โรงเรียนนี้มีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นทุก ๆ ตี 3...แต่ตามความจริงมันอาจจะเป็นข่าวลือที่พวกนักเลงกุขึ้นมาเพื่อกลั่นแกล้งคนรอบก็ได้..อีกทั้งคนที่หายตัวไป สถานที่สุดท้ายที่คนพบเห็นก็คือ โรงเรียนนี้...พวกเขาอาจจะถูกพวกนักเลงที่กุเรื่องทำร้ายก็ได้ "
 
คานาอิเล่าความเห็นของตัวเองให้เอกฟัง
เอกนั้นรู้อยู่แล้วว่าเรื่องราวของเฟียร์นั้นเป็นเรื่องจริงจากการประสบเจอด้วยตัวเอง
 
" ฉันว่า เรื่องแบบนี้ เราปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจดีกว่า อีกอย่างเธอมีเรื่องสำคัญกว่านั้นให้คิดถึงนะคานาอิ.. "
 
เอกกล่าวพลางยื่นชุดที่คานาอิต้องใส่เดินพาเหรดในโรงเรียน 
 
" จะว่าไปใครมันเสนอความคิดเดินพาเหรดกันเนี่ย ?..."
 
เอกบ่นพึมพัมก่อนจะเดินกลับไปที่มุมเพื่อเปลี่ยนชุดที่ลองอยู่กลับเป็นชุดนักเรียน
 
" งั้นฉันขอลองชุดเลยนะคะ ! "
 
คานาอิเดินตรงไปที่มุมเปลี่ยนชุดซึ่งตอนนั้นเอกกำลังเปลี่ยนอยู่เหมือนกัน
 
" เหวอ !! ทำอะไรเนี่ย ?? ฉันยังลองชุดไม่เสร็จนะ ! "
 
เอกพยายามดันคานาอิที่กำลังถอดเสื้อออกทีละชิ้นให้ไปที่มุมอื่น
 
' ครืดด '
 
เสียงประตูห้องเปิดออกพร้อมกับใครบางคนที่เดินสวนเข้ามา
 
" เอกฉันเอาชุดที่เธอฝาก... "
 
เรย์ที่กำลังเอาชุดที่เอกขอมาให้กลับต้องช็อกอีกครั้ง ราวกับว่านี้เป็นหนังม้วนเก่าที่ถูกเสริมเติมมา
ภาพที่เรย์เห็นคือเอกกำลังจับหลังคานาอิในขณะที่คานาอิก็กำลังถอดเสื้ออยู่ด้วย
 
" อ..เอก..นายอีกแล้ว ?! "
 
" เฮ้ยเดี๋ยว !! นี่มันเรื่องเข้าใจ.. " 
 
ยังไม่ทันที่เอกจะพูดจบเธอพุ่งเข้าไปซัดเอกจนเขาสลบไปในทีเดียว
 
 
 
 
 
 
เวลา 16.35
หน้าโรงเรียนมาฮาระกุชิ
 
 
 
 
 
 
 
" นี่นายหายหัวไปใหนทั้งวันนะ ? ตามหาแทบแย่ "
 
เฟย์ถามเอกด้วยความเป็นห่วง
 
" ไม่รู้สิ  ตื่นมาอีกทีก็โผล่ที่ห้องพยาบาลแล้ว... "
 
เอกเล่าไปพลางเอามือมาลูบที่หน้า ราวกับว่ามันเคยโดนอะไรหนัก ๆ กระทุ้งเข้าจัง ๆ
เรย์ที่เห็นแบบนั้นก็เมินหน้าหนี เหมือนกับว่าสิ่งที่เอกได้รับนั้นสมควรแล้ว
 
" เอ่อ..พอดีฉันมีเรื่องที่อยากจะเสนอเอกนะคะ "
 
" หืม ? มีอะไรงั้นเหรอฟูโกะ ? "
 
เอกหันไปถามฟูโกะที่เดินมาด้วย
 
" ฉันคิดว่า  คืนนี้พวกเรางดออกจัดการพวกเฟียร์ดีมั๊ยคะ ? เพราะใหน ๆ พรุ่งนี้พวกเราก็จะมีงานโรงเรียนด้วย...ทุกคนจะได้มีสปิริตในการทำงานด้วย ! "
 
ฟูโกะเล่าให้เอกฟังด้วยความมั่นใจ นั่นทำให้ทุกคนรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังพยายามพัฒนาบุกคลิกของตัวเอง
 
" อืม....ฟังดูดีนี่ ! ได้สิ "
 
" อ๊ะ...ขะ..ขอบคุณนะคะ !! "
 
ฟูโกะที่ตอนแรกมาในมาดมั่นใจเต็มร้อย กลับเข้าสู่โหมดเขินอายอีก ทำให้คนในกลุ่มต่างพากันหัวเราะและพยายามอธิบายถึงความยืดหยุ่นในการวางตัว
 
" อันที่จริง เราก็เหนื่อยกันมาหลายวันติดล่ะนะ มันก็ดีถ้าจะได้หยุดพักผ่อนบ้าง...และดูเหมือนจะมีคนได้อารมณ์ดีอีกแล้วด้วย... " 
 
เอกพูดเสร็จก็ได้หยุดเดินและมองไปที่หน้าประตูโรงเรียน ทุกคนในกลุ่มต่างหยุดเดินและมองไปข้างหน้า 
คนที่ยืนอยู่หน้าประตูทำเอาทุกคนตกใจมากโดยเฉพาะเฟย์
 
" พ่อ !!?
 
เฟย์อุทานด้วยความฉงน เขานึกไม่ถีงเลยว่าพ่อเขาจะมาหาถึงที่ 
 
" ไปเลยสิ "
 
" เอ๋ !? "
 
" ครอบครัวที่สามารถกลับมาสมานรอยร้าวได้แล้วมันก็เป็นเวลาที่ดี ที่จะเยียวยาเพื่อให้แผลหายดีนะ..เพื่อที่รอยร้าวนั่น
...จะได้ไม่โผล่มาอีก... "
 
คำพูดของเอก ทำให้เฟย์ยิ้มที่มุมปากนิด ๆ ก่อนที่เขาจะวิ่งไปหาพ่อของเขา
 
" เพื่อนลูกรึ ? "
 
คัตสึชิถามเฟย์ถึงกลุ่มคนที่จ้องมองมาที่เขา
 
" อืม ! เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดซะด้วย "
 
 
 
 
 
วันต่อมา
โรงเรียนมาฮาระกุชิ
 
 
 
 
 
 
กิจกรรมได้เริ่มขึ้นแล้ว ทั้งโรงเรียนมาฮาระกุชิแน่นขนัดไปด้วยผู้คนมากมาย
ทั้งบู้ตของกินและบู้ตเล่นเกม
     โดยไฮไลต์ ของงานคือ ขบวนพาเหรดคอสตูมแฟนตาซี
เรย์เดินในสภาพที่คอตกและเอือมระอากับตัวเองในคราบชุดหมี
และยิ่งทำให้ เธอหนักใจไปอีกเมื่อแม่ของเธอและชิฮิโระกำลังอัดวิดีโอ
   เฟย์เดินตามหลังเรย์มาในมาดผู้ปราบหมี
พ่อของเขาก็ยืนดูเขาและยิ้มบาง ๆ ที่หน้า ใบหน้านั้นที่ทำให้เฟย์รู้สึกดีใจมากและตั้งหน้าตั้งตาเดินต่อไป
และต่อมาก็มาถึงจุดไคลเม็กซ์ นั่นคือ
คานาอิในชุดเจ้าหญิง !!
 
การปรากฏตัวของเธอเรียกเสียงฮือฮาจากทั้งชายและหญิงได้ทั้งหมดแต่ที่เหนือคาดไปกว่านั้นคือ คนที่ใส่ชุดเจ้าชายมาเดินคู่กับเธอคือ
' เอก ' !!
 
เมื่อขบวนเดินมาจนถึงจุดสุดท้าย ชิฮิโระ ก็ขึ้นไปบนเวทีเพื่อประกาศคู่ชายหญิงที่แต่งคอสตูมได้ดีที่สุด
 
" สวัสดีค่ะทุกคน ดิฉันชื่อว่า ชิฮิโระ ยาบานาชิ เป็นประธานนักเรียนของโรงเรียนมาฮาระกุชิ ต้องขอขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานกันในครั้งนี้ และต่อจากนี้ฉันจะขอประกาศชื่อคนที่สวมชุดเดินพาเหรดได้ดีที่สุด 2 คน ชาย หญิง คะแนนนั้นได้มาจากผลโหวตของทุกคนที่มาร่วมงานนะคะ...เอาล่ะ มาดูของทางฝ่ายหญิงกันก่อนเลย...."
 
" คานาอิ มาเทีย แอนเน็ต ค่ะ !! "
 
คำประกาศของชิฮิโระแถบจะไม่คาดเคลื่อนจากการคาดคะเนของทุกคนในโรงเรียนเลย
 
" ต่อมาฝ่ายชาย...."
 
ในขณะที่ชิฮิโระกำลังประกาศ ก็มีนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งกระซิบคุยกัน
 
" ฉันว่าเฟย์น่าจะได้ "
 
" ฉันก็ว่างั้นละ ถึงเจ้าคนที่ชื่อเอกจะมาพร้อมกับคานาอิจัง ก็ใช่ว่าจะได้ "
 
" ถ้าได้จริง ฉันยอมแต่งชุดเมด 3 เดือนเลย ฮ่า ๆ "
 
" เอกค่ะ !! "
 
" หะ..หา !!??!! "
 
 
กลุ่มคนที่พนันกันเมื่อครูถีงหงายเงิบ
เอกที่ถึงแม้จะชนะ แต่เขาก็ยังไม่มีอาการดีใจแม้แต่น้อย กลับรู้สึกว่า มันมีบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล
ทั้งเอกและคานาอิยืนบนเวทีคู่กันรอพูดความในใจในงาน
 
" สวัสดีค่ะทุกคน ฉันมีชื่อว่าคานาอิ มาเทีย แอนเน็ตค่ะ "
 
แค่เพียงคำแนะนำตัวก็ทำเอาทุกคนถึงกับตะโกนเชียร์ดังลั่น จนทำเอาเรย์ที่นั่งฟังอยู่ยกมือมาปิดหูเอาไว้
 
" ฉันดีใจมาก นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ทำอะไรแบบนี้ ฉันรู้สึกสนุกมากและอยากจะขอบคุณทุกคนที่คอยให้กำลังใจฉันคะ "
 
สิ้นประโยค มีทั้งเสียงปรบมือและตะโกนเชียร์ดังขึ้นพร้อม ๆ กัน อีกครั้ง
 
"  ฉันมีเรื่องสำคัญอีกเรื่อง อยากบอกทุกคนค่ะ "
 
หลังจากคานาอิพูดจบ เธอเดินตรงไปที่เอก จนทำให้เอกตกใจผงะ เธอกระชากคอเสื้อเอกลงมาและประกบริมฝีปากกันกลางเวทีท่ามกลางสายตาคนนับร้อย !!
 
" หา !!!!?? "
 
" เอ๋ !???!!!! "
 
ทุกคนในงานเกิดอาการตกใจ
เรย์และเฟย์ที่นั่งอยู่ด้านล่างก็ถึงกับตาค้าง
 
 
" เราสองคนหมั้นกันแล้วค่ะ ! "
 
 
 
 
 
 
เวลา 16.27น.
โรงเรียนมาฮาระกุชิ
 
 
 
 
 
 
เอกนั่งอยู่ที่ดาดฟ้าของโรงเรียนในช่วงที่พระอาทิตย์กำลังตกดิน แสงสีแดงกระทบลงบนใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความสับสน
 
หลังจากเหตุการณ์ เมื่อช่วงเช้า เขาและคานาอิ ถูกทุกคนในโรงเรียนตามถามถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น เอกรู้ได้ทันทีว่า ความเป็นส่วนตัวของเขานั้นเริ่มจะไม่มีแล้ว ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นมา เอกจึงพยายามหลบหน้าและไม่คุยกับเธอ
วันนี้เอกจึงตัดสินใจที่จะมาจัดการเฟียร์ในคืนนี้ด้วยตัวเอง
 
[ ดูมีความสุขดีอยู่นะ ]
 
" !?! "
 
[ นานแค่ใหนแล้วนะที่พวกเราไม่ได้เจอกัน ]
 
เสียงปริศนาที่เคยคุยกับเอกเมื่อนานมาแล้ว
 
[ มันใกล้จะเริ่มแล้วนะ ]
 
" เริ่ม ? "
 
[ จุดจบนะ ]
 
" ว่าไงนะ !? "
 
[ มันเป็นแบบทดสอบนะ แบบทดสอบที่ว่า ด้วยเรื่องของความแน่วแน่ ว่าจุดประสงค์ของคุณจริง ๆ มันเป็นการสู้เพื่อคนอื่นหรือเพื่อตัวของนายเอง ]
 
หลังจากที่เสียงปริศนาเงียบไป เอกพยายทบทวนว่าจุดจบที่เสียงพูดนั่นคืออะไร...
 
 
 
 
 
เวลา 24.14 น.
บ้านของเฟย์
 
 
 
 
 
 
คัตสึชิกำลังเช็ดทำความสะอาดรูปของภรรยาเก่าอยู่ ก็ได้พึมพำบางอย่างไปพลางเช็ดไปพลาง
 
" ซากุระ ผมทำตามที่คุณอยากให้ทำแล้วนะ "
 
ระหว่างที่คัตสึชิกำลังเช็ดอยู่อเขาก็เผลอหลับคาโต๊ะ
 
 
 
 
 
เวลา 02.53 น.
 
 
 
 
 
 
" คัตสึชิ  " 
 
คัตสึชิสะดุ้งตื่นเมื่อเขาได้ยินเสียงเรียกชื่อของเขาและพยายามมองรอบ ๆ จนเขาเจอเข้าอย่างจัง
ซากุระในชุดยาวสีขาวกำลังยืนอยู่ตรงทางเดิน
 
" ซากุระ ? "
 
ทันทีที่คัตสึชิเรียกเธอ เธอก็เดินตรงไปที่หน้าบ้าน
 
" ดะ..เดี๋ยวก่อน ! "
 
คัตสึชิตะโกนห้ามไว้พร้อมกับวิ่งตามไปด้วย
เขาวิ่งตามจนออกนอกบ้านมาแล้ว
เฟย์ตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงตะโกนของใครสักคน แต่ทันทีที่เขาชะเง้อมองนอกหน้าต่าง
เขาพบว่าพ่อตัวเองกำลังวิ่งตามใครบางคน
 
" นะ..นั่นมัน !! "
 
 
 
 
 
คัตสึชิวิ่งตามไปจนถึงโรงเรียนมาฮาระกุชิ แต่จู่หญิงคนรักในชุดขาวที่ตนวิ่งตามมา
ตอนนี้เกิดหยุดอยู่กับที่แล้ว
 
 
 
 
 
เวลา 03.00 น.
 
 
 
 
 
 
หญิงสาวคนดังกล่าว ร่างแปลสภาพทั้งถูกฉีกและกระชากชิ้นส่วนต่าง ๆ กลายสภาพคล้ายงูขนาดใหญ่ทีมีหลายหาง
 
" อึก !! "
 
คัตสึชิยืนช็อกด้วยความตกใจ เฟียร์รูปร่างงูพุ่งเข้าโจมตีเขาทันที 
 
" ก้มหัวลง !! "
 
มีเสียงตะโกนของใครบางคนดังมาจากข้างหลัง คัตสึชิก้มหัวลงก่อนที้จะมีขาของใครสักคนโฉบเตะที่หน้าของมันจัง ๆ 
 
" เอก !! "
 
" คุณไปหลบหลังต้นไม้เร็ว !! " 
 
เอกไล่ให้คัตสึชิหาที่ซ่อนแต่ไม่ทันไรเฟียร์ก็ใช้หางของมันฟาดที่ตัวเอกอย่างจัง
 
" อั่ก !! "
 
เฟียร์เริ่มรัวการโจมตีมาที่เอก เอกทั้งกระโดดและใช้มือปัดแต่ก็ไม่อาจหลบวิธีโจมตีของศัตรูได้ เอกจึงตัดสินใจพาคัตสึชิเข้าไปหลบในอาคารเรียน
 
" ว้าย !! "
 
" !? "
 
" เสียงผู้หญิง !! "
 
เอกและคัตสึชิกลับออกไปดู อีกครั้งเพื่อหาต้นตอเสียงว่าคือใคร
 
" คานาอิ !! "
 
แต่การที่พวกเอกออกมา
ก็เหมือนติดกับเฟียร์เข้าอย่างจัง เฟียร์ใช้จังหวะนี้ใช้หางรัดตัวเอกและคัตสิชิไว้ได้
สถานการณ์เริ่มเข้าตาจน เฟียร์พาตัวเองขึ้นไปบนดาดฟ้าอย่างช้า ๆ
 
" คานาอิ ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ !? "
 
" ฉันแค่ต้องการพิสูจน์ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงรึเปล่า..อย่างน้อยถ้าเรื่องนี้จริง เราก็จะช่วย.. "
 
" แต่ตอนนี้เราจะตายกันหมด !!! "
 
เอกตวาดใส่คานาอิจนเธอเปลี่ยนสีหน้าไปในทันที
 
" นั่นไงล่ะ เขาอยู่นั่น !! "
 
เฟย์ได้พาพวกคนอื่นมาสนับสนุนแล้ว
 
" มันกำลังพาเขาขึ้นไป "
 
เรย์ใช้ธนูยิงไปที่ข้างลำตัวของเฟียร์อย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งเฟียร์อ่อนแรง แต่การทำแบบนี้ก็ถือเป็นการแย่เพราะเอกและอีก 2  ยังถูกเฟียร์ยึดอยู่และกำลังตกจากดาดฟ้า
เอกใช้มือซ้ายจับขอบตึกในขณะที่อีกมือก็จับซากเฟียร์ ไม่ให้ตกลงไป
 
" ซ..ซวยแล้วสิ พวกเขาจะตก !! " 
 
" อึกก...ย้ากก !!  "
 
เอกพยายามรั้งซากเฟียร์ ไว้ แต่ดูเหมือนว่า หางที่เอกจับกำลังสลายไป ทำให้คานาอิและคัตสึชิ กำลังจะตกไปที่พื้นด้านล่าง
จู่ ๆ เสียงปริศนาก็ดังขึ้นในหัวเขาอีกครั้ง
 
 
 
[ จงเลือกชะตากรรม และยอมรับผลที่ตามมาซะ ! ]
 
 
 
 
เอกตัดสินใจกระโดดลงไปโอบคานาอิและคัตสึชิพร้อมกันแต่ที่ต้องแลกมาจากการช่วยครั้งนี้ 
ตัวเอกต้องหล่นกระแทกพื้นอย่างจังจนได้ยินเสียงกระดูกของเอกหักและเสียงตัวเขากระแทกพื้นอย่างแรง
 
" เอก !! "
 
เรย์ ฟูโกะ และคานาอิ เข้าพยุงเอกในสภาพสะบักสะบอม ส่วนเฟย์เข้าไปช่วยพยุงพ่อของเขา
 
" พ่อเป็นอะไรมากรึเปล่า ? "
 
" อืม.. พ่อไม่.. "
 
ระหว่างที่คัตสึชิกำลังจะตอบ เขาเหลือบไปเห็นว่าเฟียร์กำลังพุ่งหางที่ปลายเป็นใบมีดยักษ์มาทางเฟย์
 
" ระวัง !! "
 
" !? "
 
คัตสึชิผลักเฟย์ให้ล้มลงจนเขาถูกปลายหางของเฟียร์แทงทะลุหน้าอก
เฟย์ช็อกไปชั่วขณะ เลือดของพ่อได้ไหลพุ่งออกไปรอบทิศทาง ก่อนที่ร่างของพ่อเขาจะค่อย ๆ ล้มลง
 
 
 
" คุณพ่อ !!!!! " 
 
 
 
 
เฟย์ตะโกนลั่นก่อนจะคลานไปรับร่างของพ่อไว้
 
" เฟย์...ไม่เอาน่า อย่ามาทำหน้าแบบนั้นนะ พ่อขอโทษที่ผ่านมาใช้เวลา...กับลูก..น้อยเหลือเกิน...ต่อจากนี้...ลูกจะต้อง ยืนหยัดด้วยขาของตัวเอง "
 
คัตสึชิหันไปมองทางเอกที่นอนห่างจากเขาไม่กี่เมตรด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดแต่ก็ยังคงมีรอยยิ้มอยู่น้อย ๆ
 
" ขอบใจเธอนะ..ที่ทำให้ฉัน..ฮึก..สามารถใช้เวลากับเขาได้มากขึ้นไปอีก.....
 
 
 
ฝากเขาด้วยนะ "
 
 
 
หลังจากคัตสิชิได้ฝากสิ่งสุดท้ายไว้แล้ว เปลือกตาทั้งสองข้าง ของก็ค่อย ๆ ปิดลง จนสนิท
 
 
" อึก..อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!! "
 
 
 
เฟย์ร้องโหยหวนด้วยความเสียใจ กรีดร้องจนราวกับว่าเขาเสียสติไปแล้ว
เขาขว้าไม้เบสบอลพร้อม evoker เดินตรงไปหาเฟียร์ ก่อนจะละเลงเลือด ฟาดกระหน่ำเฟียร์จนร่างของมันแหลกเป็นชิ้น ๆ
 
" ตายยย ตายยยยย ตายยย !!!! "
 
 
 
..........................................................................................
 
  "  นี่เป็นครั้งที่ 2 แล้วที่ฉันปกป้องไว้ไม่ได้ "