ยัยนักข่าวจอม B*tch!! (18+)

 
(เช้าวันถัดมา)
 
      ตอนนี้ฉันกำลังขับรถไปตามทางไปเรื่อยเพื่อจะตรงไปยังบ้านของฉัน บ้านของพ่อแม่ ที่ที่มีแต่ความสงบที่นี่จึงเหมาะกับฉันในเวลานี้มาก ฉันตกงาน และเสียอะไรหลายๆอย่างไปในชีวิต บอกตามตรงความรู้สึกของฉันตอนนี้อ่อนไหวมาก แถมยังขึ้นๆลงอีกด้วย
      พระเจ้า!! ฉันกำลังนั่งร้องไห้อยู่บนรถ!!! โดยไม่ทราบสาเหตุ!!! นี่ฉันเป็นอะไรของฉันกันแน่!!! ฉันพยายามใช้มือข้างหนึ่งปาดน้ำตาที่กำลังไหลอาบแก้มของฉัน และในหัวของฉันตอนนี้มันสับสนไปหมด ฉันเลือกที่จะแต่งงานกับคนที่ฉันไม่ได้รัก...แล้วฉันก็คิดว่า...นี่เป็นตอนจบของนางเอกของฉันงั้นหรอ!!!!!
     ให้ตายสิคนสวยอย่างฉันต้องจบสวยๆสิ!!!!! ไม่ใช่จบแบบทุเรศแบบนี้!!!!!!! มีนางคนไหนเค้าไม่จบแบบ Happy Ending!!! บ้างละ!!! มันต้องมีทางสิ!!!!!! ว่าแล้วฉันก็รีบเหยียบคันเร่งให้มิด!! เอาละขอซิ่งสักหน่อยก่อนจะถึงบ้านก็แล้วกัน!!!!!
     ฉันขับรถด้วยความเร็วสูงแบบที่ไม่เคยเหยียบมาก่อน!!! อย่างที่แจสเปอร์เคยพูดเอาไว้ตอนที่เล่นรถไฟเหาะว่า มันทำให้เค้ารู้สึกดีเหมือนได้ปลดปล่อย เหมือนกำลังเป็นนกที่กำลังบินอยู่บนท้องฟ้า!! อะไรประมาณนั้น!!!
    เฮ้อ....ฉันนี่มันบ้าอะไรเนี่ย!!!! ฉันคิดอะไรของฉันอยู่!!!! ฉันขับรถไปตามทางเรื่อยๆจนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่หน้าฟาร์มวัวแห่งหนึ่งและนั่นก็คือบ้านของฉันเอง ฉันเลี้ยวรถเข้าไปและจอดลงที่หน้าบ้าน เฮ้อ....นี่แหละบ้านแสนสุข
 
“น้าเจสซี่!!!! น้าเจสซี่มาแล้ว!!!!!!!!” เสียงตะโกนนั่นเป็นลูกของหลานฉันเองจะว่ายังไงดี คือลูกน้องสาวของแม่ฉัน เค้าแต่งงานมีลูกไปแล้วไงฉันก็เลยต้องถูกเด็กคนนี้เรียกว่าน้า ความจริงตอนแรกก็เรียกว่าป้าอยู่หรอกแต่ฉันไม่ยอม!!! เรียกบอกให้เรียกน้าไปก่อนเพราะฉันยังไม่อยากแก่!!!
 
“ไง!! โซอี้!!! ทำไมถึงได้เนื้อตัวมอมแมมแบบนั้นละ!!!” ฉันพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าหลานของฉันอยู่ในสภาพเนื้อตัวมอมและขาเต็มไปด้วยโคลน
 
“หนูไปเล่นกับซิกที่โรงนามาคะ!”
 
“นั่นเด็กผู้ชายนะ โซอี้! ไปๆรีบไปล้างก่อนเลย เดี๋ยวแม่มาจะโดนดุเอานะแล้วก็ไปตามยายมาให้หน่อยสิ”
 
“ได้คะ!!!” ว่าแล้วหลานสาวตัวน้อยของฉันก็รีบวิ่งแจ้นเข้าไปในบ้านทันที ส่วนฉันก็รีบหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าของฉันที่เตรียมมาพร้อมกับของฝากเล็กๆน้อยๆออกมาจากรถ พร้อมกับเช็คดูมือถือเล็กน้อย และดูเหมือนว่าจะมีแต่ข้อความของแจ็คส่งมาหาฉัน อีกทั้งสายที่ไม่ได้รับจากแจ็คอีกเป็นร้อยๆสายอีกด้วย
 
“อ้าว!! เจสซี่!! ทำไมไม่โทรบอกแม่ก่อนว่าจะกลับบ้านละ!!!”
 
“มันฉุกเฉินนิดหน่อยคะแม่”
 
“เกิดอะไรขึ้นอีกละ!!”
 
“ไว้หนูจะเล่าให้ฟังเอาเป็นว่าขอเอาของขึ้นไปเก็บบนห้องก่อนดีกว่า และก็นี่ของฝากให้แม่กับพ่อ”
 
“ขอบใจจ๊ะ เดี๋ยวแม่เอาไปเก็บให้เองลูกไปตามพ่อที่ฟาร์มให้แม่หน่อยสิ”
 
“ได้คะแม่!” ฉันส่งกระเป๋าเสื้อผ้าและของฝากให้กับแม่ของฉันก่อนที่จะรีบเดินไปที่ฟาร์มวัวที่อยู่ไม่ไกลมากนักจากตัวบ้าน เฮ้อ...กลิ่นทุ่งหญ้าเขียวๆมันก็ยังดีกว่ากลิ่นควันรถในตัวเมืองจริงๆเลย แต่ถ้าไม่มีกลิ่นของขี้วัว มันจะเป็นอะไรที่ดีกว่านี้เยอะเลย ฉันเดินไปเรื่อยๆ ไปจนถึงฟาร์มวัวเห็นพ่อของฉันกำลังจัดการทำความสะอาดโรงวัวของเค้าอยู่
 
“พ่อ! แม่ให้มาตามเข้าบ้าน”
 
“เออๆ รู้แล้ว! ว่าแต่จะกลับบ้านทำไมไม่โทรบอกกันก่อนละ”
 
“ถ้าหนูโทรบอกก่อน พ่อก็จะอาสามารับเองไง หนูไม่อยากรบกวนเวลาทำงานของพ่อก็เลยขับรถกลับมาเองดีกว่า”
 
“หรอ...แล้วลูกมีรถขับตั้งแต่เมื่อไหร่”
 
“ก็เดือนก่อนมีคนใจดีซื้อรถให้ก็เลยต้องใช้สักหน่อย แล้ว...ว่าแต่พ่อเป็นไงมั้ง”
 
“ก็อยู่ดีกินดี สบายกว่าตอนที่แกเรียนมหาลัยเยอะเลย”
 
“ก็ตอนนั้นหนูยังไม่ได้ทำงานนี่นา”
 
“แต่ถึงแบบนั้น โรคปวดหลังมันก็ทำให้พ่อเสียงานทุกที”
 
“แหม...ก็พ่อทำงานหนักทุกวันเลยนี่ คราวหน้าก็หัดยกให้คนอื่นทำบ้างสิ”
 
“ไม่ได้หรอก ที่นี่มรดกเดียวของพ่อ ยังไงพ่อก็ทำจนกว่าจะตายนี่แหละ”
 
“เป็นเพราะหนูไม่ได้มาทำฟาร์มต่อจากพ่อใช่มั้ย.........”
 
“เปล่าหรอก....พ่อแค่รู้สึกชินกับการทำอะไรแบบนี้ อีกอย่างพ่อไม่อยากให้ลูกสาวคนเดียวของพ่อต้องมาทำงานที่มันเลอะเทอะแบบนี้หรอก ทำงานในออฟฟิสสบายๆแบบนั้นนั่นแหละดีแล้ว”
 
“แต่พ่อคะ....คือหนูโดนไล่ออกจากงานแล้ว”
 
“เกิดอะไรขึ้นละ”
 
“คือหนูมีเรื่องกับหลานสาวของเจ้านาย และ....หนูกำลังจะแต่งงาน”
 
“เฮ้อ....พ่อเกือบคิดว่าจะไม่ได้ยินคำนี้จากปากของลูกซะแล้ว”
 
“โธ่ พ่อ!!” ฉันลากเสียงยาวๆพร้อมกับเดินไปเกาะแขนของพ่อของฉัน
 
“ก็เรื่องจริงนี่!!! เห็นแกอายุจะ 30 อยู่แล้ว! ยังไม่เคยพาใครมาให้พ่อแม่รู้จักสักคนเลย!”
 
“เอาน่าพ่อ...ถึงจะแต่งงานไป แต่หนูก็แต่งเพราะคิดว่าเค้าน่าจะเลี้ยงดูที่บ้านเราได้”
 
“ให้ตายสิ! จะเลือกลูกเขยให้พ่อทั้งทีอย่าเลือกที่ฐานะสิ!”
 
“เฮ้อ.....ให้หนูทำไงก็คนที่หนูรักเค้าไม่เลือกหนูนี่”
 
“เค้าไม่เลือกลูก หรือลูกไม่เลือกเค้ากันแน่! พ่อให้โอกาสพูดใหม่!”
 
“โธ่พ่อ!!! อย่ารู้ทันสิ!! ไม่พูดด้วยละ!! งั้นหนูกลับไปช่วยแม่ทำกับข้าวก่อนละกัน!!”
 
“ไปๆเถอะ! เดี๋ยวพ่อเสร็จงานแล้วตามไป! ตามไปถามต่อ!!”
 
“เดี๋ยวหนูบอกเองน่าพ่อ!!!!!! “
 
      ฉันโบกมือลาพ่อของฉันพร้อมกับเดินตรงกลับไปยังบ้านของฉัน บอกเลยนะ ว่าพ่อของฉันนี่รู้ดีเหลือเกินจับทางฉันได้หมด แถมยังเป็นคนเดียวทีสามารถจิกฉันได้โดยที่ฉันไม่คิดอยากจะจิกกลับเลยสักนิด เฮ้อ ฉันเข้าใจพ่อฉันดีนะว่าอยากให้ฉันได้แต่งงานกับคนฉันรักจริงๆแต่จะทำไงได้ ก็ได้เมื่อฉันไม่มีทางเลือก มันเลยต้องจบแบบนี้ไงละ
 
 
(เวลาต่อมาเวลา 4 ทุ่ม)
 
          หลังจากที่จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วก็มานั่งจัดการข้อความข้อความต่างๆที่แจ็คส่งมาหาฉันอยู่บนเตียงนอนของฉัน บอกเลยนะว่าฉันอยากตอบกลับข้อความของเค้านะ
     แต่มันจะทำยังไงได้ ในเมื่อฉันเลือกแบบนี้ไปแล้ว....เลือกที่จะเดินออกมาจากชีวิตของเค้า ทั้งที่ฉันควรจะรู้สึกดีที่ได้หลุดพ้นจากเรื่องแบบนั้นแล้ว แต่ทำไมฉันถึงได้รู้สึกเจ็บปวดแบบนี้นะ น้ำตาค่อยๆไหลอาบแก้มของฉัน โดยที่ฉันไม่ทันได้รู้ตัว
    ใจหนึ่งฉันก็รู้สึกโกรธที่คนของเค้าทำให้ชีวิตของฉันมันพังทลายอีกส่วนหนึ่งฉันก็ผิดเองที่ปล่อยให้เค้ามาในหัวใจของฉันอีกครั้งได้ ฉันนี่มันแย่ๆจริงๆเลยปากแข็งบอกว่าไม่รักเค้าและดูฉันตอนนี้สิ น่าสมเพชจริงๆ
 
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
 
“เจสซี่! แม่ขอเข้าไปได้มั้ย!”
 
“ได้เลยคะแม่! ประตูไม่ได้ล็อค!” ฉันตะโกนบอกแม่ของฉันที่ยืนเคาะประตู ให้เข้ามาในห้องได้ พรางปาดน้ำตาให้เรียบร้อย
 
“เป็นอะไรรึเปล่าเจสซี่....ลูกร้องไห้!” แม่ของฉันพูดขึ้นพร้อมกับนั่งลงข้างข้างๆฉัน
 
“คือ....หนูแค่นึกถึงอะไรหลายๆอย่างเท่านั้นเอง อีกอย่างหนูใกล้จะแต่งงานแล้วนี่จะร้องไห้ดีใจก็ไม่เห็นจะแปลก”
 
“แต่แม่คิดว่ามันไม่ใช่....ไหนลองเล่าให้แม่ฟังได้มั้ย แค่แม่คนเดียวก็ได้แม่ไม่บอกพ่อหรอก”
 
“ก็ได้คะ....คือ...แม่จำแจ็คได้มั้ย”
 
“พ่อหนุ่มนักกีฬาแฟนเก่าของลูกคนนั้นใช่มั้ย”
 
“ใช่คะ คือเค้ากลับมาหาหนูแล้ว.....เค้าพยายามที่จะให้หนูกลับมารักเค้าอีกครั้ง ยอมรับว่าหนูรู้สึกดีกับเค้านะ หนูรู้สึกว่าเค้าดีกับหนูมาก เค้ารักหนูพยายามทำให้หนูรู้สึกว่าเค้าไม่เปลี่ยนไปเลยตั้งแต่เมื่อ 10 ปีก่อนเราเผลอมีเซ็กซ์กันด้วย เราได้พูดคุยจนหนูตกหลุมรักเค้าอีกครั้ง....และทุกอย่างก็พัง....คู่หมั้นของเค้าบุกเข้ามาพังทุกสิ่งทุกอย่างและทำให้หนูตกงานแบบนี้ หนูก็เลยต้องจำใจไปแต่งงานกับคนที่หนูไม่ได้รัก และดูตอนนี้สิแม่หนูมานั่งร้องไห้คนเดียว แม่คิดว่าหนูบ้ามั้ยละ”
 
“เฮ้อ แม่ละเกลียดนิสัยขี้ใจอ่อนของพ่อแกจังเลย ทำไมลูกถึงต้องได้นิสัยขี้ใจอ่อนแบบนี้มาด้วย”
 
“มันช่วยไม่ได้นี่นา”
 
“ถ้าเป็นแม่นะ แม่จะซื่อตรงกับหัวใจดีกว่า ไม่งั้นแม่คงไม่ได้อยู่กับพ่อมาจนถึงทุกวันนี้หรอก”
 
“แล้ว......หนูขอถามหน่อยตอนที่แม่จะมีหนูนี่....แม่ทำอะไรบ้าง”
 
“อื้ม....คงต้องเริ่มจากที่พ่อของลูกพลาดก่อน ตอนนั้นแม่กลัวมากเพราะแม่เองก็ยังวัยรุ่นส่วนพ่อเค้าก็พึ่งจะจบ ป.ตรี แม่ก็เลยต้องคิดและจัดการเตรียมทุกอย่าง ตัดสินใจทุกอย่างและยังช่วยกันคิดหาทางแก้กับพ่อว่า จะทำยังไงกันต่อดีเพราะตัวพ่อกับแม่ก็ไม่ได้มีฐานะอะไรมากมาย สมบัติชิ้นเดียวในตอนนั้นก็คือรถคันแรกของพ่อที่คุณปู่ซื้อให้เป็นของขวัญเรียนจบ”
 
“อื้ม.....พ่อเคยเล่าให้ฟังอยู่ว่าเมื่อก่อนพ่อเค้าเคยขายรถคันแรกไปแต่ก็ไม่ได้บอกว่าขายเพราะอะไร แบบนี้พ่อเค้าก็ขายเพราะว่าจะเอาเงินมาเลี้ยงหนูใช่มั้ย!!”
 
“ใช่........นั่นแหละที่ทำให้แม่ยังคงประทับใจในตัวพ่อของลูกและเชื่อว่าฉันสามารถฝากชีวิตไว้กับผู้ชายคนนี้ได้ และอยากจะอยู่เคียงข้างเค้าตลอดไป”
 
“พ่อถึงได้บอกกับหนูว่าอย่าเลือกคนที่ฐานะ”
 
“ให้เลือกคนที่ใจ ใจของเรารักใคร เราก็ควรจะเลือกคนนั้น”
 
“แต่มันสายไปแล้วละแม่ หนูไม่ได้เลือกเค้า”
 
“ไม่มีอะไรที่สายเกินไปหรอกเจสซี่เชื่อแม่เถอะ”
 
“แล้วหนูจะลองคิดดู ขอบคุณคะแม่” ฉันโผล่เข้ากอดแม่ของฉันที่นั่งอยู่ข้างๆ
 
“ไม่เป็นไรจ๊ะ เอาเป็นว่าแม่ขอตัวไปนอนก่อนละกัน”
 
“ฝันดีคะแม่”
     ฉันโบกมือลาแม่ของฉันขณะที่แม่ของฉันกำลังเดินออกจากห้องไป และทันทีที่ประตูปิดลงฉันจึงล้มตัวนอนลงกับเตียงและหลับตาลง เฮ้อ....เลือกคนที่ฉันรักงั้นหรอ...แล้วถ้าฉันเลือกแล้ว......จะมีอะไรเกิดขึ้นตามมาบ้างละ มันจะทำให้ชีวิตของฉันดีขึ้นหรือว่าแย่ลงละ......