The Demola Phase 4 มหากาพย์มนุษย์เหนือโลก เฟส 4

          

     " ทำไมเธอคิดแบบนั้นล่ะ ? "

 

 

 

เอกถามคานาอิถึงเหตุผล หลังจากที่เขาเริ่มสงสัยว่า

' ทำไมเธอถึงผูกเรื่องการหายตัวไปของนักเรียน 2 คน เข้ากับเรื่องของเฟียร์ได้ !? '

 

" เอ่อ...คือว่า..ฉันแค่คิดว่าเรื่องนี้มันสอดคล้องกันน่ะ "

 

" เกี่ยวข้องกัน ? "

 

" อื้ม ! "

 

คานาอิพยักหน้าตอบรับเอก ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามานั่งในห้อง

 

" ฉันได้ยินว่าที่โรงเรียนนี้มีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นทุก ๆ ตี 3...แต่ตามความจริงมันอาจจะเป็นข่าวลือที่พวกนักเลงกุขึ้นมาเพื่อกลั่นแกล้งคนรอบก็ได้..อีกทั้งคนที่หายตัวไป สถานที่สุดท้ายที่คนพบเห็นก็คือ โรงเรียนนี้...พวกเขาอาจจะถูกพวกนักเลงที่กุเรื่องทำร้ายก็ได้ "

 

คานาอิเล่าความเห็นของตัวเองให้เอกฟัง

เอกนั้นรู้อยู่แล้วว่าเรื่องราวของเฟียร์นั้นเป็นเรื่องจริงจากการประสบเจอด้วยตัวเอง

 

" ฉันว่า เรื่องแบบนี้ เราปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจดีกว่า อีกอย่างเธอมีเรื่องสำคัญกว่านั้นให้คิดถึงนะคานาอิ.. "

 

เอกกล่าวพลางยื่นชุดที่คานาอิต้องใส่เดินพาเหรดในโรงเรียน 

 

" จะว่าไปใครมันเสนอความคิดเดินพาเหรดกันเนี่ย ?..."

 

เอกบ่นพึมพัมก่อนจะเดินกลับไปที่มุมเพื่อเปลี่ยนชุดที่ลองอยู่กลับเป็นชุดนักเรียน

 

" งั้นฉันขอลองชุดเลยนะคะ ! "

 

คานาอิเดินตรงไปที่มุมเปลี่ยนชุดซึ่งตอนนั้นเอกกำลังเปลี่ยนอยู่เหมือนกัน

 

" เหวอ !! ทำอะไรเนี่ย ?? ฉันยังลองชุดไม่เสร็จนะ ! "

 

เอกพยายามดันคานาอิที่กำลังถอดเสื้อออกทีละชิ้นให้ไปที่มุมอื่น

 

' ครืดด '

 

เสียงประตูห้องเปิดออกพร้อมกับใครบางคนที่เดินสวนเข้ามา

 

" เอกฉันเอาชุดที่เธอฝาก... "

 

เรย์ที่กำลังเอาชุดที่เอกขอมาให้กลับต้องช็อกอีกครั้ง ราวกับว่านี้เป็นหนังม้วนเก่าที่ถูกเสริมเติมมา

ภาพที่เรย์เห็นคือเอกกำลังจับหลังคานาอิในขณะที่คานาอิก็กำลังถอดเสื้ออยู่ด้วย

 

" อ..เอก..นายอีกแล้ว ?! "

 

" เฮ้ยเดี๋ยว !! นี่มันเรื่องเข้าใจ.. " 

 

ยังไม่ทันที่เอกจะพูดจบเธอพุ่งเข้าไปซัดเอกจนเขาสลบไปในทีเดียว

 

 

 

 

 

 

เวลา 16.35

หน้าโรงเรียนมาฮาระกุชิ

 

 

 

 

 

 

 

" นี่นายหายหัวไปใหนทั้งวันนะ ? ตามหาแทบแย่ "

 

เฟย์ถามเอกด้วยความเป็นห่วง

 

" ไม่รู้สิ  ตื่นมาอีกทีก็โผล่ที่ห้องพยาบาลแล้ว... "

 

เอกเล่าไปพลางเอามือมาลูบที่หน้า ราวกับว่ามันเคยโดนอะไรหนัก ๆ กระทุ้งเข้าจัง ๆ

เรย์ที่เห็นแบบนั้นก็เมินหน้าหนี เหมือนกับว่าสิ่งที่เอกได้รับนั้นสมควรแล้ว

 

" เอ่อ..พอดีฉันมีเรื่องที่อยากจะเสนอเอกนะคะ "

 

" หืม ? มีอะไรงั้นเหรอฟูโกะ ? "

 

เอกหันไปถามฟูโกะที่เดินมาด้วย

 

" ฉันคิดว่า  คืนนี้พวกเรางดออกจัดการพวกเฟียร์ดีมั๊ยคะ ? เพราะใหน ๆ พรุ่งนี้พวกเราก็จะมีงานโรงเรียนด้วย...ทุกคนจะได้มีสปิริตในการทำงานด้วย ! "

 

ฟูโกะเล่าให้เอกฟังด้วยความมั่นใจ นั่นทำให้ทุกคนรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังพยายามพัฒนาบุกคลิกของตัวเอง

 

" อืม....ฟังดูดีนี่ ! ได้สิ "

 

" อ๊ะ...ขะ..ขอบคุณนะคะ !! "

 

ฟูโกะที่ตอนแรกมาในมาดมั่นใจเต็มร้อย กลับเข้าสู่โหมดเขินอายอีก ทำให้คนในกลุ่มต่างพากันหัวเราะและพยายามอธิบายถึงความยืดหยุ่นในการวางตัว

 

" อันที่จริง เราก็เหนื่อยกันมาหลายวันติดล่ะนะ มันก็ดีถ้าจะได้หยุดพักผ่อนบ้าง...และดูเหมือนจะมีคนได้อารมณ์ดีอีกแล้วด้วย... " 

 

เอกพูดเสร็จก็ได้หยุดเดินและมองไปที่หน้าประตูโรงเรียน ทุกคนในกลุ่มต่างหยุดเดินและมองไปข้างหน้า 

คนที่ยืนอยู่หน้าประตูทำเอาทุกคนตกใจมากโดยเฉพาะเฟย์

 

" พ่อ !!?

 

เฟย์อุทานด้วยความฉงน เขานึกไม่ถีงเลยว่าพ่อเขาจะมาหาถึงที่ 

 

" ไปเลยสิ "

 

" เอ๋ !? "

 

" ครอบครัวที่สามารถกลับมาสมานรอยร้าวได้แล้วมันก็เป็นเวลาที่ดี ที่จะเยียวยาเพื่อให้แผลหายดีนะ..เพื่อที่รอยร้าวนั่น

...จะได้ไม่โผล่มาอีก... "

 

คำพูดของเอก ทำให้เฟย์ยิ้มที่มุมปากนิด ๆ ก่อนที่เขาจะวิ่งไปหาพ่อของเขา

 

" เพื่อนลูกรึ ? "

 

คัตสึชิถามเฟย์ถึงกลุ่มคนที่จ้องมองมาที่เขา

 

" อืม ! เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดซะด้วย "

 

 

 

 

 

วันต่อมา

โรงเรียนมาฮาระกุชิ

 

 

 

 

 

 

กิจกรรมได้เริ่มขึ้นแล้ว ทั้งโรงเรียนมาฮาระกุชิแน่นขนัดไปด้วยผู้คนมากมาย

ทั้งบู้ตของกินและบู้ตเล่นเกม

     โดยไฮไลต์ ของงานคือ ขบวนพาเหรดคอสตูมแฟนตาซี

เรย์เดินในสภาพที่คอตกและเอือมระอากับตัวเองในคราบชุดหมี

และยิ่งทำให้ เธอหนักใจไปอีกเมื่อแม่ของเธอและชิฮิโระกำลังอัดวิดีโอ

   เฟย์เดินตามหลังเรย์มาในมาดผู้ปราบหมี

พ่อของเขาก็ยืนดูเขาและยิ้มบาง ๆ ที่หน้า ใบหน้านั้นที่ทำให้เฟย์รู้สึกดีใจมากและตั้งหน้าตั้งตาเดินต่อไป

และต่อมาก็มาถึงจุดไคลเม็กซ์ นั่นคือ

คานาอิในชุดเจ้าหญิง !!

 

การปรากฏตัวของเธอเรียกเสียงฮือฮาจากทั้งชายและหญิงได้ทั้งหมดแต่ที่เหนือคาดไปกว่านั้นคือ คนที่ใส่ชุดเจ้าชายมาเดินคู่กับเธอคือ

' เอก ' !!

 

เมื่อขบวนเดินมาจนถึงจุดสุดท้าย ชิฮิโระ ก็ขึ้นไปบนเวทีเพื่อประกาศคู่ชายหญิงที่แต่งคอสตูมได้ดีที่สุด

 

" สวัสดีค่ะทุกคน ดิฉันชื่อว่า ชิฮิโระ ยาบานาชิ เป็นประธานนักเรียนของโรงเรียนมาฮาระกุชิ ต้องขอขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานกันในครั้งนี้ และต่อจากนี้ฉันจะขอประกาศชื่อคนที่สวมชุดเดินพาเหรดได้ดีที่สุด 2 คน ชาย หญิง คะแนนนั้นได้มาจากผลโหวตของทุกคนที่มาร่วมงานนะคะ...เอาล่ะ มาดูของทางฝ่ายหญิงกันก่อนเลย...."

 

" คานาอิ มาเทีย แอนเน็ต ค่ะ !! "

 

คำประกาศของชิฮิโระแถบจะไม่คาดเคลื่อนจากการคาดคะเนของทุกคนในโรงเรียนเลย

 

" ต่อมาฝ่ายชาย...."

 

ในขณะที่ชิฮิโระกำลังประกาศ ก็มีนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งกระซิบคุยกัน

 

" ฉันว่าเฟย์น่าจะได้ "

 

" ฉันก็ว่างั้นละ ถึงเจ้าคนที่ชื่อเอกจะมาพร้อมกับคานาอิจัง ก็ใช่ว่าจะได้ "

 

" ถ้าได้จริง ฉันยอมแต่งชุดเมด 3 เดือนเลย ฮ่า ๆ "

 

" เอกค่ะ !! "

 

" หะ..หา !!??!! "

 

 

กลุ่มคนที่พนันกันเมื่อครูถีงหงายเงิบ

เอกที่ถึงแม้จะชนะ แต่เขาก็ยังไม่มีอาการดีใจแม้แต่น้อย กลับรู้สึกว่า มันมีบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล

ทั้งเอกและคานาอิยืนบนเวทีคู่กันรอพูดความในใจในงาน

 

" สวัสดีค่ะทุกคน ฉันมีชื่อว่าคานาอิ มาเทีย แอนเน็ตค่ะ "

 

แค่เพียงคำแนะนำตัวก็ทำเอาทุกคนถึงกับตะโกนเชียร์ดังลั่น จนทำเอาเรย์ที่นั่งฟังอยู่ยกมือมาปิดหูเอาไว้

 

" ฉันดีใจมาก นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ทำอะไรแบบนี้ ฉันรู้สึกสนุกมากและอยากจะขอบคุณทุกคนที่คอยให้กำลังใจฉันคะ "

 

สิ้นประโยค มีทั้งเสียงปรบมือและตะโกนเชียร์ดังขึ้นพร้อม ๆ กัน อีกครั้ง

 

"  ฉันมีเรื่องสำคัญอีกเรื่อง อยากบอกทุกคนค่ะ "

 

หลังจากคานาอิพูดจบ เธอเดินตรงไปที่เอก จนทำให้เอกตกใจผงะ เธอกระชากคอเสื้อเอกลงมาและประกบริมฝีปากกันกลางเวทีท่ามกลางสายตาคนนับร้อย !!

 

" หา !!!!?? "

 

" เอ๋ !???!!!! "

 

ทุกคนในงานเกิดอาการตกใจ

เรย์และเฟย์ที่นั่งอยู่ด้านล่างก็ถึงกับตาค้าง

 

 

" เราสองคนหมั้นกันแล้วค่ะ ! "

 

 

 

 

 

 

เวลา 16.27น.

โรงเรียนมาฮาระกุชิ

 

 

 

 

 

 

เอกนั่งอยู่ที่ดาดฟ้าของโรงเรียนในช่วงที่พระอาทิตย์กำลังตกดิน แสงสีแดงกระทบลงบนใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความสับสน

 

หลังจากเหตุการณ์ เมื่อช่วงเช้า เขาและคานาอิ ถูกทุกคนในโรงเรียนตามถามถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น เอกรู้ได้ทันทีว่า ความเป็นส่วนตัวของเขานั้นเริ่มจะไม่มีแล้ว ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นมา เอกจึงพยายามหลบหน้าและไม่คุยกับเธอ

วันนี้เอกจึงตัดสินใจที่จะมาจัดการเฟียร์ในคืนนี้ด้วยตัวเอง

 

[ ดูมีความสุขดีอยู่นะ ]

 

" !?! "

 

[ นานแค่ใหนแล้วนะที่พวกเราไม่ได้เจอกัน ]

 

เสียงปริศนาที่เคยคุยกับเอกเมื่อนานมาแล้ว

 

[ มันใกล้จะเริ่มแล้วนะ ]

 

" เริ่ม ? "

 

[ จุดจบนะ ]

 

" ว่าไงนะ !? "

 

[ มันเป็นแบบทดสอบนะ แบบทดสอบที่ว่า ด้วยเรื่องของความแน่วแน่ ว่าจุดประสงค์ของคุณจริง ๆ มันเป็นการสู้เพื่อคนอื่นหรือเพื่อตัวของนายเอง ]

 

หลังจากที่เสียงปริศนาเงียบไป เอกพยายทบทวนว่าจุดจบที่เสียงพูดนั่นคืออะไร...

 

 

 

 

 

เวลา 24.14 น.

บ้านของเฟย์

 

 

 

 

 

 

คัตสึชิกำลังเช็ดทำความสะอาดรูปของภรรยาเก่าอยู่ ก็ได้พึมพำบางอย่างไปพลางเช็ดไปพลาง

 

" ซากุระ ผมทำตามที่คุณอยากให้ทำแล้วนะ "

 

ระหว่างที่คัตสึชิกำลังเช็ดอยู่อเขาก็เผลอหลับคาโต๊ะ

 

 

 

 

 

เวลา 02.53 น.

 

 

 

 

 

 

" คัตสึชิ  " 

 

คัตสึชิสะดุ้งตื่นเมื่อเขาได้ยินเสียงเรียกชื่อของเขาและพยายามมองรอบ ๆ จนเขาเจอเข้าอย่างจัง

ซากุระในชุดยาวสีขาวกำลังยืนอยู่ตรงทางเดิน

 

" ซากุระ ? "

 

ทันทีที่คัตสึชิเรียกเธอ เธอก็เดินตรงไปที่หน้าบ้าน

 

" ดะ..เดี๋ยวก่อน ! "

 

คัตสึชิตะโกนห้ามไว้พร้อมกับวิ่งตามไปด้วย

เขาวิ่งตามจนออกนอกบ้านมาแล้ว

เฟย์ตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงตะโกนของใครสักคน แต่ทันทีที่เขาชะเง้อมองนอกหน้าต่าง

เขาพบว่าพ่อตัวเองกำลังวิ่งตามใครบางคน

 

" นะ..นั่นมัน !! "

 

 

 

 

 

คัตสึชิวิ่งตามไปจนถึงโรงเรียนมาฮาระกุชิ แต่จู่หญิงคนรักในชุดขาวที่ตนวิ่งตามมา

ตอนนี้เกิดหยุดอยู่กับที่แล้ว

 

 

 

 

 

เวลา 03.00 น.

 

 

 

 

 

 

หญิงสาวคนดังกล่าว ร่างแปลสภาพทั้งถูกฉีกและกระชากชิ้นส่วนต่าง ๆ กลายสภาพคล้ายงูขนาดใหญ่ทีมีหลายหาง

 

" อึก !! "

 

คัตสึชิยืนช็อกด้วยความตกใจ เฟียร์รูปร่างงูพุ่งเข้าโจมตีเขาทันที 

 

" ก้มหัวลง !! "

 

มีเสียงตะโกนของใครบางคนดังมาจากข้างหลัง คัตสึชิก้มหัวลงก่อนที้จะมีขาของใครสักคนโฉบเตะที่หน้าของมันจัง ๆ 

 

" เอก !! "

 

" คุณไปหลบหลังต้นไม้เร็ว !! " 

 

เอกไล่ให้คัตสึชิหาที่ซ่อนแต่ไม่ทันไรเฟียร์ก็ใช้หางของมันฟาดที่ตัวเอกอย่างจัง

 

" อั่ก !! "

 

เฟียร์เริ่มรัวการโจมตีมาที่เอก เอกทั้งกระโดดและใช้มือปัดแต่ก็ไม่อาจหลบวิธีโจมตีของศัตรูได้ เอกจึงตัดสินใจพาคัตสึชิเข้าไปหลบในอาคารเรียน

 

" ว้าย !! "

 

" !? "

 

" เสียงผู้หญิง !! "

 

เอกและคัตสึชิกลับออกไปดู อีกครั้งเพื่อหาต้นตอเสียงว่าคือใคร

 

" คานาอิ !! "

 

แต่การที่พวกเอกออกมา

ก็เหมือนติดกับเฟียร์เข้าอย่างจัง เฟียร์ใช้จังหวะนี้ใช้หางรัดตัวเอกและคัตสิชิไว้ได้

สถานการณ์เริ่มเข้าตาจน เฟียร์พาตัวเองขึ้นไปบนดาดฟ้าอย่างช้า ๆ

 

" คานาอิ ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ !? "

 

" ฉันแค่ต้องการพิสูจน์ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงรึเปล่า..อย่างน้อยถ้าเรื่องนี้จริง เราก็จะช่วย.. "

 

" แต่ตอนนี้เราจะตายกันหมด !!! "

 

เอกตวาดใส่คานาอิจนเธอเปลี่ยนสีหน้าไปในทันที

 

" นั่นไงล่ะ เขาอยู่นั่น !! "

 

เฟย์ได้พาพวกคนอื่นมาสนับสนุนแล้ว

 

" มันกำลังพาเขาขึ้นไป "

 

เรย์ใช้ธนูยิงไปที่ข้างลำตัวของเฟียร์อย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งเฟียร์อ่อนแรง แต่การทำแบบนี้ก็ถือเป็นการแย่เพราะเอกและอีก 2  ยังถูกเฟียร์ยึดอยู่และกำลังตกจากดาดฟ้า

เอกใช้มือซ้ายจับขอบตึกในขณะที่อีกมือก็จับซากเฟียร์ ไม่ให้ตกลงไป

 

" ซ..ซวยแล้วสิ พวกเขาจะตก !! " 

 

" อึกก...ย้ากก !!  "

 

เอกพยายามรั้งซากเฟียร์ ไว้ แต่ดูเหมือนว่า หางที่เอกจับกำลังสลายไป ทำให้คานาอิและคัตสึชิ กำลังจะตกไปที่พื้นด้านล่าง

จู่ ๆ เสียงปริศนาก็ดังขึ้นในหัวเขาอีกครั้ง

 

 

 

[ จงเลือกชะตากรรม และยอมรับผลที่ตามมาซะ ! ]

 

 

 

 

เอกตัดสินใจกระโดดลงไปโอบคานาอิและคัตสึชิพร้อมกันแต่ที่ต้องแลกมาจากการช่วยครั้งนี้ 

ตัวเอกต้องหล่นกระแทกพื้นอย่างจังจนได้ยินเสียงกระดูกของเอกหักและเสียงตัวเขากระแทกพื้นอย่างแรง

 

" เอก !! "

 

เรย์ ฟูโกะ และคานาอิ เข้าพยุงเอกในสภาพสะบักสะบอม ส่วนเฟย์เข้าไปช่วยพยุงพ่อของเขา

 

" พ่อเป็นอะไรมากรึเปล่า ? "

 

" อืม.. พ่อไม่.. "

 

ระหว่างที่คัตสึชิกำลังจะตอบ เขาเหลือบไปเห็นว่าเฟียร์กำลังพุ่งหางที่ปลายเป็นใบมีดยักษ์มาทางเฟย์

 

" ระวัง !! "

 

" !? "

 

คัตสึชิผลักเฟย์ให้ล้มลงจนเขาถูกปลายหางของเฟียร์แทงทะลุหน้าอก

เฟย์ช็อกไปชั่วขณะ เลือดของพ่อได้ไหลพุ่งออกไปรอบทิศทาง ก่อนที่ร่างของพ่อเขาจะค่อย ๆ ล้มลง

 

 

 

" คุณพ่อ !!!!! " 

 

 

 

 

เฟย์ตะโกนลั่นก่อนจะคลานไปรับร่างของพ่อไว้

 

" เฟย์...ไม่เอาน่า อย่ามาทำหน้าแบบนั้นนะ พ่อขอโทษที่ผ่านมาใช้เวลา...กับลูก..น้อยเหลือเกิน...ต่อจากนี้...ลูกจะต้อง ยืนหยัดด้วยขาของตัวเอง "

 

คัตสึชิหันไปมองทางเอกที่นอนห่างจากเขาไม่กี่เมตรด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดแต่ก็ยังคงมีรอยยิ้มอยู่น้อย ๆ

 

" ขอบใจเธอนะ..ที่ทำให้ฉัน..ฮึก..สามารถใช้เวลากับเขาได้มากขึ้นไปอีก.....

 

 

 

ฝากเขาด้วยนะ "

 

 

 

หลังจากคัตสิชิได้ฝากสิ่งสุดท้ายไว้แล้ว เปลือกตาทั้งสองข้าง ของก็ค่อย ๆ ปิดลง จนสนิท

 

 

" อึก..อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!! "

 

 

 

เฟย์ร้องโหยหวนด้วยความเสียใจ กรีดร้องจนราวกับว่าเขาเสียสติไปแล้ว

เขาขว้าไม้เบสบอลพร้อม evoker เดินตรงไปหาเฟียร์ ก่อนจะละเลงเลือด ฟาดกระหน่ำเฟียร์จนร่างของมันแหลกเป็นชิ้น ๆ

 

" ตายยย ตายยยยย ตายยย !!!! "

 

 

 

..........................................................................................

 

  "  นี่เป็นครั้งที่ 2 แล้วที่ฉันปกป้องไว้ไม่ได้ "